Inleiding
In verschillende hoofdsteden heeft de eerste publicatie van de Panama Papers zijn sporen achtergelaten. Tot nu toe heeft het Organized Crime and Corruption Reporting Project (OCCRP)[1] het financiële reilen en zeilen van tenminste 132 (ex-)politici en bestuurders, 29 miljardairs uit de “Forbes 500” en 511 banken in kaart kunnen brengen. In het artikel “Croesus aan de Moskva” is informatie uit de Panama Papers als vertrekpunt genomen om uit de doeken te doen welke (f)actoren in termen van stromannen,[2] banken[3] en wazige organisaties[4] een vooraanstaande rol spelen in een Russisch georiënteerde rhizomatische structuur. In dat artikel is met enige armslag vastgesteld dat voorshands alleen sprake is van binnenlandse effecten.
Het verder spitten in de brei aan informatie uit de Panama Papers, heeft een opmerkelijke en zorgelijke connectie tussen een Amerikaanse lobby-, advies en Public Information Groep (waarover later meer), Russische banken, Russische veiligheidsdiensten, een Oekraïense Kremlin-stroman en een Amerikaanse presidentskandidaat blootgelegd.
Geld bepaalt politieke keuzes, vooral internationaal
Wie na alle publicaties over die relatie nog steeds beweert dat deze vlieger niet opgaat, is naïef of maakt er een sport van op het juiste moment diep weg te duiken dan wel langdurig weg te kijken. Laten we die stelling uitbreiden. Macht en geld corrumperen de gedachtewereld van politici en dit wordt vertaald in beslissingen ten voordele van een specifiek segment van de (inter)nationale samenleving. Vrachtwagens vol voorbeelden binnen en buiten de Nederlandse landsgrenzen onderstrepen dat.
Wanneer we de kandidatenlijst voor de volgende President van de Verenigde Staten afgaan, valt een tweetal namen op: Trump en Clinton. De eerste is rijk, heeft macht en drukte onlangs zijn sympathie voor de sterke Putin mondeling uit. Wellicht kunnen we dit Trump als beginneling in de politieke arena niet echt kwalijk nemen. Dat ligt voor Clinton anders. Omdat de winnaar van de verkiezingen in november wordt beschouwd als de inspirerende leider van het weggezakte Westen, is het relevant te weten wat dat Westen kan verwachten als Clinton die nieuwe leider wordt.
Kiezen voor Clinton is het accepteren van de duistere kanten van haar als persoon en politica. Inbegrepen het accepteren van haar gebrek aan alertheid en daadkracht tijdens de Benghazi-crisis, waarvan vier Amerikaanse overheidsfunctionarissen het dodelijke slachtoffer zijn geworden, en ook van haar nonchalance om geclassificeerde Emails op haar persoonlijk server te plaatsen waardoor ze zich schuldig maakte aan meervoudige veiligheidsinbreuken. De geschiedenis van die twee faux pas is genoegzaam bekend en de gevolgen voor haar verkiezingscampagne weet de sluwe Clinton tot nu toe handig in te dammen.
Beïnvloeding door het Kremlin?
Clinton heeft echter nog een “geheim” dat haar politieke beslissingen als President van de Verenigde Staten op het internationale podium sterk kan kleuren. Kiezen voor Clinton betekent ook de acceptatie van duistere geldstromen om haar verkiezings-campagne van een solide financiële bodem te voorzien. Omdat bij het uitzetten van die geldstromen het Kremlin een indirecte maar wel herkenbare rol speelt, is dat beeld voor het grote publiek angstvallig verborgen gehouden. De rol van het Kremlin blijft helaas niet beperkt tot de geldstroom. Ook op een andere manier kan het Kremlin druk uitoefenen op toekomstige politieke beslissingen van de eerste vrouwelijke Amerikaanse President. Voor dat machtspel worden Viktor Pinchuk,[5] een steenrijke Oekraïense mogol met sympathieën voor het doen en laten van Putin, en de SBER bank van Herman Gref gebruikt.
Pinchuk, the man in the shadow.
Pinchuk ondersteunt openlijk de kandidatuur van Hillary Clinton door jaarlijks een miljoen dollar te doneren aan haar stichting. Bovendien regelde hij dat Bill Clinton voor een fooi van $500.000 een aantal lezingen kon houden. Zowel Bill als Hilary Clinton hebben zich (in)formeel verbonden aan Pinchuks Yalta European Strategy Conference, volgens de eigen website: “…the largest non-partisan social institution of public diplomacy in Eastern Europe, providing an open and equal dialogue on global issues affecting the European Union, Ukraine, Russia and other countries.” Deze organisatie vormt een uitstekend platform om politieke beslissingen te sturen onder het mom van uitwisseling van ideeën, meningen en denkbeelden. Volgens een aantal vooraanstaande Amerikaanse analisten is bewezen dat Pinchuk onder één hoedje speelt met het Kremlin. Zij verwachten dat Putin c.s. hopen dat de USA vanaf januari 2017 bestuurd zal worden door een nieuwe Clinton administration, en Pinchuk en diens organisatie dan gebruikt kunnen worden om het Westerse sanctiebeleid tegen Rusland te verzachten en zelfs uit te bannen.
Putin en Gref bespreken de Podesta-strategie
Uit de Panama Papers is gebleken dat het Kremlin zich ook op een andere manier mengt in de komende presidentsverkiezingen. De Podesta Group,[6] een van de belangrijkste Amerikaanse lobbyorganisaties van de Democratische Partij, speelt daar-bij een faciliterende rol. John Podesta heeft door zijn functies van Chef Staf van Bill Clinton en adviseur van president Obama, een grote invloed binnen de Democratische Partij.
Deze Podesta Group blijkt middels haar voornaamste “agenten” – Tony Podesta, Stephen Rademaker en David Adams[7] – een innige relatie te onderhouden met de grootste spaarbank van Rusland, SBER bank,[8] geleid door een vroegere minister van Putin, German Gref.
De verborgen Washington-Kremlin connectie
De SBER bank is de grootste spaarbank van Rusland, die 30% van Ruslands totale bankactiva beheert en meer dan een kwart miljoen mensen op de loonlijst heeft staan. In het verleden heeft de bank een deel van haar activa gebruikt om clandestiene Russische inlichtingenoperaties te financieren. De Inlichtingendienst van het Ministerie van Buitenlandse Zaken – SVR (Sluzhba Vneshney Razvedki) – benut vrijwel alle buitenlandse agentschappen van deze bank en de bank heeft een warme relatie met de Russische ‘Gestapo’, de FSB. Door die relaties is het niet verrassend dat de bank intensief betrokken is bij het financieren van de rebellenlegertjes van de Donetsk en Luhansk in de bezette delen van Oekraïne. De Russische Centrale Bank, aangestuurd en beheerd door Putin’ s inner circle, is de belangrijkste aandeelhouder van deze bank en hoewel Putin de beslissingen van de SBER bank alleen op afstand stuurt, wordt geen besluit zonder zijn toestemming genomen. Daarom wordt de SBER bank door experts beschouwd als de verlengde arm van het Kremlin en heeft door de contacten met de genoemde Russische veiligheidsdiensten een slechte reputatie bij Westerse inlichtingendiensten.
Voor wat hoort wat
De Clintons rommelen met geld afkomstig uit de bankkluizen van het Kremlin. En zoiets schept verplichtingen. Mocht de verkiezingsstrijd door Clinton gewonnen worden, dan zal het Kremlin een tegenprestatie eisen en men behoeft geen genie te zijn om vast te stellen wat er wordt verlangd. Ruslands financiële sector is door het Westerse sanctie-beleid vrijwel gemuilkorfd en dus zullen Kremlin’ s machinaties toegespitst worden op de (gedeeltelijke of gehele) opheffing van de sancties. Voor het Westen wordt, na het rampzalige buitenlandse beleid van Obama, de toestand er absoluut niet beter op. Merkel, de informele leider van Europa, loopt aan de leiband van Erdogan en in het geval Clinton aan de macht in de USA komt, zal Putin machtswoord ook in het Witte Huis gaan klinken. Het Westen kan in 2017 gekneveld worden met het wurgkoord van twee despoten; een onbegrijpelijke misrekening van twee vrouwen die menen onaantastbaar te zijn.
___________________________________________________
[1] Een internationaal consortium van onderzoekscentra, media en 376 onderzoeksjournalisten uit 76 landen, die onderzoek verrichten naar corruptie in Oost Europa, Kaukasus, Centraal Azië en Centraal Amerika.
[2] Rodulgin, Vladimir Khotinsky, Oleg Gordin.
[3] Rossyia Bank, Russian Bank of Cypres (RBC).
[4] Eurofert Trading, Sandalwood Continental.
[5] Hij is in 2004 oprichter van de Yalta European Strategy Conference, eigenaar van de grootste metallurgische onderneming van Oekraïne (Krivorozhstal Group LLC), een belangrijke investeringsonderneming (East One,), een belangrijke staalproducent (Interpipe Group) en na Akhmetov de rijkste Oekraïner met een geschat vermogen van $4,2 miljard.
[6] In 1998 opgericht door de broers John en Tony Podesta.
[7] Rademaker en Adams zijn reeds plaatsvervangend staatssecretaris van Buitenlandse zaken in de regeringen van Clinton en Obama geweest. Het is voor velen duidelijk dat deze heren bij een eventuele overwinning van de Democraten, vooraanstaande posities zullen krijgen in de regering van Hillary Clinton.
[8] Dochterondernemingen van de SBER bank zijn ondoorzichtige firma’s als de Troika Dialog Group gevestigd op de Kaaimaneilanden, SBGB Cyprus limited gevestigd op Cyprus, en de in Luxemburg geregistreerde SBER Bank International. De bank kwam in 2014 in grote moeilijkheden toen de USA de SBER bank op de sanctielijst zette.