Gebrek aan voortschrijdend inzicht

In 2016 en 2017 is uitgebreid uit de doeken gedaan dat het Kremlin, door toepassing van een operationeel scenario waarin hybride instrumenten en hardware middelen centrale rollen speelden, er in geslaagd is om een deel van het oosten van de Oekraïne in handen te krijgen en twee proxy republieken van de grond te trekken.

In die artikelen is helder gemaakt dat na de annexatie van de Krim en de creatie van die twee proxy republiekjes, Moskou twee voeten op Oekraïens grondgebied had gekregen en de volgende militaire stap gezet kon worden om het lang gewenste Novorossyia op de noordkust van de Zwarte Zee te stichten. Afspraken die in Minsk zijn gemaakt over het heden en de toekomst van het oosten van de Oekraïne, hebben voorlopig de toestand kunnen stabiliseren in die zin dat grootschalige gevechten nog niet zijn uitgebroken. De relatieve stilte heeft echter nooit betekend dat het Kremlin zijn pogingen heeft gestaakt om de Oekraïne geheel of gedeeltelijk te neutraliseren, zo niet te annexeren.

IJdele hoop op steun uit Washington 

 Na de inauguratie van de nieuwe Amerikaanse president verwachtte het Kremlin dat de ontwikkelingen rond de Westerse sancties een voor de Russische Federatie gunstige wending zouden krijgen. Die hoop is in rook opgegaan. Door te besluiten de financiële middelen en bankrekeningen van 38 Russische individuen en organisaties en een aantal Oekraïense separatisten te bevriezen en hen te verbieden te investeren in de USA, heeft de Amerikaanse Senaat in juni maatregelen genomen die wijzen op een verscherping van de sancties. VS instellingen mogen geen zaken noch investeringen doen met die entiteiten resp. in Rusland.[1] De verscherping is ook een reactie op de vermeende en nog steeds onbewezen Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het Congres heeft duidelijk gemaakt dat de verscherpte Amerikaanse sancties pas zullen worden verzacht of opgeschort als het Kremlin Minsk II uitvoert en de annexatie van de Krim stopt. De kans dat het Kremlin die stappen zal zetten, lijkt gering.

Reactie van het Kremlin

Poetin heeft daarop gereageerd door honderden Amerikaanse diplomaten en burgers uit te wijzen. Een maatregel die de USA volgens hem pijn zal doen. Daarnaast heeft Moskou het spanningsveld in het oosten van de Oekraïne verhoogd.

Gestuurd door het Kremlin heeft Alexander Zakharchenko op 18 juli in de pers een plan ontvouwd om in het min of meer geannexeerde territoir in het oosten van de Oekraïne een zelfstandige staat met de naam Malorossiya[2] uit te roepen. Donetsk wordt daarvan de hoofdstad. Volgens hem is de Oekraïne een mankerende staat geworden, die in zijn huidige vorm geen bestaansrecht meer heeft. In zijn woorden:

We, the representatives of former Ukraine, declare the establishment of a new state, Malorossiya, which is a successor state to Ukraine. We agree that the new state’s name will be Malorossiya because the very name of Ukraine has discredited itself. The city of Donetsk becomes Malorossiya’s capital.

Malorossiya

Voor de geïnteresseerde lezer is het moeilijk een beeld te krijgen van de verschillende soorten Rusland waarmee (adepten van) het Kremlin kwistig om zich heen strooit. In een aantal artikelen is een schets gegeven van de geografische omvang van een Novorossiya, maar benamingen als Velikorossy of Groot Rusland, Belarossiya of Wit Rusland en nu weer Malorossiya dreigen de geografische en inter-relationele helderheid te vertroebelen.

Malorossiya of Klein Rusland was in de 18^de eeuw de naam die werd gegeven aan het gebied tussen Dnjepr en Don-Wolga ten zuiden van de Pripyatt moerassen en ten noorden van de door het Kremlin gewenste geografische grens van Novorossyia of het klassieke Zuid Rusland. Het bestreek toentertijd vrijwel het grootste deel van het huidige Oekraïne. Volgens Zakharchenko zienswijze zal het moderne Malorossyia – zich uitstrekkend over het complete territoir van de huidige Oekraïne – in een periode van een tot drie jaar up and running geaccepteerd en erkend op het mondiale podium, bereikt  moeten worden. Uit zijn woorden klinkt het rotsvaste vertrouwen dat Oekraïne als politieke entiteit op korte termijn door de rest van de wereld zal worden losgelaten en de twee proxy staatjes in de Donbass soepel en met financiële steun van niet nader genoemde staten of allianties eenvoudig kunnen worden uitgebouwd tot een levensvatbaar Malorossiya. In zijn verklaring bracht hij dat streven als volgt onder woorden: 

We, representatives of the regions of the former “Ukraine,” propose to re-establish the state and to proclaim the state of MALOROSSIYA under historical background out of the former “Ukraine.” In this case, it is of fundamental importance to rename the country, since “Ukraine” as a state, is guilty of war crimes, mass terror, and genocide of its own people.

Gelet op de identificatie van het huidige Oekraïne als feitelijke schurkenstaat waar de rechten van de mens structureel geschonden worden, corruptie de favoriete hobby is van de autocratische elite en (politieke) tegenstanders voor de rest van hun leven weggezet worden in hedendaagse goelags, moeten de levensomstandigheden in die overgangsperiode van drie jaar genormaliseerd worden. Volgens Zakharchenko moet daarvoor eerst de noodtoestand uitgeroepen worden om te kunnen onderzoeken:

• Wie in de Oekraïense krijgsmacht, welke misdaden in de Donbass geeft gepleegd;

• Wie, welke misdaden heeft begaan tijdens de zogenaamde “Maidan” revolutie:

• Wie van de Veiligheidstroepen, welke misdaden in 2015 in Odessa hebben gepleegd.

Malorossoiya moet een volksrepubliek met een verregaande autonomie worden, die op termijn aansluit bij de Heilige Alliantie van Rusland, Belarus en het voormalige Oekraïne. Malorossiya is een neutraal ingesteld land dat zich zal moeten aansluiten bij CIS/GOS[3] om zijn territoriale soevereiniteit te kunnen beschermen.

Dat een Malorossiya als ongewenste opvolger van Oekraïne, geen steun krijgt van Westerse staten, is niet verrassend. Dat zelfs Boris Gryslov, de Russische delegatieleider bij de MINSK “vredesonderhandelingen, het initiatief afwijst en Vladimir Degataryenko, medestrijder en buurman van  Zakarencho in de Donbass-regio, niet op de hoogte was van diens uitspraken, is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk. Uit die verklaring blijkt ook dat de uitvoering van het MINSK II akkoord en het herstel van de internationaal erkende grens tussen Oekraïne en de Russische Federatie volkomen irrelevant is voor de uitbreiding van de twee proxy staatjes in westelijke richting. In die context valt het bestaande streven naar een modern Zuid Rusland onder de vlag Novorossyia blijkbaar voorgoed weg.

Vermoedelijk wil het Kremlin een vanuit historisch opzicht incorrecte begrenzing van het territoir van een Russische etnische entiteit niet meer ‘corrigeren’, maar wil nu definitief verlost worden van een sterk naar het Westen opschuivende politieke entiteit in zijn achtertuin.

Oud is weer nieuw?

 Het is natuurlijk geen nieuwe initiatief uit de krochten van het Kremlin, maar min of meer een replica van de stichting van de Finse  Democratische Republiek, aangevoerd door de Finse communist en Stalin-aanhanger Otto Kukusinen. In 1940 verklaarde Stalin, dat in Finland een opstand had plaatsgevonden en de opstandelingen de hulp van Moskou hadden ingeroepen. Sovjet troepen vielen vervolgens Finland binnen, installeerden een republiek in de trant van Malorossiya en beschermden de soevereiniteit van de nieuwe communistisch georiënteerde republiek van Narva tot aan de Finse Bocht. Het op die wijze geannexeerde grondgebied kon worden gebruikt om een offensief te lanceren teneinde geheel Finland onder de Sovjet vuist te brengen.

Dat mislukte scenario werd in 2008 afgestoft en Moskou stuurde zijn troepen Georgisch grondgebied in om Abchazië en Zuid Ossetië in de Russische buidel te deponeren. Hoewel de inval al in een ander artikel is geschetst, kan het voor de duidelijkheid geen kwaad de belangrijkste elementen er uit te lichten; nl. bezetting van territoir, gedwongen verhuizing van Rusland-kritische en dus ongewenste personen, erkenning van de bezette delen als onafhankelijke staten en afsluiten met de integratie van de twee nieuwe staten in de Russische Federatie.

De acties die moeten resulteren in de volledige integratie van de twee proxy republieken,  zijn begin 2017 gestart. Moskou verklaarde in februari de paspoorten van de twee “republieken” te accepteren als officiële reisdocumenten. In maart verklaarde de leiding van de Luhansk Peoples Republic dat de Russische roebel voortaan het enige betaalmiddel zou zijn. Alle bedrijven die Oekraïense eigenaren hadden, zijn door de leiding van de twee Donbass-republieken geconfisqueerd.

De stappen die in de achterliggende maanden in de Donbass zijn gezet, versterkt door de uitspraken van  Zakharchenko, vertonen opvallende overeenkomsten met Finland 1940 en Georgië 2008. Die ontwikkelingen doen sterk vermoeden dat een gelijksoortig Russisch scenario voor de rest van de Oekraïne al op de plank ligt.

De tandeloze Westerse leeuw

Gelet op de zielloze reacties van Westerse landen op de gebeurtenissen in de periode na de Maidan revolutie, hoeft de doorsnee Oekraïense burger zich geen illusies te maken. Het Europese praathuis zal alleen maar geluid maken en geen wapens o.i.d. sturen. Poetin daarentegen, kan daardoor rustig doorgaan met zijn moderne uitvoering van het pac man spelletje. Eerst Oekraïne, dan de noord-Kaukasus, Belarus en tenslotte de Baltische staten als afsluiting van zijn pogingen om een soort moderne Sovjet Unie te creëren.

Onder begeleiding van passieloze en laffe Westerse kretologie zal na de succesvol afgesloten fase 1, snel fase 2 volgen d.w.z. het opschuiven van de grenzen van de Russische Federatie in diverse windrichtingen en het rendabel maken van de  EEU (Euraziatische Economische Unie[4]). Het zal wel weer druk worden in het Westerse politieke praathuis waar weinigen in de gaten zullen hebben dat geschiedenis zich in Oekraïne kan herhalen.  Het is te hopen dat de enige factor; President Trump die zelfs niet door Poetin c.s. gepeild kan worden, en die omringd is door haviken, zich niet in de luren laat leggen en Poetin niet alleen verbaal, door sancties, maar ook door daden duidelijk maakt dat hij moet inbinden. Het is te hopen dat krachtige Europese regeringsleiders in Duitsland en Frankrijk zich in woord en daad scharen achter de man in het Witte Huis en hem niet scherp bekritiseren voor acties die zij zelf weigeren te nemen. In dat geval zit de sluwe vos in Moskou te schuddebuiken in zijn datsja met zicht op Midden Europa.

Het karakteriseert het huidige ontbreken van visionair vermogen door het voortdurend politiek correct denken en doen, zonder de mogelijke gevolgen te onderkennen.

————————————————-

[1] De maatregelen moeten nog door het Huis van Afgevaardigden afgeprocedeerd en dan de president bekrachtigd worden. (Noot schrijver: op 2 augustus heeft DT deze maatregel, weliswaar tegen zijn zin,  bekrachtigd) Exxon kreeg al geen toestemming om boringen in de RF te doen.

[2] De naam van het Kozakken Hetmanaat uit de tsaristische periode.

[3] CIS: Commonwealth of Independent States/Gemenebest van Onafhankelijke Staten. (Russisch: Содружество Независимых Государств, СНГ, tr. Sodruzhestvo Nezavisimykh Gosudarstv, SNG), Een verwaterde poging om een opvolger te zoeken van de geïmplodeerde Unie van Sovjet Republieken

[4] Op papier gaat het om de creatie van een gemeenschappelijke markt voor 183 miljoen mensen (Rusland, Wit-Rusland, Kazachstan en Armenië). In de praktijk is haar doel verschillend; Poetin ziet de EEU vooral als een geopolitiek project om de Euraziatische economieën aan Rusland te binden, en op die wijze Rusland sterker te maken als pool in de wereldhandel.