Obama baseerde vermeende “successen” van zijn bewind op pure windowdressing middels misbruik van zijn bevoegdheden door – i.g.v. het rammelende, malafide akkoord van Parijs of het idem nucleaire akkoord met Iran – niet de grondwettelijk vereiste goedkeuringsprocedure voor internationale verdragen te volgen en uiteindelijk een formele ratificatie te vragen aan het Congres om het betreffende project de formele status van een bindend internationaal verdrag te verlenen.
Afb: pixabay
Nu is de USA formeel niet gebonden zich aan deze vodjes te houden en in Europa is e.e.a. niet veel beter afgehandeld want het ging Europa uiteindelijk slechts om ideologisch-irritante-klimaat-gedram en – zoals helder in het recente artikel van Victor Remouchamps beschreven – vooral veel geld van Iran tegen elke, opportunistische, prijs.
Congres wordt in de Amerikaanse context verondersteld om (mee) te regeren, maar heeft zich de laatste decennia die kaas van het brood laten eten door assertieve tot manipulatieve presidenten. Trump is één van de weinigen die hen erbij betrekt en i.g.v. zijn verwerping van het Iran akkoord zou het correct zijn om e.e.a. alsnog aan het Congres voor te leggen, die dan – voor het eerst – kunnen stemmen of zij Obama’s geesteskind erkennen – op dan alsnog door hen expliciet te stellen conditie’s inclusief nieuwe sanctie’s – danwel af te voeren als de miskraam die het is.
Obama heeft een uiterst destructieve visie op de kapitalistische Amerikaanse maatschappij, die hij als overtuigde communist haat; hij wist donders goed via de polls dat Congress zijn gechicaneer in Iran ( en trouwens ook inzake Parijs ) nooit zou accepteren, evenmin inzake het van den beginne failliete A.C.A.(Obamacare) dat zodoende ook nooit de formele status van wet heeft bereikt.
Daarom ging hij ertoe over zijn idée-fixes “erdoor te drukken” middels “executive orders” die hem in staat stelden het Congres en de grondwet volledig te omzeilen. Voor deze overtuigde communist en discipel van Saul Alinsky, was dit “a gift from heaven” om de rechtstaat te ondermijnen, maar momenteel zien wij dat de rechtstaat zijn machtsmisbruik terugdraait, reden waarom er opvallend weinig overblijft van zijn acht jaren in het Witte Huis waarin hij zo’n exceptioneel negatief stempel drukte op de wijze waarop Amerikanen nu met elkaar communiceren en omgaan. Voor een groot deel zette hij daarmee de deur open voor Trump.
Vreemd eigenlijk dat een president die zo’n grote verandering – maar niet ten goede – teweeg bracht in de Amerikaanse samenleving, zo’n verwaarloosbaar erfgoed nalaat dat weliswaar lyrisch door de decadent-liberale media werd bezongen, maar dat kleine beetje wat hij nalaat wordt gestaag ontmanteld als bewijs dat de Amerikaanse staat nog functioneert …
In een identieke situatie zette Trump een streep door het “fake-akkoord” van Parijs, dat slechts ter meerdere glorie van Obama diende terwijl malafide uitgangspunten, foutieve rekenmodellen, valse assumptie’s en uiteindelijk intentioneel verkeerde conclusie’s van de klimaat fantasten die aan alle kanten rammelden, in een voor de westerse natie’s onbetaalbaar en onhaalbaar akkoord resulteerden. Dit terwijl de derde wereld glimlachend knikte en de collectieve handjes ophield voor de beloning voor hun vriendelijke medewerking aan deze salonsocialistische idée-fixe van Obama en zijn vriendjes, waarvoor hij op het thuisfront niet de minste consensus kon vergaren, ook niet van de Democraten die nu plots moord en brand gillen over Trump’s grote schoonmaak in Obama land.
De hagiografie van Obama’s door schandalen beheerste bewind probeert te verdoezelen hoe hij geen enkele interesse toonde in enig politiek compromis, want hij moest en zou altijd zijn gelijk halen, reden waarom hij in snelle opeenvolging zowel the House of Representatives als Congres aan de Republikeinen verloor terwijl hij nog maar nauwelijks president was ….. Een waar politiek “testimonium paupertatis”.
Zelfs het veelomstreden DACA werd in 2012 door de louche Obama gepresenteerd als een “temporary stopgap measure,” waarmee hij bedoelde dat Hillary Clinton zijn opvolgster mocht worden om alle misstanden recht te breien via verkiezingen of via de rechter. Wetten en administratieve discretie werden sowieso grof door Obama misbruikt, zoals de inzet van de I.R.S. om leden van de Tea Party het leven en hun zakelijke affaires onmogelijk te maken en het misbruik van het D.O.J. en de F.B.I. om het “fake-collusion” complot tegen Trump voor te bereiden.
Zo ook met Obamacare, de illegale Affordable Care Act waarvoor hij geen funding kreeg van Congres, maar toch ijskoud US $ 7 miljard per jaar uit de staatskas ontvreemdde om de deelnemende verzekeraars op de been te houden in dat vanaf dag één gedoemde project. Dat dit volledig strijdt met de grondwet heeft geen enkele Democraat een slapeloze nacht bezorgd! Zelfs de extreem-linkse New York Times kwalificeerde Obama’s regering als “bureaucratic bulldozing, rather than legislative transparency.”
Dat Trump dit gammele bouwwerk van unilaterale list en bedrog onttakelt siert hem want Iran heeft, ondanks dit “akkoord”, doodleuk wereldwijd zware centrifuge’s gekocht en daarmee de ontwikkeling van kernsplitsing voortgezet. Ook het boerenbedrog van Parijs heeft de USA miljarden en duizenden jobs gekost en Europa bloedt zwaar voor gebakken lucht: onze salon-socialistische regeringen laten zich, notabene op eigen kosten, manipuleren door “fake science”, niet alleen van de U.N. maar ook van een binnenlandse linkse politieke agenda, zozeer dat bij ons nu zelfs het aardgas al ongestraft uitgaat op kosten van de kiezers. Iets voor een referendum?
Trump zal zich hoeden voor hetzelfde machtsmisbruik op straffe van ontmanteling achteraf van zijn eigen agenda en zo hoort het ook.
Een referendum over het gasbeleid is idd een goed idee!