Het destructieve Klimaatkartel

Kort nadat in het artikel “NIBUD rekent Regering Rijk” werd neergepend dat het gezegde “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” van toepassing was op de manier waarop het NIBUD vaststelt of en hoe goed het gaat met de firma Nederland, blijkt die vlieger ook op te gaan voor een ander neutrale rekeninstantie: het Planbureau voor de Leefomgeving of PBL. Gelet op de stuitende vertoning in de Tweede Kamer wekt ook deze instantie sterk de indruk dat rekenresultaten naar de wens van regering en klimaatactivisten gecorrigeerd wordt.

In het geval van het NIBUD kan de Nederlandse burger zelf vaststellen of hij en zij door het NIBUD bewust met een kapot kompas wordt weggestuurd. Daarvoor hoeven hij en zij van het bedrag dat maandelijks op de bank of giro rekening wordt gestort alleen maar de kosten die verbonden zijn aan aangegane verplichtingen af te halen om te controleren wat resteert voor de mooi dingen van het leven. Dat blijkt voor een groeiend volume actieven en postactieven een maandelijks terugkerende teleurstelling te zijn. Daarom concludeert het grootste deel van de Nederlandse samenleving dat de kreet “het gaat goed met Nederland” vermoedelijk alleen van toepassing is voor de hogere segmenten van de Nederlandse samenleving. Voor de elitocratie die meent dat zij Nederland is.

Onbetrouwbaarheid viert hoogtij

Deze week hebben de berekeningen van het PBL het nodige politieke stof doen opwaaien en de verantwoordelijke politica moest daar stevig doorheen kruipen. Waar was de verantwoordelijke minister? Die vraag bleef lang onbeantwoord. Wellicht wist hij dat het een politiek slagveld zou worden en na de uitglijders bij de belasting hervorming annex reorganisatie van de Belastingdienst, en het slepende Groningse gas dossier, zal hij daar weinig trek in hebben gehad. Zijn melding dat KNMI-metingen van aardbevingen in Groningen niet correct zijn[1], heeft het brekebeen karakter van de minister versterkt. De energiekosten zouden voor een doorsnee huishouden niet noemenswaardig stijgen zo toeterde de regering eind 2018 dapper de samenleving in. Gezien de stijging van energiekosten en het te verwachten hogere gebruik per doorsnee huishouden een nogal misleidende uitspraak. Dat bleek deze week: een stijging van ruim € 300 op jaar basis.

Om te kunnen constateren of het PBL inderdaad de randen van de wegbermen heeft geraakt, is de doorsnee burger afhankelijk van columnisten die de informatie, het inzicht en overzicht en de pen hebben om hun beweringen toegankelijk voor de doorsnee burger op papier te zetten resp. helder op beeldscherm en radio te verwoorden. Hoewel regelmatig moet worden uitgeweken naar buitenlandse columnisten en onderzoekjournalisten, bezit Nederland toch een paar heldere pengoochelaars die op een begrijpelijke manier het feilen en falen van zelfbenoemde objectieve instanties uit de doeken kunnen doen. Robert Bor bijvoorbeeld constateert op de website opiniez.com een aantal opmerkelijke zaken bij PBL berekeningen en daarop gebaseerde voorspellingen van deze voorheen zo betrouwbare rekenmachine.

Direct rijst de vraag welke parameters het PBL heeft gebruikt om eind 2018 de minister die sussende tekst te doen uitspreken? Het antwoord viel zoals verwacht teleurstellend tegen: de belangrijkste oorzaak was een niet aan de 2019 gebruiksomgeving aangepaste Nationale Energie Verkenning (NEV). Het PBL of de rekenmeesters die dat voor het PBL hebben gedaan, gebruikten de beschikbare 2017 data. Rekening houdend met het energieverbruik van 7.857.914 huishoudens, een misrekening van ruim € 2,5 miljard. Geen van de 240 medewerkers in de beleidvormende en uitvoerende segmenten had die misrekening opgemerkt. Het kan ook zijn dat een van die medewerkers die omissie heeft opgemerkt, in de lijn heeft doorgegeven, maar het directie niveau die observatie niet heeft gecommuniceerd met de politieke buitenwereld. Je kunt voor minder ontslagen worden.

Volgens Robert Bor is het niet de eerste en enige keer dat ernstig kan worden getwijfeld aan objectiviteit en betrouwbaarheid van het PBL. Hij verwijst naar de scheve schaatsen die de achterliggende 10 jaar zijn gereden bij de verkoop van elektrische platformen, krimp van de biodiversiteit, CO2 reductie bij minder vleesgebruik en de toelevering van informatie aan het IPCC over de status van Nederland in relatie met de zeespiegel. Opmerkelijk dat bij het uitspreken van een voorspelling gebruik werd gemaakt van rekenmethoden van derden die door het PBL niet gecontroleerd noch verbeterd kunnen worden.

Bij de elektrische platformen is het carbontax model van het adviesbureau Revnet gebruikt. Bij de daling van de biodiversiteit werd gebruik gemaakt van creatief boekhouden uitgedrukt in het substantieel bosrijker maken van het verleden en groei van het landbouwoppervlak in het heden. Die manipulatie leidt tot een continu dalende biodiversiteit. Bij de stelling “minder vleeseten resulteert in een geringere CO2 uitstoot”, werd de onderliggende informatie onjuist uit een in het Engels geschreven artikel gehaald. De daling zou niet tussen de 25% en 40% bedragen, maar 25 tot 40% van de CO2 uitstoot door het landbouw segment die 9% van de totale uitstoot bedraagt. De onjuiste informatie heeft vier jaar op websites gestaan en heeft de discussie over de effecten van vleeseten op het klimaat onevenredig bepaald. In 2007 werd het IPCC verblijd met de kanttekening dat 55% van het Nederlandse grondgebied onder de zeespiegel zou bivakkeren i.p.v. de vaststelling dat meer dan de helft van het Nederlands territoir gevoelig is voor (zee en rivier) overstromingen.

De rol van Nationale Rekenmeester voor energie en klimaat stelt hoge eisen aan de betrouwbaarheid van PBL en NIBUD. Burgers moeten worden voorzien van deugdelijke informatie op basis waarvan zij besluiten voor heden en toekomst kunnen nemen. Foute cijfers kosten geld, wat onlangs bleek toen de energierekening kwam. Beide genoemde instanties falen waar het degelijkheid betreft, hebben de schijn tegen waar het objectiviteit betreft en daarom moeten toegeleverde data met het nodige wantrouwen bekeken worden. Het spreekt voor zich dat het PBL en NIBUD niet op deze manier kunnen en mogen blijven functioneren. De vraag is of het PBL als objectieve rekenmeester voor energie en klimaat nog te redden is. Als incompetentie en activisme inderdaad zo diep in de genen van de organisatie zijn doorgedrongen, dan is het hoog tijd afscheid te nemen van het PBL.

Twee relevante vragen

De vraag moet ook gesteld worden of die miscalculaties van binnenuit door desinteresse, onkunde of een activistische instelling van medewerkers worden veroorzaakt of van buitenaf middels richtlijnen van de politiek worden opgelegd. De laatste weken is wel onderstreept dat NIBUD en PBL meters willen afleggen om optimistische regeringspraatjes te onderbouwen met mooie rekensommetjes. Het doel is duidelijk: het lopende of geplande beleid een tempo versnelling geven of een verwacht electoraal verlies zo klein mogelijk houden. De vraag kan ook gesteld worden of toeval deel uitmaakt van het jargon van de elitocratie. Toeval in de politieke arena bestaat niet. Er is herhaaldelijk sprake van bewuste misleiding en onwaarheid verpakt in politieke propaganda. In dit geval is te vaak en te kort achter elkaar sprake van toeval en toevalligheden en wil de elitocratie de samenleving bewust zand in de ogen strooien om het gestelde politieke doel binnen de geplande tijdsperiode te kunnen realiseren. Als dat inderdaad kan worden bewezen, dan heeft de Cosa Nostra er een nieuwe afdeling beroepsbedriegers bij.

Bibberende samenleving

Blijkbaar heeft de Nederlandse burger de twee bovengestelde vragen allang voor zichzelf van een bevestigend antwoord voorzien. Niet voor niets heeft in de ogen van de samenleving de politicus de eerste plaats op de lijst van minst betrouwbare personen van de autoverkoper overgenomen. Het klimaatbedrog strekt zich verder uit. De afgelopen periode is bevestigd dat het niet alleen Groene politici en wel of niet wetenschappelijke activisten zijn die de kosten voor de burger onaanvaardbaar doen toenemen, maar ook activistische rechters die op de stoel van de wetgevende macht gaan zitten, bedrijven en banken die een slaatje denken te kunnen slaan uit de klimaatangst. Nu blijken ook veronderstelde neutrale rekeninstanties zich aangesloten te hebben.

De ervaringen met het berekenen van de voorganger van het huidige Klimaatakkoord, het Energie akkoord 2013 versterkt door de relatieve onbetrouwbaarheid van betrokken rekenmeesters, doen niet veel goeds verwachten van de uitkomst van de moeizame exercitie om het voorliggende Klimaatakkoord met zijn 600 maatregelen en een plunjebaal verborgen kosten plaatsen van een evenwichtig kostenbeeld te voorzien. Volgens de veronderstelde neutrale rekenmeesters van het PBL zouden de kosten van het Energie akkoord 2013 tussen de € 12 tot 18 miljard gaan bedragen. De Stichting Milieu, Wetenschap en Beleid heeft die optimistische kostencalculatie onlangs de bodem in geboord. Die kwam op een bedrag van meer dan €100 miljard. Het Klimaatakkoord gaat ongetwijfeld een veelvoud daarvan kosten.

Het Klimaatkartel ondersteund door delen van de media lijkt op een melanoom die er op uit is om de Nederlandse samenleving zoals wij die eeuwen kennen, te elimineren.

[1] Een deel van de versnellingsmeters heeft de grondversnellingen ‘niet correct’ verwerkt. De data worden gebruikt bij de berekeningen van de risico’s voor gebouwen bij bevingen in Groningen.