Het electoraat wordt herhaaldelijk gewaarschuwd voor het geboefte dat een van de grootste gebouwen in Brussel bevolkt. Geboefte? Ja, geboefte is het juiste woord. Geen syllabe die uit de mond van een van de leiders van dat geboefte rolt kan worden vertrouwd. Vandaag (19 mei 2019) werd de regelmatige bezoeker van de website www.dagelijksestandaard geïnformeerd over de strekking van een onderzoek van de firma´s Ramboll Consulting en EurAsylum die in 2009 in opdracht van een instantie van de Europese Unie moesten onderzoeken hoeveel migranten Europa (met een bevolkingsvolume van 500 miljoen) zou kunnen huisvesten.
Het definitieve eindrapport werd in 2010, vijf jaar voor de migratiecrisis onder de titel “Study on the Feasibility of Establishing a Mechanism for the Relocation of Beneficiaries of International Protection” gepubliceerd. Om de Europese Commissie (EC) enigszins buiten schot te houden, vermelden de opstellers in het rapport: “The present report does not necessarily represent the viewpoint of the European Commission”. In de taal die zelfs Limburgse Frenske begrijpt: “…en Gij geleuft dah?”
Solidariteit primair
Toverwoorden voor dit onderzoek zijn solidariteit en herverdeling zoals die nadrukkelijk tot uiting komen in de zinsnede “One aspect that has been highlighted is the way in which Member States can show solidarity towards each other in cases where a Member State is under specific and disproportionate asylum pressure. A possible way to support these Member States could be through the relocation of beneficiaries of international protection from such Member States to others”. Solidariteit en herverdeling zijn de vertrekpunten die de Europese Unie de laatste jaren herhaaldelijk op tafel gooit om landen ervan te overtuigen, beter gezegd te dwingen, de standpunten van de heren in de Europese Ivoren Toren in Brussel te onderschrijven. Het zijn ook vertrekpunten om landen ervan te overtuigen dat de EC in Brussel de enige instantie is die raad weet met het moeilijke migratie vraagstuk. In die context is solidariteit niets meer of minder dan emotionele chantage.
Vinden de lidstaten die kompasrichting ook voor hen de juiste? In het rapport worden op basis van de effecten op politiek, justitieel en financieel gebied voor de 26 lidstaten, twee alternatieven geformuleerd:
- Option 1: an EU legislative instrument creating a relocation mechanism would be adopted, allocating a quota for each Member State based on the country’s GDP per capita and population density. The option could include both beneficiaries of international protection and asylum seekers, but distinct criteria would be used for both groups.
- Option 2, beneficiaries of international protection and possibly asylum seekers would be relocated on an ad hoc needs-assessment basis through an open pledging mechanism.
Hoewel lidstaten erkennen dat er sprake is van een onevenwichtige verdeling van migranten categorieën die aanspraak op een verblijf in een van de EU lidstaten kunnen maken, is slechts een kleine minderheid voor het instellen van een herverdelingsmechanisme waar het European Asylum Support Office (EASO) een sturende of beslissende rol speelt. Het merendeel van de 26 lidstaten spreekt zijn voorkeur uit voor optie 2 m.d.v. dat zij beide opties willen toespitsen op “benificiaries of international protection”[1] en asielzoekers uitsluiten. Wanneer we de uitspraak van Timmermans als juist aannemen dat ruim 60% van de binnenstromende en binnengestroomde migranten geen vluchteling zijn en volgens de meerderheid van de 26 lidstaten ook geen migranten zijn die recht kunnen doen gelden op een subsidiary protection status, dan betekent het dat die 60% bivakkeert in de categorie asielzoeker met een geringe kans op een vestigingstatus in een van de 26 EU lidstaten, Die moeten volgens de meerderheid van de lidstaten uitgezet worden naar het oorspronkelijke herkomstland.
Visie meerderheid lidstaten weggeschreven
“Waarom laat de Europese Commissie zo’n uiterst hypothetisch vraagstuk van miljoenen migranten naar Europa onderzoeken? Zo’n scenario waarbij de buitengrenzen niet werden beschermd was in 2010 namelijk ondenkbaar” is gezien de ontwikkelingen in 2009 dan ook de terechte vraag die in het DDS artikel wordt gesteld. Blijkbaar kregen de ideeën van Richard Coudenhove Kalergi bij de leden van de EC vaste voet aan de grond en is dat de reden geweest voor de opdracht om een onderzoek door de twee bovengenoemde instanties te laten uitvoeren met het doel de temperatuur van het migratiewater te peilen.
Heeft de EC de resultaten van het onderzoek en dus de visie van 26 lidstaten op de een of andere manier gematerialiseerd? Het antwoord daarop kan gevonden worden in de tekst van de Europese Vestiging Overeenkomst: “hiermee zal een gemeenschappelijke Europese nieuwe volksplantingpolitiek worden vastgesteld, wat de mensen die internationale bescherming nodig hebben zal verzekeren dat zij in staat zullen zijn om een veilige overtocht te hebben en asiel in Europa. Dit voorstel maakt deel uit van de geplande reformatie van de commissie van het gemeenschappelijke Europese asielsysteem, en de Europese migratieagenda’s hebben een lange-termijn strategie gedefinieerd voor verbeterd migratie management”. In de tekst staat mensen die internationale bescherming nodig hebben en niet mensen die aanspraak kunnen maken op internationale bescherming. Bij die eerste aanduiding voert de emotie de boventoon i.p.v., het justitiële en veiligheid toetsingaspect zoals dat terecht bij de tweede aanduiding geldt.
Uit toetsing van de resultaten van het Ramboll Consulting/EurAsylum onderzoek aan de tekst van de Europese Vestiging Overeenkomst blijkt dat met de mening van het merendeel van de 26 lidstaten niets is gedaan. Die mening is genegeerd. Uit het tekstdeel van de Europese Vestiging Overeenkomst blijkt duidelijk dat Kalergi´s ideeën de sturende principes vormen van het migratiebeleid van de Europese Unie. De overtuiging dat Europese volken moeten assimileren met andere niet-witte volken om de Europese identiteit compleet te vernietigen en een uniek mesties ras te creëren, vormt de basis van door de EU gesteunde bewegingen die denken de belangen van minderheden te moeten beschermen. Het verklaart de gepassioneerde propaganda voor globalisme (het wegschrappen van grenzen, begrenzing en beperking)[2], het accentueren van de (niet-bestaande) relatie globalisme en patriottisme en het hel en verdoemenis beleid tegen lidstaten die niet onder de EC paraplu willen schuilen voor de jarenlange Europa geselende massamigratieregen. Het verklaart het warm aanprijzen van het UN Global Pact for Migration en de beginselen van de Marakesh overeenkomst. Het verklaart ook waarom de EC meent dat globalisme en omvolking (onder de mooier klinkende term diversiteit) als de ideale kompasrichting voor alle lidstaten van de Europese Unie is om nationale etnische entiteiten te veranderen in een groep mensen zonder een nationale historische en culturele cohesie[3].
Gajes
De inhoud van het onderzoekrapport bevestigt dat Junckers kwalificatie van de massamigratie in 2015 als een “unexpected event” een grote leugen is. Doelstelling en conclusies van het rapport maken duidelijk dat de EC al in 2010 door Ramboll Consulting en EurAsylum was geïnformeerd over “financial, political and legal implications of relocation of refugees[4], subsidiary protection beneficiaries and/or asylum seekers…the purpose is also to examine other options available to better foster solidarity between Member States for the management of asylum flows”. In 2010 wist de EC hoe de 26 lidstaten dachten over de bruikbaarheid van de geformuleerde opties en van mening waren dat asielzoekers onverwijld uitgezet moesten worden.
Niet alleen op het Binnenhof kunnen manipulerende leugenaars
aangetroffen worden, Brussel en m.n. de EC blijken er ook vol van te zitten. Overigens
evenzeer een ongewenste massamigratie. Een reden te meer om zorgvuldig met uw
stem om te gaan en niet te stemmen op de kliek die het laatste decennium de
lakens op migratiegebied heeft uitgedeeld.
[1] Aliens or stateless persons who have been recognized as refugees or beneficiaries of subsidiary protection status aka a third country national or stateless who would face a real risk of suffering serious harm if s/he returned to the country of origin. .
[2] Zie artikel “Grenzen, Begrenzing en Beperking”.
[3] Zie artikel “Wegpoetsen van het Witte Ras”.
[4] Persons having the status defined by the Geneva Convention or subsidiary protection within the meaning of Directive 2004/83/EC
.
Charlef: weer de spijker op de kop!