Het gevaar van een directe militaire confrontatie in de Perzische Golf wordt door Iran misbruikt als wisselgeld in hun manipulatie, zo niet chantage, van de EU om zich onder de duim van Trump uit te wurmen. Het gangster-regime in Iran heeft al jaren geleden gezegd dat één atoombom op Tel Aviv voldoende is om een einde te maken aan het bestaan van de staat Israël, waarbij het hen worst zal wezen hoeveel ‘collateral damage’ er onder naburige Arabische staten zal zijn.
Toen Iran dankzij Noord Korea en China met grote stappen onderweg was om de daartoe vereiste verrijking van uranium te realiseren, stemden de ayatollahs toe in een triest akkoord met ‘de rest van de wereld’ om daarvan af te zien, maar saillant detail is dat Iran dat vodje van Obama nooit ondertekende! Ondertussen ging Iran achter de schermen onverdroten verder met de ontwikkeling van hun kernwapen, totdat Trump een streep in het zand trok en de kleptomane maniakken in Teheran via persoonlijke sancties het vuur aan de schenen legde. Nu wordt bekend dat, zoals ik al eerder stelde in “Hoe lang blijft Iran provoceren?” (d.d. 3 juli), Iran de verrijking van uranium drastisch opvoert en probeert de EU voor het karretje te spannen om Trump’s bijtende sancties te verminderen.
Waarom de EU? Omdat de EU traditioneel heel zwak is en makkelijk te manipuleren lichtgewichten als ‘leiders’ kent die zich liever richten tegen eigen lidstaten die niet politiek correct genoeg zijn. Als een Italiaanse ex ‘brigate-rosse’ communist als Mogherini met haar theedoekje om het hoofd acte de présence in Teheran geeft, om niet te spreken van de identiek uitgedoste Kaag, dan weet je wel hoe laat het is. Dat was pas het uiterlijk vertoon, maar als je zo vrijwillig op je rug gaat liggen dan kan de rest van de trieste vertoning inhoudelijk ook nooit van de vloer komen.
Trump daarentegen leidt het land dat sinds kort de grootste olie en gas producent is en laat zich niet intimideren door Teheran. Hij lijkt, als enige, zich bewust van de gegarandeerde ramp zodra de ayatollahs een kernwapen kunnen hanteren, want dan houdt niets hen tegen, terwijl de politiek-correcte kabouters in Brussel voor alles Trump tegen de schenen willen trappen onder leiding van Merkel en Macron. Brussel is geen acteur op het wereldtoneel die het verantwoordelijkheidsbesef heeft of de visie om Iran een halt toe te roepen, zij hebben het te druk met partijbelangen, maar Trump is, als enige, immuun voor de chantage der ayatollahs.
Europa is veel kwetsbaarder dan de USA in dit conflict door onze afhankelijkheid van olie, maar wederom vertrouwt de EU op Trump om de daartoe benodigde zeewegen te bewaken en open te houden. Wat een gotspe! De louche Angela Merkel heeft al laten weten dat zij haar 2% van het BNP bijdrage aan het NATO budget niet serieus neemt en stimuleert het EU verzet tegen Trump’s sancties. Waarom? Uit pure salon-socialistische hufterigheid, anders niet! Er is geen enkele coherent argument voor deze onverantwoordelijke attitude, dus Teheran hoeft ook niet te verwachten dat Brussel een goed woordje voor hen kan doen bij Trump.
In het Midden Oosten staan Saudi-Arabië en Israël ook pal tegenover Iran, dat in die regio sowieso algemeen gehaat is. Slechts Hezbollah, Hamas en zo te zien hun vriendin Sigrid Kaag staan aan Iran’s kant, want niemand hoort een woord harerzijds over alle excessen van Iran’s zijde. Tot voor kort waren er diverse landen die de USA tegengas konden geven, maar noch Duitsland en Frankrijk, noch Rusland doen er toe anno 2019. Iran heeft geen vrienden na 40 jaar terrorisme!
Ook de olieprijs, die vroeger onder deze omstandigheden uiterst volatiel reageerde, blijft min of meer op het oude niveau hangen en OPEC laat al evenmin iets horen en ook de traditionele druk op Israël ontbreekt dit keer, wellicht omdat Israël inmiddels ook praktisch onafhankelijk is van olie uit de regio en verre superieur, zowel economisch als militair, aan de naburige staten. Hoewel Israël nucleaire wapens bezit vertrouwen de Arabische buurlanden hen oneindig veel meer dan de schuimbekkende ayatollahs en zien zij Israël wellicht langzamerhand zelfs als een stabiele de-facto bondgenoot tegen Iran, reden waarom in feite niemand in het M.O. tegen Trump ageert.
De aanvallen op 6 tankers worden door de ayatollahs ‘verdacht’ genoemd, maar staan sowieso als een dik kruis achter hun naam, samen met de vernietiging van een Amerikaanse ‘drone’.
China zal piepen als de kraan dichtgaat dankzij hun eigen olie leverancier Iran, terwijl de Amerikaanse marine straks nota bene de straat van Hormuz moet openhouden ten gerieve van Xi Jinping… Misschien dat Xi zich dan ook wat correcter opstelt naar de rest van de wereld, althans de USA.
Poetin ligt ‘qoute que qoute’ dwars, of het nu om Amerikaanse verkiezingen gaat of Iran, dus hij zal een open oorlog in de Golf toejuichen en, liefst, dat vuurtje aanwakkeren, maar zijn nihilisme is irrelevant.
Tot slot is er de extreem linkse oppositie in de USA die Trump verweet dat hij de vergeldingsaanval op Iran op het nippertje had afgelast, dus die kunnen verder geen stem tegen Trump doen gelden als de bom barst. Maar mocht Trump, die in beginsel sterk overkomt maar geen gewapend conflict zoekt, ertoe gedwongen worden om de ayatollahs de oren te wassen, dan kan de (extreem) linker vleugel in Washington hem slechts steunen zodra er Amerikaanse doden vallen
Kortom, Trump heeft alternatieven maar blijft, daarom, kalm en draait doodleuk de kraan nog verder dicht terwijl Iran implodeert, daarbij het eeuwige gratuite verwijt vermijdend dat de USA de politieman van de wereld speelt.
Navrant is dat de USA daarbij opkomt voor de belangen van alle lafbekken die langs de zijlijn een grote mond hebben, zoals de parasitaire EU van Merkel en Macron, maar het lijdt geen twijfel dat hij de ultieme optie heeft om, bij mogelijk verlies van Amerikaanse levens, keihard terug te slaan.
.