Het gehuil van mensen die hun psychische problemen afschuiven op het slavernij verleden van hun voorouders houdt niet op. Voortdurend proberen ze de blanke medemens een schuldgevoel aan te praten met het belangrijkste doel om die geld uit zijn zak te zuigen.
Slaven in de vroege Arabische wereld. Afb: wikimedia.
Verhalen over het koloniale verleden van de Europeaan stapelen zich op en herhaaldelijk blijkt dat de gekleurde mens die meent een cultureel verleden in Afrika te hebben, geen notie heeft van de geschiedenis van slavenhandel en slavernij. Hoewel die geschiedenis bevestigt dat die twee fenomenen geen uitvinding zijn van de blanke mens, maakt dat voor de betreffende geldzoeker vermoedelijk geen verschil. Het gezochte geld kan alleen bij de moreel verheven tolerante blanke mens gevonden worden, omdat andere culturen niet gevoelig zijn voor dergelijke verwijten en die gewelddadig van zich afschuiven.
Historische context
In het artikel “Slavernij en Slavenhandel” is een uitleg van die historie gegeven en werd onderstreept dat het machtsspel tussen tribaal georiënteerde volken frequent resulteert in het lot van de overwonnene om opgedrongen resp. afgedwongen hoofdzakelijk fysiek georiënteerde diensten voor de overwinnaar uit te voeren. Gemeten met de yardstick uit die vervlogen tijden, was het de normaalste zaak van de wereld dat het lot van de overwonnene in harems, woningen van machthebbers, arena, slagveld en galeien eindigden. Vaak met de dood tot gevolg.
De schuldgevoelige Policor mens beweert met klem dat de blanke mens verantwoordelijk is voor de ellende in Afrika. Een stelling die echter niet gedeeld wordt door Tidiane N’Diaye, een Frans-Senegalese antropoloog, econoom en schrijver. Hij beschrijft in zijn boek “La formation de la diaspora noire dans le monde et son héritage africain” (2010)[1] hoe de islamitische Arabieren de werkelijke oorzaak zijn van die ellende vertaald in diaspora en dood van (leden van) Afrikaanse volken. Islamitische stam en clan hoofden die zich tot op de dag vandaag bezig houden met mensenroof, moord en slavenhandel van niet-islamitische volken (de infidel ) en voor de legitimiteit van hun daden verwijzen naar de Koran[2]. Het eeuwenlang durende bloed en roofspoor dat het Arabische en islamitische imperialisme op het Afrikaanse continent achterlaat, is het best te omschrijven als Volkerenmoord. Een levensstijl die dankzij de op vooroordelen, ressentiment en simpele op het gevoel gebaseerde oplossingen georiënteerde PC mens tegenwoordig in Europa vaste voet aan de grond heeft gekregen. Ook in Europa lijkt het doel van de devote moslim gericht op het knechten van de niet-gelovige, niet-islam belijdende mens.
In zijn boek beschrijft N’Diaye hoe de Arabieren in de zevende eeuw hun tribale levensfilosofie toegespitsten op het overwinnaar-overwonnene beginsel tot in de 21ste eeuw op het Afrikaanse continent heeft doorgevoerd. Die Arabische praktijk is twintig jaar na de dood van Mohammed begonnen toen Arabische stammen onder leiding van Abu Bakr[3], over het Arabische schiereiland uitwaaierden om onderworpen stammen te dwingen de Islam te omarmen. Zijn Rashidun (rechtvaardig) Kalifaat is de wegbereider geweest voor twee andere Arabische kalifaten[4] om islamitische verworvenheden te introduceren in Noord Afrika, Zuid Europa en Centraal Azië. Zeven eeuwen lang moesten die gebieden zuchten onder het islamitische juk en nog steeds zijn de effecten daarvan in die gebieden herkenbaar en vooral voelbaar·.
De overeenkomst die een Arabische Emir Abdallah ben Said sluit met de overwonnen Nubische heerser om ieder jaar 360 Nubiërs aan de Emir te leveren, is de eerste bevestiging van de Arabische slavenhandel. Zij moesten tot de crème de la crème behorende mannen en vrouwen jaarlijks leveren aan de Emir; bejaarden en pubers werden niet geaccepteerd. Vanaf die eerste overeenkomst transporteerden Arabieren en Islamieten (iedereen die de islam belijdt) miljoenen Afrikaanse mensen over land via de Sahara naar Noord-Afrikaanse Middellandse Zee havens (1000 kilometer pure ellende; slechts de helft van de meegevoerde slaven overleefde die reis); (in de Ottomaanse periode) via Nijl en Rode Zee naar het Ottomaanse Rijk en na kolonisatie van de Oost Afrikaanse regio via o.m. Zanzibar over de Indische Oceaan naar andere delen van de Kalifaten tot in het Verre Oosten.
Afb: wikipedia.
Lang voordat Europeanen zich in de lucratieve mensenhandel gingen en konden mengen, was het Afrikaanse slavernij monopolie bijna een millennium in handen van Arabieren en Islamieten. In die bijna duizend jaar hebben ze tussen de 11 en 15 miljoen, N’Diaye spreekt zelfs over 17 miljoen donkere en minder donker gekleurde bewoners van het Afrikaanse continent naar alle delen van de door Arabieren en Islamieten beheerste gebieden gevoerd en doorverkocht. Daarbij moeten ook nog de ruim 1 miljoen Europeanen gevoegd worden die door de Arabieren/Islamieten werden aangeduid met het “Witte Goud”. Daarbij steken de veronderstelde 12 miljoen die Europese mensenhandelaars naar het noorden van Zuid-Amerika en Noord-Amerika[5] hebben getransporteerd toch wel schril af[6].
Vanzelfsprekend zijn er verschillen in de twee slavenstromen:
- Europeanen hebben Afrikanen alleen naar hun koloniën gebracht. Zij vertegenwoordigden het arbeidskapitaal. Bij Arabieren en Islamieten vormde de slavenhandel het fundament van de Arabische economie.
- Europeanen selecteerden vooral mannen voor het zware werk op de plantages. Arabieren/Islamieten mannen en vrouwen. Vooral de Oost-Afrikaanse slavenhandel concentreerde zich op vrouwen voor seksuele slavernij (harems, prostitutie) en huishoudelijk werk.
- Arabieren en Islamieten wilden niet dat de slaaf zich op natuurlijke wijze zou voortplanten. (jonge) Mannen werden gecastreerd[7] en kregen afhankelijk fysiek en IQ een taak in de bewaking van harems, krijgsmacht en administratie. Dat is de belangrijkste reden dat in moslimstaten en andere in het verleden door Arabische Islamieten beheerste gebieden in tegenstelling tot de USA en het noorden van Zuid-Amerika geen nazaten van slaven zijn. In Noord-Amerika hadden ze bedacht dat gezinsuitbreiding bij slavenfamilies goedkopere slaven zou genereren, omdat kinderen sneller en eenvoudiger ingeroosterd konden worden, de taal spraken en de routine kenden.
- Europese slavenstromen zijn uitgebreid gedocumenteerd. Informatie van Arabische en Islamitische slavenstromen is uitermate schaars.
Door die context is het duidelijk waarom (Noord en Zuid) Amerikaanse nazaten van de Afrikaanse slaaf wel aan de deur rammelen van PC georiënteerde regeringen en er geen nazaten van de Afrikaanse slaaf in de voormalige Arabisch en Islamitische regio´s te vinden zijn.
In het westen wil men er nog wel eens aan twijfelen of de Koran voorschrijft of de ruimte biedt voor slavenhandel en slavernij. N’Diaye onderstreept dat slavernij en racisme verweven zijn in Koranteksten en wijst op het castratiebeginsel om te voorkomen dat Afrikanen zich zouden voortplanten. Zij waren blijkbaar bang dat het aantal Afrikaanse slaven hun aantallen zouden kunnen overvleugelen en een gevaar voor de Arabische overheerser zouden gaan vormen. Twee zaken onderstrepen dat racistische element: Afrikanen waren heidenen; door de regelmatige contacten met buitenstaanders hadden ze een goed ontwikkeld immuun systeem en dus werden geen geloofsgenoten in ellende gestort en Ibn Chaldun, een 14de eeuwse Arabische historicus en politicus, stelde dat “de zwarte mens door zijn serviele en dociele instelling de enige mens is die slavernij accepteert”. Niet verrassend dat in de Arabische taal het woord voor slaaf –habid – een synoniem is voor de zwarte mens.
De moderne slavenhandel
Slavenhandel en slavernij beperken zich helaas niet tot het verleden. Sporen daarvan kunnen in het huidige millennium op alle continenten gevonden worden. Sporen die zich uitstrekken van Noord Koreanen in de scheepsindustrie in o.m. Polen, via personen van het Indische Subcontinent in de dienstverlening en bouw op het Arabisch schiereiland, mensen uit Zuidoost Azië als bemanning van vrachtschepen op de wilde vaart tot kinderarbeid op alle continenten.[8] Met totale uitputting en de dood tot gevolg.
Onderzoekjournalisten hebben onlangs onderzocht of video opnames van een slavenmarkt in Libië uit augustus 2017 echt of gefabriceerd waren. Of de verhalen juist zijn dat de slavenhandel een integraal onderdeel van huidige Afrikaanse migratiestromen zijn. In de omgeving van Tripolis hebben ze de handel en wandel van en rond de slavenhandel met eigen ogen kunnen aanschouwen en kunnen constateren dat de islamitische mensenhandelaars geen enkele angst hebben om te worden ontdekt. Slavenhandel maakt deel uit van migratiestromen naar en binnen het noorden van Afrika.
Naast Libië blijkt ook het extreem islamitische Mauritanië een centrale rol in de moderne slavenhandel te spelen. Mauritanië is een van de islamitische landen die verschoond is gebleven van de effecten van de Arabische wervelstormen die over diverse moslim staten zijn getrokken. Een bevestiging dat de blanke mens geen rol speelt of heeft gespeeld in de bloeiende slavenhandel die al eeuwen vanuit en in deze moslimstaat gevoerd wordt. Geschat wordt dat ruim 20% van de totale bevolking (vooral leden van de Haratine bevolkingsgroep) waarin huidskleur in hiërarchisch opzicht een bepalende rol speelt, als slaaf in de landbouw, huishouding werkt en als kindbruid wordt gebruikt zonder enig zicht op opleiding, betaling laat staan vrijheid. Een feit dat bij een groot aantal segmenten van de Europese samenleving onbekend is en vermoedelijk gewillig genegeerd wordt.
Het bovenstaande bevestigt dat slavenhandel en slavernij een integraal deel zijn geworden van de migratie problematiek. Een facet dat policor mensen snel willen vergeten. Ook in de opkomst en tijdelijke bloeiperiode van IS sloot die categorie van de samenleving gewillig de ogen en negeerde de slavernij ellende van mensen die gedwongen werden om huis en haard achter te laten en onderweg naar het enige continent waar slavernij en slavenhandel vrijwel zijn uitgeroeid, werden opgepakt. Het hoofdzakelijk armlastige deel van de migrantenstroom betaalt de tocht vaak met de enige bezittingen die hem en haar nog niet ontstolen zijn: het eigen lichaam en de aantrekkelijke onderdelen van dat lichaam. Mensen en orgaanhandelaars die een vooral islamitisch etiket op de rug hebben, maken gretig gebruik van die menselijke wanhoop. Slaven en orgaanhandel beleven nu nog tijdelijke bloeiperioden en zijn in de laatste drie jaar van het Midden Oosten (Syrië, Irak en Turkije) naar Noord en Midden Afrika (Mauritanië en Libië) verschoven. In feite zijn die twee fenomenen teruggekeerd naar de plaatsen waar zij eeuwen geleden het hart van de economie vormden.
Slotopmerking
Om het ontstaan van de slavenhandel toe te schrijven aan de blanke mens is een grove vorm van geschiedvervalsing en dient vooral om de veronderstelde verdorvenheid van het blanke ras te schetsen. Het zijn hoofdzakelijk Arabieren en Islamieten die op het Afrikaanse continent een bloedig spoor hebben getrokken. Niet de Europeanen.
————————————————
[1] In het Duits luidt de titel “Der verschleierte Völkermord – Die Geschichte des muslimischen Sklavenhandels“ (2010).
[2] Zie artikel “Bijles voor Belangrijke en Bekende Nederlanders”
[3] Een van de vier Kaliefs en schoonvader van Mohammad. De anderen zijn Umar ibn Al-Kattab, Uthman ibn Affan en Ali ibn Abi Talib.
[4] Umayyad Kalifaat (661-750), Abbasiden Kalifaat (750-1258). De andere twee kalifaten nl. Seltsjoeken (1000-1300) en Ottomaanse (1281-1923) hebben een Turkische (geen Turkse) achtergrond.
[5] Ongeveer 500.000 zijn naar Noord-Amerika verscheept, de meesten eindigden in het noorden van Zuid-Amerika en Caribische gebied.
[6] Bij die aantallen worden slachtoffers niet meegerekend die bij de overvallen van dorpen en tijdens het transport gevallen zijn.
[7] Vaak gedaan door Christelijke Kopten bij jongens tussen de 8 en 10 jaar. Van de 10 bloedden er zes dood tijdens de procedure. .
[8] In 2016 meer dan 40 miljoen mensen.