Wat is buitenlandse politiek ?

Fijnproevers zien politiek als ‘de kunst van het realiseren van het haalbare’, maar wereldwijd zien wij weinig van dergelijke fijne nuance. Integendeel, veelal streven compromisloze drammers Utopische doelen na, waaraan in de vorige eeuw meer dan honderd miljoen doden ten slachtoffer zijn gevallen.

Buitenlands politiek moet zich, bij extensie van het ‘fijnproeven’, in beginsel manifesteren in een heldere formulering van de buitenlandse politiek van een land, bepaald door het karakter van de natie waarin de eigen ‘normen en waarden’ hun rol spelen rond welke een land zich organiseert. Anderzijds is de vraag van belang wie een land vertegenwoordigt en hoe. C’est le ton qui fait la musique’.

In vele decennia heeft Nederland zich in zijn buitenlandse politiek als een bleek, ambitieloos maar hoogst pedant, moraliserend landje gemanifesteerd, van middenstanders met het opgestoken vingertje die bang zijn om helder te krijgen waar zij zelf voor staan en wat hun medemensen van hen mogen verwachten. Dat tekent de slappe, karakterloze ‘Polder’ ten voeten uit die, uit pure geestelijke armoede, zich voor zo ontzettend ‘tolerant’ uitgeeft om de eigen besluiteloosheid te verdoezelen. Ondertussen laten wij ons de kaas van het brood eten door iedereen die een grote mond heeft, variërend van de discipelen van Karl Marx tot die van Mohammed. Als dan ook nog legio bedrijven ertoe overgaan om ons aan de andere kant van de wereldbol te presenteren met een kaasmeisje op klompen in klederdracht, zakte mijn broek compleet af van diepe wanhoop.

Men zou nog kunnen zeggen ‘c’est le ton qui fait la musique’, maar wat te denken van narcistische intriganten als Timmermans en Koenders? Of kleurloze figuren als Halbe Zijlstra die zich groter moest maken dan hij is, of zijn onzichtbare opvolger Stef Blok. En dan nog een ongetwijfeld keurig opgevoed trutje als Sigrid Kaag, dat al jong in verkeerde handen is gevallen. De moed zakt je helemaal in de schoenen als zij, nog nèt voor een internationale boycot ingaat, fantastische bedragen haasje repje naar de terroristen van Hamas overboekt en ook nog eens honderden miljoenen ‘à fonds perdu’, naar zwart Afrika gireert voor ‘klimaat hulp’. Ondertussen kan de Nederlandse Marine in de straat van Hormuz – letterlijk – nog geen deuk in een pak boter schieten! Wat zijn onze prioriteiten en waar staan wij voor?

Het komt een beetje deprimerend over, op basis van zo’n wankel fundament is het moeilijk om een coherente buitenlandse politiek te formuleren die al vele jaren gestalte krijgt in achterhaalde, links ideologische, waanideeën van budgettaire derde wereld hulp, feitelijke steun aan terroristische organisaties en gewauwel over mensenrechten, kortom één groot zwart gat. Dit kan slechts omdat de knip op de beurs niet beheerd wordt door solide politici die eerst eens goed nadenken over wie wij zelf zijn en wat wij willen. Kortom, een onfrisse en onwenselijke politiek uit een zwalkende ‘Polder’.

‘Normen en waarden’ vergen heldere definitie die wij in de wandeling niet goed geformuleerd krijgen. Maar de gestage linkse aanval op die ‘normen en waarden’, van binnen uit, door een brutale 5^e colonne, brengt e.e.a. merkwaardig genoeg prima in beeld, zij het vanuit een negatieve invalshoek. Open grenzen, globalisme of noem het transnationalisme en het dagelijkse oprekken van hun geheime Marxistische wapen, de ‘mensenrechten’, stuk voor stuk op maat gesneden subversief gereedschap. Ziedaar de ‘progressieve’ hoekstenen, de ‘morele imperatief’ voor hun concept van een ‘progressief’ (wan)-beleid dat decadent-liberale doelen beoogt, zoals de vernietiging van de maatschappelijke hoeksteen van het gezin, de eigen nationale staat en onze religie, alles op de subversieve leest van de corrupte U.N. geschoeid.

Het kenmerk van een coherente buitenlandse politiek dient de bescherming van de eigen natie te zijn, van onze vrijheid, de familie- en vriendenkring die ons sociale netwerk vormen en de traditionele en religieuze banden die ons binden. De bewust veel te vage ‘progressieve’ agenda, mikt op ‘universele progressie’ op de planeet Utopia (wat dat ook zijn moge), beoogt in feite de vernietiging van deze essentiële onderdelen van onze samenleving. Zo helpen ‘progressieven’ ons, nolens volens, om ons focus scherp te krijgen op wat ons dierbaar is en, vooral, haalbaar en wenselijk is. Realisme in plaats van luchtfietserij.

De geopolitieke realiteit toont ons twee grote spelers, Rusland en China, die onze democratische ‘normen en waarden’ verfoeien en op een uiteindelijke confrontatie aansturen

Onder de meer democratische landen zien wij schakeringen van ‘decadent liberaal’ naar ‘authentiek liberaal’, waarbij de ‘decadent liberale progressieven’ in Brussel het niet kunnen nalaten om hun gebrek aan normen en waarden aan landen als Hongarije en Polen op te dringen. Ook de USA heeft, in een naïeve wens om de democratie te verspreiden, zich meermaals gebrand aan onwenselijke avonturen die niet realiseerbaar waren, zoals Obama’s experiment met de Islamitische lente, dat de Moslim Broederschap aan het bewind bracht. Ook aan hun macht blijken grenzen te zijn en Kant’s ‘permanente vrede’ zal altijd een illusie blijven zolang bemoeizieke ideologieën anderen het licht niet in de ogen gunnen.

Inherente dagdroompjes als ‘de universele rechten van de mens’ worden alleen maar tegen de democratische landen uitgespeeld door communistische intriganten, waarbij de U.N. hun vehikel is.

De veel geciteerde ‘Verlichting’ inspireerde een democratische ‘drive’ in de westerse wereld, zeker na de val van het Russische communisme, dat echter via de achterdeur van de jubelende goegemeente naar binnen sloop en vaste voet kreeg in de USA en grote delen van Europa, zoals Merkel’s Duitsland. De schade die deze verderfelijke vrouw in Europa heeft aangericht is onbeschrijflijk maar vertel dat maar eens aan een naïeve, haar welhaast adorerende Mark Rutte. Eén ding is zeker, democratie staat niet op haar wenslijstje, en evenmin op dat van de Arabische wereld die vol zit van levensgevaarlijke, ultra conservatieven met hun extremistische Sharia uitwassen als het nastreven van het Kalifaat, die bij ons een alarmerend welkom genieten van de 5^e colonne onder Lodewijk Asscher en Piet Hein Donner.

Zelfs na Poetin zal het Rusland niet lukken om een ware democratie te worden dankzij de illusies van een Tsaristische Grandeur die door de Communisten aan de ene kant verfoeid wordt maar aan de andere wordt nagestreefd zonder enig realistisch perspectief voor zo’n derde wereld land, dat zich slechts door het bezit van kernwapens en wereldwijde subversie manifesteert. Zodra Poetin weg is rollen de machtswellustelingen over elkaar heen om vooral geen normaal politiek bestel te tolereren.

China is vast in handen van communistische beulen die aanvankelijk aarzelden tussen groeiende welvaart voor een opkomende middenstand en het actuele onderdrukken van die middenstand door indoctrinatie van de jeugd en genadeloze repressie van iedere gedachte aan democratie, zoals wij in Hong Kong zien. Die communisten teren op visioenen van mondiale grandeur en expansie in plaats van een gedeelde plek onder de zon in vreedzame co-existentie met andere vrije landen.

Een eigen realistische buitenlandse politiek dwingt om ons eigen beeld te herzien en het sprookje van een mondiale, ‘progressieve’ democratie drastisch te herzien, want de antidemocraten staan openlijk vijandig tegenover die democratische principes. Zij zijn agressief en zagen overal aan democratische stoelpoten, dus laten wij niet naïef zijn. Ook in Den Haag is hun subversie al tientallen jaren lang gaande en ons laffe gebrek aan zelfrespect voor onze eigen normen en waarden wordt door hen uitgebuit via het monstrum genaamd ‘de Polder’. Die dient slechts de belangen van de communistische 5^e colonne der gevaarlijke ‘progressieven’. Het is geen strategie om de gevaren van die ‘Polder’ te negeren, laffe, politieke struisvogels is geen lang leven beschoren, integendeel! Als onze vrijheid ons lief is, moeten wij inzien dat er verschillende gradaties zijn van de beleving van wat wij ‘vrijheid’ noemen en niet denken dat een – in Nederland reeds lang illusoire – conservatieve meerderheid in Den Haag ooit gerespecteerd zou worden door de verliezers.

Hun ‘vrijheid’ kent andere spelregels, met name permanent ‘vuil spel’ in plaats van Kant’s ‘permanente vrede’ en de feiten wijzen uit dat zij aan de winnende hand zijn: onze soevereiniteit wordt als een Salami door Rutte en D’66 opgeknipt en aan Brussel uitgeleverd, de EU’s transfer unie steelt ons kaal, Merkel’s migratie is gestaag gevorderd met de implementatie van Coudenhoven Kalergi’s omvolking van ons continent inclusief Nederland, wij accepteren dat onze defensie volkomen wordt uitgehold door de club van de gebroken geweertjes, wij accepteren hondsbrutale islamitische usurpatie van onze normen en waarden onder het mom van vrijheid van godsdienst of ‘kutsmoesjes’ als racisme en slavernij, wij accepteren politieke processen om de vrijheid van meningsuiting van 2^e Kamerleden te ondermijnen, wij accepteren kritiekloos de toenemende Turkse invloed van Erdogan’s geheime dienst in Nederland, kortom, wij accepteren iedere provocatie en belediging, want wij ZIJN de Polder en ‘het Kartel’ garandeert het voortbestaan van die laffe bende door de kiezer buitenspel te zetten in het ‘cordon sanitaire’.

Dat heeft zijn weerslag in ons buitenlandse (wan)-beleid: Waar ‘authentieke liberalen’ een vorm van vrijheid nastreven die ons moet vrijwaren van Big Brother’s verstikkende invloed, streven ‘progressieven’ die vrijheid geenszins na, integendeel. Wat heeft de gevaarlijke agressie van een Timmermans tegen Hongarije en Polen anders te betekenen dan een volstrekt gebrek aan respect voor iedere andere vorm van democratie dan de zijne? Ontelbare landen kiezen uit puur opportunisme tegen ons concept van democratie door zich te laten omkopen in het ‘Zijde Route initiatief’ van de communistische Chinezen, die met het geld van hun éénzijdige handelspraktijken jegens de USA proberen de vrije wereld te subverteren.

Wat heeft de introductie van homorechten, homo huwelijk, feminisme en de transgender epidemie in ons buitenlandse beleid anders te betekenen dan een wijde opening voor Poetin die zich luidkeels hiertegen verzet? Hij drijft zo een wig tussen gematigde ‘progressieven’ en de extreme linkervleugel die deze hersenschimmen aan de man wil brengen via de dictatuur van het communisme van GL, D’66 en de PvdA als een ‘democratisch paard van Troje’? Kijk eens hoe een gladakker als Poetin zich als een alternatief presenteert voor de nu ook al in het nauw gerakende gematigde progressieven, die weldegelijk ook nog bestaan maar ondergesneeuwd worden door de extremisten. Gradaties in onze democratie worden handig uitgebuit, dus wat moeten wij in de wereld uitdragen als ons eigen beleid?

Hebben wij nog wel een eigen identiteit in die vermaledijde Polder? Is er nog een eigen formaat van democratie dat wij kunnen uitdragen in plaats van linkse ideologische uniformiteit? De wereld legt de USA als democratische leider van de vrije wereld grenzen op, maar ook wij moeten eens ophouden met die onzin van mensenrechten te preken en met twee voeten op de grond landen. Daartoe is eerst een binnenlandse consensus nodig over ‘onze normen en waarden’ na alle ‘progressieve’ ondermijning van onze maatschappij en hoe, respectievelijk of, wij die over de grenzen willen uitdragen.

Nu maken wij ons slechts belachelijk als pedante betweters over het klimaat omdat wij ons niet (willen) realiseren hoe volstrekt onbeduidend een Nederland is, dat toestaat dat ons buitenlandse beleid gedicteerd wordt door communistische landverraders als Duyvendak en zijn kliek terwijl de legio problemen zich voor ons opstapelen! Wat doet Rutte toch?

.