Het Europees Parlement heeft met een meerderheid van 408 stemmen voor en 254 stemmen tegen (en 33 onthoudingen) het CETA-verdrag goedgekeurd. Nu is het de beurt aan de parlementen van alle EU-lidstaten. De verwachting is dat het beoogde verdrag pas na de Tweede Kamerverkiezingen van 15 maart a.s. door het Nederlandse parlement wordt behandeld. Hiermee houden ook de vele Nederlandse pro-EU-politici de handen in het verkiezingsgeweld nog even schoon.
Logo Platform TTIP/CETA referendum.
CETA staat voor ‘Comprehensive Economic and Trade Agreement’. Dit betekent ‘Brede Economische – en Handelsovereenkomst’. Het belangrijkste doel van CETA, althans dat beweert men, is om de handel met Canada eenvoudiger en goedkoper te maken. Er bestaan echter grote zorgen bij burgers en maatschappelijke organisaties dat voedsel en producten door CETA minder veilig worden. Via speciale arbitragehoven kunnen multinationals miljardenboetes eisen van overheden, als die beleid in het publieke belang wijzigen. Regelgeving tussen Canada en de EU wordt gelijkgeschakeld. We geven daarmee onze soevereiniteit weg over onze normen op het vlak van o.a. arbeid, milieu, dierenwelzijn en consumentenbescherming. Dat houdt concreet in dat Canadese bedrijven dus rechtsreeks invloed hebben op wet- en regelgeving van de Europese lidstaten.
Een uitzondering vormt, hoe kan het anders, het ‘milieu’. Meer handel mag niet leiden tot schade aan het milieu, want in Parijs hebben de dames en heren tweederangs-politici de thermostaat van de natuur maar liefst twee graden omlaag gedraaid. De natuur was direct onder de indruk en in Midden-Europa vroren de mensen dan ook op straat dood vanwege een plotselinge, ziedende winter. Het is ook niet de bedoeling dat landen normen voor voedsel of producten verlagen om beter te kunnen concurreren. In het verdrag staat dat landen hun eigen milieuregels mogen opstellen. Deze regels gelden dan voor alle betrokken landen. Met andere woorden: vergif op ons exportfruit spuiten mag, tenzij het ‘milieu’ er last van heeft. Of er ook mensen aan kunnen overlijden doet totaal niet terzake en als de Canadezen het lef hebben de import van ons fruit te verhinderen, dan krijgen ze een boete.
CETA kortom, is in feite een overblijfsel van een globalistische en multiculturele, multinationale tijdsgeest, waaraan langzaam maar zeker een einde komt. CETA is een zaak die nu nog wordt doorgedrukt om politieke en strategische objectieven van de EU-elite te dienen. In die zin zou het beter zijn geweest de vrijhandelspolitiek af te stemmen op wat nu door Trump vanuit de VS wordt opgestart en wat er gebeurde met de Brexit.
Het CETA is een compleet verkeerde koers die multinationals de mogelijkheid geeft onze volksvertegenwoordiging en wetgevende macht stevig in de wielen te rijden met mega-boetes. Daarmee wordt opnieuw geknabbeld aan de invloed van de burgers en de nationale soevereiniteit.Gelukkig is er een tegenbeweging op gang gekomen die, indien nodig, een referendum wil afdwingen over dit onzalige plan: