Pochmans

Jarenlang heb ik moeite gehad om mijn aversie tegen de politieke invulling van het Nederlands en Nederlander zijn door de partijleider van D66 onder woorden te brengen. Als ik de man in de media zag en hoorde optreden gleden rillingen over mijn ruggengraat en gingen mijn nekharen recht overeind staan.

Pechtold D66… Afb: Flickr.

Signalen dat ik een onbetrouwbare gladjanus observeerde. Ik heb in mijn korte voetbal en lange militaire carrière heel wat glibbers ontmoet en enige ervaring op dat gebied kan mij daarom niet ontzegd worden. Maar ik kon die waarneming niet op een goede manier onder woorden brengen. Zelfs niet nadat de doorsnee Nederlander heeft kunnen zien hoe respectloos de D66 partijleider omging met de politieke visie van een fatsoenlijke man als de partijleider van de Christen Unie. Nausicaa Marbe heeft mij vandaag in haar column uit de brantz geholpen.

Onder de titel “D66 paait Moslims en basht Christenen” rekent Marbe definitief af met de Liberale Partij iets links van het midden en ontmaskert zij hun leider. D66 gebruikt religie als het van pas komt is een van de zinsneden uit haar artikel. Misschien is ze in die observatie nog iets te bescheiden. Persoonlijk had ik de term misbruikt beter op zijn plaats gevonden. Ze gaat verder met “in alles moest de D66-voorman (na het fijne en vruchtbare gesprek met Seegers) uitstralen dat zijn partij zich verre hield van die ’gristenen’ met hun conservatieve moraal…..D66, uw progressieve garantie tegen religieuze orthodoxie. Dat laatste is wellicht een kleine uitglijder, omdat D66 politici de extremistische benadering van de Islam omarmen. Weliswaar verpakken ze dat in een voor de doorsnee Nederlander onbegrijpelijke romantische semantiek, maar voor de mens met een heldere kijk is het duidelijk hoe die politici daarmee omgaan.

Immers de D66 voorman verdedigde het islamitisch onderwijs: als ware weg tot integratie en emancipatie…Men kan van die voorman alles zeggen, maar enige intelligentie kan hem zeker niet ontzegd worden en daarom is het duidelijk dat de man zich met die uitspraak duidelijk provocerend naar het verkeerde populisme opstelt. De termen islam, emancipatie en integratie in een zucht noemen is een gotspe van een buitenaardse vorm. Marbe schetst die houding, die opstelling zo “tussen zijn knieval voor de islam destijds en zijn theatrale besmettingsvrees voor het christendom nu, zie ik het slijmspoor van een opportunist die niet uit overtuiging, maar uit berekening religies bejubelt of besmeurt. Uit de geciteerde teksten kan worden vastgesteld dat de D66 voorman niet met een mening of een visie behept is, maar met alle windrichtingen meedraait. Jokken als dat punten scoort en meebuigen als daardoor persoonlijke imago schade beperkt, vermeden kan worden.

Mede partijleden doen aan die zogenaamde eerlijke moslimverheerlijking dapper mee onder het motto “hé moslims kijk mij nou jullie belangen behartigen” en hun daden variëren van het uitreiken van de palmvrucht voor het vastenbreken in Helmond via jaarlijkse iftarbezoeken verbindend eten en preken in een moskee waar een paar weken daarvoor nog terrorisme verheerlijkers hun vuil tegen de  infidel konden uitspuwen, de roep om nooit moskeeën om welke reden dan ook te sluiten in Amsterdam, naar de uitspraak van de voorman dat hij bereid zou zijn om met een partij als DENK te gaan formeren. De islam waanzin van de dag is een speerpunt van de invulling van het dagelijkse politieke leven van een D66 politicus.

Gelet op het verkiezingsresultaat blijken veel Nederlanders nog niet in staat te zijn om in het brein van die onschuldig ogende politicus door te dringen en laten zich net als veel VVD voorstanders meeslepen in beloftes en valse verwachtingen. Zoals Marbe het in haar artikel uitdrukte “de immer gekwelde politicus die voortdurend gedwongen wordt om daden van vaderlandsliefde te verrichten; de keizer van de liberale tolerantie, de seculiere trots der natie, de bevroeder van het voltooide leven en de automatische nationalisatie van donororganen, de Don Quichot die in naam van progressieve principes de ChristenUnie de bons gaf “. Het weldenkende deel van Nederland heeft kunnen waarnemen hoe selectief de mening van een ander door de ronde tafel ridders van het politieke kartel gerespecteerd wordt. Hoe vaak het spelletje ik speel wel met jou en niet met hem van toonzetting en bezetting is gewijzigd, waardoor de formatie zich als een stervend paard in de woestijn voortsleept naar die ene oase met de naam fata morgana.

In de USA“worstelt de samenleving met politici van de Democratische partij die maar een boodschap naar de kiezer uitdragen: “Trump moet uit het Witte Huis, want eigenlijk hebben wij de verkiezing gewonnen”. In Duitsland roept een vermoeide geblokte dame voortdurend “wir schaffen Daß” en lijkt uit een diepgeworteld schuldgevoel de Duitse cultuur in te willen ruilen voor de tribale overtuiging dat integratie en emancipatie iets is voor een samenleving gevuld met slappelingen en ongelovigen. En.. Nederland? Nederland is opgescheept met politici die nog steeds denken dat Alice in Wonderland het levensverhaal van een van onze beste regeringsleider is; die van mening zijn dat veiligheid een archaïsme is; die denken dat migratie de problematiek van vergrijzing, arbeidsmarkt en een leger rakende schatkist structureel oplost. Wij hebben een immer jokkende in de eigen waarheid gelovende VVD voorman, die vindt dat hij perfect wordt aangevuld door een zich als de redder van het verloren Nederland profilerende, snoevende, moslim knuffelende D66 partijleider. Het heeft er alle schijn van dat God door Allah op vakantie is getuurd en de God van de moslims besloten heeft om die ongelovige Nederlanders eens flink te straffen door die twee de sleutel van het Nederlandse regeringshuis te geven.

Ik heb een tijd gehad dat ik de naam van de D66 voorman niet kon uitspreken zinder last te krijgen van brandend maagzuur. Dat heb ik mede door de Marbe column eindelijk kunnen oplossen. Pochmans is de naam!