Voetbal is oorlog; politiek ook

Het Forum voor Democratie (FvD) ligt zwaar onder vuur. Om de haverklap stappen prominente partijleden uit de partij, veelal met slaande deuren, en praatprogramma’s van onze Staatsomroep kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Op 18 maart is er zelfs een heuse demonstratie tegen deelname van de FvD aan de gemeenteraadsverkiezingen in Amsterdam. Zou dat een functie hebben?

Afb: wikimedia

De strijders tegen Baudet c.s. hebben zich verenigd in demonstratiegroepen die vooral teren op subsidie van de lokale overheid, de gemeente Amsterdam dus. Dat heeft de journalist Carel Brendel keurig uitgezocht. Terecht merkt Brendel in zijn artikel op dat ‘subsidies het recht om te demonstreren niet in de weg staan’. Dat is juist. Maar hoe moeten we de situatie beoordelen, wanneer de uitvoerende macht i.c. de gemeentelijke organisatie, de toekomstige politieke macht d.m.v. subsidies lijkt te beïnvloeden? Dat is precies een situatie als waarin werknemers de inhoud van de kassa aanwenden om toekomstige en hen eventueel onwelgevallige leidinggevenden buiten de deur te houden. In dat laatste geval spelen de belangen van de klanten geen rol meer en in het eerste geval evenmin. Niet wenselijk dus en misschien moet de landelijke wetgevende macht zich hierover nog maar eens buigen. Erg democratisch ziet het er allemaal niet uit daar in Amsterdam.

Von Clausewitz

Het beroemde werk van Von Clausewitz, ‘Vom Kriege’ is niet alleen een basisleerboek in militaire opleidingen, maar speelt ook in de -universitaire- studies bedrijfskunde en bestuurskunde een belangrijke rol. De markante conclusie van Von Clausewitz in dat boek is de uitkomst “Oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen”. Met andere woorden: wanneer politieke of diplomatieke middelen falen, dan wordt de strijd voortgezet met zonodig geweldsmiddelen.

Gelet op de, in de peilingen althans, furore makende persoonlijkheden als Baudet en Hiddema, ligt het voor de hand dat hun politieke opponenten -die het werk van Von Clausewitz ook zullen hebben bestudeerd- bij het falen van de gebruikelijke middelen naar andere middelen grijpen. Het is geen geheim dat de voormalig Tweede Kamerlid Wijnand Duyvendak (GroenLinks) na drie maanden zijn lidmaatschap van de Staten-Generaal moest opgeven, nadat bleek dat hij als activist destijds steun verleende aan een inbraak in het ministerie van Economische Zaken. Daarnaast werd innige betrokkenheid verondersteld van deze Duyvendak bij organisaties die, laten we het mild zeggen, destijds nu niet direct het verbeteren van onze democratie op het oog hebben gehad. Die Wijnand Duyvendak dus, is ‘permanent lid van het campagneteam van GroenLinks’. We kunnen zodoende gerust aannemen dat GroenLinks ook nu nog, innige banden onderhoudt met activisten die er geen probleem in zien om geweld te gebruiken, in te breken, brand te stichten of ander geweld te gebruiken. Soms komt de samenwerking tussen politiek en activisme pregnant aan de oppervlakte, zoals destijds de linkse activist Volkert van der Graaf, die de politicus Pim Fortuyn om het leven bracht.

VVD

Ook binnen VVD- kringen zal het boek van Von Clausewitz uitgebreid bestudeerd zijn. Onze minister-president (VVD) nam tenminste niet uitdrukkelijk afstand van bedenkelijke uitspraken van D66 politica, de minister van Binnenlandse Zaken. Zij was gevraagd de ‘Burgemeester Dales Lezing’ te houden en kwam vertellen dat zij, als democraat in hart en nieren, bij voorkeur eigenlijk de toegang tot de democratie aan Wilders en Baudet zou willen ontzeggen. De beide politici zouden zagen aan de poten van de democratie door vraagtekens te zetten bij Artikel 1 van onze grondwet. Nu lijkt het mij, en ik weet niet hoe het u vergaat, evident dat politici die deel uitmaken van de wetgevende macht, zich onder andere verdiepen in het functioneren van onze wet in steeds wijzigende omstandigheden. Dat is namelijk hun taak.

Inmiddels heeft vrijwel elke politicus, met uitzondering van PVV- en FvD-politici, een pittige mening over uitspraken in 2016 van een negroïde FvD- politicus over het IQ van negroïde mensen. Overigens was die politicus toen nog geen politicus, maar vooral bekend van zijn kritiek op het doorgeslagen en uitgesproken linkse karakter van universiteiten en docenten, in het bijzonder de Universiteit van Amsterdam (UvA). Dat mocht ook al niet. Een mening hebben is prima, maar dan wel zodanig dat het de linkse dagdromerij niet verstoort. Voortzetting van politiek, maar dan met andere middelen

Interne partijdemocratie

De ‘prominente’ leden van FvD die nu met slaande deuren vertrekken, klagen vooral over een “gebrek aan interne democratie”. Met andere woorden: zij hebben niets te vertellen over de partij, maar willen dat eigenlijk wel. Klaarblijkelijk wil het maar niemand opvallen dat deze critici daarvoor enigszins prominent waren bij andere partijen, zoals de VVD. Zou de VVD wellicht partijpolitiek voortzetten met ‘andere middelen’? Dat lijkt mij eerlijk gezegd wel en het enkele feit dat de staatsomroep, als lakei van de huidige politieke kaste, daar nogal ‘gekleurd’ over bericht, maakt de kwestie des te opvallender.

Politiek is oorlog kennelijk. Jammer, want als klanten hebben wij het nakijken.