Dat is de kop van een artikel dat deze week in de Telegraaf gepubliceerd werd. Echt waar! Is morele reinheid de nieuwe norm voor de politieke elite. Drie aspecten vallen in die ene zin op: er bestaat volgens onze politici net als bij een goede en slechte populist ook een morele onreinheid; de politieke elite hoeft zich volgens eigen zegge niet te houden aan de gebruikelijke normen waar Jan met de Pet en Mien met de Hoofddoek zich wel aan moeten houden en moraliteit is voor de politieke elite iets nieuws. We praten dus niet over het plebs waar de politieke elite op neerkijkt. Nee, het draait hier om zoals de politiek het graag ziet, een segment van de samenleving die het gewone volk, zijn electoraat, doorlopend de maat neemt.
Blijkbaar zijn de zetel van de Kamer voorzitter of een bureau in een van de partij kamers de geijkte instrumenten om eens lekker van bil te gaan. Niet door de amanuensis met de interieurverzorgster, maar door twee politieke collega´s die stoom moeten afblazen. Moet kunnen en het is immers al 150 jaar aan de gang. Herinnert U zich nog die politica die liggend op een bureau in een hartstochtelijke positie met een collega Kamerlid in een van de partijkamers werd aangetroffen? Die werd nog ontdekt en verwisselde tijdelijk het politieke voor het openbare leven. Een voormalige Kamervoorzitter die in een werkkamer werd ontdekt met een medewerker en later bleek dat niet de eerste en enige keer te zijn geweest. Geen sanctie, het was de Kamervoorzitter. Een voormalige Defensie autoriteit die met zijn assistent het bed deelde. Een woordvoerder van Groen Links die een stagiare had aangerand en na melding werd het binnenskamers opgelost door de woordvoerder een tweede kans gaf. Uiteindelijk moest de man onder druk van de publiciteit toch ontslagen worden. Deze zomer bleek een GroenLinks-Kamerlid een geheime liefdesrelatie te onderhouden met de voorzitter van zijn partij. Uit de voorbeelden blijkt dat de fysieke lustgevoelens partij overschrijdend zijn.
Het debat omtrent de seksuele uitstapjes van Han ten Broeke verleidde de VVD fractievoorzitter in de Tweede Kamer tot een veroordeling van het gedrag en het uitspreken van een sterke tekst. De nieuwe standaard van Klaas Dijkhoff is geen relaties op de werkvloer, zeker niet in een gezagsverhouding. Daar komt weer het bijvoeglijk naamwoord nieuw om de hoek kijken. Nieuw? Volgens de burger in de straat is dat een decennia lang beginsel. Gevoos op de werkvloer resulteert in ongewenste werksituaties. De praktijk heeft de juistheid van die stelling herhaaldelijk bevestigd. Maar voor Klaas Dijkhoff en zijn geloofsgenoten op het Binnenhof is dat een nieuwe ontdekking. Wat zegt de nieuwe profeet van de VVD nog meer “was het voorval uit 2013 onder zijn leiding gebeurd, dan had Han (Ten Broeke) meteen kunnen vertrekken”. Sterke achteraf teksten, want die beslissing heeft hij tot nu toe als fractievoorzitter (nog) niet hoeven te nemen? Benieuwd of hij zich aan zijn eigen uitspraak houdt als het zover komt.
Voor een politicus als Pechtold is het dan ineens een privé kwestie, maar geldt dat niet voor Ten Broeke? De eerste is zich wel en de tweede niet te buiten gegaan aan een excessieve behandeling van de liefdespartner of wat daarvoor door moet gaan. Dan halen politici de dubbele meetlat te voorschijn en kijken naar de windhaan. Niet alleen heeft een inmiddels ongeloofwaardige politicus (of is dat een pleonasme?) als Penthouse Pechtold zijn voormalige partner moreel en mentaal onder druk gezet om tegen haar zin een besluit te nemen, hij zinkt bovendien zo laag door te stellen “dat hij zich niet in het geschetste beeld kan herkennen” en drukt impliciet uit dat de andere partij een leugenaar is. Jammer genoeg dat een van de populaire gezinsbladen de bewijzen van zijn liederlijk optreden in handen zegt te hebben. In dat kader leidt de gretigheid waarmee D66 aandringt op het onderzoek naar onbetamelijk (seksueel) gedrag bij menig Kamerbewoner tot opgetrokken wenkbrauwen. De D66-fractie heeft een reputatie; een bank is jarenlang zorgvuldig vermeden als zitobject, omdat men wist wat zich er in de avondlijke uren geregeld op afspeelde. “Als er één fractie is die het bont maakte, dan is het D66 wel!”, weet een nestor uit het parlement. De verhalen in de wandelgangen bevestigen dat die verbazing door het partij overschrijdende karakter ook betrekking heeft op andere politieke partijen.
Hoeveel anderen hebben niet hetzelfde spelletje gespeeld op partijkamers of in verborgen liefdesnestjes. Maar in de Kamer wordt er gefluisterd: “als we deze norm strak gaan handhaven, dan kan de hele Kamer wel opstappen”. Het lusthof van Nero en Caligula is blijkbaar verschoven van de Gooise Matras naar het Haagse Meubilair en zolang het niet wordt ontdekt of iemand zijn mond voorbij praat gaat het liederlijke gedag van onze Haagse moraalridders dapper door. De uitsmijter van de dag heeft Buma: “iedereen heeft z’n privéleven …dit is een glazen huis. Ik vind niet dat mensen die dit zware werk doen over al hun privéproblemen publiek verantwoording hoeven af te leggen”. O nee, Buma en waarom moest ten Broeke wel opstappen en Pechtold niet? En waarom wordt er op dat gebied regelmatig gewezen op de vuige nog steeds onbewezen daden van Trump?
Vanzelfsprekend heeft PC Goedmensch ook voor dit gedrag een goedpratertje. Wanneer de PC mens iets hoort wat hem niet zint, gooit hij machtswoorden als racisme, fascisme en discriminatie de ether in. Voor en tijdens de verkiezingen van 2016 draaide het om populisme, waarbij in de ogen van de PC politicus, Rutte c.s het goede en Wilders en Baudet het slechte populisme bedreven. Nu is het goedpratertje “het is een privé kwestie of interne partij zaak”. Hoezo privé en interne Partij aangelegenheid? Wanneer gedrag niet beantwoordt aan het ethische normgedrag dat de gewone mens van een voorbeeldfunctionaris mag verwachten en dat gedrag in de openbaarheid komt, dan is er niets privé resp. ‘interne partij kwestie’. Het is dan een publieke zaak geworden. Het gedachtegoed van de huidige politieke generatie maakt primitivisme moreel acceptabel. En dat is onacceptabel.
‘wie zonder zonde is, werpe de eerste steen’.
… dus Penthouse zit op rozen in politiek Den Haag!