In 1516 veroverde de Osmaanse (Turkse) sultan Selim I Syrië en Palestina en in 1517 de rest van het toenmalige Mammelukkenrijk in Egypte. Tot 1517 was het Osmaanse rijk een regionale macht aan de grenzen van de moslimwereld, maar wel een met een groot aanzien. Na de verovering van Egypte, Syrië en Irak in 1533, bestuurde het Osmaanse rijk de landen in de moslimwereld. Dit gaf de Osmanen een sterkere positie tegenover zowel de Habsburgse vorsten en de Safawiden in Perzië. De Osmaanse sultans waren voortaan ook de leidinggevende elite van de heilige steden (Mekka, Medina en Jeruzalem) en van de bedevaarten naar deze plaatsen.
Aan het gepruts van de Turken in Arabische regio kwam in 1919 een eind, toen ze als vrienden van de Duitsers werden verslagen in de Eerste Wereldoorlog. Op basis van afspraken tijdens de Vredesconferentie van Parijs in 1919 en in 1920 in het Verdrag van Sèvres werd het gebied van het huidige Syrië en Libanon een Frans en Irak en Palestina een Brits mandaatgebied. In 1922 werd Palestina ten westen van de Jordaan afgesplitst als Brits Mandaatgebied Palestina, het gebied ten oosten van de Jordaan werd Trans-Jordanië. Na de Tweede Wereldoorlog was Groot-Brittannië sterk verzwakt en onder andere vanwege vele gewelddadige confrontaties tussen de inheemse bevolking en de Joodse immigranten in het Mandaatgebied Palestina, zagen de Britten zich genoodzaakt om het bestuur over Brits Mandaatgebied Palestina te beëindigen. Hiervoor werd de datum van 15 mei 1948 vastgesteld. Een jaar daarvoor overigens stelden de Verenigde Naties een comité in, de UNSCOP, met de opdracht de toekomst van het Brits Mandaatgebied te onderzoeken en in kaart te brengen.
Op 3 september 1947 kwam deze UNSCOP met een verslag, waarin het plan, Resolutie 181 was opgenomen om het ‘Mandaatgebied Palestina’ te verdelen in een Arabische staat (43 %), een Joodse staat (56 %), en Jeruzalem (1 %) onder internationaal bestuur. De grootste Joodse delegaties gingen hiermee akkoord, maar de Arabische delegaties weigerden een tweestatenoplossing omdat zij Palestina als een geheel wilden houden. Toen bekend werd dat resolutie 181 niet werd geaccepteerd door de Arabische delegaties, brak een oorlog uit tussen Joodse en Palestijns-Arabische gemeenschappen in het mandaatgebied. Enkele uren voordat het Britse mandaat formeel afliep, riep de Joodse gemeenschap onder leiding van David Ben-Gurion op 14 mei 1948 de onafhankelijke staat Israël uit. Enkele uren later vielen troepen uit omringende Arabische landen Palestina binnen en vochten tegen de inderhaast geformeerde Israëlische troepen, wat de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 werd. Het Israëlische leger wist de Arabische troepen te verslaan. Daarbij veroverde Israël 78% van het grondgebied, waaronder West-Jeruzalem, aanzienlijk meer dan in het UN_Verdelingsplan voor een Joodse staat was vastgelegd.
Na nog enkele oorlogen, die de Israëli’s telkens glansrijk en schijnbaar moeiteloos wisten te winnen, bleef de situatie geruime tijd zo. In 1964 werd de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) opgericht met als doel het ‘bevrijden’ van Palestina en met grenzen zoals van het Britse Mandaatgebied Palestina, dat tot 1948 bestond. In juni 1967 veroverde Israël de Gazastrook en het schiereiland Sinaï op Egypte, de Westelijke Jordaanoever op Jordanië en de Golanhoogten op Syrië. Talloze besprekingen volgden, maar telkens stuitte de vredespogingen op de verongelijktheid van de Arabieren. Sindsdien vormen de Gazastrook (Egypte) en de Westbank (Jordanië) zogenaamde ‘bezette gebieden’, kennelijk omdat Israël daar tegenwoordig de scepter zwaait.
Maar daarvoor dan: wie waren toen de bezetters en waarom waren het toen eigenlijk geen ‘bezette gebieden’? En die Palestijnse rijken van vroeger, zijn daar nog gegevens over?
.
Israel heeft al sinds 1922 recht op het huidige Israel, Judea en Samaria (tegenwoordig ten onrechte “West Bank” genoemd), Gaza en de Golan hoogten en Transjordanie.
Transjordanie werd in 1923 al aan de arabieren gegeven.
Vanaf de oorlog in 1948 hebben de arabieren onrechtmatig Judea en Samaria, een deel van Jeruzalem, Gaza en de Golan hoogten bezet.
In 1967 heeft Israel deze gebieden terug veroverd. Dus 2 x rechtmatig bezit.
De Golanhoogte behoorde oorspronkelijk wel tot het Britse mandaatgebied Palestina, maar is in 1923 door de Britten tegen de mandaatsopdracht in overgedragen aan de Fransen. Er is dus wel een legale aanspraak van Israël op de Golanhoogte.
Overigens spreek ik liever over de VOORMALIG bezette gebieden, omdat de illegale bezetting DOOR JORDANIë in 1967 werd beëindigd.
@ reageerbuis
Ik wist niet dat de joden in eerste instantie ook de Golan toegewezen hadden gekregen, praktisch bezien maakt dat momenteel ook weinig uit omdat zelfs als dit niet het geval was geweest ze er tegenwoordig net zo goed recht op hebben.
Het is tenslotte wereldwijd geaccepteerd dat als je gebied veroverd op een aggressor je dit gebied in eigendom mag nemen.
En ik zie geen reden waarom er voor Israël andere regels zouden gelden dan voor alle andere landen in de wereld.
Maar ja, ik ben dan ook geen linkse “Palestijnen” knuffelaar natuurlijk, ik ben gewoon iemand met een goed ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid.
Ton heeft het belangrijkste deel van deze geschiedenis (bewust?) vergeten. Frans heeft een klein, maar het minst belangrijk deel eraan toegevoegd.
Hieronder de complete geschiedenis in een notendop.
In 1917 door de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour een brief waarin hij pleit voor een Joods tehuis in Palestina (deze naam heeft geen relatie met het huidige kunstmatige volk Palestijnen).
In april 1920 werden de besluiten van de volkerenbond vastgelegd in de resolutie van San Remo. Daarin werd vastgelegd dat er een Joods tehuis moest worden gecreëerd in het mandaatgebied.
In 1922 geeft de Volkerenbond de Britten officieel opdracht om een Joods tehuis te creëren in het Britse mandaatgebied. Dat gebied moest bestaan uit het huidige Israel, het huidige Jordanie, de Golan hoogten en Gaza. Irak zou aan de Arabieren worden toegewezen. Dit besluit is het enige, en nog steeds rechtskrachtige besluit dat ooit over dit gebied is genomen.
In 1923 gaf Churchill namens de Britten het grootste deel van dit gebied, Trans Jordanie (het huidige Jordanie, bewwust het deel ten oosten van de Jordaan. De zogenaamde Westbank zou Joods zijn, dat ook historische juist zou zijn zoals blijkt uit de historische namen Judea en Samaria) aan de bevriende Abdoellah I van Jordanie. De rest, ca 20% van het oorspronkelijke deel zou Joods gebied worden, waarbij wel andere religies gerespecteerd zouden worden.
In 1947 wilden de VN het overgebleven gebiedje wederom verder opdelen in een Joods deel en een Arabisch deel.
In 1948 vielen de Arabische landen de net uitgeroepen Joodse staat aan met de bedoeling deze te vernietigen. Tijdens deze oorlog veroverde Jordanie Judea, Samaria en een deel van Jeruzalem en hield deze gebieden illegaal bezet totdat Israel ze terug veroverde in 1967. Hetzelfde geldt voor Gaza, dat van 1948 tot 1967 illegaal door Egypte werd bezet en de Golan hoogten door Syrie. Volkenrechtelijk behoren deze gebieden tot Israel, alle gedram van Arabieren, VN en linkse gekkies ten spijt.
Zo is het Joodse volk telkens weer onrecht aangedaan. Desondanks hebben de Joden telkens weer de aangeboden steeds ongunstigere verdelingen geaccepteerd. De Arabieren daarentegen hebben deze steeds afgewezen, zij wilden (en willen nog steeds) geen Joodse staat accepteren.
@ Hans
Toen de landstreek Palestina voor de eerste maal tussen de joden en de moslims verdeeld is (in Trans Jordanië en het Joodse thuisland) heeft men daarbij vastgelegd dat joden die besloten in Trans Jordanië te blijven wonen aldaar wel burgerlijke maar geen politieke rechten gingen hebben, en voor moslims die besloten in het joodse thuisland te blijven wonen gold hetzelfde.
De joden die destijds besloten in Trans Jordanië, het huidige Jordanië (drie keer raden waarom ze dat “Trans” hebben laten vallen) te blijven wonen zijn er daarna weggepest, of simpelweg vermoord.
In het huidige Israël wonen mensen van allerhande gezindten, inclusief moslims, en die hebben allemaal burgerlijke EN politieke rechten.
Maar in de VN en de linkse politiek/media kan men het toch niet laten Israël met grote regelmaat als een ondemocratische Nazi staat af te schilderen.
Het wordt tijd dat het grote publiek de waarheid eens te horen krijgt over hoe de hele “Palestijnse kwestie” daadwerkelijk in elkaar steekt.
De Britten hebben na de eerste wereldoorlog Palestina niet opgedeeld in Trans Jordanië en Palestina, maar in Trans Jordanië en het Joodse thuisland.
Waarbij dan de Arabieren Trans Jordanië kregen en de Joden het Joodse thuisland, dit alles in opdracht van de Volkerenbond, en naar ratio van de toenmalige bevolking van Palestina.
Na de tweede wereldoorlog werd, om de olierijke Arabieren te paaien, het Joodse thuisland dan nogmaals verdeeld tussen de Joden en de Arabieren.
En dat was sowieso al niet erg eerlijk omdat de Arabieren tenslotte met Trans Jordanië hun deel al gehad hadden.
Maar terwijl de gebroken holocaust slachtoffers enkel nog maar vrede wouden, en daarom maar met deze oneerlijke praktijk instemden, vonden de Arabieren dat heel voormalig Palestina hen toebehoorde, en weigerden deze de Joden ook een stukje van Palestina te gunnen.
En toen de Joden daarop de staat Israël uitriepen, wat destijds de fysiek door hen bewoonde gebieden omvatten, besloten de Arabieren om de Joden dan maar met geweld uit Palestina te verwijderen.
Dat is dan vervolgens, in een lange reeks oorlogen, niet best voor de Arabieren afgelopen.
Gezien de Arabieren het hen na de tweede wereldoorlog aangeboden “schikkingsvoorstel” niet geaccepteerd hebben zijn de na de eerste wereldoorlog uit naam van de Volkerenbond door de Britten vastgestelde grenzen van het Joodse thuisland nog altijd rechtsgeldig.
En dat omvat dan vervolgens de huidige staat Israël, inclusief de Gaza strook en de Westelijke Jordaanoever.
De enige uitzondering vormt de Golan.
Dit gebied is de Joden niet na de eerste wereldoorlog toegewezen, maar behoort hen rechtens wel toe, omdat zij dit op een agressor veroverd hebben.
De enige “bezetters” in het verhaal zijn dan ook het zichzelf “Palestijnen” noemende Moslim rapaille dat al decennia lang geheel illegaal de aan de Joden toebehorende Gaza strook en de Westelijke Jordaanoever bezet houd.