Olifanten in de Kamer (3)

Dr.ir. Peter Langendam, de eerste voorzitter van de LPF en jarenlang bevriend met Pim Fortuyn, schreef met zijn vriend Willem Klaassen een beschouwing over de hete hangijzers van de politiek. In tegenstelling tot de politiek-correcte media draaien zij er niet omheen. Wij publiceren het betoog in vier afleveringen. Vandaag deel 3: De Europese Unie.

Lees HIER deel 1
Lees HIER deel 2

Olifant 3: De Europese Unie (EU)

Vanuit de Gemeenschap voor Kolen en Staal groeide langzaam een Europese verdragsorganisatie die de handel tussen de aangesloten Europese landen via wetgeving en gedragregels bevorderde. Het “non” van de Franse president De Gaulle om toetreding van de Engelsen te beletten kwam uit de oude oorlogswond waar de Engelse vloot de Franse marine, die in de Tweede Wereldoorlog naar de haven van Tanger was gevlucht, de Franse oorlogsbodems in de haven vernietigde en waarbij vele duizenden Franse matrozen omkwamen.

De EEG was voornamelijk een subsidieverdelende organisatie, waarvan vooral de Franse landbouw profiteerde en de Duitsers de grootste betalers waren. Maar met kleine stapjes werd er, op een geluidloze manier, langzaam uitgebreid. De bestuurders wilden, in Brussel en Straatsburg, langzaam naar een Verenigde Staten van Europa. Via het verdrag van Schengen (Luxemburg, 1985) werd het vrije verkeer van personen binnen de EU geregeld, en steeds, zonder de burgers te raadplegen, kwamen er voornemens bij die grote invloed op het dagelijks leven van de verschillende en verscheidene Europeanen zouden zijn. Vooral de Franse wens de keiharde Duitse mark politiek aan te pakken lukte. Zonder toestemming van de nationale parlementen werd op 1 januari 2002 de euro ingevoerd. De landen die meededen lagen in de zogenoemde eurozone: België, Duitsland, Finland, Frankrijk, Griekenland, Ierland, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk, Portugal en Spanje.

De toenmalige Europese landen Denemarken, Engeland en Zweden deden niet mee. Pim Fortuyn voorspelde al dat door de keuze: 2 DM = 1 euro, het leven overal direct veel duurder zou maken. In Nederland gold als omrekenwaarde: 1 euro = 2,2170 gulden. Als ik mijn auto liet wassen, gaf ik altijd een gulden fooi aan de jongen die me hielp. Dat werd later een euro, dus bijna een rijksdaalder. Meer dan twee maal duurder. De Nederlandse horeca greep haar kans, een biertje van twee gulden werd 1,80 euro, en in no time deed iedereen mee. Een komkommer van 99 cent werd 0,99 eurocent, de huizenprijzen verdubbelden.

Harde gulden, zachte euro

Dat was geheel anders geworden als we het andersom hadden gedaan: 1 DM = 2 euro. Dan was het leven daadwerkelijk goedkoper geworden.

Vooral de Nederlandse en de Duitsers werden bij de introductie schandalig bestolen. De D-mark en de gulden werden 10% te laag omgeruild, een diefstal van miljarden euro’s van iedere Nederlander of Duitser die wat bezat of wat gespaard had. Kok, Duisenberg en Zalm durfden dat later gewoon toe te geven. Ongelofelijk dat deze heren zich voor deze megaroof nooit hebben hoeven te verantwoorden. Ook de Nederlanders werd niets gevraagd, niet via hun volksvertegenwoordigers, of via een referendum. Omdat de toegetreden landen zoals Frankrijk en later zelfs Duitsland zich gewoon niet hielden aan de spelregels over de munt, werd de ijzersterke mark een zachte euro en kwamen de zogenaamde knoflooklanden in de problemen. De banken van Griekenland, Italië, Spanje en Portugal werden met vele miljarden euro’s gered en door de geldpers aan te zetten, verwaterde het gespaarde bezit van de mensen in de Noord-Europese landen nog verder. De rente bleef dalen en had desastreuze gevolgen voor onze pensioenpotten. Maar dat was allemaal nog niet gezien op het moment van introductie. Men beloofde dat iedereen in Europa er vele malen op vooruit zou gaan, omdat de handel en nijverheid zou bloeien en we allemaal zouden meeprofiteren.

Even leek het of de EU zijn hand zou overspelen. In 2005 moesten wij de Europese grondwet accepteren. Er werd in Nederland, in 2005, een raadgevend referendum georganiseerd. De Nederlanders werden gedreigd met hel en verdoemenis als wij het niet zouden accepteren. Minister Brinckhorst sprak ervan “dat het licht zou uitgaan in Nederland” , “er kwam weer oorlog”  en de VVD showde in televisiespotten de Holocaust en de val van Srebrenica.

De LPF-fractie leidde de campagne tegen de EU-grondwet, gesteund door de SP en de Christen-Unie. Zij stippelden de strategie (“tegen de superstaat”) uit op de kamer van Mat Herben. Het werd een overduidelijk NEEN(>60%), net als in Frankrijk in mei van datzelfde jaar, een duidelijk  “NON”.

Maar men haalde het Europese volkslied uit de tekst, schrapte de Europese vlag en veranderde een komma of twee in het oorspronkelijke verdrag. Premier Balkenende ratificeerde dit verdrag in 2007, zonder het tweede, beloofde referendum te houden.

En zo werden we keer op keer bedrogen door een systeem, dat niets meer met democratie te maken heeft. Mocht u nog geloven in democratie in Nederland, het zij zo. Onze parlementaire vertegenwoordigers knikken alleen maar, geholpen door de fractiediscipline en coalitieafspraken. De notoire leugenaar Rutte: 1000 euro erbij voor de ondernemer, handen af van de hypotheekrenteaftrek, geen cent meer naar de Grieken, windmolens draaien op subsidie, de afbraak van de zorg (niks bezuiniging, de mensen die op straat werden gezet kregen een afvloeiïngsregeling die duurder was dan de salarissen doorbetalen en nu gaat er volgens Rutte weer 2 miljard extra naar de zorg en moeten er 60.000 banen bij), de BTW verhoging van 19 naar 21%, de verhoging van de loonbelasting van 52 naar 56%: “Nivelleren is een feestje”. De man afrekenen op zijn leugens? Dat gebeurde helaas niet. Het geheugen van de kiezer bleek kort en de leugenaar wordt nu weer gewoon de nieuwe minister- president.

Knechtten Rutte en Samsom de Tweede Kamer met hun afspraken, het werd steeds gekker; men loog de Tweede Kamer meermaals voor in de bonnetjesaffaires van Teeven, het MH17-dossier, het referendum over de toetreding van de Oekraïne en oneindig veel meer.

Ongekozen EU-bazen

Maar dit alles is nog niets vergeleken met de EU. Dit ondoorzichtige orgaan, met een ongekozen president, minister van buitenlandse zaken en andere belangrijke functies, met machtige Europese commissarissen die niet door welke bevolking van Europa dan ook gekozen zijn, zij nemen de belangrijkste beslissingen voor ons. Zonder slag of stoot (de jaknikkers uit onze Tweede Kamer hadden nog geen dag de tijd om het voorstel te lezen en te accepteren) kaapten zij de Nederlandse pensioenpotten (Meer dan 1.400.000.000.000,00 Euro), beslissen zij wie er verder mogen toetreden tot de EU en wie in het voorportaal van toetreding mogen zitten, geven zij met gulle hand enorme bedragen aan subsidie van ook onze belastinggelden aan Afrika, Oost-Europese landen, maar ook aan EU-landen. Een leuk voorbeeld hoorde ik van een Spaanse bouwondernemer, die van de EU een subsidie kreeg van meer dan 100 miljoen euro om een snelweg aan te leggen van 100 kilometer; dat was een weg zonder bruggen, viaducten en zonder dat men moeilijk door bergen moest boren om tunnels aan te leggen. Zijn bedrijf verkocht het project aan een ander bedrijf voor 55 miljoen euro die het op zijn beurt verkocht aan een derde die de weg bouwde voor 35 miljoen. En dat bedrijf maakte er nog winst op ook. Allemaal van onze, Europese belastingcenten. De Spaanse overheid vond het best, zij kregen een snelweg en ontvingen vennootschapsbelasting, van alle partijen.

En de EU wil meer, zij willen het echte parlement van de Verenigde Staten van Europa worden, die overal, in alle lidstaten belasting kunnen heffen, zij willen een echt Europees leger, met een echte president en regering.

Zonder dat wij, de kiezers in Nederland, of Italië, of Tsjechië er iets over te zeggen hebben, gaat dit absoluut niet democratisch gekozen monster ons leven bepalen, terwijl ze nu al hebben laten zien dat zij de buitengrenzen van de EU, tegen alle afspraken in, niet kunnen bewaken, laat staan dichthouden. Dat zij niet kunnen zorgen voor een eerlijke verdeling van vluchtelingen en gelukszoekers over de deelnemende landen, dat zij de euro kunnen stabiliseren, noch de aangesloten landen kunnen houden aan de monetaire beloftes. En zonder boetes te geven toestaan dat landen als Italië, Portugal en Griekenland hun begrotingstekorten niet in de hand houden. Sterker nog, zij zijn in staat gehele landen een niet democratische regering op te dringen (Italië en Griekenland) en dreigen met hel en verdoemenis als een land dreigt uit te treden. Ze hebben niets geleerd van Brexit en hun bangmakerij is geen waarheid geworden. Het aantal asiel-, geluks- en immigratiezoekers is na het Brexit-besluit aanzienlijk gedaald in het Verenigd Koninkrijk. Groot-Brittannië kan straks weer op eigen kracht handelsovereenkomsten sluiten, veel eenvoudiger dan dat de EU dat kan; na jarenlang onderhandelen is er nog steeds geen handelsovereenkomst met Japan. Vanwege het ratjetoe van landen met al die verschillende belangen en economieën ontstaat een handelsverdrag met India of China nu eenmaal veel moeilijker. Maar absoluut ongewenste handelsovereenkomsten, zoals het TTIP wilde de EU doordrukken, totdat er in de USA een denkende president kwam, die het TTIP ook ongewenst vindt. Uit een andere hoek op het nippertje gered.

De EU heeft nog steeds niet begrepen dat de islam daadwerkelijk niets in Europa te zoeken heeft, zij stelt zich verzoenlijk op tegen de islamfascist Erdogan en is bars en oorlogszuchtig tegen het Rusland van Poetin, terwijl de mensen van dat land vele malen beter bij het westerse denken passen dan de Turken of andere lieden uit moslimlanden. En we mogen het natuurlijk niet hebben over die idiote geldverspilling van Brussel. De verhuizing eens per maand naar Straatsburg die vele tientallen miljoenen kost. Tegen de idiote salarissen, onkostenvergoedingen, pensioenregels, de absurde declaraties van reisjes, onkosten en aanwezigheidsregistraties.

Wij gewone Nederlanders willen geen unie. Geen Verenigde Staten van Europa! Wij willen een samenwerking van autonome landen en zelf beslissen wie ons land binnen mag. Waar wij, binnen de afspraken die we met elkaar maken, democratisch beslissen wat we doen met ontwikkelingssamenwerkingsgeld, belastinggeld, pensioenen, milieuwetgeving, energie. Werkelozen en ZZP-ers en ga zo maar door. Je moet er toch niet aan denken dat zo’n clown als meneer Guy Verhofstadt zijn zin krijgt en de baas over ons gaat spelen. Dan maar honderd maal liever een NEXIT, waar wij weer baas in eigen land worden.

Tenslotte! Laat u niet bang maken; de nationale regeringen, alsook de EU gaan maar ten dele over de economie. Zij kunnen condities scheppen, dat is waar. Maar de economie, daar gaat het bedrijfsleven over en niet zij, die regeringsbureaucraten die zelf nog nooit een bedrijf van binnen hebben gezien. En ja, bij het scheppen van die condities treedt ook nog een belangrijke concurrentievervuiling op; zij steunen in den regel grote multinationals, want die lobbyen beter. Maar het bedrijfsleven, dat is het MKB. Daar zitten de banen, daar zit de creativiteit en zij zijn de ware motor van de economie. Zij maken de producten die men buiten onze grenzen wil kopen en die bedrijven willen ook geen handelsbeperkingen, zoals buitensporige importbelastingen of andere ambtelijke muren of grenzen.

Lees HIER deel 1
Lees HIER deel 2