Rechtspraak in bolsjewiekenstijl

“….Uit bladzijde 5, 10 en 14 van het ambtsbericht van 10 september 2014 blijkt dat juridisch geen enkele rechtszaak tegen mij kan worden aangespannen… het OM stelde dat zelf voor, maar dat de minister niet adviseerde vanwege de grote kans op een artikel 12-procedure waarmee enkele gedupeerden dreigden….men (het OM en vermoedelijk ook Justitie) was bang voor een stroom van kritiek op een sepot besluit en werd een rechtszaak aangespannen…het is ongehoord en onacceptabel dat het ministerie van Justitie het OM helpt en zich inhoudelijk bemoeit met een strafzaak tegen de politieke leider van de oppositie…de rechtszaak die wij nu zien, is dus een politiek proces. Die bewijzen liggen er al. U (rechters) negeert ze, u vraagt niks op, u onderzoekt het niet en lijkt het antwoord niet te willen horen. Dat kan toch niet. Inmenging vanuit het ministerie mag toch niet” (Wilders, 5 september 2019.).

Als dat juist is en inderdaad het ambtsbericht uitdrukt dat er geen juridische basis om de zaak voor de rechter te  brengen, dan rijst de vraag wie en wat is de oorzaak van die plotselinge omslag bij het OM?

In de jaren na het ambtsbericht volgen kafkaëske ontwikkelingen elkaar met de regelmaat van een klok op. Ontwikkelingen en gebeurtenissen die niet thuis horen in een gidsland waar overheidsfunctionarissen regelmatig de wijsvinger strekken om andersdenkenden binnen en buiten Nederland regelmatig stevig de les te lezen. Een land waar politie, OM en rechters regelmatig jammeren dat ze niet de capaciteit noch de instrumenten hebben om de wet zodanig te handhaven dat de veiligheid van de samenleving niet in gevaar wordt gebracht. Een land waar een verwarde minister-president zijn politieke tegenstander toebijt: “niets van de partij van zijn tegenstander heel te laten”. Nausicaa Marbe schrijft in haar column van 5 september:

De rechter zei gistermiddag dat het maatschappelijke belang van het proces groter is dan het belang van Wilders. Pardon? Hogere belangen bepalen dus het belang van het proces, ook al zou het juridisch verdedigbaar zijn het proces te stoppen omdat Wilders onrecht is gedaan. Hoe moet je zo’n raadselachtige uitspraak interpreteren? Dat de samenleving gebaat is bij een proefproces over de politieke standpunten van de PVV? Of dat de samenleving gebaat is bij een proces dat de bemoeienis van Justitie verder onderzoekt? Beide motivaties zijn nadelig voor Wilders, die kennelijk uit ideologische motieven extra lang in het beklaagdenbankje moet blijven.

De rechters lieten in het midden wat dat maatschappelijke belang in hun ogen dan wel was. Duidden ze op die duizenden aangiftes met een door de politie verzorgde voorgedrukte tekst, waar de aangever aangemoedigd of opgehitst door anti-Wilders groeperingen alleen maar een handtekening, kruisje met duimafdruk hoefde te zetten? Een groot deel van de duizenden aangevers (sommigen deden aangifte op verschillende politie bureaus, ook dat kan in het prima georganiseerde Nederland) had geen idee had wat moest worden onderschreven. Een groot percentage beheerst de Nederlandse taal niet of nauwelijks. Wordt dat volume door de betreffende rechters vertaald als “maatschappelijk belang”? Of zit het maatschappelijke belang in de woorden van een verdwaalde minister-president om het niet door hem gepruimde soort populisme op te blazen? Het moet natuurlijk niet gekker worden.

Het lijkt er sterk op dat de adepten van de minister-president ondanks die duizenden aangiftes er toch niet gerust op waren dat die klachten zouden resulteren in een rechtszaak. Dus moest de verantwoordelijke minister in een van de achterkamertjes op het Binnenhof uitgebreid van gedachten wisselen met de hoogste baas van het OM. Gelet op de onthullingen was het doel een rechtszaak spits te maken. Wellicht was de gedachtenlijn de volgende: ”Het kan toch niet zo zijn dat een verkeerde populist (waarbij Rutte als de zelf verklaarde goede populist als meetlat wordt gebruikt) door de mazen van het justitienet zou glippen en garen zou kunnen spinnen bij een nakende verkiezing.” Dus hebben de heren VVD politici een showproces opgezet om invulling te geven aan de woorden van de politieke leider zoals dat in de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog en het Rusland van Poetin gangbaar was en is om een tegenstander op een effectieve manier buiten de deur te zetten.

Uit de twee showprocessen tegen de politieke leider van de (volgens Rutte c.s.) rechts-populistische politieke partij kan de doorsnee burger vaststellen dat niet juridische argumenten over strafbaarheid, maar de onwenselijke politieke lading van Wilders’ uitspraken tot vervolging hebben geleid. Centraal in die ontwikkelingen en gebeurtenissen bevinden zich politieke personen die zich voortdurend op de borst kloppen integer, eerlijk en recht door zee te zijn, maar nu de politieke maskers van een Poetin en een Maduro hebben opgezet om zich te ontdoen ven een hinderlijke luis in de politieke pels. De krampachtige inspanningen van het OM, daarbij ondersteund door de rechters achter de tafel, bevestigen dat koste wat het kost het imago van de politieke leider van een ongewenste politieke, partij beschadigd moet worden. Een andere conclusie kan niet worden getrokken uit de ontwikkelingen en gebeurtenissen van de laatste maanden.

Net als voor Trump blijkt ook voor Wilders te gelden: “je bent schuldig totdat je je onschuld eenduidig kunt aantonen en bewijzen”. Een uitspraak die gevoerd wordt door despoten, dictators en autocraten. Door politieke leiders van landen waar de rechtspraak niets voorstelt en de veiligheid gepolitiseerd is. Je kunt je dan ook afvragen of rechters en OM zichzelf nog iedere ochtend in de spiegel kunnen bekijken. Als ik een politicus zou zijn die nu het pluche van de Tweede Kamer bevuilt, zou ik me maanden niet meer buiten willen vertonen. Ik zou me diep schamen voor het puinhoopdossier dat OM en politiek hebben samengesteld. En de minister-president en de verantwoordelijke minister? Die zijn geen knip voor de neus waard en zouden samen met de hoogste baas van het OM en de betrokken vertegenwoordigers van de rechterlijke macht met pek en veren Den Haag uitgejaagd moeten worden. Je kunt je afvragen hoe diep mensen willen zinken voordat ze erkennen ergens de verkeerde afslag te hebben genomen.

Wanneer een doorsnee Nederlander de grappen zou uithalen die Grapperhaus en OM hardnekkig denken te moeten ontkennen, staat de hermandad snel bij hem voor de deur om hem in de houdgreep naar een naburig politiebureau af te voeren, Het geheel overziend is de vraag gerechtvaardigd of Nederland wel een moderne rechtsstaat is. Een vraag die des te relevanter is als de krantenkoppen van de laatste maanden op een rij worden gezet. Een rechtshandhaver die door een verdwaald lid van een bruidsstoet wordt neergeslagen; vertegenwoordigers van de hermandad die door twee andere verdwaalden worden aangevallen; toeschouwers die liever een leuk videootje draaien dan ingrijpen. En als klap op de vuurpijl een rechtszaak om een ongewenste politieke tegenstander kalt te stellen.

Wat is de volgende stap? Strafkampen voor andersdenkenden? Verbanning naar uitzichtloze regio’s? Afpakken van de middelen van bestaan? Het enige positieve aan de rechtszaak tegen Wilders is het gegeven dat Nederland zich ook bezondigd aan politieke processen en klassenjustitie. Je zou echter ook kunnen stellen dat het een van de negatieve aspecten is. Het is maar door welke zijde van een prisma de zaak bekeken wordt.

.