Dat is de vaststelling van een onderzoek door drie vooraanstaande economen. Een vaststelling van drie vooraanstaande wetenschappers die niet als onwetende en opportunistische pannenkoeken bestempeld kunnen worden. Alberto Alesina geeft les aan de Amerikaanse elite-universiteit van Harvard, Elie Murard werkt voor het Institute of Labour Economics in Duitsland en Hillel Rapoport doceert aan de Parijse School of Economics.
De drie gebruikten voor hun studie data uit zestien West-Europese landen[1] en concentreerden zich op twee datacategorieën: de instelling van thuislanders m.b.t. migratie en de toetsing van die resultaten aan data van de feitelijke migratie en karakteristieken van (laten we het eens Policor benoemen) thuislander en nieuwlander die de meeste invloed hebben op de herverdelingsbereidheid.
Wat de vaststelling van de drie onderzoekers betreft, kan die als volgt geformuleerd worden: de bereidheid van thuislanders neemt af zodra het volume nieuwlanders in een regio groeit. Die afnemende bereidheid is sterk gerelateerd aan de thuislanden van nieuwlanders. Landen met een islamitische achtergrond, staan bovenaan. Voor de volgers van de migratieproblematiek niet echt een eyeopener. Hoewel de betrokken wetenschappers niet links of rechts van het politieke gangpad gepositioneerd kunnen worden, zullen deugmensen die de schuld van alle wereldproblemen graag op de schouders van de blanke mens schuiven, ongetwijfeld die wetenschappers racisme, discriminatie, homofoob en islamofoob gedrag verwijten.
Wegkijkende politiek
De politieke acceptatie van het gluiperige UN Global Pact for migration heeft de afwijzende houding van de doorsnee thuislander versterkt. Een Pact met een discriminerend karakter gericht tegen westerse samenlevingen die grote inspanningen moeten leveren om de in eeuwen bereikte en opgebouwde verworvenheden in stand te houden. In veel Europese landen gesymboliseerd door de welvaart of verzorgingsstaat. Een Pact dat migratiestromen stimuleert van underachievers uit Noord Afrika en Midden Oosten, waarvan de meesten vrijwillig of gedwongen een islamitische achtergrond hebben.
In West-Europese landen kunnen de destabiliserende effecten op het voortbestaan van het westers bestuursmodel en welvaartstaat, niet meer genegeerd worden en onhandig en vaak incompetent optredende politici slagen er in om die effecten te versterken. Het gros van hen pakt de Islam en zijn volgers voortdurend met fluwelen handschoenen aan. Doordat zij de islam nog steeds als een religie benaderen en dientengevolge door de wet van een westers thuisland wordt beschermd, worden de marges voor islamieten verruimd om democratieën van binnenuit aan te pakken. Een onbegrijpelijke instelling. Het karakter van de Islam reikt veel verder dan het gebed – en preekproces in een moskee; het (be)stuurt het dagelijkse leven van de gemiddelde islamiet. .
Niet integreren, geen arbeidsparticipatie
De Koran verbiedt de doorsnee islamiet[2] om te integreren, laat staan te assimileren; om zich niet te onderwerpen aan wetten en regels van niet-islamitische samenlevingen; om deel te nemen aan het arbeidsproces. De Koran gebiedt de islamiet om een niet-moslim te beschouwen en te behandelen als een ongelovige, een kafir en hem/haar de kans de kans te geven om zich te bekeren. De kafir krijgt drie opties: bekeren en moslim worden; onderwerpen en dhimmi worden en de dood. Worden die opties verworpen, dan blijft alleen (min of meer) geweldloze of gewelddadige onderwerping over middels dawah en/of Jihad, die zolang toegepastmoeten worden totdat de hele wereld deel uitmaakt van Dar al Isla: het huis van de vrede. De Koran geeft de islamiet de ruimte om verslagen kafirs te doden of als slaaf in zijn huis op te nemen.
Bij de dawah speelt de hijra, de migratie, een belangrijke rol. Oorspronkelijk had de term betrekking op de migratie van Mohammad´s volgers naar Mekka, toen hij Mekka veroverde; tegenwoordig wordt met de hijra geduid op de migratie naar nieuwe (westerse) vestigingslanden om die stap voor stap over te nemen. Omdat de Koran bepaalt hoe een islamiet zijn dagelijkse leven en zijn toekomst moet invullen en de sharia het sanctie orgaan is dat het afdwalen van het pad geplaveid met normen en waarden uit het heilige schrift bestraft met specifiek in dat religieuze boek opgenomen straffen, is de Islam meer dan een religie. Een ideologie.
Groeiende druk op de schatkist
Het gaat niet alleen om de bereidheid tot herverdeling. Er zijn nog andere factoren die meespelen. Sinds de Duitse Bondskanselier met een groot gebaar de Duitse grenzen heeft opengegooid en hordes islamieten zich met steun van deugende politici in rijkere en tolerante staten van West-Europa gevestigd hebben, zijn de kernaspecten van de westerse verzorgingstaat onder druk komen te staan: verplichte belastingbijdrage door actieve arbeidsparticipatie, solidariteit en in het verlengde daarvan wederzijds vertrouwen (tussen samenleving en politici resp. belastingbetaler en zorgvrager). Ondanks de geluiden uit de samenleving en waarschuwingen uit de wetenschappelijke hoek is de doorsnee deugmens Oost-Indisch doof geweest. Hij en zij blijven massamigratie aanprijzen als de ideale oplossing voor de vergrijzing van West-Europese samenlevingen en de daardoor dreigende tekorten op de arbeidsmarkt.
Door de strekking van Koran en sharia zijn islamitische migranten op de allereerste plaats moslim, daarna voelen ze zich Marokkaan, Turk, Somaliër of welke culturele achtergrond hun familie ook heeft. Vervolgens een hele tijd niks, om tenslotte toe te moeten geven dat ze ook Nederlander of Fransman etc. zijn. Daardoor is de door politici warm omarmde multiculturele samenleving binnen het westerse bestuursmodel en welvaartstaat uit islamitische oogpunt niet aan de orde.
In Duitsland en Zweden is in de achterliggende drie jaar bevestigd dat bij islamieten van een actieve arbeidsparticipatie en dus een verplichte belastingbijdrage geen sprake is geweest. Tot 2017 hebben de drie woorden van Merkel de Duitse belastingbetaler ruim € 44 miljard gekost en het Duitse Ministerie van Financiën heeft berekend dat in de periode 2017-2020 de Duitse Belastingbetaler de schatkist met een bedrag van ongeveer € 94 miljard zal moeten spekken. Van dat bedrag is ruim € 25 miljard voor sociale voorzieningen als werkeloosheidsuitkering en huursubsidies, € 6 miljard voor taalcursussen en €5 miljard voor arbeidsintegratie[3]. Gelet op de weinig enthousiaste arbeidsparticipatie – in 2016 bedroeg het aantal werkeloze Duitse nieuwlanders ruim 34% – rijst de vraag of het laatste bedrag geen weggegooid geld zal zijn. De meeste kansloze migranten duiken het zwarte circuit van de grote steden in om zich door criminele en/of extremistische activiteiten in leven te houden. Grote steden als Berlijn en Hamburg dreigen op die manier brandhaarden van armoede, criminaliteit en islamitisch extremisme te worden gekleurd door onder- en bovengrondse parallelle samenlevingsvormen.
In Duitsland constateert de gepensioneerde thuislander dat hij er met zijn enige met boodschappen gevulde plastic tasje vergeleken met de door de staat gepamperde nieuwlander die met meerdere gevulde tassen de lokale supermarkt uitloopt, er heel karig vanaf komt. Die ontwikkelingen in Duitsland staan niet op zichzelf. Ook in andere West-Europese en Scandinavische landen moet een krimpend arbeidsvolume het geld genereren voor een groeiend volume ruifgraaiers en is verarming[4] van (vooral de oudere) thuislander steeds duidelijker herkenbaar. In Frankrijk dreigt de middenklasse zelfs zo te verarmen dat midden – en lagere segmenten van de Franse samenleving in elkaar aan het vloeien zijn.
Meer dan bereidheid tot herverdeling
Is het dan verrassend dat de thuislander zich afwendt van de politiek die in wollige termen het heilzame karakter van de niet te controleren massamigratie uit Noord Afrika en Midden Oosten propageert en voortdurend een multiculturele samenleving met een belangrijke rol voor de islamiet aanprijst?
Het is dus meer dan de bereidheid tot herverdeling. Het draait ook om de onwil om aan het westerse arbeidsproces deel te nemen, de weigering om de schatkist te spekken door belastingen te betalen, het door de Koran opgedragen verbod om te integreren en de arrogantie van de underachievende islamitische nieuwlander om zich voortdurend boven de thuislander te stellen. Daardoor heeft het solidariteitsgevoel van de thuislander een knauw gekregen (dat gevoel heeft gelet op de Koran ver – en geboden bij de islamiet nooit bestaan) en is het wederzijds vertrouwen in de islamitische nieuwlander en de huidige generatie politici vrijwel verdwenen.
Het draait niet om te veel migranten alleen. Het draait om door
Koran en sharia gestuurde islamitische migranten en dan is het te veel gevoel
bij de thuislander snel bereikt. De term te veel verbindt hij gretig met te
vol. Wanneer grond als de productiefactor voor wonen, landbouw,
industrie en recreatie wordt beschouwd en vastgesteld wordt dat er geen woeste
gronden meer zijn/grond op is, dan is Nederland “vol”. Voor de doorsnee
thuislander die dagelijks met de vervelende aspecten van migratie wordt
geconfronteerd is het te veel en te vol.
[1] o.m Zwitserland, Scandinavische Landen Frankrijk. Het is onduidelijk of ook de Benelux landen in die studie onderzocht zijn.
[2] Een moslim is iemand die gelooft in Allah, in God en zijn wet volgt verpakt in o.m. Koran en Sharia; moslims werden in vroegere tijden muzelman en hedentendage ook islamiet of islamist genoemd. Een Mohammedaan is een volger van Mohammed en gelooft dat Mohammed zijn boodschapper is. Niet meer en niet minder.
[3] In 2018 heeft het Instituut van de Duitse Economie berekend dat de kosten van de illegale immigratie inmiddels zijn opgelopen naar € 50 miljard per jaar.
[4] Hogere belastingdruk, meer heffingen, grotere werkeloosheid
.
Dat hier gezond verstand niet reikt…met 130..000 nieuwe instromers per jaar erbij is toch duidelijk dat dit onbetaalbaar wordt.
Wie bouwt er een stad per jaar bij, levert onderwijs, zorg, enz., en hoe wordt dit (zo het al mogelijk zou zijn) gefinancierd?
Een kind van zeven kan dit begrijpen; nu onze leiders nog…
Fijn man en paard eens duidelijk benoemd te zien worden.
Al die zogenaamde vluchtelingen vertegenwoordigen gewoon een Islamitisch paard van Troje, en de UN gebied ons middels “Marrakesh” de poort wagenwijd open te zetten.
De vergrijzing wordt veroorzaakt door het huidige overheidsbeleid, is niet betaalbaar dankzij overheidsbeleid in het verleden (dankjewel PvdA), en gaat niet opgelost worden door het importeren van hele horden onderontwikkeld werkschuw tuig.
De bevolkingsgroei middels immigratie moet stoppen, en autochtone Nederlanders moet het weer mogelijk gemaakt worden om op normale wijze gezinnen te stichten.
Want dat is het werkelijke probleem; dat jonge mensen inmiddels met zijn tweeën moeten werken om de vaste lasten betaald te krijgen, 10~20 jaar op de wachtlijst staan voor een huis, en pas tegen de tijd dat ze de veertig gepasseerd zijn, en de menopauze voor de vrouwelijke helft inmiddels in zicht is, genoeg besteedbaar inkomen overhouden om zich kinderen te kunnen permitteren.
Ik erger mij dan ook groen en geel aan het feit dat de overheid de import van al dat gajes legitimeert door te stellen dat de autochtone Nederlanders “het zelf schuld zijn” omdat zij niet genoeg fokken, terwijl diezelfde overheid het “probleem” zelf veroorzaakt heeft.
En dan “probleem” tussen haakjes omdat een immer groeiende bevolking, buiten dat dit sowieso een volslagen idiote basis voor een samenleving is, ook helemaal geen voorwaarde is voor een welvarende samenleving.
Het is enkel een voorwaarde voor overheden die niet met geld om weten te gaan en nooit verder kijken dan de volgende verkiezingen.
Milton Friedman zei eens : “you can’t have open borders (free immigration) and a welfare state.”