Mevrouw Clinton
President Obama heeft een hoge pet op van de kwaliteiten zijn beoogde opvolger H. Clinton. Is dit valse bescheidenheid omtrent zijn eigen functioneren of heeft hij werkelijk haar optreden positief beoordeeld? Want de ernstige incidenten rond mevrouw Clinton zijn niet op twee handen te tellen. En die hebben bovendien mensenlevens gekost. Haar politieke programma is gebaseerd op anti-Trump kretologie, de Amerikaanse trots (aanpak van IS voortzetten), het gezin, leuke dingen voor de mensen, die door iemand anders betaald moeten worden, en het aanpakken van de banken. Ook die laatste belofte kon haar wel eens in grote moeilijkheden brengen, want wie financieren eigenlijk die astronomische staatsschuld en waar zitten straks de hoofdvestigingen van de internationale banken? En waarom zouden verzekeraars en dochters van Europese banken daarbij buiten schot (moeten) blijven? Haar simplificering van de problemen in de VS en daarbuiten, doet vermoeden dat ook zij geen hoge dunk heeft van de Democratische kiezers of de linker vleugel van haar partij wil lijmen. Dit is echter moeilijk te rijmen met de kosten – ook in mensenlevens – van het militaire apparaat dat nodig is om de internationale status van de VS te continueren.
Mevrouw May
De Britse premier en haar regering zullen het niet gemakkelijk krijgen bij de komende onderhandelingen met de EU. Van de oorspronkelijke urgentie is bij de Britten en in Brussel weinig meer te bespeuren en de stelling dat Groot-Brittannië geen cadeautjes (zachte voorwaarden) zal krijgen, belooft weinig goeds voor de Brexit-procedure.
Deze harde opstelling is opvallend afwijkend van de cadeautjes die Frankrijk, Italië, Griekenland, Spanje en een handvol niet-EU-landen reeds mochten ontvangen. Doch die hebben de Brusselse arrogantie en dwang niet ontmaskerd; nog niet. Premier May heeft nog 2 jaar om op de vele onbestrafte schendingen van EU-regels te wijzen. Ze is naar verluidt geen iron lady (Thatcher), maar wat niet is kan nog komen.
Mevrouw Merkel
Mevrouw Merkel is er nog steeds van overtuigd dat haar open grenzen alleen echte vluchtelingen (mensen die worden vervolgd of uit oorlogsgebieden komen) doorlaten.
Nu zijn de Afrikaanse en islamitische ‘oorlogsgebieden’ erg groot, evenals de gebieden waar mensen worden vervolgd. De paus wil nu ook mensen uit hongergebieden als vluchteling aanmerken. Toevallig zijn zijn dit ook de bewoners van bepaalde streken in Afrika, en van belegerde steden, en van gebieden die door dictators worden ‘gestraft’.
Terreurslachtoffers kunnen daarmee worden gelijkgesteld, evenals slaven en vrouwen in grote delen van Azië. Voor deze schaalvergroting is mevrouw Merkel echter blind.
Waar in Italië de politie bepaalde wijken en Romakampen niet meer durft te betreden en in Frankrijk militaire steun nodig is in dergelijke situaties, aarzelt Merkel met toe te geven dat Duitsland een concreet veiligheidsprobleem heeft met 1,8 miljoen niet-geregistreerde gelukszoekers en Oost-Europese immigranten en 370.000 geregistreerde illegalen die niet (kunnen) worden uitgezet. Haar mantra Wir schaffen das begint ongeloofwaardig te worden gezien haar gebrek aan daadkracht.
Mevrouw Obama
Het enthousiasme waarmee de toespraak van mevrouw Obama tijdens de Democratische conventie in de media is beschreven, blijft merkwaardig gelet op de inhoud. De privileges voor haar gezin zijn geen gevolg van haar huidskleur (positieve ‘discriminatie’), doch van de positie van haar man. Dit is straks grotendeels voorbij en dan zal nog moeten blijken of president Obama zo’n geweldige prestatie heeft geleverd, mede gezien de staatsschuld en de situatie in het Midden-Oosten. Ook de kwaliteiten van mevrouw Clinton als minister in de regering-Obama en als potentieel president van de VS worden door de huidige first lady tamelijk oppervlakkig beoordeeld. Het is niet voldoende om de eerste zwarte of de eerste vrouwelijke president te zijn, of om een slimme echtgenote en intelligente kinderen te hebben. Of om stemmen te kunnen verzamelen onder allochtonen, linkse bewegingen en ambtenaren. De president moet een onafhankelijke en integere persoonlijkheid zijn, met een groot inzicht in de mogelijkheden en offers van de strijdkrachten, evenals een strategische visie op de rol van de VS in de wereld. Bij president Obama is dit niet helemaal uit de verf gekomen, wellicht ook door verkeerde adviezen en gebrek aan ervaring, doch zijn uitstraling is vele malen groter dan mevrouw Clinton ooit zal hebben. En de terechte vragen naar de achtergrond en besluiten van Obama zijn vele malen ongevaarlijker dan een onderzoek naar de handel en wandel van de Clintons. Dat Poetin zich zou mengen in allerlei onthullingen die de Democratische partij kunnen schaden, is dan ook ondenkbaar. Zo bedreigend is de beslissing van Democraat Obama tot militaire steun aan de Baltische staten en Polen nu ook weer niet.