De ‘zaak Wilders’ is inmiddels een opmerkelijke klucht geworden, waarin de grondslagen van onze rechtstaat sterk onder druk staan. Het wordt steeds duidelijker dat de zaken rond Wilders niet op zichzelf staan, maar deel uitmaken van een bredere trend. Die trend is dat intellectuelen en activisten die waarschuwen voor het islamitisch terrorisme of de islam, niet alleen te maken krijgen met (be)dreiging van de kant van radicalen (meestal islamitische), maar ook met juridische vervolging in hun landen. En vervolgens blijkt daar, waar het recht op vrije meningsvorming en -uiting het pleit voordelig lijkt te beslechten, dat zich krachten aandienen die het met een ordentelijke rechtsstaat niet zo nauw nemen. Democratie loopt tegenwoordig in toga of met een wapen op zak.
De eerste zaak tegen Wilders was een strafproces gevoerd in 2010 en 2011 tegen het Nederlandse Tweede Kamerlid, die werd ‘verdacht’ van groepsbelediging, haatzaaien en aanzetten tot discriminatie, waarvan het vonnis volledige vrijspraak was. Deze rechtszaak startte op 4 oktober 2010. Op 15 oktober vroeg het OM vrijspraak op alle punten. Ties Prakken en Michiel Pestman traden op als advocaten namens de aanklagende organisaties Nederland Bekent Kleur, het Landelijk Beraad Marokkanen, de Turkse Arbeidersvereniging Nederland en de Antilliaanse organisatie MAAP. Nico Steijnen en Mohammed Enait traden op als advocaten namens de Beweging tot Herstel van het Respect, waarin een aantal moskeeën samenwerkt. Overigens kon de laatst genoemde, advocaat Mohammed Enait geen respect opbrengen voor om het even welke rechtbank, omdat hij al jaren weigert te gaan staan als de leden van een rechtbank binnentreden.
Tijdens het proces werd tweemaal een aanvraag tot wraking ingediend tegen de rechtbank. De tweede maal, op 22 oktober 2010, werd het wrakingsverzoek inderdaad toegewezen omdat de schijn van partijdigheid was gewekt. De rechtbank weigerde toen om getuige-deskundige Hans Jansen te verhoren. Aanleiding voor dit verhoor was dat de Amsterdamse rechter Tom Schalken zou hebben gepoogd de arabist en getuige-deskundige Hans Jansen te beïnvloeden, tijdens een etentje bij Palestijnenvriend Bertus Hendriks. En laat die Schalken nu juist een van de rechters van het Amsterdamse Gerechtshof zijn, die had bevolen het proces tegen Geert Wilders te starten… Nadat de zaak op 7 februari werd hervat met nieuwe rechters, werd al spoedig duidelijk dat deze reeks van kluchten uitsluitend werden opgevoerd om een op democratische wijze in de Staten Generaal verschenen politicus de voet dwars te zetten. Kennelijk was de politieke arena daarvoor onvoldoende geschikt.
Tweede zaak Wilders
Nu is er dan zelfs een tweede strafproces tegen Geert Wilders, die dit keer nog maar eens wordt verdacht van precies dezelfde aanklachten als in het eerste proces. De rechtstreekse aanleiding was ditmaal Wilders’ zogenaamde “minder Marokkanen”-uitspraak, die hij deed tijdens de uitslagenavond van de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014. In zijn functie als politicus dus. Tijdens de uitslagenavond op 19 maart 2014, waarbij de PVV meedeed in de gemeenten Den Haag en Almere, sprak Wilders een café vol PVV-aanhangers toe en vroeg hen of ze meer of minder Marokkanen wilden. Het publiek scandeerde daarop luidkeels ‘minder’, waarna Wilders antwoordde “Nah, dan gaan we dat regelen”.
Tijdens een interview, en later nogmaals in een persconferentie op 22 maart 2014, gaf Wilders te kennen dat hij uitsluitend criminele Marokkanen wilde uitzetten. Hij merkte daarbij op dat hij dit niet zo had hoeven te verwoorden in zijn toespraak, omdat hij naast het uitzetten van deze groep tevens een immigratiestop wenste en daarnaast het bevorderen van remigratie tot hoofdthema wilde maken. Na veelvuldige aansporingen op radio, televisie en in vrijwel alle kranten, besloten politie en het OM speciale ‘inloop-avonden’ te houden op politiebureaus teneinde de stroom aangiftes op te nemen. Op sommige bureaus werd zelfs koffie en cake geserveerd, terwijl vrijwilligers de niet zelden ongeletterde allochtone aangevers behulpzaam waren met invullen van de voorgedrukte aangiftes. Gewone burgers die aangifte wil doen van een gestolen fiets of molest, komen van een koude kermis thuis, want veelal is het bureau gesloten en die gaat echt niet open voor een praktisch gevalletje van een fiets ‘minder’. Op 9 december 2016 deed de rechtbank uitspraak. Geert Wilders werd schuldig bevonden aan groepsbelediging en het aanzetten tot discriminatie, maar werd vrijgesproken van aanzetten tot haat. De rechtbank besloot om geen straf op te leggen. Wilders ging onmiddellijk in hoger beroep en die zaak dient binnenkort weer.
Dat hele circus zag er dus op zichzelf al verdacht uit en nu blijkt de toenmalig Minister van Justitie en Veiligheid zelfs een aansporing te hebben gegeven om toch vooral een proces te voeren, omdat Wilders hen (de regering en diens partij – De VVD – ) ‘voor de voeten’ zou lopen. Met andere woorden: dit tweede proces is vooral tot stand gekomen omdat een Minister daarop aandrong. Gelet op het weinig verheffende handelen van rechter Schalken voorafgaand en gedurende het eerste proces, kunnen we ons natuurlijk moeiteloos afvragen wat het Ministerie van J&V dáár al mee te maken had. Al met al ademen beide zaken rond Wilders een sfeer uit van dictatuur. Wie een politieke mening ventileert of electoraal succes boekt met die opvatting, moet voortaan rekening houden met de mogelijkheid dat hij/zij vervolgd zal worden. Gewoon, omdat die mening niet past bij de mening van de heersende elites.
Wie niet meewaait met de Haagse wind, krijgt in het gunstigste geval een proces aan zijn broek en anders wel een kogelregen in rug en hoofd. Is dat democratie? Denkelijk niet en als men dat wel meent onder de Haagse kaasstolp dan zullen we hen helaas moeten meedelen dat in de verte de marcherende laarzen al hoorbaar zijn. Wanneer het ministerie van J&V en het OM niet grondig worden gereinigd van ‘entartete Kräfte’, dan kunnen ze daar immers ineens voor de deur staan. En meneer Opstelten moet natuurlijk een flink aantal aangiftes tegemoet mogen zien. Rond de zesduizend lijkt me voldoende. Kunnen we meteen eens uitvissen hoe dat nu ook alweer zat in 2001 en of Volkert inderdaad Justitie chanteert om privileges te krijgen…
.