Vakantievluchtelingen

In 2016 en 2017 is van ongeveer 300 mensen met een verblijfsvergunning onderzocht of hun vergunning kon worden ingetrokken omdat zij waren afgereisd naar hun land van herkomst of omdat hun hoofdverblijf niet in Nederland is. Dat blijkt uit cijfers van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Dat meldde het programma Nieuwsuur (NOS) vrijdagavond in een item over ‘vakantie-vluchtelingen’.

afb: PXhere

Het nieuws over de vakantievierende migranten in het ‘onveilige’ land van herkomst is ergerlijk. Ergerlijk voor de belastingbetalende Nederlanders die niet alleen de asielprocedure hebben betaald, maar ook opdraaien voor de kosten van het verdere levensonderhoud van deze ‘vluchtelingen’. Die belastingbetalers zelf hebben vanaf het jaar 2000 (ruwweg) een neergaande tendens gezien in hun koopkrachtontwikkeling en na de kredietcrisis van 2007 tot 2009, zagen de burgers hun besteedbare inkomen zelfs met 5% teruglopen. Die afname werd niet alleen veroorzaakt door de kredietcrisis, maar ook door de lokroep van Bundeskanzlerin Merkel waaraan ‘vluchtelingen’ gehoor gaven. De massale intocht van vreemdelingen léék niet alleen verdacht veel op economisch toerisme, het was economisch toerisme. In plaats van de handen uit de mouwen te steken voor opbouw van het eigen land, verkozen velen de luxe van gratis onderdak, medische zorg en een fraaie uitkering. De kosten per asielzoeker bedragen per jaar € 28.000,= en de ‘vluchtelingen’ in kwestie worden door begeleidende instanties vaak niet in staat geacht of gesteld om ook maar een begin te maken met terugbetaling ervan. Zelfs de eis blijft achterwege.

Jarenlang al, wordt er op websites als deze gewaarschuwd door mensen die de immigratie-ellende in hun wijken zien toenemen. De immigranten, veelal voorzien van streng-islamitische bagage, hebben kennelijk geen moeite de ruimhartig verstrekte hulp te aanvaarden, maar wijzen verplichtingen af. Terwijl in Duitsland met name jongedames mede daardoor vrijwel niet meer alleen over straat kunnen zonder seksueel te worden belaagd, is de situatie in de grote Nederlandse en Belgische steden eveneens onhoudbaar geworden. Dat ligt lang niet altijd aan de vluchtelingen, maar wel aan de overheden die het vertikken om eisen te stellen en die ook te handhaven.

De in Iran geboren promovendus Mohammed Soroush onderzocht de salafistische variant van de islam en concludeert dat deze stroming de democratie afwijst en geen behoefte heeft te integreren. Zij zijn, zo stelt Soroush onomwonden, behept met een totaal andere moraliteit en verkiezen segregatie boven integratie. Het salafisme ofwel de ‘oorspronkelijke’ islam is, zo luidt zijn boodschap, vrijwel niet compatible met de moderniteit van het Westen. Maar: wat doen die mensen dan in vredesnaam hier? Wat heeft gemaakt dat zij huis en haard verlaten om vervolgens onderdak te vragen in een land tussen bewoners wiens kernwaarden je mordicus afwijst?

In haar boek ‘Heilige identiteiten: op weg naar een shariastaat?‘ schept Machteld Zee enige helderheid rond dit vraagstuk. Op pagina 60 en verder in haar boek, wijst Zee op een geschrift van Yusuf al-Qaradawi die als huisideoloog van de moslim broederschap kan worden aangemerkt. In 1990 publiceerde deze Al-Qaradawi het werkje ‘Priorities of the Islamic Movement in the West’. Hij bespreekt hierin een nieuwe doctrine: wasatiyya. In 1992 vond in Frankrijk vervolgens een congres plaats onder de titel ‘De moslims in het Westen’ en was georganiseerd door de Union des Organisations Islamques de France, een organisatie die eveneens nauw verbonden is aan de moslim broederschap. Daarin krijgt het begrip wasatiyya nader handjes en voetjes. Op die bijeenkomst werd de ‘fiqh-al-aqalliyyat’ besproken. Een belangrijk onderdeel van wasatiyya is namelijk dat de verplichtingen en beperkingen die voortvloeien uit de sharia (bijvoorbeeld een verbod op het werken op een plek waar alcohol wordt geschonken of de plicht tot gewelddadige jihad) worden opgeschort. Dat is om te voorkomen dat bij niet-moslims direct al de alarmbellen afgaan. Intussen werkt men verder aan het samenbinden van de gearriveerde moslims in stichtingen en verengingen die steeds meer eisen stellen en steeds prominenter op de voorgrond treden. Op die manier worden de moslims die even genoten hebben van de vrijheden weer terug gedirigeerd naar de moskee en gedwongen in het harnas van de sharia. In Frankrijk vinden inmiddels vrijwel dagelijks islamitisch geïnspireerde aanslagen plaats… Toeval?

Kortom: nadat het vuur van de asielindustrie is uitgewoed, volgt straks nog een uitslaande brand van religieuze aard. Want er zit natuurlijk wél een plan achter die massale toestroom. Maar dan zitten de brandstichters allang hun pensioen te inhaleren onder het motto: “Daar heb ik geen herinnering aan”.