Splitsing van wegen

Oekraïne is een tijd van de voorpagina´s verdwenen. Verdrongen door andere problemen in de wereld. Nu de toestand in Syrië ogenschijnlijk stabiel is, de migrantenveerdienst van Frontex en hulpverleningsorganisaties het rustig hebben op de Middellandse Zee en eindelijk duidelijk is geworden dat niet Trump maar de Democraten kwalijke zaakjes hebben geregeld met Russische personen, kan Oekraïne met de naderende verkiezingen weer van de plank gehaald worden. Moskou zal proberen die verkiezingen te gebruiken om zijn invloed zodanig uit te breiden dat het land op termijn onder de Russische veiligheidsparaplu begroet kan worden.

Kandidaten en speerpunten

Om te kunnen vaststellen op welke kandidaten Moskou zijn kaarten kan zetten en op welke manier de verkiezingen beïnvloed kunnen worden is het wenselijk om een overzicht van de kandidaten en hun belangrijkste partijprogramma te geven. Sommige namen zullen bekend in de oren klinken, anderen zijn voor het westen onbeschreven bladen:

•  Yulia Timoshenko, de leidster van de “Vaderland partij” is een voorstander van een Oekraïne dat zich als lid van de Europese Unie en NATO aan de zijde van het westen schaart.  In de laatste peilingen komt zij op 13% van de uit e brengen stemmen.
• Petro  Poroshenko, de zittende preident, is ook een voorstander van een Oekraine ingebed in EU en NATO:  Hij komt in de laatste peilingen op 17%.
• Yuriy Anatoliyovych Boyko , voormalige Vice premier, streed in een vorige politieke periode aan de zijde van oud-president Viktor Yanukovych en was lid van diens “Party of Regions.”. In de peilingen komt hij niet verder dan 10%.
• Anatolij Grytschenko, voormalige beroepsmilitairdie functies heeft bekleed in opleidingsinstituten, staven en op het gevechtsveld. Hij werkte in 2004 in het verkiezingshoofdkwartier van Viktor Yuschenko. Met slechts 8% lijkt hij een kansloze kandidaat.
• Volodomyr Oleksandrovuch Zelenski, een jonge(wijnjaar 1978) politicus die bekend is van zijn rol als president van de Oekraïne in de komische serie “Dienaar van het Volk. Steunt net als Timoshenko en Poroshenko het streven om de Oekraïne in te bedden in EU en NAT. Wil in tegenstelling tot de twee eerder genoemde kandidaten de toestand in het oosten van de Oekraïne middels onderhandelingen met Moskou oplossen. Hij is bereid die optie in een referendum aan de Oekraïense bevolking voor te leggen. In de laatste peiling staat hij op 28% en is met afstand de koploper in de aanloop naar de verkiezingsdag. 

Uit de partijprogramma´s van drie van vijf kandidaten blijkt dat aansluiting bij EU en NATO boven aan de agenda staan; slechts één kandidaat wil dat lidmaatschap aan het volk voorleggen middels een referendum en de oplossing van de Donbas problematiek rechtstreeks met Moskou oplossen. Twee andere kandidaten hebben hun politieke sporen vooral verdiend in de periode dat Kyiv warme banden had met Moskou en moeten in het huidige politieke klimaat als kansloos beschouwd worden.

Voortdurende problemen

De problemen in en rond de Oekraïne zijn in de loop der jaren niet kleiner doch eerder groter geworden.  De toestand aan de Zwarte Zee kust met Krim en Zee van Azov en de verbinding met het Russische moederland lijkt gezien het gebrek aan daadkracht in Europa een fait accompli te zijn. Dat ligt anders in de Donbas regio. Gezien het feit dat Putin de hoop van een aan de Zwarte Zee grenzend Novorossyia niet heeft opgegeven, mag verwacht worden dat hij de trollenfabriek in Sint Petersburg opdracht heeft gegeven om die problemen te gebruiken om het Oekraïense electoraat in de door Poetin gewenste richting te duwen. De vraag is of dat zo is en wanneer dat niet zo is waar zal hij na de verkiezingen zijn pijlen dan op richten. Dat zal afhangen van de keuze van het Oekraïense electoraat:

Opties

Wanneer Poroshenko wint dat zal het huidige beleid worden voortgezet. In dat geval zal Poetin de illegaliteit van de regering Poroshenko aan de kaak blijven stellen en de veronderstelde sturende rol van de CIA daarbij voortdurend benadrukken.

Wint Timoshenko dan kan dat een destabiliserende werking in de bovenste regionen van de bevolkingspiramide hebben, omdat zij heeft uitgesproken het Oekraïense politieke establishment en de oligarchen aan te willen pakken.

Wint Zelenski en lost hij zijn belofte in om een lidmaatschap van EU en NATO door een referendum aan het Oekraïense volk voor te leggen, dan kan dat tot onrust binnen de grenzen van de Oekraïne leiden. Bij twee van de vijf kandidaten kan hun besluiten na een behaalde winst tot onrust leiden en onrust werkt in het voordeel van Moskou die de trollen fabriek in Sint Petersburg ongetwijfeld opdracht zal geven die onrust uit te buiten en de scheiding der geesten te verruimen. Zelenski lijkt door het gebrek aan politieke ervaring, de bereidheid om het volk een stem te geven in het besluit om wel of niet lid van EU en NATO te worden, zijn bereidheid om opnieuw met Moskou over de Donbas te spreken en zijn grote populariteit bij de doorsnee Oekraïner maken hem de beste optie.

We zullen het op Maandag 1 april zien. En dat is geen 1 april grap.

.