In twee delen ga ik dieper in op de begrippen gender(on)gelijkheid, de positie van de vrouw in maatschappij en gezin, en de problemen die daar zoal bij op duiken. Het begrip van totale gelijkheid is naar mijn smaak een ‘communistische utopie’ en het streven ernaar is niet alleen onverstandig, maar vindt ook allerminst brede steun onder het electoraat.
Inleiding
Waar komt toch het idee vandaan dat als er gesproken of geschreven wordt over emancipatie van vrouwen, dit vooral moet gaan over het recht van vrouwen op betaald werk op topniveau!
Wie dagbladen en vrouwentijdschriften bijhoudt of nieuwsprogramma’s op TV volgt, wie luistert naar wat er door ministers en Kamerleden wordt georeerd, komt tot de ontdekking dat de focus voor het welbevinden van vrouwen is gefixeerd op hun maatschappelijke positie: of zij aan de top kunnen komen en of er niet dringend een quotum moet worden ingesteld voor het aantal vrouwen in de top van het bedrijfsleven en de politiek. Daar zou het geluk van vrouwen in onze samenleving vanaf hangen en daar zou onze maatschappij grote stappen vooruit mee maken! Althans volgens de neoliberale politiek van mevrouw Ingrid van Engelshoven van D’66, minister voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap.
Het idee dat vrouwen net als mannen maatschappelijk werkzaam moeten kunnen zijn, is al meer dan 120 oud. De strijd om gelijke lonen is veel jonger en de discussies over de noodzaak van vrouwen in de top van het bedrijfsleven is van de laatste dertig jaar.
Aan het einde van de 19e eeuw, onder invloed van de snelle modernisering en industrialisatie, ontstond een gestaag groeiende middenklasse die profiteerde van de economische mogelijkheden die deze veranderingen boden. Steeds meer vrouwen gingen zich afvragen waarom de individuele vrijheid en gelijke rechten niet op hen van toepassing was. “Zo begon het feminisme als een radicale beweging die probeerde te breken met paternalistische rolpatronen en die de achterstelling van de vrouw als koevoet gebruikte voor fundamentele kritiek op structurele ongelijkheden waar de kapitalistische samenlevingen in grossieren”. 1)
Deze eerste feministische golf (van 1870 tot 1920) was hoofdzakelijk was gericht op het verwerven van vrouwenkiesrecht, toelating tot (hoger) onderwijs en betaald werk. Dat het feminisme over gelijkheid van mannen en vrouwen zich baseerde op de ideologie van Marx en Engels was bij een meerderheid van vrouwen niet bekend! Toen niet en nu nog steeds niet, met uitzondering van de vrouwen die zich oriënteren op een radicale strategie, waarbij het gaat om het afschaffen van mannelijk en vrouwelijk. 2) blz157 Diversiteit. Deze radicale dames, onder aanvoering van Amerikaanse filosofe J. Butler, zijn van mening dat het verschil tussen man en vrouw een sociale constructie is. 3) idem. Biologische verschillen worden ontkend en vooral afgedaan als onbelangrijk. Ondanks dat het slechts om een heel beperkte groep aanhangers gaat, winnen deze mensen veel invloed met name binnen universiteiten. Ook passen zij deze “visie” toe op de opvoeding van kinderen, wat tot ziekelijke denkbeelden heeft geleid in de USA. 3) Dit hadden Marx of Engels ondanks hun radicaliteit nooit voorzien. En ik denk dat zij zich in hun graf zouden omdraaien als ze met deze consequenties van hun opvattingen over bevrijding van vrouwen geconfronteerd zouden worden….
- (De mythe van de gemaakte vrouw: nieuw licht op het feminisme; Ewald Engelen, geselecteerde tekst uit filosofische pamfletten Nieuw Licht)
- Diversiteit, Identiteit en de ‘Culture Wars’, pag. 154/155, Esther van Fenema en Bas Hengstmengel.
- Pag. 157, idem
Gelijkheid tussen mensen is een communistische utopie
Aan het begin van de 20ste eeuw doofde het feministische vuur nadat de Eerste Wereld Oorlog uitbrak. In die tijd leverden vrouwen wel het bewijs dat zij net als mannen in productiewerk ingezet konden worden, toen hun mannen in de oorlog naar het front waren vertrokken.
Kort na de beëindiging van de oorlog werd op juli 1918 in Rusland de tsaristische familie vermoord door de communisten, want de weg moest vrij gemaakt worden voor een nieuw regiem. Er brak een burgeroorlog uit die 2 jaar duurde. Nadat partijleider Lenin en zijn kameraden tijdens deze oorlog de macht hadden overgenomen, werd in de toenmalige Sovjet-Unie met geweld een nieuwe koers doorgedrukt: het socialisme werd ingevoerd. De marxistische ideologie die ook het radicale feminisme had voortgebracht, stond model voor deze maatschappijverandering. Iedereen moest binnen dit systeem gelijk zijn aan elkaar, de bezitloze proletarier stond model! Privé-eigendom was contrarevolutionair, dus werd afgeschaft. De boeren vormden een achterlijke klasse en moest verdwijnen!
Dit waren de gevolgen: De boeren werden uit hun boerderijen verjaagd, hun land werd onteigend, samengevoegd en onder staatsbestuur gebracht met het oog op de planeconomie. Hele boerenfamilies werden gearresteerd en afgevoerd naar gevangenissen en kampen.
“De arrestaties golfden door de straten en de huizen als een epidemie. Zoals mensen een epidemische besmetting aan elkaar doorgeven zonder het te weten: door een handdruk, door hun ademhaling, door het overhandigen van dingen.” 3) blz. 71 De Goelag Archipel, Alexander Solzjenitsyn.
Families en gezinnen werden geheel uiteengerukt, kinderen waren aan hun lot overgelaten onder het mom “dat de partij hen zou opvoeden”. Kinderen hadden geen gezin nodig maar de partij! zei Stalin. De vrouwen moesten, gelijk aan de mannen, zwaar werk doen in de strafkampen tot ze er vaak dood bij neervielen. Álle vrouwen werden geacht te werken, alleen waren de omstandigheden voor de vrouwen van “bevoorrechte arbeiders” minder zwaar.
Met het ten gronde richten van de boerengezinnen die het grootste deel van de Sovjet- bevolking vormden, werd een tirannie ingezet die zijn weerga nog niet kende. Niet alleen 20 miljoen doden, maar ook een rigide hersenspoeling door de dreiging van terreur en dwangmaatregelen. De planeconomie leidde tot grote verliezen in de landbouw met hongersnood tot gevolg. Noodgedwongen besloot Stalin in 1932 tot een politieke matiging en kregen sommige boeren weer een stukje grond toegewezen en werd beperkte vrije handel weer toegestaan.
Gezinnen en de opvoeding door ouders bleven afgeschaft. Tot het in 1938 volkomen uit de hand was gelopen en kinderen en jongeren op straat zwierven. Als dieven, misdadigers of prostituees hielden ze het hoofd boven water, als ze niet als dwangarbeider in kampen waren opgesloten. De staatsinstellingen waren totaal niet op hun taak berekend en hadden weinig bekommernis om de verweesde boerenkinderen.
Het “ideaal” van gelijkwaardigheid tussen vrouwen en mannen – als werkobjecten maar niet als mensen – werd door de Sovjet-communisten rücksichtslos doorgedrukt, nadat zij eerst de hele oude maatschappij hadden omgeploegd en alle bestaande waarden en normen hadden vertrapt. Wie blijk gaf deze waarden niet allemaal op te geven, wie nog een geloof beleed, die werd als burgerlijk slecht element de mond gesnoerd, afgevoerd en verbannen.
Pas in 1938 greep dictator Stalin in, sloot de instellingen en werden ouders opgeroepen en verplicht om hun kinderen tot goede communistische staatsburgers op te voeden!
De ideologie dat gezinnen overbodig waren en vrouwen in de eerste plaats en vooral buiten de deur moesten werken, dompelde de samenleving onder in wanorde en verdriet.
De betekenis van dit historische wanbeleid, dat aan vele vrouwen en kinderen het leven kostte, is helaas nooit doorgedrongen in de feministische beweging. In elk geval niet in Nederland, en zeker niet bij de vrouwelijke politici die nu opnieuw het geloof verkondigen dat zgn. “gendergelijkheid”, gelijkheid tussen man en vrouw en alles wat daar zich tussen in beweegt (LHBTI alfabet) pas een échte bevrijding is van de “geconstrueerde ongelijkheid”.
Ik vraag me na het voorgaande af wat die “gendergelijkheid” eigenlijk bijdraagt aan de bestrijding van het Coronavirus nu Nederland en heel de wereld onder deze pandemie gebukt gaat. Mijn inziens zijn het de artsen, verpleegsters en wetenschappers die op de toppen van hun kunnen bijdragen aan deze bestrijding. Er is geen patiënt of hulpverlener die zich afvraagt welke “genderidentiteit” zijn of haar collega heeft. Wat telt is zijn of haar deskundigheid.
Morgen volgt deel 2.
.
Echte mannen en vrouwen sterven uit. Man en vrouw vullen elkaar zo mooi aan, maar dat mag niet in de anti-natuurlijke dystopie waar we heen gaan..
Ja, wat u zegt: steeds vaker lijkt dat zo te zijn. Maar hoeveel hiervan hebben we nog zelf in de hand! Mensen kunnen nog steeds kiezen voor een vaste relatie, een huwelijk , samen kinderen opvoeden, ze de weg in de wereld wijzen en ze laten zien wat er in de laatste 120 jaar in de wereld gebeurde. Helaas laat het onderwijs het helemaal afweten als het gaat over onze eigen Nederlandse geschiedenis. Maar daar kunnen we wel wat aan doen. Zelf vertellen, kinderen er met de haren bijslepen, ze respect bijbrengen voor hun afkomst, hun grootouders, ze op weg helpen om hun toekomst uit te stippelen. Ook strenger zijn: waarom moet een 18 of 20 jarige al de hele wereld afreizen? Waar is hij of zij naar op zoek? Dat idiote gereis, waar mensen nu de wrange vluchten plukken omdat ze niet terug kunnen. U of ik zijn niet verplicht om dat zootje wauwelaars in de politiek na te praten of te volgen. En zeker niet om die anti-natuurlijke dystopie te geloven en te volgen.
Utopie gebruik ik in bovenstaande tekst voor een niet te verwezenlijken ideaal, zoals het hele communisme een niet te verwezenlijken doel betreft, verre van een ideaal. Ik bedoel hier vooral die kleine radicale vervelende en hard schreeuwende minderheid mee, die het beeld verpest voor die grotere groep van mannen en vrouwen die gewoon homoseksueel of lesbisch zijn. Inderdaad zoals die schreeuwers en blootlopers in de Gay parade. Ik heb daar helemaal niks mee, en ik denk dat de meeste mensen met die lui niks op hebben. Net zomin met die Sylvana Simons, die ook altijd onzin uitslaat en daar nog geld voor krijgt ook. Jetten vind ik een halfgare, net Simons, die de geschiedenis niet kennen. Maar ondertussen weten veel mensen dat dit zo zit. En dat is wat u nu toevoegt aan mijn tekst. Dus daar hoef ik het niet over te hebben. Dank voor uw reactie.
… ‘een communistische Utopie?’ Was het maar zo! Het is nog veel erger…
Een halve eeuw geleden was het COC een onschuldige belangenbeweging, net als het feminisme, die probeerde voor die leden op te komen die er geen probleem mee hadden zich als zodanig te manifesteren. Dat vergde destijds enige moed omdat het geen verdienste was om homo te zijn zoals Jette ons nu pretendeert wijs te maken..
Daarna is het COC, volgens het vaste communistische patroon, geïnfiltreerd door activisten van het slag CPN resp. PSP, en nu is homofilie een volledig gepolitiseerd links wapen in de ondermijning van de democratie (net als het klimaat). Iedereen die homofiel is of zou kunnen zijn wordt door de politieke nazaten van voornoemde communisten in G.L. en D’66 tot ‘slachtoffer’ verklaard hetgeen kwalificeert voor dikke subsidies zodat de democratie verkracht kan worden op kosten van die zelfde naïeve democratie.
Ondertussen wordt homofilie door deze activisten tot het hoogste goed gepromoveerd en moet iedereen daar respect voor betuigen en vooral tolerantie. Het kwalificeert welhaast als mensenrechten… Het overgrote deel der homofiele mannen en vrouwen heeft deze communisten totaal niet nodig en wil ook niet geassociëerd worden met de gedegenereerde engerds die in de Gay Parade zich wekenlang te buiten gaan in een serie orgieën van London, via Berlijn en Amsterdam tot Genève etc.
Dat zieke, vaste patroon heeft het feminisme ook doorgemaakt en dat is nu verloederd tot de huidige groep hysterische, lesbische trollen die los op straat lopen te gillen dat Baudet doodgeschoten moet worden.
Emancipatie? Ik denk het niet! Rechten van de vrouw? Ik denk dat het meer gaat om positieve discriminatie voor vrouwen die het anders nèt niet maken. Deskundigheid? Kijk naar het noodlot dat het VNO tegemoet gaat met zo’n D’66 feministe als voorzitter…
Moederschap in de ban ? Te laat; had moeten gebeuren vóórdat Rutte, Timmermans , Seegers, Jetten enz. waren verwekt !
Kennelijk maak ik in dit stukje niet duidelijk dat het niet alleen om biologisch moederschap gaat, maar moederschap begrepen als de persoon, de vrouw meestal, die kinderen in hun eerste jaren verzorgt en opvoedt. Dit aspect van het moederschap wordt door de feministen totaal genegeerd.
Dit eerste deeltje is een klein stukje van het langere betoog dat ik in gedeeltes zal publiceren, waarin ook wordt uitgewerkt hoe de opvoeding van veel babyboomers, in elk geval degenen die links afsloegen en nu verantwoordelijk zijn voor een koers waarin opvoeden steeds meer wordt uitbesteed. Hoort u zelf ook tot die babyboom generatie? Ook liever niet geboren? of heeft u wel een opvoeding en opleiding gehad waarin argumenteren nog belangrijk werd gevonden?