Veel Nederlanders zullen zich nog maar al te goed kunnen herinneren waar zij waren en wat zij aan het doen waren, toen het nieuws bekend werd dat de lijsttrekker van de LPF, Pim Fortuyn, die hoge ogen dreigde te gaan gooien bij de toen aanstaande Tweede Kamerverkiezingen, na een interview met dj Ruud de Wild op het Mediapark in Hilversum werd doodgeschoten, na maandenlang te zijn gedemoniseerd en gestigmatiseerd door de gevestigde politieke orde.
Afb: wikimedia-commons
Nu, 16 jaar later, kan met een gerust hart worden geconcludeerd dat men er werkelijk níets van heeft geleerd. Los van het gegeven dat de boeken van Pim Fortuyn – en dan met name ‘De puinhopen van acht jaar Paars’, ‘De islamisering van onze cultuur’ en ‘De verweesde samenleving’- ruim 16 jaar na hun verschijnen in de toenmalige context, nog immer ijzingwekkend actueel en leesbaar zijn, is er opnieuw sprake van stigmatisering en demonisering van een nieuwe ster aan het politieke firmament. Ook nu is er sprake van een boegbeeld van een nieuwe partij, die het Haagse feestje dreigt te gaan versjteren en hij heeft nog gelijk ook. Er valt naar mijn mening nog een hoop vullis op te ruimen op en rond het Binnenhof en dan hebben we het niet over de kostbare renovatie van het complex zelf.
Ook nu is er sprake van de vorming van de vorming van een cordon sanitaire rond de betreffende partij. Ook nu is er weer sprake van een politieke partij die door de gevestigde politieke orde in de extreem-rechtse hoek wordt weggezet. Ook nu wordt er weer naar hartelust gestigmatiseerd en gedemoniseerd, tot aan het ronduit smakeloze en stijlloze plaatsen van een fotootje van een krantenartikeltje over de veroordeling van de vader van mr. Theo Hiddema, hereboer en NSB-lid, in 1945 toe. Theo was toen nog maar 1 jaar oud, en de latere band met zijn vader was ronduit slecht, maar kinderen van foute ouders worden zelf ook immer als fout aangemerkt. Grimbert Rost van Tonningen en zijn broer, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog net als Theo Hiddema nog in de luiers, weten daar alles van.
Ook nu is er sprake van een hoogintelligente en getalenteerde intellectueel die al meerdere indrukwekkende boeken op zijn conto heeft staan, waaronder zijn proefschrift ‘De aanval op de natiestaat’ dat inmiddels al 11 herdrukken mocht beleven – ongekend voor een proefschrift in het beperkte Nederlandse taalgebied. Ook nu worden er ontmoetingen met andere denkers, politici en politieke activisten, alsmede opmerkingen en opvattingen uit hun verband getrokken en relevante aspecten daarvan gemakshalve en opzettelijk genegeerd. Ook nu hebben het gebruik van onsmakelijke substanties en bekladdingen al plaatsgevonden, ook nu wederom vanuit links-extremistische hoek.
En ook nu zijn de achteraf profetische woorden van Pim Fortuyn in het tv-programma van Robert Jensen op 22 maart 2002 nog immer actueel:
“Als mij straks wat gebeurt […], dan zijn zíj medeverantwoordelijk, en dan kunnen ze niet hun handen ervan aftrekken in de zin van “Ja, ik heb die aanslag niet gepleegd”; je hebt het klimáát mee gecreëerd, en dat moet stoppen”.
Ik hoop vurig dat het niet opnieuw zover zal komen. Maar ik vrees het ergste.