Hoe kom je erbij?

Over partijdigheid bij een groot deel van de traditionele media hoeft niet meer gediscussieerd te worden. Dat is een van de destructieve prestaties van Obama c.s. en daar is genoeg over geschreven en gepubliceerd. Social Media platformen behoren naast die traditionele media tot de belangrijkste nieuws bronnen waaruit de doorsnee gebruiker zijn informatie voor meningsvorming kan putten. Daarom zouden die informatie platformen zich moeten bewegen op het pad van de journalistiek en zich moeten onthouden van propaganda.

Afb: PXhere

De naar Breitbart gelekte video waarin de top van Google een dag na de verkiezingen zijn afkeer uitspreekt over de winst van Trump, is de zoveelste bevestiging dat die platformen een uitgesproken voorkeur hebben voor de belangen van de Democratische Partij. Google was en is niet de enige die zich in 2016 heeft hard gemaakt voor de Democratische kandidaat en zich heeft ingespannen om de verkiezingen zo gladjes mogelijk voor Hillary Clinton te laten verlopen. Hoewel die boodschap voor veel aanhangers van sociale media platformen wellicht een koude douche betekent, is het geen nieuw fenomeen.

Partijdige sociale media

De NY Times berichtte in 2013 dat het campagneteam van Obama in 2012 intensief gebruik maakte van FB data zonder FB gebruikers daarvan op de hoogte te stellen. Door de massaliteit van de inbreuken waarschuwde die poging om het stemgedrag te beïnvloeden het beveiligingsmechanisme van FB en op die manier kwam Zuckerberg op de hoogte van het data misbruik van Obama c.s. Om een negatieve pers te voorkomen meldde Obama´s voormalige Directeur van Media Analytics, Carol Davidsen, dat vertegenwoordigers van FB na de verkiezingen het kantoor van de Obama´s verkiezingscampagne hadden bezocht. Tijdens het onderhoud erkenden de FB afvaardiging dat zij van het misbruik op de hoogte waren geweest, maar het lieten doorgaan, omdat zij pro-Obama en anti de Republikeinse kandidaat Mitt Romney, waren. FB erkende toen al dat zij selectief politiek georiënteerd waren en het misbruik daarom niet aan de FB gebruikers hebben gemeld.

Maxine Waters, het nogal luidruchtige Democratisch lid van het House of Representatives, vertelde in die dagen hoe Obama in staat was geweest om gegevens uit de massieve FB database te melken. Ze beschreef dat toen als “information about everything on every individual in ways that it’s never been done before”. In 2018 zongen Waters en de NY times een totaal ander deuntje toen bericht werd dat Cambridge Analytica (CA) op dezelfde manier in 2016 tewerk was gegaan om data voor de Trump campagne te verzamelen. Hoewel beide inspanningen absoluut laakbaar zijn, moet worden benadrukt dat het misbruik van Obama malen groter was dan die van CA t.b.v. Trump campagne.

Uit die twee voorbeelden wordt duidelijk dat ook in achterliggende verkiezingen misbruik werd gemaakt van de goedgelovigheid van de doorsnee gebruiker van sociale platformen. Het verschil met de berichtgeving van de laatste maanden is dat het misbruik nu wel en in de Obama periode niet in de openbaarheid is gebracht. Het geeft een indruk in welke mate die sociale platformen de belangen van de Democratische Partij in het algemeen en die van Obama in het bijzonder beschermden en uitdroegen.

Shadow banning

In de aanloop naar de 2016 verkiezingen ontdekten conservatieve politici en organisaties dat hun berichten op diverse sociale platformen verdwenen of geblokkeerd werden. Het bleek bovendien dat die activiteiten in de aanloop naar de verkiezingsdatum toenamen en na de verkiezing in bepaalde perioden een piekhoogte bereikten. Het was duidelijk dat de publieke opinie in een georkestreerde en gecoördineerde poging in een anti-Trump en anti-Republikeinse richting gestuurd werd. Het begrip haat mail deed naast nepnieuws zijn intrede om ongewenste berichten en informatie van het betreffende platform te weren. Opmerkelijk was ook dat berichten van liberale activisten, instanties, bewegingen en politici van de Democratische partij met een gelijksoortige lading, strekking en toonzetting gehandhaafd werden en de toets van haatmail en nepnieuws wel konden doorstaan.

Hoewel Facebook en Twitter herhaaldelijk accentueren dat de gebruiker controleert wat op hun platformen te lezen is, presenteert de praktijk een ander beeld. Algoritmen, eindige reeksen opeenvolgende instructies om een probleem op te lossen, bepalen bijna iedere seconde de keuzes van de gebruiker. De sociale platformen slagen er in om die dynamiek te doen kantelen en beweren vervolgens dat de algoritmen controleren welke tekst van het platform verwijderd wordt of juist wordt verspreid. Kort gezegd: bepalen wat wel of niet een haatbericht en of informatie nieuws resp. nepnieuws is. Op die manier worden gebruikers gemanipuleerd en verkiezingen onrechtmatige beïnvloed. De ontzetting van de Google-top op de verkiezingswinst van Trump onderschrijft dat die top het gevoel had gefaald te hebben. Immers hun inspanningen waren erop gericht op Hillary Clinton in het Witte Huis te krijgen.

Afb: Pixabay.

Stap voor stap worden conservatieven gedwarsboomd in hun recht van vrijheid van meningsuiting en spannen sociale platformen zich in om de conservatieve stem tot zwijgen te brengen. Wanneer de leider van een autocratische geregeerde staat dat zou doen, wordt moord en brand geschreeuwd omdat die leider censuur zou toepassen en de vrijheid van meningsuiting en pers de dood in jaagt. In het moderne vakjargon worden die inspanningen om de conservatieve mond te snoeren, shadow banning genoemd. Persoonlijk heb ik die term in Europees verband nooit gehoord en het lijkt daarom alleen bekend te zijn in de USA. In een verslag van Vice Media wordt uitgelegd wat onder shadow banning moet worden verstaan:

“Social platforms like FB, Instagram, Twitter etc. engages in subtle blocking of conservar´tive accounts on the site’s search function. It amounts to making one side of the political debate — mainly, conservatives and libertarians — far less visible in searches than the liberal and progressive side. In other words, once again a progressive-dominated tech-site biases its service towards the left-side of the political spectrum to the detriment of the conservative-libertarian right..”

Hoewel het niet censuur wordt genoemd, heeft shadow banning het zelfde effect op ontvangers van informatie. Zij krijgen geen berichten en informatie te lezen en te zien die het betreffende platform niet verspreid wil zien. Formeel, omdat het tegen het beleid van het platform ingaat. De gebruiker die iets verder kijkt dan de neus lang is, weet wat er werkelijk aan de hand is en beseft terdege dat haatzaaien het gewenste blokkade middel zal zijn. Onder haatzaaien bedoelen de sociale platformen alle informatie die niet in lijn is met hun liberale en politiek correcte benadering van de wereld om die platformen heen.

Twee partijen aanpak in de USA?

Door de activiteiten van CA ten faveure van de Trump campagne, blijken ook liberale krachten eindelijk het gevaar van het manipuleer gedrag van sociale platformen in te zien. Wat vandaag in jouw voordeel is, kan morgen wel eens tegen je werken, heeft een aantal ongeruste liberalen gedacht. Politici links en rechts van het politieke gangpad vonden dat het tijd werd om de invloed van sociale platformen aan banden te leggen en de privacy van de gebruiker te beschermen. Senator Warren[i] lid van de Senate Intelligence Committee stede een 20 punten plan op om de activiteiten van sociale platformen en Big Tech organisaties te reguleren.

Toen algemeen bekend werd welke duistere zaken FB in gedachte had ten nadele van de gebruiker, daalde FB in twee dagen tijd $17 miljard in waarde of 20% van zijn netto waarde. Zuckerberg wist dat een openbare hoorzitting op Congres Hill noodzakelijk was om de geleden financiële en imago schade te kunnen repareren. Hij werd op Congres Hill aan de tand gevoeld en moest uitleggen waarom die sociale platformen zich mengen in politieke zaken en vooral in de beïnvloeding van het stemgedrag van het Amerikaanse electoraat. Zuckerberg probeerde het Congres ervan te overtuigen dat FB een betrouwbaar platform is om ideeën, gedachten en meningen uit te wisselen en zeker niet partijdig zou zijn. Hij faalde daarin hopeloos.

In september 2018 verschenen de Twitter CEO, Jack Dorsey en opnieuw FB in de persoon van Sheryl Sandberg in het Congres om gehoord voor de Senate intelligence committee (verkiezingsinmenging door Amerikanen en buitenlandse krachten) en het House energy and commerce committee (anti-conservatieve partijdigheid) te worden over inmenging in verkiezingen en anti-conservatieve activiteiten. Veel Democraten laakten de twee hoorzittingen als ongegrond en gepolitiseerd en beschouwden blijkbaar vrijheid van meningsuiting een Democratisch voorrecht. Ook Dorsey probeerde net als Zuckerberg voor hem de leden van het Congres ervan te overtuigen dat Twitter niet opzettelijk conservatieve gebruikers in de wielen zou rijden. Niet opzettelijk, maar hij erkende dat het wel gebeurde! Sundar Pichai de CEO van Google hoewel opgedragen, wenste niet aan te zitten bij de hoorzittingen. Gezien de inhoud van de gelekte video zou het lastig zijn om tijdens de twee hoorzittingen vast te houden aan het niet-partijdigheid beginsel.

De vraag of het Congres tot een twee partijen aanpak van de sociale platformen kan en zal komen, moet in de nabije toekomst beantwoord worden.

Draaien en keren

De kop van het artikel heeft betrekking op de blanke zieltjes die geloven dat hun gedrag op de sociale media niet wordt gemanipuleerd. Die gebruikers zou ik adviseren eens naar die naar Breitbart gelekte video te kijken en vooral te luisteren. De samenleving zit hedentendage opgescheept met diverse categorieën nepnieuws verspreidende bronnen die zich uitstrekken van de proefballonnetjes oplatende politicus, via de riool journalist, de accidental reporter, de net in het leven geroepen nepnieuws evangelist tot aan de filterende sociale platformen en selecterende traditionele media. Die manipulerende doorgeefluiken gesterkt door de om zich heen grijpende cultuurvervlakking en het cultuurrelativisme zaagt aan de poten van het westerse democratische model.

Op de website www.gatestoneinstitute.org wordt op die materie ingegaan. Hun artikel start met de volgende tekst: Name a single person or organisation you trust to control your speech. Whom would you trust to control what you can read, or make decisions on what is true and what is false for you? Whom do you trust to police what you think? Vermoedelijk luidt het antwoord van het gros “niemand”. Geen politicus, deskundige, reporter, journalist of de buurman? Niemand. Heeft Lenin aan de vooravond van de Communistische Revolutie toch gelijk gekregen.

———————————————-

[i] Warren heeft een communicatie achtergrond, is de oprichter van Nextel en accentueert dat hij langer in de technologie werkzaam is geweest dan in de senaat.