Uitspraken met cijfers die gepapegaaid worden door politici blijken in de ‘Informatie Tijd’ voldoende te zijn om gelijk te krijgen. Als dat cijfermatige vanuit diverse invalshoeken en op geregelde tijdstippen met nadruk wordt herhaald, blijkt het uitermate effectief te zijn om hele volksstammen gelovigen te kunnen verzamelen. Onder het motto “kwantiteit doet geloven” heeft de westerse wereld zich in de achterliggende decennia regelmatig om de tuin laten leiden en beslissingen genomen resp. uitspraken gedaan die achteraf pijnlijk verkeerd waren. In het artikel “de 97% consensus” is kort belicht dat het herhaaldelijk benadrukken van die 97% voldoende was om personen die zich niet wensen te conformeren met de klimaatreligie, weg te zetten als klimaat ontkenners. Als personen die komende generaties geen betere wereld zouden gunnen.
Het Warburton Rapport van de Europese Commissie
Westerse politici en media misbruikten het EC Warburton rapport (1993) als bewijs van systematische verkrachtingen door Bosnisch-Servische strijders. De manier waarop dat rapport tot stand is gekomen, roept op zijn minst vraagtekens op. Hoewel de commissie een verregaande discrepantie tussen beweringen in de media en gebrek aan harde bewijslast constateerde, weigerde zij te erkennen dat door het gebrek aan eenduidig en harde bewijslast de missie niet geslaagd was. In het rapport werd een belangrijke constatering opgenomen, die te pas en te onpas zou worden gebruikt om systematische verkrachtingen als een belangrijk onderdeel van de (Bosnisch) Servische strategie tijdens de Joegoslavische Burgeroorlog te onderstrepen: “Although the exact number of victims cannot be fixed, it is possible to speak over several thousands. The most reasonable estimate given the delegation indicated a figure of 20.000 in the Zagreb Region”. Dat aantal van 20.000 kwam, zo werd in de postburgeroorlog bewezen, uit de dikke duim van Roy Gutmann. Zijn over-the-top artikelen in Newsday over de veronderstelde misstanden in de kampen in Manjaca en Omarska (19 juli en 2 augustus 1993) veroorzaakten een wereldwijde massahysterie tegen Bosnische-Serven. Ook de systematische verkrachtingen van – zo maar een getal – 20.000 moslim vrouwen in Bosnisch-Servische kampen, bedacht deze journalist ter plaatse. Zonder enige bewijslast te hebben verzameld.
Niet verrassend dat Simone Veil (1927), een invloedrijke Europese politica, zich als lid van de Warburton commissie niet kon verenigen met die constatering en trad terug. Vooraanstaande autoriteiten als Thierry Germond (ICRC) en Professor Kalshoven· (UN Commissie Kalshoven)[1] waren zeer kritisch over die uitlating. Professor Kalshoven die in oktober 1992 van de UN Veiligheidsraad opdracht kreeg om de beschuldiging van systematische massa verkrachtingen te onderzoeken en de archivering voor het ICTY te verzorgen, zei in 1997 daarover het volgende:
“Genocidal rape is utter nonsense. Genocide means extermination and it is of course impossible to exterminate people and make them pregnant at the same time. It is a propaganda term which was used against the Serb right from the start, but I never found any indication that rape was systematically by any of the parties- and I understand by systematically, on orders from the top“.
Tijdens en na het einde van de Joegoslavische Burgeroorlog is er nooit enig substantieel bewijs gevonden dat Bosnische-Serven het systematisch verkrachten van moslim vrouwen als een essentieel onderdeel beschouwden van hun politieke strategie noch dat inderdaad 20.000 moslim vrouwen het slachtoffer van dergelijke praktijken zijn geweest.
Totaal aantal slachtoffers van de Balkan burgeroorlogen
In december 1992 beweerde de Bosnische regering bij monde van de Bosnische minister van Voorlichting en Informatie Senada Kreso dat door de Burgeroorlog al 128.444 Bosnische militaire en burgerslachtoffers te betreuren waren. Dat aantal liep in de periode tot september 1995 via 200.000 in juni 1993 op tot 250.000 in 1994[2]. Opnieuw aantallen die gretig door westerse politici, mediavertegenwoordigers en intellectuele campagnevoerders zoals David Rieff gebruikt werden om de barre situatie van Moslims te onderstrepen. In zijn artikelen heeft David Rieff nooit onder stoelen of banken gestoken dat zij campagne voerden voor een agressieve NATO interventie in het Bosnische conflict. Hij besefte niet dat hij daardoor een uitbreiding van het conflict in termen van geweldsintensiteit, geografie en het aantal direct betrokken zou kunnen bevorderen. Clinton gebruikte in november 1995 dat ongefundeerde en nooit onderbouwde aantal van 250.00 om de verschrikkingen in de Bosnische Burgeroorlog te benadrukken[3].
Een studie die door de Noorse regering werd gesponsord, schatte het aantal slachtoffers tijdens de Bosnische Burgeroorlog op 80.000 en een andere door het Internationaal Tribunaal (ICTY) gesponsorde studie[4] toverde een aantal van 102.000 slachtoffers verspreid over alle strijdende partijen op het papier. De resultaten van beide studies werden nooit door US media gepubliceerd, omdat die hun lezers en kijkers verwend hadden met de opgeblazen aantallen die Clinton in de mond had genomen.
Het gedegen onderzoek van Mirsad Tokaca hoofd van het Bosnische Onderzoek en Documentatie Centrum in Sarajevo resulteerde in bijna 90.000 slachtoffers van de Bosnische burgeroorlog[5]. Uit de cijfers die Tokaca presenteert, wordt duidelijk dat 1992 en vooral juni 1992 de bloedigste periode van de Bosnische Burgeroorlog is geweest[6]. Uit die cijfers van Tokaca kan ook worden vastgesteld dat in het verdere verloop van de Bosnische Burgeroorlog – 1993-1995 – “slechts”18.000 plus slachtoffers te betreuren zouden zijn, waarvan volgens “deskundigen” en bewonderaars van de ICRC benadering tussen de 8000 en 15.000 in en nabij Srebrenica gevallen zouden zijn. Gelet op het aantal slachtoffers van Bosnisch-Servische aanvallen in het noorden van Bosnië, voortdurende artillerie en mortier beschietingen op Sarajevo, Tuzla en geïsoleerde Safe Areas en de Bosnische aanval op Sarajevo in juni 1995, is dat op zijn minst een twijfelachtige vaststelling.
De bovenstaande teksten rechtvaardigen de conclusie dat de door de moslim regering in Sarajevo genoemde en door de gevestigde westerse media (MSM) en politici als Clinton overgenomen resp. ondersteunde aantallen door de bank genomen overtrokken werden om schokeffecten bij de internationale – m.n. westerse – samenleving te veroorzaken. Er zijn geen 200.000 tot 250.000 moslims slachtoffer geworden van de burgeroorlog. Overigens is bijna 100.000 vanzelfsprekend veel te veel.
Srebrenica
In de eindfase van de burgeroorlog op Kroatisch-Bosnische bodem kraaide het Rode Kruis dat in Srebrenica in de tweede week van juli 1995, 8000 moslimmannen gedood zouden zijn. In die periode vroeg niemand zich af waar dat getal van 8000 op gebaseerd was. Westerse politici waren er als de kippen bij om dat aantal mede gesteund door de propagandistische westerse media, een absolute waarde te geven. Nooit veranderde dat aantal en dat was gelet op de regelmatige bijstelling van andere schattingen van slachtoffers, een merkwaardige zaak[7]. Hoewel er redenen genoeg zijn, is tot op de dag van vandaag nooit aan dat aantal getornd.
In zijn zeer gedetailleerde studie “Srebrenica and the politics of warcrimes” geeft de Srebrenica Research Group (SRG)[8] een heldere verklaring voor het ontstaan van die 8000: “…8,000 figure was first provided by the Red Cross, based on their crude estimate that the Bosnian Serb Army (VRS) had captured 3.000 men in the Safe Area and that 5.000 were reported “missing”[9], the group that left the Safe Area before it fell”. Los van het feit dat de SRG zich vergist in het aantal moslimmannen dat in de nacht van 11 op 12 juli 1995 in een colonne de voormalige Safe Area heeft verlaten, legt de groep uit hoe dat aantal vermisten heeft geleid tot het onjuiste aantal gedode moslimmannen: “….It is well established that thousands of those “missing” had reached Tuzla or were killed in the fighting or in mine fields, but in an amazing transformation displaying the eagerness to find the Bosnian Serbs evil and the Muslims victims, the “reaching safety/killed-in-action” basis of being missing was ignored and the missing were taken as executed!.. The contention that as many as 8,000 Muslim[10]s were killed has no basis in available evidence and is essentially a political construct.[11]… De 5000 vermisten, waarvan een groot aantal later in de regio´s Tuzla en Bijeljina zijn “teruggevonden” werden door het Internationale Rode Kruis om onbekende redenen plotseling als doden gekwalificeerd.
De groep verklaart verder dat die 8000 een aantal politieke doelen hebben gediend: “…(the supposed) massacre were extremely helpful to the Clinton administration, the Bosnian Muslim leadership, and Croatian authorities. Clinton was under political pressure in 1995 both from the media and from Bob Dole to take more forceful action in favor of the Bosnian Muslims, and his administration was eager to find a justification for more aggressive policies. Clinton officials rushed to the Srebrenica scene to confirm and publicize the claims of a massacre..”[12].
Het is opmerkelijk dat het getal 8000 overeenkomt met de 8000 van de 25.000 DP’s die binnen het raamwerk van de Morillon Overeenkomst in mei 1993 uit Srebrenica geëvacueerd zouden worden. Van die evacuatie is toentertijd niets terechtgekomen, omdat autoriteiten bij de UN verwachtten dat ook de Bosnische-Servische politieke leiding in Pale het voorliggende Vance-Owen plan zou ondertekenen. In dat geval zouden die DP’s weer naar hun dorp terug kunnen keren. Een evacuatie was in dat licht bezien nutteloos. Het is ook opmerkelijk dat nooit dat bruggetje gemaakt is. Verschillende betrouwbare bronnen waaronder de SRG en Butler de onderzoeker van het ICTY beperken het aantal gesneuvelde en vermoordde moslimmannen tot ruim 4000. Minder, maar nog teveel.
De gedenkwaardige 97% consensus
Wanneer politici en klimaatpessimisten hun stelling willen onderbouwen dat de mens de voornaamste oorzaak is van de opwarming van de aarde en klimaatveranderingen, gooien ze de 97% consensus uitspraak op tafel. Maar hoe is dat getal van 97% tot stand gekomen? En is inderdaad sprake van consensus? Op de website http://www.climatechange101.ca wordt daarvan een uitleg gegeven. Op de website opiniez.com geeft Robert Bor op 12 februari 2019 een andere verklaring: “het gaat om een onderzoek van de Australische psycholoog en klimaatactivist John Cook.[13] Cook schreef in 2013 een artikel waarin hij stellig beweert dat 97% van de wetenschappers meent dat mensen de klimaatopwarming veroorzaken. De steun van de president van de Verenigde Staten zorgde ervoor dat de pakkende 97%-oneliner zich razendsnel verspreidde en vasthechtte in het geheugen van diverse doelgroepen.
Hoe was hij tot die vaststelling gekomen? Met een groep van 12 mensen, zorgvuldig uit zijn directe regelkring gerekruteerd, heeft hij naar eigen zeggen 12.000 wetenschappelijke artikelen onder de loep genomen om op basis daarvan te bepalen hoe wetenschappers denken over de opwarming van de aarde. De auteurs van die artikelen spraken blijkbaar geen onderbouwde visie uit, anders waren andere termen gebruikt dan “menen” en ”denken”.
De groep beoordelaars kreeg opdracht om ieder artikel in te delen in een van 7 categorieën. Categorie 1 was expliciet, in die zin dat de opwarming voor meer dan de helft aan menselijk ingrijpen werd toegeschreven. Categorie 2 stelde dat er sprake is van opwarming door menselijk ingrijpen en categorie 3 betekende dat CO2 als broeikasgas werd gezien. Expliciete tegenstanders werden gegroepeerd in de categorieën 5 tot en met 7. In het onderzoek zijn de resultaten van de eerste drie categorieën op één hoop geveegd als bevestiging van klimaatopwarming door menselijk ingrijpen. De groep die geen expliciete uitspraak deed (categorieën 5 -7) kwam in categorie 4. Kijkend naar de verklaring van de groepen kan geen expliciete waarde toegeschreven worden aan de resultaten van de eerste drie groepen.
Het opmerkelijke is dat de bulk van die 12.000 artikelen in de neutrale categorie vier groep (66,4%) valt. Ruim twee keer zo groot als de “pro-groep” (optelling van categorie 1 t/m 3), die slechts 32,6% en de minuscule anti-groep (categorie 5 t/m 7) uit slechts 0,7% tellen. Cook telde om hem moverende redenen categorie 4 niet mee in het onderzoek. Zijn argument was dat de bestaande klimaatconsensus het onnodig maakte om deze “geen mening” mee te tellen. Hij gebruikte zijn eigen hypothese om naar de gewenste conclusie toe te corrigeren: de mens is de hoofdoorzaak van de opwarming van de aarde en het broeikas effect. En kijk daar eens: de pro-groep verdrievoudigde. Door dit gegoochel met cijfers steeg deze groep van 32,6% naar de beroemde of beruchte 97,1%.
Uit de evaluatie van Bor wordt duidelijk dat vraagstelling, wetenschappelijke achtergrond van gevraagden en benadering, instelling en opstelling van onderzoekers, de resultaten van het onderzoek van Cook sterk hebben gekleurd. De veronderstelling dat publicerende klimatologen meer weten en hun steun dus belangrijker is dan die van andere wetenschappers en bovendien niet is onderzocht of bij de betrokken wetenschappers geen sprake is van een zelfbevestigend groepsvooroordeel of een meer activistische grondhouding, werpen een schaduw op de resultaten van Cook´s onderzoek. Een ding is duidelijk: Cook bevestigt zelf dat meer dan de helft van de auteurs van de 12000 artikelen twijfelt aan de vaststelling dat de mens de hoofdoorzaak is van de opwarming van de aarde.
Slotopmerking
De 97% uitspraak kan in dezelfde categorie geplaatst worden als de 20.000
moslimvrouwen die tijdens de Bosnische Burgeroorlog systematisch door
Bosnisch-Servische strijders zouden zijn verkracht, de 250.000 slachtoffers die
tijdens de burgeroorlog in het westelijke deel van de Balkan volgens de voormalige
Amerikaanse president zijn gevallen en de veronderstelde 8000 vermoorde
moslimmannen in Srebrenica. Al die uitspraken hebben gemeen dat ze feitelijk
onjuist zijn, gebruikt worden om tegenstanders te demoniseren en politici te
dwingen een activistische kompasrichting te volgen. Kortom, het is
activistische propaganda, een ergerlijke vorm van meningmanipulatie.
[1] Hoogleraar op het gebied van Internationale Mensenrechten. Zie “Misinformation: Tv coverage of a Bosnian Camp”.
[2] Srdja Trifkovic, “Une spectaculaire revision de chiffres,” Balkan Infos (B.I.), february 2005.
[3] Omdat de US Samenleving een directe betrokkenheid afwees, heeft Clinton de moslims op een bedekte en heimelijke manier ondersteund d.m.v. covert operations door special Forces eenheden die in Europa waren ontplooid, Black Flights vanuit o.m. Turkije om de moslims van wapens te voorzien en spionage activiteiten op Bosnische territoir en luchtruim. Op de grond was een dicht spionage netwerk opgebouwd waarvan meer dan 100 functionarissen van o.m. CIA, NSA en DIA en de Special Operations Group 10 deel uitmaakten en in het luchtruim hielden AWACS platformen vanuit Hongarije en de vliegdekschepen in de Adriatische Zee ondersteund door satellieten en afluisterapparatuur op de grond.
[4] Uitgevoerd door Eva Tabeau en Jakub Bijak die daarvoor de meest geavanceerde demografische technieken toepasten.
[5] 63.687 Bosnische -, 24.216 Bosnisch-Servische -, 5.057 Bosnisch-Kroatische en 877 anderen (waarschijnlijk huurlingen en/of niet-Bosnische Mujahideens) slachtoffers. Bij deze aantallen moeten ongeveer 4300 “vermisten” worden opgeteld.
[6] 45.110 dodelijke slachtoffers, waarvan 21.813 civiele slachtoffers (in juni 10.546 resp. 6125).
[7] Het aantal slachtoffers van de aanslag op het World Trade Center is bijvoorbeeld van de aanvankelijke 6000 plus in stappen teruggebracht tot 2000 plus.
[8] Groep bestaande uit journalisten en wetenschappers zoals Michael Mandell, Phillip Hammond, Tim Fenton, David Peterson, Milan Bulajic, geleid door de schrijver author Ed Herman van de University of Pennsylvania en geadviseerd door Phillip Corwin, Carlos Martins Branco, Diana Johnstone, Vera Vratusa. De Groep heeft drie jaar lang de beschikbare informatie over de gebeurtenissen in en rond de Safe Area Srebrenica diepgaand bestudeerd.
[9] Politics of War Crimes, chapter. 2.
[10] Dat aantal wordt ook vermeld in een document van 11 oktober 1995 met de titel “aanvullende informatie t,b,v, UNSCR 1010”.
[11] Senior UN military and civilian officials, NATO intelligence officers and independent intelligence analysts dispute the official portrayal of the capture of Srebrenica by the International Criminal Tribunal on Yugoslavia, (ICTY) as a unique atrocity in the Bosnian conflict.
[12] Het hardnekkige gerucht circuleerde dat hij Izetbegovic in het oor heeft gefluisterd dat het aantal van 5000 slachtoffers een goede aanleiding zou zijn om NATO en het westen partij van het conflict te maken. Het vermoeden bestaat ook dat Clinton Milosevic heeft toevertrouwd/doen toevertrouwen dat een Bosnisch-Servische aanval op de Safe Area Srebrenica zou leiden tot US ingrijpen in de Bosnische burgeroorlog.
[13] Oprichter en eigenaar van de controversiële klimaatactivistische website Skeptical Science.
.