Multiculti endemie bij de linkse elite

Soms wordt een mens verrast en vaak komt die verrassing uit onverwachte hoek. In de achterliggende jaren is het mij duidelijk geworden dat een mens voor zijn verdere vorming in het multicultureel gebeuren niet terecht kan bij de linkse gutmensch en diens voortdurend victorie kraaiende adepten bij media- en zieligheidsindustrie.

Afb: M. Bosma, Twitter

Een paar dagen geleden stuitte ik bij toeval op het boek “De schijnélite van de valse munters” van Martin Bosma[1]. Bosma is de partijstrateeg van de Partij van de Vrijheid. Ik verbaasde me over de soepele, toegankelijke en onderhoudende manier waarop Bosma mij aan de hand binnen leidde in de wereld die volgens links georiënteerde kenners superieur zou zijn aan de wereld waarin de Nederlandse doorsnee burger zicht het liefst ziet verkeren: de multiculturele samenleving.

Migratie is het ideale breekijzer geworden voor het ontstaan van een multiculturele samenleving. In de vorige eeuw had Nederland het initiatief bij die migratie. De migrant met een andere culturele achtergrond werd uitgenodigd om tijdelijk of permanent deel van de Nederlandse samenleving te worden. Dat initiatief is Nederland aan het einde van de 20^ste en het eerste decennium van de 21^ste eeuw door het linkse gedachtengoed uit handen geglipt. Nederland, gestuurd door EU en links georiënteerde politici, wordt de migrantenstroom door de strot gedrukt. Opmerkelijk is dat in Nederland geen onderscheid meer wordt gemaakt in arbeidsmigrant, gelukszoeker en vluchteling en alles onder de term asielzoeker wordt geschaard.

In mijn actieve periode heb ik mij aangeleerd om een analyse van een probleem te starten met een verklaring van de termen die een sturende rol gingen spelen in het artikel en bepalend zouden zijn voor het antwoord op de vraag die in het artikel beantwoord zou moeten worden. Het was een middel om een discussie over de inhoud van het artikel niet te laten verzanden in het oeverloos gezever over wat met een term nu wel of niet bedoeld werd, waardoor de inhoud in die discussie in de marge aan de beurt zou komen. In Bosma´s beleving is het multiculturalisme een ideologie die zich ten doel stelt om de leidende westerse cultuur af te vlakken ten gunste van minderheids/migrantenculturen. In dit specifieke geval het afvlakken van de leer van Montesquieu – de scheiding der machten – en het christelijke geloof ten gunste van de islam. Naast een uitleg van het multiculturalisme is het verklaren van de term politiek binnen deze context relevant nl. de articulatie van maatschappelijke, politieke en sociale tegenstellingen op het niveau van de staat, waarbij het vooral relevant is om te onderstrepen dat het draait om het accepteren van tegenstellingen van benadering en uitvoering.

In de massamigratiediscussie doen drie aspecten de wenkbrauwen van de neutrale denker fronsen. De manier waarop herhaaldelijk de zin van massamigratie wordt verklaard begint voor de neutrale waarnemer een tenenkrommende zaak te worden. Zoals de vaststelling dat massamigratie onontkoombaar zou zijn, omdat die uit de wens tot globalisering zou voorkomen. Volgens mij kent migratie aan aantal aanjagers zoals het verschil in veiligheid en structurele welvaart tussen herkomstland en migratieland en de aanzuigende werking van de heerlijkheden van een verzorgingsstaat. In de 21^ste eeuw is daar een nieuw aspect van mensenhandel of ellendetoerisme bijgekomen. Hulpverleningsorganisaties, deel uitmakend van de internationale zieligheidindustrie en in lijn met de beginselen van subsidiesocialisme, informeren of propageren waar migranten de meeste kans op succes hebben en organiseren zelfs vervoer. Op die manier blijven subsidies naar de zieligheidsindustrie stromen en kan de werkgelegenheid in dat dienstensegment gehandhaafd en zelfs uitgebreid worden.

Het tweede aspect ligt in het verlengde van het eerste. Volgens Bosma is massamigratie een doelbewuste, weloverwogen keuze. Migranten en vooral het moslimsegment daarvan worden gebruikt om het linkse ideaal uit de zestiger jaren alsnog te bereiken, nl. een postraciaal, multicultureel, egalitair Utopia vol broederschap en zonder archaïsche nationale symbolen zoals het christendom. Massamigratie stelt de linkse optimist in staat om zich als moreel superieur te afficheren. Het is een middel om zich te onderscheiden van het grauw, het plebs onder het motto de tokkies (het kiesvee, het electoraat) moeten beseffen dat de boven hen gestelden (het linkse segment van het politieke kartel) het onderling wel zal regelen en op die manier doen ze de strekking van de term politiek bewust geweld aan.

Het derde aspect is het gegeven dat de islam voortdurend als een religie en niet als een ideologie benaderd wordt. Daaruit spruit de ijdele hoop voort dat de islam, net als bij het christendom in de achterliggende millennia is gebeurd, de wil heeft om te evolueren in een verlichte vorm en moslims bereid zijn om te integreren en zelfs te assimileren. Wanneer zelfs de linkse idealist constateert dat de drie machten van Montesquieu in de islam in een lichaam zijn verenigd en een ideologie wordt uitgelegd als een geheel van ideeën over de mens, menselijke relaties en de inrichting van de maatschappij met een normatief karakter, dan is de islam geen godsdienst, maar een ideologie. Vanuit die invalshoek is het te begrijpen waarom de islam ongevoelig is gebleven voor liberale invloeden en salafisten, wahhabisten en jihadisten zich concentreren op de pure uitvoering van de beginselen van Mohammed. Daarom kan ook niet worden gesproken over een gematigde islam of een liberale stroming van de islam, maar wekt de manier waarop een moslimsamenleving de beginselen van de koran etc. benadert en uitvoert bij de buitenstaander de indruk dat er een gematigde islam zou bestaan.

Grote delen van de Nederlandse machtscentra worden gestuurd door een top die besmet is geraakt door de ideeën van de linkse gutmensch. In het artikel “Ontmanteling van een voorbeelddemocratie” is aangestipt over welke machtscentra we spreken. Bosma breidt de usual suspects uit met vakbonden en werkgeversorganisaties en subsidiesocialisten. Volgens hem zijn die subsidiesocialisten, verenigd in een subsidienetwerk van links[2] (SNLIS), in politicologische beschouwingen altijd over het hoofd gezien en is er nog nooit een kritisch wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Subsidie is de moedermelk van dit netwerk. Het heeft onvoldoende steun in de samenleving om zichzelf financieel te bedruipen, maar beschikt dankzij bevriende politici over toegang tot een oneindige stroom geld. Dat leidt er ook toe dat steeds nieuwe doelen gezocht moeten worden. Wanneer de enthousiaste kreten van SP- en GroenLinks-Kamerleden in Hamburg als richtinggevend beschouwd kunnen worden, dan kan het omarmen van de antifa(antifascisten)denkbeelden de volgende stap zijn[3]. Vooral GroenLinks heeft een vooraanstaande positie binnen het SNLIS verworven en heeft van geldschuiverij een kwestie van vestzak-broekzak spel onder partijvriendjes gemaakt.

De bovenstaande teksten geven een inzicht in de manier waarop tegenstanders van massamigratie tegenwoordig in Nederland behandeld worden. Het lijkt er op dat de Nederlandse samenleving geïnfecteerd is door het linkse wensdenken en andersdenkenden weinig kans van slagen hebben. Ook nu bedriegt de schijn, omdat het inmiddels duidelijk is geworden dat er een enorme kloof bestaat tussen de weg die het politieke kartel en de bestuurstop van diverse machtscentra willen bewandelen en de manier waarop de Nederlandse samenleving – de tokkies – tegen massamigratie aankijkt. Op zich is dat niet verrassend, omdat een tokkie wel en de linkse elite niet wordt geconfronteerd met de negatieve effecten van die massamigratie[4]. Volgens Bosma beseft het linkse deel van het politieke kartel terdege dat er iets goed mis is met de islam, maar ze willen en kunnen niet wakker worden uit de roze multicultidroom. Omdat ze dan zouden moeten pleiten voor harde maatregelen, ontkennen ze liever de harde realiteit. Om hun twijfels te overschreeuwen, roepen ze voortdurend dat alles koek en ei is en mensen die zich tegen de groeiende islamisering van Nederland verzetten, racisten, fascisten of zelfs nazi’s zijn.

De ongelooflijke arrogantie van de links van het gangpad opererende mens om voortdurend te benadrukken dat een multiculturele samenleving superieur zou zijn aan een monoculturele samenleving is een bevestiging dat de manier waarop hoogwaardige – monoculturele – beschavingen zijn ontstaan, voor de linkse gutmensch er niet toe doet. Die zienswijze is des te opmerkelijker omdat het nieuwe troetelkind van links, de moslim, een multiculturele samenleving met uiteenlopende ideologieën en religieuze stromingen niet accepteert.

—————————————————-

[1] Bosma studeerde politicologie aan de Universiteit van Amsterdam en sociologie aan de New School for Social Research in New York. Hij was van 1981 tot 1999 actief in de journalistiek, veelal als financieel journalist en werkte o.m. voor de Zaanlander, CNN Business News, RTL New York, NOS journaal, Veronica NieuwsRadio en Radio Nederland Wereldomroep.

[2] Dat subsidienetwerk van links (SNL) bestaat bijvoorbeeld uit organisaties als IKV/Pax Christi, Anne Frank Stichting, Nederlands Centrum Buitenlanders (NCB), Meldpunt Discriminatie Internet (MDI), ontwikkelingshulpclubs NCDO, ICCO, Cordaid, Transnational Institute, XminY, de antidiscriminatiebureaus, Forum, Vluchtelingenwerk Nederland, Milieudefensie, een substantieel gedeelte van de staatsomroep, lokale en provinciale milieufederaties, et cetera. Op papier zijn dit onafhankelijke organisaties, maar wie een laag verder kijkt, ziet allerlei personele dwarsverbindingen – met linkse politici

[3] Zie artikel “Revealed: the Antifa Plan to Get Liberals to Embrace Violence” van Justin Caruso op de website www.dailycaller.com n.a.v. “An Open Letter to Liberals and Progressives from the Black Block.” Op de website www.istgoingdown.org

[4] George Clooney heeft de hypocrisie van de elite onlangs bevestigd. Jaren lang heeft hij zich naar eigen zeggen ingespannen voor de arme vluchteling en diverse politieke leiders belerend toegesproken. Toen de negatieve effecten in de vorm van een veiligheidskrimp te dicht bij kwam, verkocht hij zijn panden in Engeland en Italië en vertrok naar het Amerika van Trump, waar hij eind vorig jaar dapper had gezegd nooit in een door Trump bestuurd Amerika te willen wonen.