Auto’s roepen sinds mensenheugenis associaties op met linkse afgunst en, nauw daarmee verwant, anti-auto-activisme van de geitenharensokkenbrigade in Brussel, resulterend in het artikel “Het fabeltje der elektrische auto’s”. Dat leidde tot reacties van lezers die met name op technische aspecten ingingen, nu is het wellicht interessant om kort te kijken naar de relatie tussen uitlaatgassen en levensverwachting aan de hand van Dr. Dr. Ulrich Franck.
Hij is “Umweltepidemiologe” aan het gerenommeerde “Helmholtz-Zentrum für Umweltforschung (UFZ) in Leipzig”, gesponsord door de Bondsrepubliek en de “Länder” Sachsen en Sachsen-Anhalt. Franck’s onderzoek richt zich op de niet beroepsmatige belasting voor de bevolking door schadelijke bestanddelen in de lucht en gerelateerde gezondheidsrisico’s, specifiek de belasting door “fijnstof partikels” in de lucht en hij spreekt klare taal: “de belasting door NO² verkort de levensduur met minder dan 1 dag”!
Bij alle politiek en ideologisch gemotiveerde prietpraat over uitlaatgassen wijst hij op de discrepantie tussen het reële risico van fijnstof en NO² enerzijds en anderzijds de door politici en activisten aangezwengelde emotionele discussie daarover. Bijvoorbeeld de modificatie achteraf van dieselauto’s vindt hij zinloos gezien de minimale impact op de – professioneel gemeten – concentraties van NO² of fijnstof in de lucht. Dit plaatst de salon socialistische aanval op dieselauto’s – als voorbode van de komende kruistocht tegen alle auto’s door de EU- in een schril licht van “stokken om de hond te slaan”, zoals het klimaat of “Marrakesh”. Van een recent interview met Franck in de Neue Zürcher Zeitung zal ik hier enkele “highlights” parafraseren die verhelderend zijn na tientallen jaren onzin die wij van de linkse ambtenarij in Den Haag te horen kregen, die hier slechts een slaatje uitslaat.
Over de Duitse discussie inzake de arbitraire limieten voor uitlaatgassen – die in Nederland ook een uiterst lucratief koehandeltje zijn voor de fiscus via de BPM die nergens in Europa bestaat – stelt hij dat deze onzinnig is omdat veel mensen schijnen te denken dat onder zulke arbitraire grenswaarden geen gezondheidsrisico’s zouden bestaan en daarboven plots groot gevaar heerst.
Beide concepten zijn foutief, want bij een lage concentratie van fijnstof bestaat weldegelijk ook nog ziektegevaar, bij NO² (stikstofdioxide) eveneens. De Brusselse en Berlijnse ambtenarij had net zo goed in plaats van 40 Microgram (µg) Stikstofdioxide (NO²) per kubieke meter lucht een waarde van 30 µg of 60 µg kunnen nemen. Bij deze waarden zou het ziektegevaar nauwelijks hoger of lager zijn; in de USA, waar de regels strenger zijn, is 103 µg aan NO² toegestaan.
Wat betekent dat in het algemeen voor het risico op gerelateerde ziekte? Aannemend dat het belastingsrisico van uitlaatgassen in voornoemde concentraties enigszins lineair is, maakt het weinig uit of men 35 µg of 45 µg NO2 in de lucht heeft. Het risico op ziek worden is vergelijkbaar, maar dient in proportie en in samenhang met andere risico’s voor voortijdig overlijden geanalyseerd te worden, zoals roken, slechte voeding, gebrek aan beweging.
Fijnstof is riskanter dan NO² en kan maanden van de Duitse levensverwachting kosten, terwijl die concentratie op zich niet buitensporig hoog is. Maar een “Metastudie” van het Helmholtz-Zentrum in München, in opdracht van het “Umweltbundesamt” toonde aan dat een conservatieve schatting inzake NO² minder dan één dag van ons leven kost….
Kortom, de hysterie hierover is pure ideologie, want rokers moeten zeker op verlies van tien levensjaren rekenen en alcoholisten zijn een klasse apart (vraag maar aan Juncker.)
Wat betekent dit specifiek voor de veelbesproken aanpassing achteraf van dieselmotoren? Franck ziet er niets in om daar veel in te investeren, want die NO² veroorzaakt weinig extra gezondheidsrisico. “Rondwegen” rond steden of betere organisatie van “groene golven” der stoplichten zijn veel nuttiger om schadelijke gas-concentraties door voortdurend uit stilstand optrekkende auto’s te beperken.
Een honderdtal Duitse longartsen heeft nu ook stelling genomen tegen die arbitraire, linkse argumenten en dit standpunt wordt nu zelfs door de Duitse regering overgenomen, resulterend in het terugdraaien van de anti-diesel hysterie belichaamd in de frontale anti-auto aanval uit Brussel!
Franck gaat ook in op de problematiek van de verdoezelde vervuiling door elektrische auto’s met hun problemen met de lithium-ionen-accu’s, maar daar heb ik al voldoende over gezegd. Het verwijt dat hij zelf enigszins arbitrair tewerk zou gaan door de door de politiek verzonnen grenswaarden te veroordelen, weerlegt hij met het simpele argument dat er zowel boven als onder die “politieke grenswaarden” gevaar bestaat, dus dat die geen duidelijke drempel vormen tussen gevaarlijk en ongevaarlijk en, hoewel niet volstrekt onzinnig, in feite nergens toe dienen.
Rijverboden voor diesels in binnensteden (zoals Utrecht en Nijmegen, en niet te vergeten de hysterische anti-auto lobby in Amsterdam) zijn niet op enig wetenschappelijk bewijs gebouwd maar pure linkse hetze omdat de auto industrie steeds schonere auto’s produceert maar grote havensteden als Hamburg of Amsterdam, steden met veel vrachtvaart, zoals Nijmegen, aan de Waal kunnen uit die hoek enorme hoeveelheden fijnstof binnenkrijgen, dus deze acties kennen geen enkele realistische proportie; wederom wordt een kwaadaardig sprookje ontmanteld.
.