U kent de daders

“De politie maakte een einde aan de demonstratie van Pegida in Eindhoven, omdat ze de veiligheid van de betogers en de omwonenden niet meer kon garanderen. Een grote groep tegendemonstranten, bestaande uit honderden allochtone jongeren, gooit met stenen en andere voorwerpen”. Aldus de massamedia onder de kop ‘Politie beëindigd Pegida demonstratie’.

Hier is alweer sprake van het verdraaien en ‘framen’ van een handjevol mensen die niet veel op hebben met de toenemende islamisering die momenteel steeds zichtbaarder wordt. Immers: er werd geen einde gemaakt aan een demonstratie van enkele tientallen Pegida-sympathisanten, maar aan een gewelddadige verstoring van de openbare orde door enkele honderden ‘allochtone jongeren’ (lees: twee-paspoortige jongeren van Turkse ouders) politie en demonstranten bekogelden met stenen en overig straatmeubilair. Daarnaast, en dat lezen we dan weer niet in de kranten, is met name de salafistische Al-Fourqaan moskee één van de hofleveranciers van terroristische inspiratie.

Precies zoals b.v. Prof. dr. Hans Jansen bij leven al voorspelde, wil de groep islamitische ‘gelovigen’ niets weten van onze maatschappij of democratie. Dat zal nog erger worden naarmate de moskeeën erin slagen om steeds meer moslims terug te lokken in de islamitische ideologie. Binnen de parallelle islamitische samenleving, manifesteert zich al decennia een groeiende groep die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van een buitensporige hoeveelheid overlast, agressie en misdaad van een orde die ons land tot dusver niet overkwam. Die agressie en overlast wordt vanuit de eigen groep bepaald niet verhinderd, omdat een groot deel van die groep vanuit een soort van misplaatste, tribale solidariteit de misstanden niet openlijk durft of wil te veroordelen. De belangrijkste aspecten van die tribale solidariteit zijn eenvoudigweg te herleiden naar de invloed van de islam die de sociale controle, de cultuur, de traditie, de opvoedingspatronen en de vriendenkring sterk bepaalt. Overigens is het zo dat daar waar deze sociale controle niet of marginaal speelt, moslim jongeren zich voorbeeldig gedragen en het uitstekend doen op school, universiteit en in bedrijven. Maar terwijl de negatieve invloed van die identitaire solidariteit van vooral de Turkse gemeenschap in ons land, eerder schaadt dan goed doet, blijven onze politiek correcte voorlieden stoïcijns wegkijken, negeren, ontkennen, rechtvaardigen en bagatelliseren.

Het wegkijken door die politiek-correcte elites is in wezen niet zo vreemd. Doorgaans wonen zij op duurdere locaties waar deze ‘vluchtelingen’ zorgvuldig worden geweerd door een coöpererend gezelschap in de politiek, het bestuur en de ambtelijke echelons. Daar waar zij hun werk doen of hun ambt beoefenen, is een aanzienlijke hoeveelheid legereenheden en politie op de been, die een scherp oog houden op hun veiligheid en die onmiddellijk ingrijpt wanneer die in het geding is.  Zij worden kortom, niet geconfronteerd met de directe gevolgen van het gevoerde beleid en blijken vooral volstrekt onkundig  van de precieze achtergronden van deze ‘nieuwe Nederlanders’ met betrekking tot hun cultuur, religie en levenswijzen. Dat is niet van gisteren; dat is al decennialang het geval.

Diezelfde mate van veiligheid die de boven ons gestelden ten deel valt, wordt de gewone en autochtone burgers vooralsnog onthouden.  In wijken waar deze vluchtelingen en hun kroost neerstreken, veelal door toedoen van een uitgebreid begeleidingsteam bestaande uit ambtenaren, welzijnswerkers, medewerkers van Vluchtelingenwerk, integratiedeskundigen, gezinscoaches, buurtwerkers, etcetera, enzovoort,  ziet de zaak er minder rooskleurig uit. Het zijn geen ‘krachtwijken’ of ‘kansenwijken’, laat staan ‘prachtwijken’. Het zijn inmiddels brandwijken.

Al spoedig blijkt veelal dat de taal, gewoonten en gebruiken dusdanig verschillen, dat zij bij alle partijen een zekere weerstand oproept. De autochtone – en dus al veel langer aanwezige – bevolking kan niet overweg met de vijandige blikken van de nieuwkomers, die de ‘Kufar’  een zondig levend gezelschap vinden, terwijl de nieuwkomers het commentaar op hun zeden (hoofddoeken, traditionele kledij) en gebruiken meer dan zat zijn onder het motto “Ja maar: zo leven wij al eeuwen en dat is altijd goed geweest!”

Tja: Nederlanders leven ook al eeuwen op hun manier en dat is, op enkele uitzonderingen na, eigenlijk veel beter geweest. Althans; dat Nederland is inmiddels een toevluchtsoord voor talloze islamieten die in geen enkel islamitisch land soelaas voor hun problemen vinden. Sterker: in geen enkel islamitisch land heerst momenteel vrede of het moet een relatieve vrede zijn, door middel van weerzinwekkende repressie door de – islamitische – overheid. Bovendien, niet de Nederlanders zijn gevlucht naar Syrië of de Noord-Afrikaanse dreven, nee: juist zijzelf kwamen uit de Levant en vanuit Noord-Afrika naar hier, vanuit beweerdelijk deplorabele omstandigheden en motieven. Dat vermeende ‘goede’ van de Levant en de verdere islamitisch bestuurde gebieden, vormde nu juist de grondslag voor het vertrek eruit. Het is daarom opvallend dat die vluchtelingen onze samenleving met argusogen bekijken, in plaats van er direct en zonder terugblikken of scrupules aan deelnemen. Het is bij nader inzien kennelijk niet hun gedroomde land en naarmate zij met meer gelijkgestemden samen zijn, neemt de wens toe dit land op de schop te nemen en het te veranderen in wat hen meer aanspreekt.

Geen hoofddoeken, geen haat zaaiende predikers, geen bestendigers van de tribale cultuur, maar vrijheid van meningsuiting en vrijheid van expressie zonder culturele of theologische dwang. Dat is wat deze mensen zochten en ook kregen, maar wat zij uiteindelijk niet accepteren kennelijk. Waarom is dat zo? Wat maakt dat zij al hetgeen wat verantwoordelijk was voor hun eerdere vlucht, nu in deze nieuwe omgeving plotseling nieuw leven willen inblazen?

Zo gesteld lijkt het erop alsof er een planmatige aanpak in de instroom van ‘vluchtelingen’ is te herkennen. Dat is geen bizar idee; al zolang de islam bestaat, bestaat in die ideologie het voornemen tot onderwerping van ‘het Avondland’ om daarmee de ‘Wil van Allah’ uit te voeren. In haar boek ‘Heilige identiteiten’ legt dr. Machteld Zee de vinger op een tere plek: ‘In 1990 publiceerde Qaradawi een belangrijk manifest, getiteld “Priorities of the Islamic Movement in the Coming Phase”.  Dr. Zee zet aan de hand daarvan in vlotte bewoordingen uiteen dat de islam wel degelijk tot doel heeft ‘het Westen’ te onderwerpen en een wereldwijde sharia-staat te stichten. Een kalifaat dus, met alle bedenkelijke kenmerken zoals we die van ISIS/IS hebben gezien en met de beroepsmoslims als rechters en beulen tegelijk.

Zo bezien ontpopt de islam zich uiteindelijk dus altijd als ideologie en verdwijnt de religieuze component steeds meer naar de achtergrond. Wat resteert, is een maatschappelijke chaos zoals we dat zo goed kennen van islamitische staten. Daarvan zagen we alweer een voorbeeld in Eindhoven en met onze wegkijkende en bagatelliserende policor-elites zal dat toenemen en uiteindelijk onacceptabel zijn voor de autochtone bevolking. En voilà, ziedaar de ultieme natte droom van de boven ons gestelden: ‘verdeel en heers’.

Mocht het uiteindelijk mislopen, dan weet u wie de daders zijn.

.