In het eerste deel van dit artikel signaleerde ik hoe de salonsocialisten hun greep op de Duitse samenleving begonnen te verliezen in de recente verkiezingen; in dit deel 2) kijk ik naar de botsing tussen de ideologie van het oude Oost-Duitsland en die van het oude West-Duitsland, waarbij de AfD (bijzonder) veel garen zou kunnen spinnen ten koste van Merkel en andere ‘linkse’ krachten.
Afb: © Alternative Für Deutschland, via wikimedia.
Die culturele botsing tussen het West-Duitse burgerlijke salon-socialisme en de Oost-Duitse wens naar een echte democratie neemt steeds meer vorm aan omdat zij in 1987 verwachtten dat zij terug mochten keren naar de ’Heimat’ maar er al snel achter kwamen dat dat nogal tegenviel; nu leven zij in de angst dat zij die ‘Heimat’ dankzij de moreel corrupte Merkel & Schulz gaan verliezen.
De Neue Zürcher Zeitung zit midden in de mêlee en is heel informatief over deze ontwikkeling waarbij Oost-Duitsland zich steeds provocatiever ontpopt jegens West-Duitse politieke correctheid; voor de ’Bundesrepublik’ wordt het ‘achterlijke’ Oost-Duitsland tot de motor van de politieke modernisering in de regio tussen de Oder en de Elbe, tussen het Thüringer Wald en Rügen, hetgeen het onbehagen van het plots zeer bezorgde links-liberale establishment met de dag doet groeien.
De MSM begint steeds harder om zich heen te maaien, van TAZ tot de Süddeutsche Zeitung, niet te vergeten de ARD en de ZDF knokken om hun invloed niet te verliezen. Hun probleem is dat de Oost-Duitsers ervaring hebben met de communistische Big Brother en diens gelieg en bedrieg, propaganda in plaats van objectieve berichtgeving. De Oost-Duitsers weten nog hoe zij in propaganda om de leugens heen moeten lezen om te doorzien wat de machthebbers willen en waarvoor zij vrezen. De Oost-Duitser blijft met 2 voeten op de grond staan en heeft terecht geen boodschap aan Merkel’s linkse ideologie en manipulatie. Een historisch voorbeeld was het nieuws over de slachting op het TianAnMen plein in Peking in 1989, dat zo gepresenteerd werd dat een goede verstaander snel begreep dat dit een waarschuwing voor het eigen volk was.
Oost-Duitsland was tot 1987 één groot grensgebied, naar het westen toe potdicht gesloten en naar de Oostblok landen met een zwaar bewaakte maar passeerbare grens naar Polen en Tsjechoslowakije, iets wat niet past in het ideologische denkraampje van de westerse linkse decadent-liberalen. Zij willen alle grenzen wegpoetsen en Duitsland doen opgaan in de EU om zo, eindelijk, van de Duitse erfenis af te komen zonder dat zij ook maar enig idee hebben van waar zij terecht zullen komen, maar dat is nu eenmaal ‘progressief’ en ‘vernieuwing’. De rationele Oost-Duitser zoekt de substantie van het vertrouwde Duitsland, met een duidelijke eigen identiteit, historie en cultuur waarin hij Duitser is. De hereniging was voor hen een thuiskomst, nadat zij de communistische dictatuur van Big Brother onderuit hadden gehaald, in een land dat in hun harten leefde en dat lieten zij zich niet afnemen door arrogante salonsocialisten die hun liefde voor hun ‘Heimat’ denigreerden als een verachtelijke vorm nationaal-chauvinisme.
Door ‘het eigene’ te verachten creëerden de decadente liberalen steeds meer afkeer bij die vaderlandslievende Oost-Duitsers die zij – net als Hillary Clinton haar ‘despicables’ – als een soort tweederangsburgers zien. De Oost-Duitser hecht veel meer aan zijn afkomst, het land waar hij geboren is, de cultuur waarin, de taal waarmee hij/zij werd grootgebracht in een concrete plaats, niet alleen topografisch maar ook in sociaal, geestelijk en cultureel opzicht.
Dat staat lijnrecht tegenover de innerlijke leegte der salonsocialisten die slechts al die historische en culturele aspecten willen vernietigen omwille van hun Utopia, waarvan zij geen mens een idee kunnen geven, behalve dat het ‘luilekkerland’ voor linkse mensjes moet zijn.
De Oost-Duitsers hebben te lang in een verdeelde Heimat geleefd om zich die nu te laten afpakken door totalitaire zwevers wier denkbeelden niet zo heel ver afstaan van die van Karl Marx. Die linkse mensjes, variërend van wat in Duitsland de ‘Toscane-fractie’ wordt genoemd en de ‘Kaviaar-linksen’ hebben geen begrip voor mensen die hun eigen identiteit, cultuur en historie een warm hart toedragen en daarom ook weinig enthousiasme hebben voor de massa immigratie der Moslims, zeker als die zo vaak crimineel gedrag vertonen, dat dan angstvallig onder het kleed wordt geveegd door de ‘decadent-liberale landverraders’. Het lijkt er nu op dat deze zwevers een achterhoede gevecht aan het voeren zijn dankzij hun starre onbegrip voor grenzen of geopolitiek. In hun dagdromen en fantasie van het Elysium dringt het simpele feit niet door hun dikke ‘Holzköpfer’ dat niemand in Europa zijn staat zal opgeven voor een idée-fixe.
De Duitse links-liberalen zijn in hun grenzeloze dagdroompjes volstrekt wereldvreemd, net als yoyo’s als Penthouse, Rutte en andere pro-EU fantasten. Engeland heeft de daad al bij het woord gevoegd en geen enkele Europeaan zal zijn eigen identiteit opgeven voor de volgende communistische farce onder arrogante, ongekozen Eurocraten, zeker niet de landen die net bevrijd zijn van tientallen jaren van communistische terreur! De Oost-Duitser voelt daarom ook grote affiniteit met die Oost-Europese landen, in tegenstelling tot de extreem-linkse Merkel die die landen juist aanklaagt omdat zij geen trek hebben in een hernieuwd totalitair experiment door ongekozen alcoholici en andere clowns in Brussel, laat staan in een islamitische influx van vrijwel oninpasbare, vaak subversieve elementen. Nadat het echte oosten van Duitsland na W.O.II in grote delen verdween achter de grenzen der oostelijke buurlanden Polen en Litouwen, is Oost-Duitsland in feite het oude midden-Duitsland, het land van Maarten Luther, wiens koppige verzet tegen het gezag ook het kenmerk der huidige Oost-Duitsers tegen Merkel en haar kliek is.
De huidige rellen in Chemnitz passen in een patroon waarin de Oost-Duitsers zich realiseerden dat de West-Duitsers helemaal niet ‘liberaal’ in de ware zin des woord waren, maar linkse burgerlijke zwevers die denken in termen van ‘klassenstrijd’ en wie daarop kritiek spuide was meteen een ‘klassenvijand’. Toen zij zich op grond van rationele argumenten verzetten tegen Merkel’s misdadige moslim-invasie werden zij brutaal afgescheept met ‘Wir schaffen das’ in plaats van een intelligente en verantwoordelijke beantwoording van hun gerechtvaardigde vraag naar het ‘waarom’. Logisch dat dat leidt tot felle discussie, zoals nu in Chemnitz waar de decadent-liberale kliek al meteen klaar stond om een moslim-moordenaar in bescherming te nemen door op voorhand iedere kritiek als racisme weg te zetten! Leren die idioten het dan echt helemaal nooit? Waarschijnlijk niet, kijk maar naar de al even stompzinnige reactie van DENK op de moordaanslag voor Amsterdam Centraal door een Afghaan die waarschijnlijk volledig was opgejut door de een of andere haatimam.
In Duitsland vindt die discussie nu op landelijk niveau plaats, niet alleen meer in Chemnitz, want de Duitse burger begint zich ook te realiseren hoever de linkse bende al gevorderd is in het vernietigen van hun Duitse afkomst, hun Heimat, waarbij niemand hen gevraagd heeft of zij dat wel wilden. Dat brengt de herinnering aan de totalitaire DDR terug want links-liberalen zijn in feite niets anders dan verkapte communisten, zoals bij ons ook GL en SP volledig uit diezelfde hoek komen.
In Duitsland voelen de Oost-Duitsers hoe dicht Merkel’s elite bij de oude DDR zit en nu vreest dat zij hun greep op hun stille revolutie gaan verliezen, reden waarom die dictatuur zo krampachtig probeert de vrijheid van meningsuiting te verkrachten (toverkol Ollongren), de propaganda, zèlf en via MSM, opvoert en andersdenken diaboliseert zoals in de ouderwetse DDR geschiedenis.
Die geschiedenis is nog niet verwerkt en nu in alle hevigheid teruggekeerd….