Stort Italië Europa in een welverdiende financiële crisis?

De inwoners van de EU riskeren een acuut drama, waarvoor in de afgelopen tientallen jaren de grondslag is gelegd door het noeste potverteren door ongekozen, sociaal-democratische marionetten in Brussel. Zij hebben op onze kosten een reddeloze ‘dubieuze-schulden-portefeuille’ opgebouwd van kennelijk al zevenhonderd miljard niet inbare Euro’s.

Al sinds de 50er jaren profiteren sommige lidstaten van de EEG en de EU, zoals Frankrijk dat een zieltogende wijnbouw, landbouw en veeteelt tientallen jaren lang op kosten van andere lidstaten voor de welverdiende ondergang wist te behoeden. Bovendien konden de slappe politici in het Elysée zo de broodnodige confrontatie met kiezers en vakbonden ontwijken die het egoïstische Frankrijk wèl aan andere lidstaten wilde opdringen in de vorm van hervormingen, maar zèlf schoonschip maken…?

Zelfs Duitsland heeft, met alle kosten van de hereniging, op zijn benen staan zwaaien en kon, net als Frankrijk, niet aan de budgettaire EU-criteria voor hun staatshuishouding voldoen, maar een wet is er nu eenmaal om verkracht te worden door de salonsocialisten. Die hebben ook tegen beter weten in het overduidelijk frauderende Griekenland aan boord van de EU gehaald ‘omdat het zo goed zou zijn voor de democratie’, terwijl Ierland, Portugal en Spanje door de wringer van het IMF zijn gehaald. Frankrijk heeft ook meermaals de budgettaire EU criteria voor een zorgvuldige staatshuishouding geschonden, maar de Europese Centrale Bank (ECB) heeft onder leiding van de cowboy Draghi – zonder enig wettelijk mandaat – alle hoogrentende staatsschulden van zuidelijke bananenlanden opgekocht, om die vervolgens te herfinancieren met laagrentende leningen van de Noord-Europese belastingbetaler. Op die schulden wordt geen cent afgeschreven, zoals elke voorzichtige bankier en nette accountant zou insisteren, omdat dit de gammele Duitse en Franse banken ook daartoe zou dwingen en Deutsche Bank is al bijna kapot.

De hierdoor opgebouwde, veel te lange en ongezonde balans van de ECB is nu één grote tijdbom dankzij moreel corrupte sociaaldemocratische, linkse politici die er één grote puinhoop van hebben gemaakt, niet alleen met onze financiën maar ook met de migratie en de islamisering van ons continent. Nu zien wij ook hoezeer de SJW klimaat-manipulatie de Europese welvaart bedreigt.

Tot slot is er vandaag Italië, dat aanvankelijk stelde dat de financiële spelregels van de EU hen niet konden boeien, met alle rampzalige gevolgen van dien, maar recentelijk zijn er signalen dat dat zwaard van Damocles nog nèt niet op ons valt. Niet alleen moesten de rendementen op de Nederlandse pensioenen ‘aangepast’ worden dankzij Draghi’s lage rente politiek, maar ook de hoofdsom van onze pensioenen komt nu in gevaar. Al die rotte investeringen zijn in Euro’s gedenomineerd en staan op instorten dankzij de onscrupuleuze, incompetente politiek, zowel in Brussel als in Den Haag!

Is er nog iets leuks te melden? Iedereen praat obligaat mee over modieuze onderwerpen als klimaat, islamisering en migratie, maar de Zuid-Europese schulden waarop nooit ook maar één cent afbetaald zal worden dankzij onverantwoordelijke politici lopen in de triljoenen en laten, als ik mij niet vergis, op Nederland geprojecteerd momenteel een potentiële schuld van rond de € 42.000 per persoon zien. Dat wil zeggen dat dat ‘weggepiste’ bedrag rust op iedere grijsaard en iedere baby en alles en iedereen daartussen in! Als wij dan nog eens in aanmerking nemen dat de SJW, met de onverantwoordelijke Rutte voorop, wil dat iedere Nederlander zich in de additionele schulden steekt voor hun klimaat idée fixe terwijl de wereld zelfs geen graad is opgewarmd in honderd jaar, mogen wij concluderen dat alle ellendelingen in Den Haag die ons willen vertellen ‘dat de EU zo goed voor ons is’ en ‘dat gas zo slechts voor ons is’ eigenlijk rechtstreeks het cachot in moeten.

Italie’s vicepremier Matteo Salvini is een ambivalent fenomeen. Enerzijds kan hij instrumenteel zijn in het bestrijden van de Brusselse SJW terreur, anderzijds legt hij de bijl aan de wortel van de zieke Euro en daarmee de EU. Salvini draagt geen schuld aan deze dreiging, ontstaan door ideologische politici met enorme planken voor hun hoofden, die onze toekomst op het spel hebben gezet door de vanaf dag één gedoemde Euro volkomen uit te hollen, maar hij spitst de crisis enorm toe op een kort tijdsbestek dat wellicht het eind van 29+019 niet ziet. Weliswaar is hij vicepremier, maar de facto is hij de machtigste Italiaan, ‘il capitano’ zoals hij in de wandelgangen genoemd wordt en zijn grote overwinning in de recente Europese verkiezingen heeft die positie bevestigd. Terwijl hij zes jaren geleden slechts 4% van het electoraat meekreeg kreeg hij nu 34% van het electoraat mee en inmiddels is dat percentage al weer ruimschoots verder opgelopen. Maar wat nu?

Brussel salonsocialisten waaronder Macron haten Salvini, maar deze heeft een enorme hefboom om aan te gaan hangen en desnoods de EU te chanteren dankzij de hierboven geschetste situatie waarin de failliete EU de facto ook nog eens aandeelhouder is in de al even failliete Italiaanse economie die de derde in Europa is. Als Salvini uitstapt, kunnen de bureaucraten in Brussel en de ECB de fictie niet langer in stand houden van de Europese schuldenportefeuille en stort het wrakke systeem subiet in.

Italië heeft alle boekhoudkundige trucs bij de hand om het deficit terug te brengen naar 2,04 % maar de kans dat het een tweede Griekenland wordt is levensecht. Van de jeugd onder de 25 jaar is meer dan 30% werkeloos en 165.000 jongeren hebben het land al verlaten met alle gevolgen voor de belastingopbrengsten en de bijdragen aan de pensioenfondsen. Daarnaast heeft Italië een gigantische zwarte economie die niets bijdraagt maar brutaal parasiteert op de overlevenden. Italië is de facto in recessie en moet uit de Euro om enige kans te hebben op herstel met een eigen valuta.

Zelfs Rutte heeft in de G20 meeting gesteld dat Italië het risico oplevert van een breuk in de Eurozone, maar hij blijft wèl honderden miljoenen in die boedel pompen ondanks schijnheilige beloftes aan de Nederlandse kiezers van het tegendeel. Acht en twintig landen met een eigen fiscaal regime, waarbij Nederland en Ierland de fiscale EU- wetgeving ook nog eens ondermijnen door als belastingparadijzen te functioneren. Een sluipweg via de achterdeur lijkt de introductie van ‘mini bots’, een soort van alternatieve lokale valuta die een zachte exit van Italië uit de monetaire unie voorbereidt en het lijden der Italiaanse bevolking kan verzachten. Dat die ‘Italexit’ nodig is lijdt geen twijfel omdat de Italiaanse nationale schuld verder gaat oplopen en de werkeloosheid dan nog verder oploopt.

De recessie is er al en blijft zolang de zieke Euro niet wordt losgelaten. Dat betekent dat de Euro zèlf ook geen lang leven meer beschoren is, wellicht nog enkele jaren en dan stort dit artificiële luchtkasteel van de SJW in dat bedoeld was om hun onhaalbare idée-fixe van Utopia af te dwingen. Kortom, Engeland en Italië kunnen beslissend zijn om de tienduizenden charlatans en parasieten in Brussel de wacht aan te zeggen en weer terug te gaan naar een praktische EEG zonder die op macht beluste socialistische haantjes. Het wordt hoog tijd, want de Italiaanse economie stagneert na een val van -3% tussen 2008 en 2018, vergeleken met 13% groei in Duitsland, 10% in Frankrijk en 4% in Spanje. Werkeloosheid zit vastgeroest op 10% en Salvini heeft weliswaar gescoord door de schuldigen te identificeren, maar nu is het tijd voor iets constructiefs. Illegale migratie loopt al zichtbaar terug dankzij zijn initiatief – 181.000 illegalen in 2016 tegen 300 tot de medio van dit jaar – waarvoor hij Brussel terecht volledig de hoek in heeft geschopt. Dat lijkt ook het recept voor verder succes op het politieke, bestuurlijke vlak, waar hij van vele rechtse partijen, populisten of ouderwetse conservatieven, steun mag verwachten tegen de socialisten in Brussel.

Prima om ‘ergens mee te beginnen’ in Lampedusa, waar de rest van Europa de Italianen altijd schandalig in de steek heeft gelaten maar, zoals hierboven betoogd, Italië is structureel ziek en moet de hand in eigen boezem steken, iets dat voor de Fransen tot nu toe ook altijd te moeilijk is gebleken. Navrant dat een Macron zich dagelijks zo negatief uitlaat over Salvini terwijl hij zelf alleen maar bezig is om zijn luchtkastelen in Brussel te bouwen zonder enige consideratie voor deze dreigende realiteit waarin hij en zijn land nèt zo instrumenteel zijn geweest.

Het Italiaanse drama sleept zich al een jaar voort sinds dwaze beloftes der populistische politici over gegarandeerde minimum inkomens en verlaging van de pensioenleeftijd, zonder enige consideratie voor Italië’s (groeiende) publieke schuld van 130% van het BNP, een ‘goede tweede’ na Griekenland. Italië doet nu wat concessies voor de lieve vrede, maar geruchten over het verlaten van de Euro en de introductie van de parallelle valuta doen dagelijks de ronde. Giovanni Tria, de minister van financiën en Giuseppe Conte, de technocratische premier, zouden dan zeker ontslag nemen, maar volgende verkiezingen maken Salvini geheid premier van een rechtse coalitie met de ‘Fratelli d’Italia’ waarover ik schreef op 13 februari 2018. Een fataal ongeluk in de obligatiemarkt zit in een klein hoekje en bij de huidige rentedaling al helemaal. Anderzijds zijn de EU’s budgettaire regels nogal strak en de enige idioten die daarin volledig aan de Brusselse leiband liepen waren Rutte en Dijsselbloem, maar de kans dat de nieuwe (noordelijke) Hanse-landen Salvini tegemoet komen is daarom niet ondenkbaar, al was het maar uit puur lijfsbehoud voor de corrupte politici.

Politiek is Salvini niet erg handig geweest door zijn avances naar Putin en door Venetië – het centrum van zijn Lega – toe te staan de Krim te erkennen, reden waarom Visegrad landen erg nijdig op hem zijn en concrete plannen voor stimulering van economische groei heb ik ook nog steeds niet gezien. Terwijl Trump de trom roert creëert hij tegelijk honderdduizenden banen per maand; Salvini staat voor: ‘niente’. Het land blijft structureel verziekt door schier communistische regelgeving die de bloei van nieuwe bedrijven alleen maar belemmert terwijl de arbeidswetgeving, net als in Frankrijk, de communistische vakbonden in de kaart speelt en juist iedere ‘job-creation’ in de weg staat.

Wat de macho Salvini nu moet laten zien – net als de slappe Macron – zijn de ‘ballen’ die Margaret Thatcher destijds had om corrupte vakbonden en communistische politici in het gareel te rammen. Wat in Italië ook speelt is dat zij de corruptie hebben uitgevonden en de élite der gevestigde belangen staat iedere hervorming in de weg, of het nu een verruiming is van de basis voor de belastingen of het afschaffen van fiscale voordeeltjes danwel hervorming van de rechtsstaat. Tel daarbij op de twijfels over de ‘commitment’ aan de Euro en je begrijpt hoe, ondanks Draghi, de rente op de staatsobligaties hoger is dan vorig jaar.

Het is zaak om nu internationale beleggers te charmeren, want als de rentemarges groter worden gaan er kwetsbare banken omvallen. Soeverein Italiaanse schuldpapier neemt met >10% een (te) groot percentage van veel beleggingsportefeuilles in. Als er banken omvallen worden die portefeuilles onherroepelijk geherwaardeerd en moeten er op stel en sprong enorme reserves gecreëerd worden door ‘overlevende’ banken. Dan krijgen nog meer banken knikkende knieën en trekken zwakke staten en idem banken elkaar onder water en dan gaan wij in Nederland ook ‘nat’. Uiteraard deert dat niet die Haagse onbenullen die dit alles in de hand werken, maar wèl de (gepensioneerde) Nederlanders.

De eerste vraag voor internationale kapitaal- en geldmarkten is of Salvini nieuwe verkiezingen uitroept, danwel gewoon doorgaat en zijn poot stijf houdt in zijn onberekenbaarheid, maar de bedragen die dankzij het potverterend salonsocialisme hier langzamerhand mee gemoeid gaan zijn naar een letterlijk levensgevaarlijk niveau opgelopen. De tweede vraag voor, hopelijk nog bestaande, verantwoordelijke politici die intelligent genoeg zijn om deze problematiek te doorgronden is of zij hun nek durven uit te steken om hun collegae die dit op hun geweten hebben op hun vestje te spugen.

Helaas kent de moreel corrupte politiek zijn eigen dynamiek en ‘logica’, dus verwacht het ergste!

De Euro en daarmee de EU staan op springen en het zal een wonder zijn als wij dat niet voor 2022 meemaken. Ik klink nu misschien een beetje als ‘ de wereld vergaat’ idioten, maar hier is een harde, cijfermatig aantoonbare aanleiding toe: iemand moet verantwoording afleggen in Brussel, het Utopia der salonsocialisten die letterlijk nergens verantwoordelijk voor zijn. Big Brother is los!

.