Na het optreden van ‘onze’ Sid Lukkassen in het programma Buitenhof en de in NRC gepubliceerde opinie van Eric Hendriks dat er een ‘cultuurmarxistisch spook door ons diversiteitsdebat waart’, kan de drukker de verkoopcijfers van Sid’s boeken niet meer bijbenen. Met name zijn boek ‘Avondland en Identiteit’ zorgt inmiddels voor blinde paniek in de linkse rangen.
Volgens Sid zelf gaat dit boek specifiek over “De doorwerking van de christelijke schuldcultuur via het cultuur-marxisme en hoe de interactie tussen cultuurmarxisme en seksualiteit resulteert in een ongelijke en geatomiseerde samenleving”. Hij citeert sociologen, filosofen, politici en bekende auteurs in zijn boek om zijn vaak originele stellingen te illustreren. Het boek is weliswaar in een vrij academische schrijfstijl geschreven, maar blijft desondanks buitengewoon goed leesbaar en helder. Dankzij de unieke invalshoek biedt dit boek een waardevolle bijdrage aan het debat over de globalisering, de Europese identiteit en de Westerse cultuur. Lukkassen trekt lessen uit de val van vroegere beschavingen en vult dit aan met praktische voorbeelden.
Vooralsnog keren de linkse doordrammers zich fel tegen Lukkassen zonder er zelfs maar naar te willen luisteren. Zo maakt Hans Laroes (voormalig hoofdredacteur van het NOS-journaal) zich op het medium twitter vóór de uitzending al zorgen over het ‘niveau’ van de Buitenhof redactie. Klaarblijkelijk is Laroes zó overtuigd van het linkse gelijk dat ‘andere meningen’ buiten het bereik van kijkers en lezers behoren te blijven, ook al vinden die ‘andere meningen’ een buitengewoon goed gedocumenteerd wetenschappelijke grondslag.
Sylvana Simons krijgt om de haverklap een platform voor haar niet gefundeerde racismeverwijten, die bovendien zo nadrukkelijk onweersproken blijven dat iedereen die ageert tegen de onzin van mevrouw Simons al snel als racist wordt afgeschilderd. De islam wordt al jarenlang door NPO, MSM & politiek opgedrongen als een verrijking van heilzame diversiteit, gewenste multiculturaliteit en lekker dineren, zonder dat de zwarte bladzijden uit de Koran daarbij eerlijk benoemd en besproken worden. Gevolg is dat al wie zich kritisch uitlaten over de islam, al snel als islamofoob worden gebrandmerkt. Zelfs de vrijheid van meningsuiting wordt steeds vaker synoniem gesteld aan oprukkend fascisme, zeker als die vrijheid gebruikt wordt om tegendraadse meningen te deponeren, omdat het adagium ‘je mág het wel zeggen, maar je hóeft het niet te zeggen’ de norm is geworden bij “fatsoenlijke” mensen. (Geenstijl, 06-09-2017)
De linkse gelijkheidswaanzin is compleet doorgeslagen en verworden tot het altaar waarop de vrijheid van meningsuiting straffeloos, op uw eigen kosten ook nog, door een stel Pyongyang-adepten wordt geofferd. Sid Lukkassen heeft dat feilloos in de gaten en legt het bloot, maakt het inzichtelijk voor iedereen.
Wie zijn nuchtere verstand lief heeft schaft dit boek onmiddellijk aan om dat verstand verder aan te scherpen.
Het beproefde standaard recept van politiek correct is het luidkeels stigmatiseren van de opponent door om het hardst te roepen dat hij ergens schuldig aan zou zijn, maar dat er geen sprake sprake kan zijn van een subversieve, ideologische beweging, hooguit van incidenten die misbruikt worden door blanke fascisten, racisten, etc.
Typerend dat de eerste reactie van de groene Amsterdammer instinctief teruggreep naar “historisch fascisme dat zich o o k verzette tegen het cultuurbolsjewisme”. Na deze beledigende generalisatie volgde een stereotiep “individueel” voorbeeld (à la Pechtold resp. Klaver met een verdronken drenkelingetje op het Griekse strand) ter verdere onderbouwing, door te stellen dat hij één “alt-right” vertegenwoordiger had gesproken die hij daags daarna in Charlottesville, duidelijk zichtbaar, had zien meedoen met de neonazi’s….
Sterk staaltje, wellicht dankzij die grote bril, want in de verslagen van de melée waren nauwelijks individuën te onderscheiden, laat staan individuële gezichten te herkennen, maar dat moeten wij maar niet te nauw nemen op weg naar Utopia.
Het feit dat de door George Soros opgetrommelde en betaalde anarchisten van “antifa” – zonder toestemming voor een demonstratie – door de burgemeester van Charlottesville werd toegestaan om de wèl geautoriseerde demonstranten te lijf te gaan, is uiteraard niet voor ‘fascistische’ critiek vatbaar want de vrijheid van meningsuiting resp. van demonstratie zijn slechts prerogatieven van politiek correcte antifa’s en hun broodheren.