De verkiezingen voor het E.P. brengen een verschuiving van de macht, veeleer resulterend in een remmende versplintering dan een betekenisvolle doorbraak van het verfoeilijke salon-socialisme dat al decennia op onbeschaamde wijze potverteert en aan niemand verantwoording aflegt.
Nieuwe E.P. verhoudingen resulteren veeleer in een politiek schaakmat dan gecoördineerde vernieuwing door conservatieve partijen van het verstikkende SJW-machtscentrum in Brussel, maar Italië heeft een cruciaal punt bereikt waar het de eigen soevereiniteit en de eigen grenzen controleert, in plaats van dagelijkse dwangneuroses te accepteren van de ongekozen ambtenarij.
Die blijven zich – voorlopig nog – aan de lucratieve Brusselse ruif laven en lijken deze brutale poging tot ondermijning van Big Brother’s almacht als een groter probleem te ervaren dan de gestage Italiaanse ondermijning van de Euro (om niet te spreken van de Grieken, Spanjaarden, Portugezen en Fransen.) Dankzij de Brusselse demagogie heeft de illegale immigratie apocalyptische proporties aangenomen en de islamisering is van hetzelfde kaliber. Draait iemand dat ooit weer terug?
De Italiaanse Minister van binnenlandse zaken Salvini heeft zijn middelvinger demonstratief opgestoken naar de Brusselse Don Quichote Juncker en diens Sancho Panza (letterlijk: ‘dikke pens’) Timmermans, naar de collectieve linkse media, de rechterlijke macht en de SJW-Paus in het Vaticaan door de havens te sluiten en daarmee de toevloed van Afrikaanse ‘parels’ naar de west Europese samenleving met 97% terug te dringen gerelateerd aan 2017. Ook heeft hij met zijn ‘Lega’ een sprong van 6% naar 34% gemaakt in de recente Europese verkiezingen, hetgeen duidelijk maakt wie er een echt ‘populaire’ partij leidt die de handen vrij maakt voor existentiële problemen in Italië en de EU.
De vraag is waar Salvini met zijn ‘Lega’ nu staat en hoeveel invloed zij kunnen uitoefenen op de gang van zaken? Zijn positie is vergelijkbaar met de delicate conditie van F.v.D. dat met één of twee recente misstapjes relatief kwetsbaar leek, maar hij opereert in een dysfunctioneel land dat behoorlijk aan het vergrijzen is met een mediane leeftijd van 48 jaar en de stemming is nogal pessimistisch onder drie kwart van zijn landgenoten. Sicilië en Lampedusa zijn hun achilleshiel, waar onscrupuleuze Nederlandse en andere mensensmokkelaars tot voor kort deden wat zij wilden.
Financieel klopt het uiteraard absoluut niet in het sterk verdeelde Italië en de boetes die Brussel héél selectief heeft uitgespaard bij overtredingen der budgettaire regels door Parijs lijken nu voor Rome gereserveerd te zijn, terwijl de subversie door de nog altijd aanwezige Italiaanse communistische partij en het door de meeste verknipte linkse Paus aller tijden geleide Vaticaan niet te onderschatten is; beiden insisteren op massa-immigratie.
De Italiaanse SJW ziet ook hoe in Frankrijk de stemmen der migranten hun geestverwanten aldaar helpen, maar nu de illegale migratie terugloopt zal bijna de helft van de 36.000 employees in de migratie- diensten zonder werk komen te zitten, terwijl corruptie, fraude en prostitutie het hoofdkenmerk in die tak van sport zijn waaraan de Maffia goud geld verdient.
Tegenover die ‘globalisten’ staan de regio’s met hun prachtige eigen cultuur, onderling welhaast onverstaanbare dialecten en andere mooie kenmerken zoals hun typische kookkunst.
Venetië is van eind 7e tot eind 19e eeuw gedurende 11 eeuwen een onafhankelijke economische en politieke grootmacht geweest die al eeuwen geleden lucratieve handel met China en Centraal Azië dreef dankzij Marco Polo, steunend op eigen specialiteiten zoals het Murano glas en de rijke school der klassieke componisten. Dat Venetië heeft twee broertjes dood aan de globalistische geitenharensokken-cultuur die hen door de strot werd gewurgd en apprecieert daarom Salvini, die hun individualisme erkent en stimuleert ten koste van het globalisme. Hij heeft de Lega Nord herdoopt tot Lega en deze tot een nationale partij omgevormd die migratie-controle preekt en Salvini’s normen en waarden uitdraagt.
Als hij zijn net geïntroduceerde veranderingen permanent weet te maken kan hij wellicht de voor Italië financieel meest voor de hand liggende stap nemen om zijn anti-EU plannen door te zetten en Europese medestanders te vinden voor een hernieuwde EEG, waarin de funeste politieke component die de EU zo door en door rot maakt geëlimineerd wordt en deelname aan de Euro optioneel zou dienen te zijn. Zelfs Engeland zou best eens interesse kunnen hebben in zo’n gezonde economische band zonder de moreel corrupte politieke component en Italië zou zich in dat concept – zonder participatie in de Euro – economisch kunnen herstellen middels een gezonde devaluatie, samen met Griekenland en wellicht zelfs de Parijse zwakke broeders. Wat de gezonde ontwikkeling van Europa weer eens in de weg staat is, zoals altijd, de grenzeloze socialistische incompetentie!
Salvini’s politieke succes bij de recente verkiezingen lijkt aan te geven dat deze positieve trend nog lang niet afzwakt, integendeel. Italië heeft lang moeten lijden omdat het niet in staat was om hun grenzen zelf te controleren en hun identiteit en soevereiniteit te koesteren terwijl de Europese salon-socialistische broeders hen lekker lieten barsten, inclusief Rutte.
In het hier geschetste scenario zouden PVV en FvD zich waarschijnlijk kunnen vinden, terwijl opportunistische weifelaars als CDA zichzelf moeten aanpakken om constructief mee te doen. SGP en CU dansen op het scherp van hetzelfde zwaard en de VVD moet zich daarvoor q.q. ontdoen van de verraderlijke Rutte, maar hoeveel van ‘ons soort mensen’ blijven ‘ziende blind’ op de VVD stemmen?
Nu lijkt er een reële mogelijkheid te bestaan dat Italië en Hongarije met hun ‘gezond verstand’- approach jegens migratie, en de daarmee onlosmakelijk verbonden islamisering, de politieke kwaliteiten en het potentieel hebben om Europa uit de huidige negatieve salonsocialistische spiraal te trekken, maar daar zal ook het nodige geluk voor nodig zijn. Een zijden draadje?
.
Het is te hopen dat deze positieve trend (Farage, Salvini, Orban, Baudet etc) lang genoeg aanhoudt en niet geneutraliseerd wordt door de echte machthebbers achter de facade van democratie via omkoping (geld/macht/etc), chantage of geweld(sdreiging)..