De Amerikaanse staten waar een vrije wapenverkoop geldt, zoals Utah, Arizona en ook Texas zijn veel veiliger dan de meeste Amerikaanse grote steden. Met name het aantal geweldsmisdrijven in Detroit, Baltimore, New Orleans, Saint-Louis en Washington(DC) is schokkend. In deze steden ligt het aantal moorden op een jaarlijks gemiddelde van 40 tot 60 per 100.000 inwoners. Elders is dat minder dan 5.
Het zijn relatief kleine steden (omvang Rotterdam), maar met honderden moorden per jaar. Zie de lijst HIER. Wat in politiek-correct Amerika niet gezegd mag worden, is dat de meeste criminaliteit plaatsvindt in stedelijke agglomeraties met een overheersend zwarte en Latino-bevolking. Hier ligt een van de werkelijke en nooit genoemde redenen waarom de Democraten al dertig jaar hameren op het terugdringen van het wapenbezit. Als je wilt dat de straatgangs en de bendes in de grote steden minder makkelijk aan wapens komen, dan moet je alle Amerikanen aanpakken. Anders doe je aan etnisch profileren: racisme! De voorstanders van het vrije wapenbezit en het erkende recht op zelfverdediging trappen daar niet in. Zij weten dat als de brave burgers (“law abiding citizens”) hun wapens inleveren, dat zij machteloos staan tegenover bendes die toegang hebben tot miljoenen illegale wapens. De recente politieke moorden door blanke psychopaten vormen maar een klein percentage van het aantal moorden, maar ze zijn voor de Democraten en hun spreekbuis The New York Times een belangrijk middel om de aandacht naar de ‘witte’ Amerikaan te verleggen.
Kopieergedrag
Het is te gemakkelijk om de recente moordpartijen in de VS te koppelen aan de vrije wapenwetgeving. Natuurlijk is een strengere wetgeving nodig, maar er is meer aan de hand. Het is geen exclusief Amerikaans verschijnsel. De schutter in El Paso imiteerde eerdere daders in Noorwegen en Nieuw-Zeeland. Het gaat altijd om jeugdige zonderlingen, verslaafd aan computerspelletjes en internet. Het opplakken van een politiek etiket (extreem-rechts in El Paso en extreem-links in Dayton) heeft daarom niet zoveel zin. Aandacht en roem is voor deze ‘verwarde’ geesten de voornaamste drijfveer. Het doodzwijgen van de dader, zoals de premier van Nieuw-Zeeland terecht voorstelde, is de beste manier om herhaling te voorkomen. Bij de schietincidenten op Amerikaanse scholen is de rol van de sociale media overduidelijk. “I’m going to become fucking famous – Ik word verdomd beroemd”, zegt een dader op YouTube. Sinds 2011 is het aantal incidenten in de VS verdrievoudigd. Het is kopieergedrag. Het is geen toeval dat in die tijd sociale media als YouTube en Facebook een sterke opmars maakten. Via deze media, obscure websites en rondtrekkende predikers werden door IS islamitische jongeren in West-Europa geronseld. Kopieergedrag zie je overal en als er geen vuurwapens zijn, dan zien we steekpartijen, bestelwagens die op publiek inrijden, enz. Op Koninginnedag in Apeldoorn was het ‘moordwapen’ een oude Suzuki. De snelle, wereldwijde toename van het aantal aanslagen komt niet door de Amerikaanse wapenwetgeving, maar door de opmars van nieuwe media, die de daders een platform geven. Het bestrijden van binnenlands terrorisme door de inlichtingendiensten is overigens veel eenvoudiger dan het tegengaan van islamitisch terrorisme. De voertaal is Engels en niet Arabisch, of een dialect. Daarom verwacht ik dat de FBI succesvol zal zijn, zoals ook de AIVD in ons land dat is.
Amnesty is de weg kwijt
Het advies van Amnesty International om niet naar de VS te reizen vanwege het vuurwapenbeleid is niet alleen ridicuul. Het getuigt van enorme onwetendheid en vooringenomenheid waar het de VS betreft. Het eerste wat een jonge Nederlandse journalist doet als hij of zij in de VS komt, is een wapenwinkel bezoeken en dan poseren met een AR-15 of Kalashnikov AK-47. Zeker sinds de afschaffing van de opkomstplicht voor militaire dienst straalt dan de verbijstering van de gezichten. Maar wapenbezit is iets heel gewoon in landen met een jachttraditie of dienstplicht. In Europa bijvoorbeeld Zwitserland, waar een half miljoen Zwitsers thuis zijn militaire wapen heeft, maar ook Zweden, Oostenrijk en Finland.
Als je om redenen van veiligheid niet naar de VS gaat, dan moet je ook heel Latijns-Amerika en Afrika mijden. Er staan 88 landen boven de VS op de ranglijst van landen met de meeste moorden.
Landen als Brazilië en Zuid-Afrika zijn toeristische bestemmingen, maar spannen de kroon als het gaat om geweldsmisdrijven. In Zuid-Afrika zijn er 36 moorden per 100.000 inwoners, in de VS ‘slechts’ ruim 5. Frappant is dat in Afrika maar 25% wordt gepleegd met vuurwapens. Overigens vinden ook in Londen jaarlijks honderden steekpartijen plaats met alleen al in de eerste helft van dit jaar 34 doden. Statistisch is de kans veel groter als toerist slachtoffer te worden van gewone criminaliteit dan van een aanslag door racistische psychopaten als in El Paso of Nieuw-Zeeland. Zie ook deze lijst van de 50 gevaarlijkste steden ter wereld. Het zijn vooral steden in Latijns-Amerika en Zuid-Afrika.
De grote verwarring over de omvang van het Amerikaanse vuurwapenprobleem ontstaat door het getal van 34.000 doden per jaar door vuurwapens, dat ook door president Obama werd genoemd. The Guardian checkte de toespraak van Obama en meldt dat er 33.636 doden vielen door vuurwapengeweld, onder wie 21.175 gevallen van zelfmoord. Dit werpt een heel ander licht op de zaak. De vraag is dus of er in Amerika meer zelfmoorden plaatsvinden dan in andere landen en zo ja, of dat door het wapenbezit komt. In de NYT kunnen we lezen dat het aantal zelfmoorden in de VS is gestegen door de economische crisis. Vooral blanke mannen én vrouwen van middelbare leeftijd. De enige categorie waar het zelfmoordpercentage daalde is bij zwarte mannen.
Internationaal is het zelfmoordpercentage in de VS niet opvallend. Zonder de economische crisis zou het niet afwijken van het Europees gemiddelde. Het is nu hetzelfde als in Frankrijk, beter dan België en slechter dan Nederland. Zie de ranglijst op Wikipedia. In de VS wordt precies de helft van aantal zelfmoorden gepleegd met een vuurwapen. Van de 42.773 zelfmoorden wordt maar één procent gepleegd door voor de trein te springen. In ons land is dat tien procent. Mijn voorzichtige conclusie is dat het wapenbezit wel van invloed is op de wijze van zelfmoord, maar nauwelijks op het aantal. Door de gemakzuchtige verhalen over het wapenbezit wordt de hoofdvraag ontweken: welke invloed hebben de media op de gewelddaden? Is er sprake van kopieergedrag? Wat te denken van de moordenaars die hun filmpjes op Youtube posten met de opmerking “I’m going to become fucking famous?”.
Uit het bovenstaande wordt duidelijk dat de berichtgeving wemelt van de fouten en verkeerde aannames. Niet het wapenbezit, maar de economische crisis en verslaving zijn de oorzaak van de meeste zelfmoorden. Niet de zwarten, maar blanke mannen zijn de meeste vuurwapendoden. Zwarten en Latino’s zijn wel vaker dader én slachtoffer van criminaliteit. Verslaving aan pijnstillers is trouwens een gigantisch probleem in de VS. Door verslaving aan drugs of pijnstillers vallen meer dan doden dan door vuurwapens en het verkeer.
De enige die dat publiekelijk durft te zeggen, is president Trump. Maar daarom is het nog niet minder waar!
.