Heuglijke tijden, wij vieren momenteel 100 jaar communistische bloedbaden en terreur en gedenken de moord op de Romanovs, de eerste slachtoffers van de pestilente Sovjet ideologie.
Afb: wikimedia
Op 17 juli 1918 werden de Romanovs en enkele getrouwen afgeslacht door de Bolsjewieken in opdracht van Lenin’s Executief Comité van de Oeral Sovjet. Op dat moment was Rusland rijp voor een omwenteling omdat de veel te trage parlementaire hervormingen van tsaar Nicholas nergens toe leidden nadat de revolutie van 1905 het land verscheurd had. Oorlog en voedseltekorten kwamen al een half jaar eerder met veelvuldige rellen naar Petrograd, waarna de tsaar aftrad. In oktober wonnen de Bolsjewieken de ongelijke strijd tegen de voorlopige regering en begon de uiterst efficiënte campagne van desinformatie over het lot der Romanovs die voor meer dan een eeuw, anoniem in een woud bij Jekaterinenburg begraven lagen sinds de moordpartij.
Zelfs het Franse rapaille in 1789 gaf hun slachtoffers nog enige vorm van proces voor hun publieke gang naar de guillotine, maar de Romanovs kregen gewoon de kogel, zonder enige plichtplegingen, in een donkere kelder. Een triest einde voor een ‘tsaar tegen wil en dank’ die op zijn 26e de troon besteeg en spontaan in tranen uitbarstte.
Dit was typerend voor de beestachtige bruutheid, wetteloosheid en terreur van het Sovjet regime dat tot op de dag van vandaag zo’n pestilente ideologische invloed heeft op de westerse democratieën en, zelfs bij ons, voortleeft in verblinde politieke partijen als GL en SP.
Onder de tsaar wist de bevolking waar zij aan toe was omdat er nog wetten bestonden, met de Bolsjewieken bestond die luxe niet meer onder de Cheka – Lenin’s geheime politie – die zowel ‘schuldigen’ als ‘onschuldigen’ met duizenden afvoerde naar een onwaardig eind, waarna de nog veel genadelozere Stalin miljoenen vermoordde of naar de goelags verbande. Stalin’s ‘collectivisering’ nam de overblijvers voor zijn rekening middels hongersnoden die alleen al in de Oekraïne miljoenen vermoordde.
Hoe deze bloederige ellende en terreur kon ontstaan, en vooral waarom, verklaart veel.
Ten tijde van de Franse revolutie schreef Raymond Burke al dat het nodig is om te hervormen teneinde te ‘conserveren’ – de essentie van het conservatisme – en dat speelde ook in Rusland, al ging de parlementaire hervorming tergend traag. Alexander II ( de grootvader van Nicholas) begon al met die conservatieve hervorming, maar toen hij vermoord werd ging zijn zoon de reactionaire kant op en werd daarin gevolgd door Nicholas. Er was weliswaar een provisionele regering in functie maar die was zo zwak dat niets makkelijker was voor de moordlustige Bolsjewistische minderheid dan hun terreur in de plaats te stellen van aarzelende democratische hervormingen en als uiterst agressieve en intolerante minderheid de grote zwijgende massa te onderwerpen aan hun brutale willekeur die – onder Stalin – tientallen Russen het leven heeft gekost ( en later nog veel meer Chinezen onder de nog grotere sociopaat Mao). Het lijkt 2018 wel…..
Voor de expansie van het communisme was buitenlandse steun essentieel, want Stalin geloofde sowieso in het ideologische gelijk van zijn rampzalige politieke éénrichtingstraat. Zijn zuiveringen, net als het pact met Hitler dat kort daarop volgde, waren de maat de dingen, bevestiging van het idee dat Stalin correct had gehandeld als een ‘revolutionair staatsman’; ieder weldenkend mens zou die kwalificatie van Stalin substitueren door ‘moordlustig beest’.
Dit geeft de verschrikking van zijn zuiveringen aan. Door zodanig, als een communist, te handelen acteerde hij expliciet als een communistische staatsman en dat geeft wel aan wat een pestilente, doodzieke ideologie het communisme is.
Het was (en is nog steeds) het communisme dat voortkomt uit ‘Het Kwade’ en naarmate Stalin meer in de geest van dat ‘Communistische Kwaad’ handelde, des te meer bestendigde hij dat ‘Kwade’.
De slaafse Russische bevolking, al eeuwen apathisch onder de tsaren, werd volledig murw geslagen door 70 jaren communisme en heeft eigenlijk nog steeds geen benul van het grote plaatje. Toen zij geconfronteerd werden met Stalin’s uitmoorden van de boeren, concludeerde in 2011 een grote meerderheid (78%) dat de collectivisering van het platteland ‘een dramatische noodzaak’ was geweest, hetgeen moge aangeven hoe effectief de communistische brainwashing en terreur feitelijk is geweest. Een omslag in het ‘denken’ (voor zover men dat zo kan noemen) van de Russische bevolking is nauwelijks te verwachten, reden waarom Poetin de kluit ook zo gemakkelijk kan belazeren. Zelfs voor het Hitler-Stalin pact sprak 91% van de bevolking zijn goedkeuring uit en 91% van de bevolking zag het uiteenvallen van de Sovjet Unie als ‘een nationale catastrofe’.
Voer voor psychologen! Hoeveel generaties moeten hier overheen gaan voordat de dodelijke greep van het communisme zal verslappen? Het ergste is dat de effectieve communistische propaganda wereldwijd heeft toegeslagen, zelfs in regeringen als die van Obama in de USA of de psychopathische massamoordenaar Pol Pot in Cambodja, die een warme supporter in Nederland treft in de verwant gestoorde persoonlijkheid van de heer Rosenmöller (GL).
De kers op de taart: op 15 juli publiceerde ‘teen Vogue’ een interview met een jeugdige ‘journaliste’ die zichzelf trots tot ‘een communist in hart en nieren’ had uitgeroepen. Historisch perspectief en enige vorm van eruditie bij zo’n rampzalige ‘millennial’? Nul!
Dit soort pure onwetendheid en catastrofale, obscene achterlijkheid tergt iedere verbeelding, kortom communisme in 1918 was bloeddorstige terreur en communisme anno 2018 is ten hemel schreiende stompzinnigheid.