De ‘boerkini’ rijdt momenteel virtueel in de gele trui als vermeende uiting van volledige vrijheid voor vrouwen. De Jonge Socialisten lieten bij monde van voorvrouw Lieke Kuiper in het programma Pauw nog weten dat zij de ‘vrije keuze’ van boerkini dragende vrouwen fenomenaal vinden. Tot welke dramatische armoede is de gemiddelde Westerse bovenkamer nog meer in staat? De laatste decennia komt juist het jihadisme van de originele politieke islam weer op de voorgrond. Het Westen met zijn irenische concepties en zijn nieuwe marxisme dat nu multiculturalisme heet, herkent deze oorlogsmodus niet (en zeker een ‘jonge socialiste’ niet) en meent te moeten interculturaliseren. Een dramatische misvatting.
Boerkinidraagster in Frankrijk gearresteerd. Afb: Stefan de Vries via Twitter
Opvattingen als van de jonge socialisten en hun voorhoedes in de Staten-Generaal zijn, als men de actuele politieke toestand in ogenschouw neemt, brave semiwetenschappelijke gedachten waarmee de codes van verschillende culturen netjes worden uitgelegd en waaraan niemand zich een buil kan vallen. Wij, de westerse mensen en vooral degenen die politiek ietwat linksdragend zijn, zijn goed en begripvol jegens andersdenkenden en gaan ervan uit dat recalcitrante islamitische tegenbewegingen zich door de vergoelijkende bezweringen van de politiek-correcte oecumene zullen laten wegmasseren. Er is immers geen empathischer en ‘boetedoeneriger’ mens dan de westerling die alles wil begrijpen, voor alles een uitleg zoekt en altijd schuld en berouw voelt.
Geen Finnen
Helaas gaat het niet om boeddhisten of om Finnen, ook niet om Viëtnamezen of baha’i. Was dat maar waar! De integratie immers van de meeste groepen, etnisch of religieus, verloopt dan weleens stroef maar in essentie lukt het wel: of men assimileert of men behoudt een deel van de eigen cultuur, maar men aanvaardt en incorporeert de westerse karakteristieken. Joden zijn daarvan een voorbeeld, of Chinezen. Met hen lukt het goed om intercultureel te onderhandelen. Met de islam ligt dat anders en de interculturele dialoog schampt af op een in de achtste eeuw vastgeroeste religieuze cultuur die zich om allerlei redenen niet kan neerleggen bij een positie waarin men het heft niet in eigen hand heeft. Zonder boerka, boerkini of hoofddoek is de islam niet manifest, kan zij niet dreigen of haar zin doordrijven.
Nu hoort men mensen niet vaak klagen over Chinezen of Viëtnamezen, of Italianen, maar er is echt elke dag wel weer wrevel rond de islam, zowel lokaal als mondiaal: bomaanslagen, kindhuwelijken, massaverkrachtingen, shariarechtbanken, eerwraak, jihadisme in allerlei vormen en maten, verhoogde criminaliteit, voortdurend slachtofferschap, vervolging van christenen, Joden en yezidi’s, de ‘eisen’ inzake middeleeuwse klederdrachten en ga zo maar door. De tweede en derde generatie, die alle kansen kreeg onder het genot van enorme financiële inspanningen door autochtone burgers, stelt zich nog onverzoenlijker op t.o.v. de westerse samenleving. Het is au fond niet moeilijk te verklaren waarom dit zo is, maar de nieuwe juridische inquisitie, de fellow travellers van de islam en de gedachtepolitie van het politiek correcte denken hebben een gesprek daarover verhinderd – met alle gevolgen van dien.
Huiveren
De islam is een supremacistisch en wettisch systeem met nauwelijks ethiek; bovendien is het vandaag bijna de grootste ‘religie’ in de wereld en doktert het geëigende tactieken en sluwe strategieën uit al naar gelang van de plaats waar men leeft en de hoeveelheid moslims die er wonen. In Europa bijvoorbeeld spreekt men al lang over een Europese islam, maar de eerste imam die hem op schrift stelt is zijn leven nooit meer zeker. Immers, de koran bijvoorbeeld is tawhied (eeuwig en onveranderlijk) en wie eraan wrikt is een apostaat (en op apostasie staat de doodstraf); de ahadith beschrijft de woorden en de daden van de insan al kamil, de perfecte mens Mohammed. Wie via de ahadith en de sira’s diens leven volgt, kan echter alleen maar rillen van afschuw.
De modus operandi van de islam is afhankelijk van de hoeveelheid moslims in een land. Eerst is er de zielige slachtoffermodus, die vooral aanslaat bij wat we het beste ‘de kruidenvrouwtjes’ noemen en waarvan de Jonge Socialiste Lieke Kuiper de kleindochter moet zijn, daarna begint zo zoetjes aan het vanzelfsprekende ‘eisgedrag’, waarop de zich immer schuldig voelende westerling met zijn obsolete boetedoening graag ingaat. De gutmensch haalt dan dwaze algemeenheden naar voren, die op het eerste gezicht plausibel zijn, want waarom zou je niet ingaan op die kleine eis die men stelt en die men redelijkerwijs en vanuit humanistisch standpunt toch makkelijk moet kunnen vervullen? Dan echter is het hek van de dam en begint het dwingende en tergende zeuren en eisen. Zodra men in een land met genoeg moslims is, wordt dan het ultieme stadium geoperationaliseerd, namelijk het agressieve en louter jihadistische stadium. De interculturele dialoog die al bij aanvang tot mislukken gedoemd was, wordt nu door de westerse wegkijkers zo mogelijk nog heftiger beleden. Want heeft hij niet ergens gelezen dat ‘jihad’ ook ‘innerlijke vervolmaking’ betekent?
Nazisme
Net zoals de islam leefde het nazisme van de haat, beide hebben ze één boek en één Führer. Beide wilden/willen ze Lebensraum en de wereld veroveren; beide stelsels haten Joden en vernederen vrouwen. Beide criminele systemen verachten het vrije woord (en het Westen heeft zich daar vlug aan aangepast). En of wij het nu graag horen of niet: vele moslims zijn met die ‘geestesgesteldheid’ geïnfecteerd en een rondje over straat is voldoende om dat te ondervinden. De islam houdt een monoloog en fêteert de terreur, net zoals het nazisme. De oemma toentertijd was de Germaanse ruimte met de Germaanse mens en die laatste had niet veel scrupules. Menen we echt het systeem ‘islam’ te kunnen integreren in onze conceptuele kaders, die bestaan uit veel goede wil en een begripvolle politiek-correcte meute op de staatszenders en de overige copy-paste media?
De daden van jihad, want dat zijn het, zoals het dragen van hoofddoeken, boerka’s, boerkini’s en andere lompen hebben een boodschapfunctie naar andere moslims: “opgelet, wij zijn gearriveerd en inshAllah delen wij hier binnenkort de lakens uit”. Het is een waarschuwing aan alle moslims in het westen om de rijen te sluiten of uitgestoten te worden. De betreffende moslimvrouwen dragen het religieuze ‘kledingstuk’ in opdracht van hun directe (mannelijke) familie en wanneer het een zogenaamde ‘vrije’ wil betreft, dan is het om het gevaar van hun verstoting af te wenden. Het wegkijken faciliteert slechts de islam om haar meest akelige gezicht in al zijn afstotelijkheid uiteindelijk aan ons te kunnen laten zien.