Al Qaeda (AQ) kan worden beschouwd als het vertrekpunt voor een groot aantal islamitisch extremistische structuren die mondiaal verspreid hun Jihad voeren.
Afb: pxhere
Inmiddels zijn er zoveel dat men het overzicht kwijt dreigt te raken en van een doelgerichte bestrijding van dit islamitische kwaad geen sprake kan zijn. Doordat sponsoren uit ideologische en/of geostrategische motieven een of meerdere van die structuren op uiteenlopende manieren ondersteunen, is de bestrijdingsproblematiek nog complexer geworden.
Op de website opiniez.com stelt Uri van As vast in zijn artikel “er broeien nieuwe oorlogen in het Midden-Oosten” dat de “Arabische lente, heeft gezorgd voor een opbloei van oude en nieuwe islamitische gebruiken: koppensnellen, hi-tech executies, gifaanvallen, genocide, ongekende terreur, martelen, slavenhandel, verkrachtingen en massale vluchtelingen en migranten stromen. Hij had er ook aan kunnen toevoegen dat de oproer in de Arabische straten eveneens heeft geleid tot het transport en verkoop van illegale fossiele energie en de openlijke verbinding tussen Jihadistische structuren en erkende staten in termen van geldstromen, wapenleveranties, operationele ondersteuning en politieke steun. In tegenstelling tot van As kan de Midden Oosten volger echter vaststellen dat die strijd al jaren gaande is. Niet alleen in het Midden Oosten, maar ook in Jemen, Libië, Sinaï en Europa[1]. Vergeleken met de effecten van het strijdgewoel in het Midden Oosten lijkt de strijd in Centraal Azië – Afghanistan, Turkmenistan, Oezbekistan en Kirgizië – en de Noord Kaukasus (Dagestan en Tsjetsjenië) niet zo bedreigend te zijn voor het westen. Schijn bedriegt echter en daarom mag niet de fout gemaakt worden om de strijd in Afghanistan, Centraal Aziatische Republieken en de Noord Kaukasus als een bijgerecht te beschouwen.
Belangrijkste extremistische actoren.
Wanneer men het mozaïek van Jihadistische structuren en netwerken nader bestudeert, kan men vier grote bewegingen onderkennen die het geostrategische evenwicht in regionaal en zelfs mondiaal opzicht kunnen doen kantelen. IS, AQ, Moslim Broederschap en Taliban voeren met grote afstand het peloton islamitische onruststokers aan en iedere beweging volgt een eigen route en onderhoudt een eigen tempo om de eindstreep te passeren. In die strijd hebben zich in de afgelopen jaren vooral door de Midden Oosten problematiek vier staten gemengd (Iran, Turkije, S-A en Qatar) die Jihadistische netwerken heimelijk en openlijk misbruiken om de regionale macht in het Midden Oosten naar zich toe te trekken of de invloed binnen de moslimsamenleving te vergroten. Om het allemaal nog onoverzichtelijker te maken volgen drie grote mogendheden (USA, RF en China aangevuld met resp. bondgenoten) aan de zijkant de strijd in de arena; gereed om in te grijpen wanneer er ongewenste ontwikkelingen te bespeuren zijn. Die verbinding van staten en extremistische structuren maakt de bestrijding van het islamitische kwaad nog onoverzichtelijker.
Strategische (on) diepte.
Volgens het nieuwe NATO strategische Concept zijn onsplitsbare veiligheid en strategische diepte essentiële randvoorwaarden voor de bestrijding van het islamitisch extremisme. Strategische Diepte moet het thuisfront de noodzakelijke tijd en ruimte geven om het islamitisch extremisme dicht-bij-huis doelgericht te kunnen bestrijden. Uit de pijnlijke discussies over de bestrijding van het islamitisch extremisme blijkt dat de consequenties van dat NATO standpunt nog steeds niet zijn ingedaald bij politici en militaire experts. Onder druk van de zieligheidindustrie ondersteund door policor denkende en handelende leden van het politieke kartel hebben migratiestromen en migranten een hogere prioriteit gekregen dan de veiligheid voor de Nederlandse burger. Het gevolg is dat islamitisch extremistische bewegingen tijd en ruimte hebben gekregen om gebruikmakend van migratiestromen en de Useful Infidel zich diep in westerse samenlevingen te wortelen, democratische processen te beïnvloeden, zelfs te sturen, nieuwe allianties te vormen en nieuwe fronten te ontplooien. De strategische diepte heeft daardoor zijn waarde verloren en het NATO adagium van de onsplitsbare veiligheid is verleden tijd.
Afb: Flickr
Blijkbaar verwachten Nederlandse politici nog steeds dat het met inbreuken op de nationale veiligheid geen vaart zal lopen. Blijkbaar geloven zij nog steeds dat Obama het bij het rechte einde had toen hij benadrukte dat AQ “kaltgestelt” is, IS op zijn laatste benen wankelde, de Taliban in een ijzeren greep werd gehouden en de Moslim Broederschap relatief ongevaarlijk zou zijn. Het viel volgens hem met dat extremistische gevaar nogal mee. Het Amerikaanse National Counterterrorism Centre (NCTC) weerspreekt die geruststellende woorden. Die organisatie heeft in 2016 vastgesteld dat de IS aanwezigheid tijdens Obama´s regeerperiode meer dan verdubbelde nl. van zeven naar achttien landen en de AQ aanwezigheid verdrievoudigd bleek te zijn. Dat zijn aantallen die politici tot daden had moeten bewegen en dat is niet gebeurd[2].
In het artikel Emni[3], de Geheime Dienst van IS?[4] is een beeld geschetst van de activiteiten die afsplitsingen van de IS Geheime dienst de achterliggende jaren hebben ontplooid op Frans en Duits grondgebied, Vermoedelijk kunnen die twee West Europese landen gezien de ontdekkingen van wapenarsenalen, slapende cellen, Enmi afsplitsingen, aanwezigheid van de operationele arm Amn al-Kharji, en de uitgebreide moslim gemeenschappen in die twee landen, beschouwd worden als de belangrijkste West Europese uitvalshavens voor aanslagen. Omdat Europese politici druk waren met andere dingen dan met de veiligheid van de eigen samenleving en daardoor de traditionele veiligheidspijlers heeft laten versloffen, is IS er in geslaagd een gebiedsdekkend islamitisch extremistisch netwerk in West Europa van de grond te trekken. De sterkte wordt door Internationale Inlichtingen bronnen geschat op enkele honderden operators ondersteund door honderden in Turkije. Voeg daarbij de opties die AQ en Moslim Broederschap hebben om Kruisvaarders bij de keel te grijpen, dan valt er voor de doorsnee Nederlander weinig te lachen.
Modus Operandi (MO).
Het lijkt er op dat de manier waarop de belangrijkste extremistische structuren hun doelen proberen te realiseren door doorsnee kenners en media over een kam wordt geschoren. Onder het motto “de ene aanslag is de andere” wordt daardoor een uniforme aanpak toegepast. Echte kenners hebben echter ontdekt dat er wel degelijk verschillen zijn en een op de MO van de geïdentificeerde extremistische beweging noodzakelijk is. AQ en Moslim Broederschap laten het betere beulswerk ogenschijnlijk over aan IS adepten en de Taliban.
Na de klappen die ze in het Midden Oosten hebben moeten incasseren, heeft IS vermoedelijk zijn aanpak aangepast. Adepten zoals lone wolves (meestal teruggekeerde Jihad veteranen) en wannabee Jihadisten, geven in West Europa en USA gevolg aan de oproep van de inmiddels gedode Abu Muhammad al-Adnani en concentreren zich op verspreide at random aanslagen die voor politici en het grote publiek geen enkel verband met elkaar lijken te hebben. Recente aanslagen in Londen en Hamburg bevestigen die aangepaste IS MO. Media en politici spreken dan geruststellend over verwarde personen die een ongelukkig incident hebben veroorzaakt waar slachtoffers bij zijn gevallen”. De post-kalifaat generatie Jihad strijders, waarvan het gros nooit in het Syrisch-Irakees strijdgebied is geweest, omarmt dit individuele terrorisme zoals dat in kennerskringen wordt genoemd. Die generatie maakt daarbij gebruik van de modernste media technologieën om het effect van hun aanslagen te versterken en te verdiepen. Door die aanpak heeft het Jihad landschap in het geval van IS een andere kleur en afmetingen gekregen. Zoals een Amerikaanse expert het uitdrukt: “the new landscape will be one with few formal boundaries or solid structures, where groups can form wherever resources permit and circumstances are favourable. It is also one in which technology may permit active militants in the future to become individual terror broadcasting units, cataloguing their path to terror and teaching others their tradecraft”.
Afb: wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/Military_activity_of_ISIL#/media/File:%C4%B0D_bayra%C4%9F%C4%B1_ile_bir_militan.jpg
AQ en Moslim Broederschap geven ieder op hun eigen manier inhoud aan richtlijnen van Al Zawahiri. Omdat Al Zawahiri opdroeg om bijkomende schade bij aanslagen te vermijden, lijkt AQ zich te concentreren op politieke en militaire doelen. Lijkt, omdat AQ belangrijkste Jihad instrument in Syrië – het Al Nusra Front – westerlingen uitnodigt om de Jihad in Syrië van dicht bij te bekijken. Niet zo zeer om potentiële Jihad strijders voor de strijd in Syrië te rekruteren (er zijn er meer dan genoeg), maar om die westerlingen op te voeden, te vormen en te trainen om de Jihad in woonwijken en metro´s te voeren. In Afghanistan ondersteunt AQ de Taliban. Doordat de Taliban de strijd grootschalig aanpakt, is diens MO net als bij Al Nusra het geval is in tegenspraak met Al Zawahiri´s wens om bijkomende schade te voorkomen.
In het verlengde van zijn wens om bijkomende schade te vermijden, stimuleerde Al Zawahiri een sluipende integratie in democratische instituties van Kruisvaarder landen. Binnen het kader van die nieuwe Zawahiri opzet hebben Moslim Broederschap en diens eigen schepping Hamas zich in de afgelopen decennia diep geworteld in moslimgemeenschappen in westerse en islamitisch georiënteerde samenlevingen verspreid over de gehele wereld. Net als Mao slaagden zij er in om die gemeenschappen als een wapen te gebruiken om politieke doelen te realiseren. Die extremistische groeperingen concentreren zich i.t.t. IS en AQ en hun nieuwe bondgenoten Antifa, Black Panthers en tot de islam bekeerde criminelen[5] niet op het laten imploderen van samenlevingen die zich weren tegen hun manier om de wereldorde te structureren. Net als Hugo Chavez spitsen die structuren zich toe op het ombuigen van de politieke wil van hun tegenstanders door het argeloze of naïeve deel van die samenlevingen – kortweg geïdentificeerd als useful infidel – als hun belangrijkste doelwit te beschouwen.
Kan de strijd tegen het islamitisch terrorisme nog gewonnen worden?
Door onwil en onkunde van de huidige generatie politici worden westerse samenlevingen in hun bestaan ernstig bedreigd door aanslagen en een sluipende islamisering van democratische instituties. Juist door de verschillende MO lijkt de bestrijding op het nationale grondgebied een blijvende uitdaging te worden en wellicht een strijd die niet meer gewonnen kan worden. Die strijd wordt nog eens sterk beïnvloed door staten die islamitisch extremistische groeperingen op allerlei mogelijke manieren openlijk en heimelijk ondersteunen. Staten die zelfs deel uitmaken van een bondgenootschap. De strijd is zich al jaren aan het verschuiven van het Midden Oosten naar Noord Afrika, Arabisch schiereiland en Europa, waarbij Europa vooral door de grote invloed van de zieligheidindustrie op het politieke proces, het kwetsbaarste lijkt te zijn. Stemmen die vinden dat teruggekeerde Jihad strijders en hun gezinnen een tweede kans moeten krijgen, duiden op de manier waarop segmenten van westerse samenlevingen denken het islamitisch extremisme aan te pakken.
De useful infidel en useful idiot frustreren een effectieve bestrijding van het kwaad dat de verworvenheden van democratische samenlevingen bedreigt. Beide categorieën beseffen nog steeds niet dat het overplanten van moslimsamenlevingen in westerse democratische modellen onmogelijk is, omdat de Koran moslims verbiedt te integreren in samenlevingen van een lagere orde en de islam nooit open mag staan voor hervormingen. De multiculti wens gaat bewust aan de drijfveren van diepgelovige volgens Koran en Sharia gestuurde moslim voorbij.
Snelheid en draaihoek van de extremistische tol zoals die voor de strijd in het Midden Oosten draaide, was nog herkenbaar. Die herkenbaarheid is door het twijfelachtige en weifelende optreden van de huidige generatie westerse politici verloren geraakt. Het aantal extremistische structuren en netwerken is explosief uitgebreid. Nieuwe extremistische fronten zijn ontstaan. Modus Operandi eisen diverse Lines of Operations.. Verdwijning van de strategische diepte betekent dat de strijd op eigen territoir gevoerd moet worden. Het is de vraag wanneer de belangrijkste extremistische stromingen in binnen en buitenland een gesloten front gaan vormen om de westerse beschaving definitief ten gronde te richten.
Extremistische tollen ze draaien en brommen en wij kunnen geen invloed uitoefenen op draaisnelheid en stand van de draai as.
—————————————
[1] Zie artikelen “EMNI de Geheime Dienst van IS”, Battle ground Europa”, “Opnieuw Een extremistisch Front”, “Die andere Jihadist”, “Strategische Diepte” en “Moslim Broederschap, weinig westerse Broeders”
[2] In het artikel “Battleground Europa” wordt uiteengezet dat het om de drommel niet meevalt met die islamitisch extremistische bedreiging van het nationale territoir.
[3] De volledige naam is Amniyat die in het Turks Enmi en het Arabisch kortweg Amni wordt genoemd.
[4] Informatie uit een artikel op de website van de NY Times.
[5] Zie artikel “Die andere Jihadist”