Spekman en de geest van Marcuse

De voorzitter van de PvdA, Hans Spekman, heeft Geert Wilders gedemoniseerd door hem “een gevaar voor de democratie en de rechtsstaat” te noemen. Tot mijn stomme verbazing wordt door velen ontkend dat hier sprake is van demonisering. Zelfs Kees Boonman, de beste politiek commentator op tv, draaide er bij EénVandaag een beetje om heen: “Natuurlijk probeert Spekman zich wat goedkoop te profileren, maar Wilders is zelf ook niet vies van kritiek en wie kaatst kan de bal verwachten”. Zo luidde kort samengevat zijn betoog en dat is ook de mening van vele ‘weldenkende’ Nederlanders, die liever geen partij kiezen in een ruzie tussen twee populisten. Ja twee, want Spekman is een goedkope volksmenner, die op links stemmen probeert terug te halen bij GroenLinks en de SP.

De moordenaar van Pim Fortuyn heeft gezegd dat hij Pim en zijn plannen niet persoonlijk kende, maar dat hij op grond van uitspraken van anderen in de media had geconcludeerd dat Pim Fortuyn “een gevaar was voor de samenleving”. Door het motief en de woordkeus van Volkert van der Graaf te gebruiken, heeft Hans Spekman een enorme uitglijder gemaakt, waarvoor hij zich dient te verontschuldigen. Hij dient nu nadrukkelijk te stellen dat hij zich in alle opzichten distantieert van Volkert van der Graaf. Natuurlijk mag Spekman in harde bewoordingen kritiek uiten op het beleid van Wilders, maar niet door de persoon ‘een gevaar’ te noemen. Dat is pas echt verruwing van het debat.

Overigens raakt de kritiek van Spekman ook inhoudelijk kant noch wal. Waarom zouden tegenstanders van het immigratiebeleid en/of de islam zich niet mogen organiseren? Als sinds jaar en dag kijken Spekman en zijn kornuiten goedkeurend toe als linkse actiegroepen de straten onveilig maken. Lees hiervoor de uitstekende column over Pegida van Ton Nijhof.

 

Linkse larie

Oude tijden zullen herleven, want linkse activisten zijn zelden origineel. De hoogtijdagen van het actiewezen waren in de jaren 1968 (Parijs) tot 1985 (demonstraties tegen de NAVO). De toegepaste methoden leunden in belangrijke mate op het gedachtegoed van de marxist Herbert Marcuse, die het kapitalisme en de parlementaire democratie afwees vanwege hun vermeende ‘repressieve’ karakter. Hij legitimeerde ‘directe actie’ en het beknotten van de vrijheid van meningsuiting, als die werd gebruikt om ‘rechtse’ gedachten te verspreiden. Hele generaties socialisten leerden discussietechnieken, die weer terug zijn van weggeweest. Veel misbaar maken over uitspraken die uit hun verband zijn getrokken, of zelfs nooit zijn gedaan, is het eerste opstapje naar demonisering van de tegenstander. Selectieve verontwaardiging is natuurlijk een beproefde taktiek. Het meest gebruikte retorische trucje is de zaak omdraaien. Terwijl het communisme in al zijn gedaanten de trekken vertoonde van een militaire dictatuur die aanzette tot haat, werden verdedigers van het vrije westen beticht van het hebben van een ‘vijandbeeld’. Dergelijke lariekoek ging er grif in bij linkse christenen, die en masse op bedevaart gingen naar Cuba en de DDR. De ‘fellow travelers’ van toen, al door Lenin ‘nuttige idioten’ genoemd, hebben het communisme ingeruild voor de islam.

De fictieve ‘mir’ (vrede) van het communisme geldt nu voor de islam. En zoals destijds democraten een ‘vijandbeeld’ zouden hebben gehad van het communisme, zo word je thans van ‘islamofobie’ beticht als je wijst op het inherent gewelddadige karakter van de islam. In de ogen van veel moslims is de democratische rechtsstaat een verdorven systeem dat de islam zijn superioriteit ontzegt, ongelovigheid bevordert en dus met geweld mag worden bestreden. De aantrekkingskracht van deze theorie op linkse intellectuelen die zijn geïnfecteerd met het overeenkomende Marcuse-virus, mag duidelijk zijn. Bovendien hebben links en de islam de Verenigde Staten als gemeenschappelijke vijand, dat schept een band.

 

Totalitaire redenering

En dus, conform het beproefde omkeringsprincipe, wordt nu Geert Wilders omschreven als een bedreiging voor de rechtsstaat. Terwijl Wilders op tv duidelijk zei: “Ik heb niets tegen moslims. Als moslims zich aan de wet houden, hebben zij dezelfde rechten als u en ik”. Volgens zijn tegenstanders kan geen onderscheid worden gemaakt tussen de islam en individuele moslims. Als je de islam afwijst, zou je ook individuele moslims afwijzen c.q. beledigen. Deze onzinnige, totalitaire redenering is de kern van de vervolging van Geert Wilders. De communistische heilstaat heeft nergens bestaan, al meenden sommigen haar te vinden in Cuba of de DDR. De islamitische heilstaat bestaat evenmin. Op de index van landen met de gelukkigste bevolking scoort het vrije westen hoog en de islamitische wereld onveranderlijk laag.

Nadenken mag. Aan de basis van onze rechtsstaat staat de vrijheid van geweten, zoals bepleit door Willem van Oranje. De linkse gedachtenpolitie die nu rondwaart, is wellicht de enige serieuze bedreiging van onze rechtsstaat. De geest van Marcuse zal de komende jaren weer flink rondspoken.