In Brussel, Den Haag en Berlijn worden al maandenlang pogingen ondernomen om onze grondwettelijke vrijheid van meningsuiting in te perken. In Frankrijk’s Assemblée Nationale introduceerde Macron deze week zelfs een wet tegen ‘manipulatie van informatie’, in feite net zo’n gevaarlijk verhaal als dat van de Haagse salonsocialist Ollongren. Uiteraard gaat het de weinig inventieve ‘idealist’ Macron ook al om ‘bescherming der verkiezingen’ – die in Frankrijk kennelijk dagelijks plaatsvinden – die door de Russen irritante ‘andersdenkenden’ voortdurend gesaboteerd dreigen te worden tenzij Macron nu keihard ingrijpt. Volgens de oppositie is bestaande wetgeving 100% adequaat.
Afb: wikimedia / Frederick Opper
‘Hard ingrijpen’ kwam niet eerder voor in zijn répertoire, hetgeen blijkt vanaf dag één in zijn binnenlandse falen. Daarom zoekt hij zijn heil elders met de bekende ideologische prietpraat over globalisering, federalisering van de EU, een Europees leger en vooral de brutale zakkenrollerij van één grote gemeenschappelijke Europese kassa waarmee Noord-Europa de Franse schulden afbetaalt. In een land waar anarchie de nationale volkssport is en de Marxistische CGT en de-facto failliete staatsbedrijven als de SNCF en Air France al vele decennia ‘de trieste show stelen’ met hun geldverslindende stakingen, moet de slappe Macron toch wel iets laten zien om zich ‘als een kerel’ te profileren vanuit de schaduwrijke coulissen waar hij inmiddels is beland.
De door zijn voorgangers bewandelde weg van de minste weerstand is ook zijn marsroute, dus hij opteert om buitenlandse bedrijven aan te pakken, want tegen de agressie van de eigen vakbonden heeft hij geen verweer. Macron vermoedt dat Facebook en Twitter niet zullen tegenspartelen dus zij moeten daarom zijn ‘valse berichtgeving’ tegengaan, met name ‘buitenlandse propaganda’, teneinde toekomstige verkiezingen daartegen te beschermen…. De nieuwe wet met de stoere naam beoogt ‘fake news’ snel te identificeren en te onderdrukken. De op zich al zo politiek links georiënteerde sociale netwerken, die in feite nog gevaarlijker zijn dan de rabiate communisten van de CGT, moeten de – ideologisch niet zo ver van hen verwijderde – communisten uit Rusland de voet dwars zetten met een aantal heerlijk vage maatregelen, die de deur volledig openzetten voor misbruik door Big Brother:
- Kandidaten en partijen kunnen bij de justitie in versnelde procedures de verwijdering van ‘vals nieuws’ eisen ( ra ra wie bepaalt wat dat is?)
- De grote Internetaanbieders als Twitter en Facebook moeten bekend maken wie betaalde inhoud over hun platform verspreidt (hetgeen zij pertinent weigeren).
- Zij moeten ‘instrumenten’ ter beschikking stellen om ‘fakenews’ te identificeren en verspreiding ervan te verhinderen ( criterium: als Big Brother brult: ‘ weg ermee ‘).
- De Media censuur kan tijdelijk ‘uit het buitenland gefinancierde TV kanalen’ uit de ether halen die ‘fake news’ verspreiden om de verkiezingen te verstieren (uiteraard alleen voor Macron en de gevestigde orde, maar niet voor LePen).
Omdat er natuurlijk nooit genoeg verkiezingen zijn om deze dubieuze wet op dagelijkse voet toe te passen – en dat is uiteraard de achterliggende ideologische opzet – geldt een werkingstermijn van drie maanden voor de verkiezingsdag. Wellicht staat er – net als in het verraderlijke akkoord van Marrakesh – nog een achterdeurtje open om er ook drie maanden later nog mee door te gaan (omdat het zoveel ergernis bespaart als ‘andersdenkenden’ hun eigenwijze mond niet meer kunnen openen). Met een beetje handige manipulatie heb je het hele jaar de kans om iedere politieke tegenstander permanent buiten te sluiten.
De strijd tegen het illusoire ‘fakenews’ is Jeanne d’Arc Macron op het lijf geschreven, want niemand maakt zich zoveel zorgen om de democratie als hij en, uiteraard, zijn geestverwant Ollongren. Maar de gehele oppositie – zowel rechts als links – vindt deze wet overbodig en vreest voor beperking van de vrijheid van meningsuiting en persvrijheid, precies zoals wij hier worden bedonderd waar wij bijstaan.
Uiteraard is het niet aan de staat om te bepalen wat u en ik al dan niet lezen en ben ik mans genoeg om zonder bedilzuchtige, regressieve nitwits te bepalen wat ‘fakenews’ is, vooral de leugenachtige onzin over het klimaat die het NOS Journaal ons probeert aan te smeren. Dit kan al evenmin worden overgelaten aan de linkse media giganten die met hun dubieuze management zoals Zuckerberg al genoeg moeite hebben om in hun eigen onethische gedrag te onderscheiden tussen goed en kwaad.
Het is een farce dat in een democratie – zonder ‘due process’ – (buitenlandse) zenders zouden kunnen worden uitgeschakeld terwijl de Sharia ongestoord hun gang kan gaan dankzij PvdA, D’66, SP en GL. De zorgvuldigheidsplicht geldt met name voor overheden en media bedrijven, maar Macron toont weer eens aan dat hij niet in staat is om èchte problemen op te lossen. Wèl probeert zijn linkse droompjes door te drukken, zoals de ondermijning van de meningsvrijheid en de persvrijheid, hetgeen in Duitsland en Nederland ook volop gebeurt.
Het is in feite een strijd om de democratie te ondermijnen middels een greep naar de macht op het internet.
.