White men hunting USA

In het #metoo tijdperk zijn blanke mannen aangeschoten wild geworden. Vrouwen die met een melding van aanranding of zelfs verkrachting komen, worden direct geloofd zonder bewijzen en getuigen te verstrekken. Dat Democraten, activisten die het ideaal van de Democratische Partij ondersteunen en agressief uitdragen en liberale media uit politieke overwegingen de betreffende klachten enthousiast ondersteunen, is gezien de diepe scheuren in de Amerikaanse samenleving nog te begrijpen. Maar dat journalisten van Foxnews na amper 15 minuten vaststellen dat mevrouw Ford uitermate geloofwaardig zou zijn, is net zoals sneeuw in de Sahara een onverwachte ontwikkeling.

De inquisitie

Fox News vertegenwoordigers die zich voortdurend op de borst kloppen het enige nieuwsnetwerk te zijn dat zich niet vergrijpt aan nepnieuws, presteerden het om in de eerste pauze van de getuigenverklaring van mevrouw Ford, juichend op het scherm te verklaren: “Ford is extremely emotional, extremely raw, and extremely credible (Chris Wallace)…. I think Dr. Ford is exceptionally credible..(Rechter Napolitano)…credible (Karl Rove). Teksten die de heren uitspraken, nadat ze Ford 15 minuten hadden horen bazelen. Vijftien minuten! Een opstelling die men verwacht van nieuwsnetwerken als CNN en MSNBC, maar niet bij het Fox netwerk dat zich voortdurend profileert en propageert als het non-fakenews network.

Brett Kavanaugh. Afb: wikimedia-commons.

Geloofwaardig? Na een praatje pot waarin geen enkel bewijs op tafel is gekomen, geen enkele van de door haar genoemde ooggetuigen haar relaas heeft bevestigd en ze weigert om de notities van de betreffende therapeut aan de Senaatscommissie te overhandigen? Zonder de hele getuigenis van Ford en zonder het weerwoord van Brett Kavanaugh te hebben gehoord? Vervolgens de kant te kiezen van de persoon die niet in staat is om de twijfel over de geloofwaardigheid van haar klacht weg te poetsen? Een nadenkend persoon zou dat meehuilen met activistische wolven in het bos kunnen noemen.

Mitchell memorandum

Onderzoeksjournalisten die zich serieus op de zaak hebben geworpen, komen met kanttekeningen, die in lijn zijn met die van de Openbare aanklager die Ford een aantal lastige en minder lastige vragen heeft gesteld. Zij heeft haar bevindingen in een vijf pagina lang memorandum verwoord. Haar conclusie is dat op basis van de hoorzitting, de geschreven getuigenverklaring en het ontbreken van getuigen en bewijzen, de Ford-zaak niet eens voor de rechter zou komen. Rachel Mitchell de openbare aanklager die tijdens de hoorzitting de vragen stelde, onderstreept in haar memorandum dat negen aspecten lange en inktzwarte schaduwen werpen op de diverse verklaringen van mevrouw Ford.

Het memorandum trapt af met de kanttekening dat Ford´s verklaring uitermate inconsistent is. Niet alleen in haar verklaring tijdens de hoorzitting maar ook getoetst aan de polygraaf verklaring van augustus 2013 (althans wat de WP heeft gepubliceerd), de inhoud van haar 6 juli 2018 schrijven aan een journaliste van de Washington Post (vervolgens in de tekst als WP opgenomen), haar confidentiële 30 juli 2018 brief aan Senator Feinstein, en het 16 september 2018 artikel in de WP. Mitchells kanttekeningen spitsen zich toe op de diverse data en haar leeftijd op de dag van het incident, de beschrijving van het incident, het aantal, personen dat aanwezig, getuige of aanranders zou zijn geweest, de plaats van het incident en het gegeven dat ze pas na veel wikken en wegen op de naam Kavanaugh is gekomen. Door haar evaluatie van alle geschreven en verbaal geuite teksten is het duidelijk dat Fords verklaring een grote gatenkaas is waarop Zwitsers trots zouden kunnen zijn.

Kafkaëske nachtmerrie

Naarmate de informatiestroom in de aanloop naar de hoorzitting in volume groeide, werd steeds duidelijker dat mevrouw Ford zich onbewust maar gewillig heeft laten leiden (misleiden lijkt beter op zijn plaats) door haar advocatenteam. Dat team gesteund door de Democraten politici in de Senaatscommissie wilde dat Ford publiekelijk haar verhaal zou doen en hebben zonder haar instemming een aanbod van de Commissie afgewezen om Ford in haar huis in Californië te horen. Daardoor gooide dat team de door Ford gewenste en aan Feinstein geuite anonimiteit uit het raam. Hoe ze dat rijmde met haar informatie verstrekking aan de WP zal vermoedelijk lang een raadsel blijven. Plotseling speelde Fords vliegangst ook geen rol meer. Overigens bleek tijdens de hoorzitting dat Ford een frequent flyer was die voor werk, familiebezoek en vakanties grote afstanden met het vliegtuig aflegde. Achteraf zou blijken dat die informatie niet haar enige leugentje zou blijven.

Die gebundelde advocaten en Senatoren kracht heeft haar verhaal zorgvuldig verweven in een Kafkaëske nachtmerrie, waar niemand, zelfs niet zwaaiend met een zeer gedetailleerd ingevulde kalender in de hand, aan zou kunnen ontsnappen.

Grote gaten, nog grotere gaten

Er werd driftig gehandbald met data, locatie en leeftijd. Was het in haar initiële verhaal aanvankelijk in haar tienerjaren “ergens medio jaren ´80”, zoals dat was vastgelegd in de notities van haar therapeute, in de polygraaf test was dat veranderd in “begin jaren ´80” waarin Ford begin eruit kraste. In de aanloop naar de hoorzitting komt ineens het jaartal 1982 op tafel. Hoe ze aan dat jaartal was gekomen? Ze herinnerde zich dat ze nog geen rijbewijs had en ze Mark Judge een week of zes tot acht na het incident had zien werken bij de Safeway Supermarkt. De vraag hoe ze zich dat wel kon herinneren, is niet moeilijk te beantwoorden: Mark Judge heeft een week voor de hoorzitting aangegeven dat hij een jaar voor zijn senior jaar werkte in een lokale supermarkt en die informatie is door nieuwsnetwerken in die week ook gepubliceerd. Voor de Senaatscommissie kwam ze met een andere tijdsaanduiding. Volgens haar kwamen de schadelijke effecten van de aanrandingpoging in de vier jaar daarna ““I struggled academically. I struggled very much in Chapel Hill and in College. When I was 17, I went off to college, I had a very hard time.” Ze slaat in die verklaring twee jaar over nl. haar junior en senior jaar in High School, de twee jaar waarin de gevolgen juist het diepste zouden moeten ingrijpen?

De naam Kavanaugh kwam maar moeilijk op tafel. In de 2012 notities tijdens de huwelijksbemiddeling waar het incident ook aan de orde kwam, was geen naam van de aanvaller noch van eventuele getuigen en/of mede aanranders vastgelegd. Ook in de 2013 notities van therapeute komt de naam Kavanaugh niet voor, maar haar echtgenote verklaarde in de aanloop naar de hoorzitting dat hij de naam Kavanaugh tijdens de therapeutische sessies had horen vallen. Het kan ook zijn dat hij die naam had gelezen of gehoord of beide in de media, omdat Kavanaugh toen al werd genoemd als een kandidaat voor de Supreme Court mocht Mitt Romney de volgende president worden. Doorslaggevend is die voorstelling van zaken van de echtgenoot ook niet. Het heeft dus bijna 30 jaar geduurd voordat Ford met de naam Kavanaugh voor de dag is gekomen.

Tijdens de Hoorzitting bleek dat Ford toch moeite met namen en data heeft. Waren het nu vier personen? Een dader en een kijker? Waren het drie jongens en haar hartsvriendin met wie ze al haar geheimen deelde? Of toch vier jongens en haar hartsvriendin? Volgens de WP had Ford tegen de therapeut gezegd dat er vier jongens in de kamer aanwezig waren. Later werd die informatie door Ford verfijnd tot twee jongens in de slaapkamer en twee erbuiten. In haar brief aan Senator Feinstein noemt ze vier anderen (niet beperkt tot jongens). Ze noemde in de week voor de hoorzitting naast Kavanaugh drie anderen bij naam waaronder haar hartsvriendin. Tijdens de hoorzitting kwam ze met een vierde jongen op de proppen wiens naam ze zich niet meer kon herinneren. Alle genoemde personen hebben een geschreven verklaring op straffe van het plegen van meineed naar de Senaatscommissie gestuurd. In hun verklaringen stellen ze het verhaal niet te bevestigen dan wel niet konden bevestigen. Fords hartsvriendin verklaarde zelfs “[s]imply put, I do not know Mr. Kavanaugh and have no recollection of ever being at a party or gathering where he was present, with, or without, Dr. Ford….the simple and unchangeable truth is that I am unable to corroborate [Dr. Ford’s allegations] because she has no recollection of the incident in question. De ontbrekende vierde jongen heeft zich niet gemeld.

In haar verklaring voor de WP heeft ze geschreven dat het incident in de omgeving van de Columbia Country Club plaatsgevonden moet hebben. Die locatie is hemelsbreed ruim 11 kilometer verwijderd van haar ouderlijk huis. Zelf verklaarde ze tijdens de Hoorzitting dat het een ruim twintig minuten lange autorit was. Dat was weer in tegenspraak met haar verklaring dat zij zich niet meer kon herinneren hoe ze thuis was gekomen. Ze had geen rijbewijs en het incident gebeurde in het pre-mobiele telefoon tijdperk. Een rit naar huis regelen zou een aantal hindernissen kennen. Zij verklaarde dat zij na het incident naar beneden is gerend en het huis uit (overigens in tegenspraak met de uitlating dat zij moeite had gedaan om aan niemand te laten merken dat zij was aangerand en niemand dat ook had gemerkt. Ook haar hartsvriendin heeft ze niet geïnformeerd noch was haar iets uitzonderlijks opgevallen in de dagen, weken, maanden na het incident). Zij heeft ook niet verklaard iemand te hebben gebeld of gevraagd haar naar huis te brengen. Niemand heeft als de betreffende thuisbrenger zich gemeld.

De vraag of ze alle notities of een samenvatting van die notities naar de WP heeft gestuurd, kon ze ook niet beantwoorden. De WP houdt het op relevante delen van die notities. Ook de vraag waarom ze die wel naar de WP heeft gestuurd en die niet aan de Senaatscommissie wil overhandigen blijft zweven. Waarom, ja waarom? Omdat zij dat niet wil, of uit tactische overwegingen beslist door haar Advocaten team samen met de Senatoren van de Democratische Partij.

Niet geschoten, altijd mis

Die immer kritische reporters en journalisten van het nonfakenews netwerk hebben zichzelf blijkbaar geen kritische vragen willen stellen zoals waar de getuigen zijn van de aanranding; wie heeft haar naar het feest heeft gebracht en na de veronderstelde aanranding naar huis gereden; waar is het gebeurd; wanneer heeft het plaats gevonden; waarom ligt er geen klacht bij de lokale politie? Waarom heeft de vierde man zich niet gemeld? Geen enkele van die vragen is beantwoord door Ford. Desondanks kruipt Fox News het Democratische kamp binnen en wordt onderdeel van een openbare inquisitie waar beschuldiging en strafmaat bij voorbaat al vast staan. Dit is nepnieuws in ultima forma.

Hoe de Democraten het ook willen spinnen, in het Ford verhaal zitten te veel gaten en discrepanties en belangrijker, mevrouw Ford noch het begeleidende advocaten team kon geen splinter bewijs overleggen en de genoemde personen hebben verklaard zich niet te kunnen vinden in het hele Ford verhaal. Ford kan zich veel kernaspecten niet meer herinneren. Kernaspecten die haar verhaal geloofwaardiger zouden kunnen maken. Of probeert ze die bewust te verbergen voor de publieke opinie? Hoe dan ook, ondertussen is er karaktermoord gepleegd op een integere Amerikaanse burger en worden zijn gezin en familie virtueel en fysiek bedreigd.

Welkom in de USA waar doelloos in het rondschieten altijd een treffer oplevert. Vooral als het een bekende blanke persoon is.