Een idioot met een geweer zet het brandalarm aan en begint onschuldige en weerloze jonge mensen neer te knallen. Een dag na deze laffe daad beginnen liberale media bronnen weer te spinnen en natuurlijk wordt het wapenbezit op de korrel genomen. Over dat ‘demogogisch’ gezever van journalisten en reporters later. Zorgwekkender is dat zoals het in het Nederlandse jargon heet die “verwarde man” al een tijd bekend had moeten zijn bij de FBI.
Misbruik van aantallen is nepnieuws verspreiden.
Terug naar het spinnen en de relatie met wapenbezit. Joe Scarborough die een nieuws en praat programma op MSNBC voorzit, misbruikte het schietincident op de Marjory Stoneman Douglas High School in Florida om te vuige effecten van het wapenbezit in de USA te benadrukken. Zoals gebruikelijk bij schietincidenten, wordt het kijkerspubliek gebombardeerd met cijfers. Maar wel cijfers die door de gebruiker op eigen wijze worden vertaald. Zeg maar gemanipuleerd. Joe startte zijn betoog door tegen zijn sidekick te zeggen “Mika (Brzezinski), here we are again. More than 33,000 people are killed by guns in the United States every year. That’s according to the CDC. 33,000. We’ve had 1,607 mass shootings since Sandy Hook when we said, ‘Never again”. Het door Joe gebruikte aantal van 33.000 slachtoffers klinkt wel vet, indrukwekkend en kan de kijker verontrusten. Dat aantal benadrukt in de ogen van Joe hoe gevaarlijk wapens wel zijn. Het doet denken aan de strijd die George Clooney tegen wapengebruik voert, maar wel een legertje zwaar bewapende beveiligers heeft ingehuurd om ervoor te zorgen dat hij en zijn gezin niet door de een of andere malloot wordt aangepakt.
Afb: Flickr.
Zoals wel vaker gebeurt, worden aantallen vaak misbruikt om het eigen gelijk aan de kijker, luisteraar of lezer te verkopen. Door die aantallen niet te verfijnen, wordt voorkomen dat de aangehaalde bevolkingssegmenten eigen meningen kunnen vormen. Meningen die wel eens haaks op die van Joe etc. kunnen staan en wellicht aanleiding kunnen geven tot een storm aan tweets en FB berichten. Dat is slecht voor het imago en veel belangrijker, voor de betrouwbaarheid van de man als brenger van nieuws gebaseerd op de eigen waarheid.
Gelukkig voor Joe heeft Jazz Shaw dat voor Joe uitgezocht en door die uitleg kijk je toch even iets anders tegen die 33.000 aan. Overigens dateert dat aantal uit 2011 en niet zoals Joe zijn kijkerspubliek wil doen geloven uit 2015. Het kan niet worden uitgesloten dat de cijfers voor de jaren na 2011 er anders uitzien. Wat Joe uit zijn argumentatie tegen wapenbezit heeft weggelaten is het hoge percentage zelfmoorden, die in 2011 waren opgelopen tot ruim 21.000. Daarbij opgeteld rond de 2500 dodelijke slachtoffers door verkeersongevallen en onopzettelijk toegebrachte verwondingen. Resteren bijna 8600 slachtoffers door moordaanslagen, waarvan 323 veroorzaakt werden door geweren in het algemeen (jachtgeweren etc.) en slechts een klein percentage door militair georiënteerde geweren (assault rifles). Uit de beschikbaar gestelde 2011 cijfers blijkt dat slechts 6 tot 8% van dat 33.000 aantal gepleegd werd door wapens die op een legale manier werden gekocht. Niet meer dan 850 dodelijke slachtoffers die meestal vielen door huiselijk geweld, geweld tussen familieleden, crimes of passion en moorden door een doorgedraaide idioot. Wanneer Joe die verfijning had aangebracht, had hij zijn publiek op een evenwichtige manier kunnen informeren en was hij niet aan komen dragen met het aantal 33.000, maar 850 en dat is een stuk minder heftig.
Helaas is dat niet wat Joe voor ogen had. Zijn doel was om zijn publiek te wijzen op het verkeerde van wapenbezit en de gevolgen daarvan in handen van een of andere idioot die uit wraak met een wapen op onschuldige mensen begint te knallen. Joe wilde dat publiek mobiliseren om gewapend met anti-Trump leuzen de straat op te gaan en de wereld te informeren dat het bloed van de dode kinderen op Marjory Stoneman Douglas High School in Florida aan de handen van Trump c.s. kleeft.
Structurele overdrijving van aantallen slachtoffers is op de Balkan een nationale sport
Overigens is Joe niet de eerste en zeker niet de laatste die cijfers misbruikt om het eigen gelijk te cementeren. Op de Balkan werden getallen misbruikt om het menselijke lijden uit te drukken, partijen te demoniseren dan wel derden zoals NATO en USA direct te betrekken bij de burgeroorlog in Bosnië. Voor, tijdens en na de val van Srebrenica was het gemanipuleer met ellende in termen van aantallen slachtoffers/betrokkenen dagelijkse praktijk. In december 1992 bijvoorbeeld beweerde de Bosnische regering dat door de Burgeroorlog al 128.444 militaire en burgerslachtoffers te betreuren waren en dat aantal liep via 200.000 in juni 1993 op tot 250.000 in 1994[i]. Getallen die gretig door westerse politici, mediavertegenwoordigers en intellectuele campagnevoerders zoals David Rieff, gebruikt werden om de “barre” situatie van Moslims te onderstrepen. Clinton (de man van covert operations, Black Flights en spionage activiteiten in Bosnië), fluisterde Izetbegovic in 1994 in het oor dat 5000 Bosnische slachtoffers een goede aanleiding zou zijn om NATO en het westen partij van het conflict te maken en het vermoeden bestaat dat hij Milosevic heeft toevertrouwd/doen toevertrouwen dat een aanval op Srebrenica zou leiden tot US ingrijpen in de Bosnische burgeroorlog. Clinton dus gebruikte in november 1995 ook het ongefundeerde en nooit onderbouwde aantal van 250.000 Bosnische slachtoffers. Voor het gemak vergat hij de Bosnisch-Servische en Bosnisch-Kroatische slachtoffers mee te nemen in zijn verontwaardiging.
George Kenny een voormalige hoge functionaris bij het US State Department heeft lange tijd grote vraagtekens geplaatst bij die cijfers. Vooral omdat niemand de moeite nam die te verifiëren. Omdat hij zelf niet verder dan aantallen tussen 25.000 en 60.000 kwam[ii], heeft hij een persoonlijk onderzoek gedaan naar de bron van het getal 200.000. Uit zijn bevindingen blijkt dat de Bosnische onder minister van Voorlichting en Informatie Senada Kreso, de kwade genius achter dit aantal was. Kreso had in juni 1993 aan Internationale media vertegenwoordigers met grote stelligheid verklaard dat 200.000 Bosniërs waren gestorven. Vanaf dat moment is het getal 200.000 net als het getal 8000 in het geval van Srebrenica, een eigen niet geverifieerd leven gaan leiden. Volgens Mirsad Tokaca hoofd van het Bosnische Onderzoek en Documentatie Centrum in Sarajevo zijn 63.680 Bosnische (de helft burger en de andere helft militairen), 25.000 Bosnisch Servische (ruim 20.000 militaire) en ruim 5000 Bosnische Kroatische (half om half ) slachtoffers gevallen.
Ruder Finn, het PR wapen van Sarajevo, slaagde er in om gefabriceerde artikelen van Gutmann over systematische verkrachtingen van – zo maar een getal – 20.000 moslim vrouwen in Bosnisch Servische kampen liberale gevestigde doelgroepen van de westerse samenleving aan boord van het Bosnische schip te krijgen: Amerikaanse en Duitse feministische bewegingen. Ruder Finn gebruikte Het EC Warburton rapport (1993) als bewijs van systematische verkrachtingen. De manier waarop dat rapport tot stand is gekomen, riep op zijn minst vraagtekens op. Hoewel de commissie een verregaande discrepantie tussen beweringen in de media en gebrek aan harde bewijslast constateerde, weigerde zij te erkennen dat door het gebrek aan eenduidig en harde bewijslast de missie niet geslaagd was. In het rapport werd een belangrijke constatering opgenomen, die te pas en te onpas zou worden gebruikt om systematische verkrachtingen als een belangrijk onderdeel van de (Bosnisch) Servische strategie tijdens de Joegoslavische Burgeroorlog te onderstrepen: “Although the exact number of victims cannot be fixed it is possible to speak over several thousands. The most reasonable estimate given the delegation indicated a figure of 20.000 in the Zagreb Region”. Achteraf zou blijken dat er nauwelijks enig concreet bewijs voor deze beschuldigingen te vinden was. Tijdens en na het einde van de Joegoslavische Burgeroorlog is er nooit enig substantieel bewijs gevonden dat Bosnische Serven het systematisch verkrachten van moslim vrouwen als een essentieel onderdeel beschouwden van hun politieke strategie noch dat inderdaad 20.000 moslim vrouwen het slachtoffer van dergelijke praktijken zijn geweest.
Over de onzin van de 8000 slachtoffers in Srebrenica zijn bijbels vol geschreven. Om een nonsens discussie te voorkomen is het wenselijk om de bron van die 8000 te duiden. De Srebrenica Research Group (SRG)[iii] geeft aan het ontstaan van het getal 8000 meer helderheid in in haar studie “Srebrenica and the politics of warcrimes”. In die studie verklaart de groep hoe die 8000 de wereld is ingekomen en schrijft 8,000 figure was first provided by the Red Cross, based on their crude estimate that the Bosnian Serb Army (VRS) had captured 3.000 men in the Safe Area and that 5.000 were reported “missing”[iv], the group that left the Safe Area before it fell. Het is niet duidelijk hoe een geïnteresseerde lezer handen en voeten aan die 5000 vermiste moslim mannen kan geven. Opmerkelijk is ook dat het aantal van 5000 overeenkomt met de 5000 die Clinton in het oor van Izetbegovic fluisterde. Wel is duidelijk geworden dat het gros van die 3000 mannen niet verder zijn gekomen dab de voormalige Safe Area grens.
Argwaan
Wanneer iemand getallen gebruikt om zijn argumenten kracht bij te zetten en niet de moeite neemt die te verfijnen, is argwaan op zijn plaats. Die argwaan moet groter worden als het gebruikte aantal gebaseerd wordt op schattingen en vervolgens als een vaststaand gegeven wordt gebruikt, als in steen gehouwen wordt gezien. Neem het aantal slachtoffers van de 9/11 terroristische aanslag in New York als vertrekpunt voor de onderbouwing van die stelling. Initiële schatting: bijna 6900; eindresultaat, 2750. Een ander voorbeeld van overschatting zijn de cijfers van de Kosovo crisis in 1999 nl. van aanvankelijk 100.000 naar bijna 10.000. Getallen worden vrijwel altijd gebruikt om wankele argumenten te cementeren of uit propaganda doeleinden. In beide gevallen moet de ontvanger van die getallen op zijn hoede zijn en blijven. Het beste zou zijn om diverse bronnen te raadplegen om vast te kunnen stellen in hoeverre sprake is van bewuste overdrijving. Dat zou inderdaad het beste zijn, maar de morele en intelligente luiheid die een westers mens eigen is geworden, stimuleert hem niet op dat inderdaad te doen. Daarom kunnen politici, propaganda verspreiders en media eenvoudig mensen dresseren en manipuleren. Zo ook Joe in Amerika. Joe van MSNBC die ongetwijfeld met zijn aanpak succes heeft bij zijn eigen klapvee.
—————————————————–
[i] Srdja Trifkovic, “Une spectaculaire revision de chiffres,” Balkan Infos (B.I.), february 2005.
[ii] Zijn belangrijkste bronnen waren analysten van IRC die het aantal dodelijke slachtoffers schatten tussen de 20.000 en 35.000; analysten van de CIA die op een aantal van onder de 50.000 kwamen en betrouwbare bronnen uit de kringen van hulpverleningsorganisaties die eveneens op die aantallen kwamen. Aan de hand van die aantallen raamde Kenney hewt aantal slachtoffers tussen de 25.000 en 60.000.
[iii] Groep bestaande uit journalisten en wetenschappers zoals Michael Mandell, Phillip Hammond, Tim Fenton, David Peterson, Milan Bulajic, geleid door de schrijver author Ed Herman van de University of Pennsylvania en geadviseerd door Phillip Corwin, Carlos Martins Branco, Diana Johnstone, Vera Vratusa. De Groep heeft drie jaar lang de beschikbare informatie over de gebeurtenissen in en rond de Safe Area Srebrenica diepgaand bestudeerd.
[iv] Politics of War Crimes, chapter. 2.