Het spijt me, het kannie

Vanmorgen de column van Nausicaa Marbe gelezen? De column voor wakker Nederland? Omdat ik het idee heb dat een groot deel van het Nederlandse electoraat weer bezig is eigen helden te vereren, is het nodig om een aantal van haar opmerkingen in het verkiezingsperspectief te plaatsen. Wellicht dat het ook tot nadenken stemt over al die kretologieën die de laatste weken over de Nederlandse bevolking heen gestort worden. De een schildert Nederland na de verkiezingen nog mooier voor dan de ander en allen weten ze dat van hun praatjes en uitspraken weinig terecht zal komen. Een aantal van die evangelisten loopt met de verkeerde bijbel onder de arm hun lofzangen op de nieuwe verlosser te preken. Niet beseffende dat Nederland niet op een nieuwe ver-losser zit te wachten maar op een op-losser,

Turkse grondtroepen. Afb: wikimedia-commons

Ondertussen gebeuren er zaken die om stevige maatregelen schreeuwen. Niet die schreeuwende zichzelf bewindslieden van Nederland beschouwende mensen met een Ottomaanse achtergrond gezien of gehoord? Mensen die een deel van ons electoraat met opruiende taal hun politieke richting proberen op te duwen? Of de krachtige taal van rondreizende lijsttrekkers gehoord? Nee, ik ook niet. Waar zijn de Pechtolds, Klavers en al die politieke dieren die tegen het Nederlandse electoraat de grote broek aantrekken, maar tegen fascistische intriganten uit Ankara braaf de mond houden en hopen dat storm en onweer vanzelf overwaaien?

Het “vertrouwen in het kopje thee als diplomatieke kalmeringspil leeft nog steeds”. Die uitspraak van Nausicaa Marbe schetst het lef en het pal staan voor de eigen cultuur van onze door een groot deel van de media bewierookte politici. Het kenmerkt de ruggengraatloze benadering van politici die met rubberen benen en trillende stemmetjes de opruiende taal en het agressieve gedrag van deze Ottomanen denken in te kunnen perken. Wil kiezend Nederland afhankelijk worden van deze sprookjes vertellende politieke filosofen? Als de verkiezingsuitslag inderdaad dat afspiegelt, verdient het kritische voortdurend met de wijsvinger zwaaiend volkje niet anders. Als een bevolking politici aan het roer laat die niet eens in staat zijn de morele en mentale soevereiniteit van een land te beschermen en handhaven, dan verdient het de ontwikkelingen die de komende vier jaar op het land afkomen.

Het is zoals Marbe in haar column benadrukt “ ….Niet die (Ottomaanse) minister die hier zieltjes komt winnen is niet het grootste probleem: hij is een symptoom van wat al lang gaande is in de desintegrerende multiculturele samenleving. Hij is het symbool van mislukte integratie bij bepaalde groepen. Hij is de herinnering aan het feit dat de Nederlandse regering de zeggenschap kwijt is over een groot deel van de allochtone bevolking. Een deel dat bereid is actief verraad te plegen aan alle democratische waarden en praktijken die hun in Nederland vrijheid en welvaart hebben gebracht…”. Daar zit geen woord in een buitenlandse taal bij. En gaat ze verder “…..niet de retoriek van de Turkse minister is het probleem, maar de slappe houding van zoveel Nederlandse regeringen die ervoor gezorgd hebben dat die retoriek hier in goede aarde valt….” Ze had het kunnen uitbreiden tot een groot deel van het electoraat. Het deel dat in valkuilen stapt die door linkse georiënteerde media, manipulerende peilingen (die maar 25% van het vermoedelijke electoraat volume dekken, omdat 70% nog geen idee heeft waar het op gaat stemmen) en sprookjes vertellende lijsttrekkers worden gegraven. Dat deel brengt dat soort politici op het pluche en dat deel schaamt zich niet ineens voor het gebrek aan doortastendheid van de politiek in Den Haag. Totdat de eigen beurs wordt geplunderd.

“Pak de macht” is het motto van de SP op de radio en het echoot de kreet van het bolsjewisme en communisme uit het verleden. Het zou onder de huidige omstandigheden de kreet van het deel van Nederland kunnen zijn dat nog enige realiteitszin in de statuur heeft, Ik vrees echter dat het motto “ liberalen steunen elkaar door dik en dun, realiteit-georiënteerde partijen verscheuren elkaar” ook nu weer opgeld zal doen.

Voordat de kiezer met het rode potlood aangeeft op welke partij zijn keuze valt, is het verstandig deze woorden waarmee Marbe haar column afsluit enige keren hardop te herhalen “….het is geen incident, maar een bedreigende constante die de sociale cohesie in Nederland vernietigt. Veelzeggend dat die nauwelijks in de campagnes wordt genoemd. Het is juist goed als politici hiermee eindelijk serieus aan de slag gaan..”. Maar dat hebben ze dus nagelaten te doen, omdat hun daden en acties gebaseerd zijn op de woorden ‘kan niet’ en ‘moet kunnen’.