De geldsmijterij rond de Dag van de Democratie is niet nieuw; denk bijvoorbeeld aan de subsidies voor milieu-activisten, de promotie van de EU en van ons koningshuis, de vele fora die aan voorlichting, draagvlak en schoolprojecten mogen doen (met belastinggeld), het absurde wietexperiment, de volstrekt zinloze persoonsbeveiliging voor politici (tegen wie eigenlijk?), de Amsterdamse opvang van illegalen en aan de vele staatsprijzen, eredoctoraten en cultuurprojecten.
Dat er ook wordt gesproken over de milieureligie is een goede zaak, mits het gaat over de ondemocratische dan wel onwettige besluitvorming. Helaas een ‘normaal’ fenomeen zoals onder meer zichtbaar bij de besturen van Utrecht, Amsterdam en Tilburg.
Gelegaliseerde diefstal
Niet alleen via de ‘eigen’ pensioenfondsen voor politici en topambtenaren alsmede een greep in de pensioenkas van het ABP worden de burgers bestolen, de misstanden bij het UWV, de VN, de EU/ECB, de banken, de verzekeraars (woekerpolissen), de curatoren, de schuldsanering, de ontwikkelingshulp, de ict-projecten, de milieusubsidies en de belastingdienst omvatten duistere geldstromen. Een actuele methode is het fenomeen van een miljardenfonds, bijvoorbeeld voor de zgn. energietransitie. Ongetwijfeld zal het wederom de aanduiding ‘innovatie’ krijgen, maar nieuw is alleen de genoemde omvang van het bedrag en de oncontroleerbaarheid die reeds is gebleken bij al die andere doelstellingen. Waarom geen nationaal fonds voor de woningbouw met de miljarden van de pensioenfondsen en gegarandeerd door de staat? Want onder ‘infrastructuur’ kan ook de miljardensteun aan de ‘geprivatiseerde’ NS, de nieuwe elektriciteitsnetwerken, de sluiting van centrales en de (ver)bouw voor parlement/ koningshuis/ Justitie/ ambassades schuilgaan. Zelfs het meebetalen aan de ‘vergroening’ van bepaalde EU-landen is niet uitgesloten, gezien de ambities van mevr. Lagarde…
Groenland
Landen moeten voorzichtig zijn met hun kritiek op het voorstel van president Trump in zake de eventuele verkoop van Groenland. Uiteraard is daar tegenwoordig instemming van het Deense parlement voor nodig. Doch de geschiedenis laat zien dat veel eerder gebieden werden verkocht, geruild, opgeëist of zelfs weggegeven: New York, Suriname, Oost-Pruisen, Elzas-Lotharingen, Afrikaanse koloniën, Alaska, Hong Kong etc. Indien de Britten destijds Hong Kong hadden gekocht, had het dezelfde status kunnen krijgen als Gibraltar of de Falklands. Meer recent: Nederland heeft Nieuw-Guinea gewoon weggegeven, ondanks protesten van de bevolking. Moskou werd ‘schadeloos’ gesteld bij de overdracht van Oost-Duitsland; Zuid-Afrika viel in handen van een terreurorganisatie en vervolgens de ‘politieke’ maffia, net als Venezuela en Gaza; Zuid-Vietnam, Tibet en de Krim werden veroverd; Kasjmir, Noord-Cyprus en deelstaten van Georgië (Abchazië, Zuid-Ossetië) zijn door ‘vredestroepen’ bezet. Dat Trump zijn voorstel niet in diplomatieke discretie verhult, is jammer, maar niet absurd.
Milieuterreur
Wie het – terecht – opheffen van de Natura 2000 wetgeving in één adem noemt met (nog) meer geld voor natuurbeheer, beseft kennelijk dat milieuterreur kan worden ‘afgekocht.’ Waarom het parlement dit oogmerk destijds heeft genegeerd is onbegrijpelijk en heeft de activisten een onacceptabele machtspositie gegeven. De gevolgen zijn bekend: niet alleen bij de even absurde energietransitie (de miljardenblunder van deze regering), de Urgenda-rechtspraak en de akkoorden van Parijs en Marrakesh wordt aan de zgn. milieubeweging een strategische machtspositie toegekend, maar eveneens bij de industriële en infrastructurele ontwikkeling van ons land alsmede de woningbouw heeft de regering zich overgeleverd aan allerlei ‘onvoorziene’ en ondemocratische invloeden. Spijtig dat er momenteel geen meerderheid te vinden zal zijn voor een parlementaire enquête over 20 jaar wanbeleid, want de ‘groene religie’ heeft het gezond verstand overgenomen, ook in de rechtspraak.
Slordig
Het lijkt bijna opzet dat een Telegraaf-journalist de term KMA-officier (officier opgeleid aan de KMA) gebruikt, waar het gaat om een onderofficier-instructeur die een geweldsdelict zou hebben gepleegd. Twee fouten dus bij gebrek aan zorgvuldigheid. Ook de WUZ-redactie (de Telegraaf) zou wat vaker kunnen ingrijpen, bijv. als een briefschrijver beweert dat bij een autokostenberekening wel rekening is gehouden met de aanschafprijs, maar niet met de afschrijving. Welke andere manier is er om rekening te houden met de aanschafkosten? Op dezelfde dag (3 sep) glipte eveneens de volgende merkwaardige bewering van een briefschrijver erdoor: de wereld zou versteld staan van een Nederlandse luchthaven in zee. Kennelijk weet ook de redactie niet wie de bouwer is van het Palm Jumeirah eiland bij Dubai (van Oord) en hoe lang de nieuwe luchthaven van Hong Kong al bestaat.
Verantwoordelijkheid
Sinds het rapport over de (drugs)criminaliteit in Amsterdam komen ook de ouders van de daders in beeld. Alsof er geen buitenlandse bendes van beroepscriminelen bij betrokken zijn of ambtenaren, bestuurders en politici. Daarnaast moet in dit geval de rol van de Amsterdamse burgemeesters en hoofdcommissarissen worden genoemd; met name Aalbersberg en Welten. Allebei beloond voor wegkijken in opdracht van de verantwoordelijke minister van Justitie?
Wie is er bang voor ‘Brexit’ Johnson?
De paniek die een rapport veroorzaakt over de mogelijke gevolgen van Brexit, is voor een leek onbegrijpelijk. Waarom zouden de Britten invoerrechten gaan heffen en files veroorzaken, waar het vrachtverkeer nu gewoon kan doorrijden (behoudens controles op illegalen)? Het zal eerder de EU zijn, die straks files veroorzaakt, indien Britse goederen de grens overgaan. Met name ook de ophef over de grens met Ierland lijkt kunstmatig. Indien premier Johnson ervoor kiest met Ierland vrij handelsverkeer af te spreken, dus gewoon de huidige situatie continueren, dan kan het alleen Brussel zijn die gaat dwarsliggen. En daarmee zijn ware aard toont. Dat intussen de Britse oppositie onderhandelingen eist, waar men het concept-akkoord van May heeft weggestemd, is nauwelijks realistisch gezien de houding in Brussel. Dat Johnson zich hier desondanks mee laat sarren is alleen verklaarbaar uit diens streven naar nieuwe verkiezingen en een sterkere positie bij een no-deal Brexit.
.