Hij doet het weer! Macron probeert anno 2019 zijn Nemesis, het populisme, wéér eens af te schilderen als het evenbeeld van ‘duistere krachten die tussen W.O.I en W.O.II speelden’. Het is niet voor het eerst dat die charlatan dit soort laster uitbraakt, gecombineerd met zijn gratuite veroordeling van het ‘nationalisme’ dat ook in de weg staat aan zijn globalistische wereldbeeld waarin hij, weliswaar noodgedwongen, het primaat moet gunnen aan zijn samenzweerder Angela Merkel – maar met het kraaiende kroonprinsje Macron op haar knie gezeten.
Dit typische product van de Ecole Nationale d’Administration (E.N.A.), de ‘énarque’, is representatief voor een erudiete, tegelijk geborneerde élite die er keihard voor moet werken om stap voor stap door de ENA gekneed te worden om elk onderwerp vanuit minstens zes dimensies te benaderen en er uren lang, tot vervelens toe, over te kunnen discussiëren, zonder ooit ècht naar andermans argumenten te luisteren (het goddelijk gelijk is namelijk q.q. aan hun zijde). De ‘énarque’ combineert ad hoc creativiteit met ideologische geborneerdheid en daaruit resulterende starre volharding in het eigen argument, veelal met succes als wij zien hoe zij erin slagen de EEG en de EU te misbruiken.
Dit politieke dier heeft de perfecte ambtelijke instelling van de ‘apparatsjik’ met nostalgische illusies van grandeur, veelal zonder enige strategische visie en al evenmin gevormd om op creatieve wijze leiding te geven aan een groot bedrijf. Laat staan aan een land, kijk maar naar de permanent dreigende déconfiture van zowel Air France als la douce France.
De topjobs op het Parijse pluche en in het baantjes-circuit zijn vanaf dag één voorbehouden aan de knapste jongetjes van de E.N.A.-klas, voor wie geen grenzen lijken te bestaan in het luilekkerland waar zij zich zo keihard naartoe hebben geknokt. De mindere goden worden bestuurder in de Dom-Tom zoals Guayana, Polynesië of ergens in een obscuur ‘département’ en kunnen precies uitrekenen hoe hun deprimerende leventje er verder zal uitzien. Macron was één der knappe jongetjes van de klas, met alle kwaliteiten en gebreken daarvan. Voeg daaraan toe dat hij voor alles een opportunistische activist is, dan vallen alle stukjes op hun plaats: het strebertje op en top.
Zijn ‘hate-message’ van vorige week luidde: “Je suis frappé par la ressemblance entre le moment que nous vivons et celui de l’entre-deux-guerres. Dans une Europe qui est divisée par les peurs, le repli nationaliste, les conséquences de la crise économique, on voit presque méthodiquement se réarticuler tout ce qui a rythmé la vie de l’Europe de l’après-Première Guerre mondiale à la crise de 1929.”
De intrigant probeert potentiële kiezers angst aan te jagen voor iedere vorm van verzet tegen zijn goedkope retoriek in een poging om het populistische tij te keren dat zowel Merkel als hem danig dwars zit en leidt tot steeds grotere instabiliteit in hun beider landen.
Macron voert strijd – als Don Quichot – tegen de populistische windmolens in Hongarije, Italië en Polen met het oog op de mei 2019 verkiezingen voor het Europese Parlement (E.P.). De populistische golf die de salonsocialisten hoogst persoonlijk gebaard hebben dringt de traditionele partijen steeds verder de hoek in en Macron is feitelijk slechts een marionet van de versplinterde oude partijen die tussen de Franse wal en het schip vielen en hem wanhopig omarmden om te redden wat er te redden viel. Dat hij er niet veel van bakt op het thuisfront leidt ertoe dat hij zich over de grenzen manifesteert in zijn zoektocht naar onsterfelijkheid, maar het electorale pak rammel dat Merkel kreeg hielp daar niet bij, temeer omdat zij er in 2012 – noodgedwongen – de brui aan geeft.
Zijn pogingen om de ‘burgers aller landen’ te mobiliseren, althans in Europa, doen een beroep op de angst die hij onder hen probeerde te creëren in zijn open brief, drie maanden voor de E.P.- verkiezingen, met zijn giftige praatjes over ‘de grote gevaren waaraan wij blootgesteld zouden zijn, net als Europa tussen de beide wereldoorlogen’. En passant kwam hij daarin met een concept op de proppen van een Europese Renaissance onder het motto “vrijheid, veiligheid en vooruitgang.” Dat heeft hij alvast op de agenda geplaatst voor een enorme Europa-vergadering in het 2e semester, waar hij niet alleen regeringen en – uiteraard ongekozen – ambtenaren wil bijeen brengen, maar ook ‘experts’, vertegenwoordigers van sociale organisaties teneinde de ‘algemeen wetenschappelijk geaccepteerde mening inzake klimaat en immigratie’ veilig te stellen.
Om de vrije meningsuiting definitief de strot af te snijden komt er ook een Agentschap voor Cyberaanvallent en een totale revisie van Schengen staat op de agenda met een gemeenschappelijke grenspolitie, waarschijnlijk omdat Franse politie aan de Hongaarse grens de slagboom gegarandeerd 24 uur per etmaal omhoog laat staan. Ook is voorzien is een klimaat-mandaat voor alle Europese instellingen en verder iedere denkbare ingreep in onze privacy op het gebied van eten, drinken en gezondheid. In conclusie wordt deze variant op ‘make America great again’ iets in de trant van ‘eet meer Europa’ met een Europees minimumloon – dat per land verschilt, want zo gelijk zijn wij uiteindelijk toch ook niet…
Het is navrant dat al deze ‘claptrap’ komt van zo een incompetente poseur die in eigen land nog geen deuk in een pak boter krijgt, maar wèl de rest van het continent naar zijn hand wil zetten!
.