Als er iets is wat me mateloos irriteert, dan is het wel de lastendruk. Recentelijk is er iemand geweest die becijferd heeft dat van elke verdiende euro 80% in rook opgaat, dan wel weer in ’s Rijks schatkist terechtkomt, waar er daarna hele domme dingen mee worden gedaan. Het exporteren van uitkeringen bijvoorbeeld, of de zorg, riante wachtgelden en oprotpremies, publieke domroepen, kinderbijslag, Brussel of ontwikkelingshulp.
Afb: Flickr
Het is van het grootste belang dat de regering haar huishoudboekje eens op orde probeert te krijgen, want dat is het, gelet op de recente uitspraak van het hoofd van de Algemene Rekenkamer, totaal niet. De regering is er een meester in om op het moment dat de cijfers onder de streep niet kloppen meer inkomsten te gaan genereren door het invoeren van nieuwe belastingen en bestaande belastingen te verhogen. In combinatie met het snijden in enkele kosten – het niet afdragen van pensioenpremies aan het ABP voor ambtenaren door middel van de uitnamewet[i], bijvoorbeeld – wordt dat dan ‘bezuinigen’ genoemd. Maar bezuinigen houdt alleen maar beperking van uitgaven in en niet het genereren van meer inkomsten. De onvolprezen dikke Van Dale geeft hierover uitsluitsel. Als ik mijn huishoudboekje niet meer op orde heb (als gevolg van de doorlopende lastenverzwaringen) hoef ik ook niet bij mijn baas aan te kloppen om meer salaris. Die zal mij uitlachen. Dat zouden wij als belastingbetalers ook eens moeten doen met de regering als die de belastingen wil verhogen.
Waar het dus om gaat, is niet dat er meer inkomsten worden gegenereerd, maar dat er eens fors in de kosten gaat worden gesneden. Bij Onderwijs bijvoorbeeld valt, getuige een brief van dr. Slagter uit Bussum uit 2015, nog wel het nodige te snijden: waar, toen hij begon met lesgeven op een middelbare school met 1.600 leerlingen, de schoolleiding bestond uit een rector en twee conrectoren die daarnaast ook nog gewoon les gaven, bestaat de leiding van diezelfde school met nog steeds 1.600 leerlingen uit “…een directiehoofd, een rector met twee secretaressen, acht teamleiders, vaak met een assistent, een horde begeleiders, interimmanagers en onderwijsbewakers, met een voor mij onduidelijke taak.” Het moge duidelijk zijn dat de kwaliteit van het onderwijs er desondanks niet op vooruit gaat; wijlen prof. Bob Smalhout fulmineerde in zijn columns meer dan eens op zijn eigen onnavolgbare wijze en degelijk onderbouwd tegen het hedendaagse onderwijssysteem.
Al die lieden zijn ambtenaar, in de hogere regionen natuurlijk ruim bovenmodaal, en die worden door ons van onze lastendruk onderhouden. En dan hebben we het nog maar over één school; zo zijn er talloze. Het Nassaucollege in Beilen sneed enkele jaren geleden de sociaal werker weg. Ik wist werkelijk niet wat ik las: wij hadden die in mijn tijd niet eens. Wij hadden betrokken ouders en leraren. En hier hebben we het alleen nog maar over onderwijs; er zijn nog veel meer instanties te noemen waar bezuinigingen op de enorme non-productieve overhead vallen te realiseren, waarvan de grootste molensteen om onze nek de zorg is. Een miljoenensubsidie in Amsterdam, die was bestemd voor ‘meer handen aan het bed’ is volledig opgegaan aan (interim-)managers, zorgcoördinatoren en al wat dies meer zij: er kwam geen verpleger bij. Toen ik voor het eerst in een ziekenhuis kwam, bestond de leiding enkel uit een geneesheer-directeur en een hoofdverpleegkundige. Waar is het fout gegaan?
Het verhogen van belastingen brengt mensen in problemen. Door bijvoorbeeld het invoeren van de verhuurdersheffing voor woningbouwcorporaties, die die natuurlijk echt niet zelf gaan betalen, maar eenvoudigweg doorberekenen aan hun klanten waardoor de huren omhoog gaan (wat ze toch altijd al buitenproportioneel deden), zijn er natuurlijk ook weer meer mensen die in aanmerking komen voor huurtoeslag. Zo creëer je een nutteloze geldstroom en een vicieuze cirkel van het rondpompen van gelden, waarbij onderweg het nodige aan de strijkstok blijft hangen omdat er personeel is dat zich daarmee bezighoudt en daarvoor betaald moet worden. Het meest recente voorbeeld is het verhogen van energieheffingen, uiteraard vermeerderd met de inmiddels verhoogde BTW. Onder de streep houden mensen dus minder over en dan wordt als lapmiddel een pre-paysysteem bedacht door de energieleveranciers. Dat is werkelijk te zot voor woorden, want een omkering van het probleem.
Ik heb de EU en de Nederlandse regering helemaal niet nodig om met tussenkomst van de Belastingdienst mijn geld aan domme dingen uit te geven, dat kan ik prima zelf. Het verschil is alleen dat ik er dan ook zelf daadwerkelijk plezier aan beleef. En als ik naar de geschiedenis kijk, begrijp ik niet dat de ‘IJzeren Hertog’ Alva na de invoering van zijn ‘tiende penning’ in 1569 door de opstandige Nederlanders het land werd uitgekegeld; ze realiseerden zich niet hoe gelukkig ze eigenlijk moesten zijn. De huidige lastendruk in ogenschouw nemend, zijn er veel meer door ons onderhouden landvoogden die dat lot verdienen.
——————————————–
[i] Houd hierbij even in gedachten dat er van de ambtenaren wel pensioenpremie is ingehouden, die echter door het Rijk nooit is afgedragen. In normaal Nederlands heet dat verduistering, in de Staten-Generaal en de regering heet dat uitnamewet. Het gaat om een bedrag van ruim 32,6 miljard dat door drie kabinetten-Lubbers en één kabinet-Kok is achtergehouden.