Wijlen John Kenneth Galbraith, de in 2006 overleden econoom cum diplomaat heeft ooit de wijze woorden gesproken : “ Marx profoundly affected those who did not accept his system. His influence extended to those who least supposed they were subject to it.”
Ronald Reagan hakte het communisme van de USSR in de pan, maar dat daarna juist de USA het communisme hebben geadopteerd is navrant en de, al decennia gaande, indoctrinatie van makkelijk manipuleerbare jongeren is tijdens Obama tot een zwarte magie verheven.
Die resulteert in de opkomst van een generatie van millennials die binnenkort het politieke en maatschappelijke toneel gaan domineren, niet door hun intellect maar wèl door hun aantallen. De invloed van Marx heeft, gelukkig, ook conservatieve liberalen beïnvloed, resulterend in een veelal kritische attitude jegens communisten.
Al in de zestiger jaren zag ik, als student op vakanties in California, hoe een generatie van non-valeurs, aan drugs, seks en drank verslaafde hippies – die zich voor student uitgaven – zich begon te realiseren dat hun negatieve houding jegens de wereld hen tot kansloze outsiders degradeerde.
Totdat het opkomende communisme hen een laatste, desperate strohalm bood. In die ideologie van “ongelijkheid, maatschappelijk onrecht, racisme en andere sociale problemen” – tot vandaag als de artificiële smaak van de dag het klimaat – zagen zij plots onverhoopte, riante kansen ter legitimatie van hun parasitaire leeghoofdigheid. Zij vonden hun (seculiere) religie en geloofden ergens in!
Door zich te organiseren in linkse actiegroepen konden zij zelfs aan geld komen via subsidies, leidend tot banen – o.a. in het onderwijs, vandaar al die sociologen en politicologen – en, van lieverlee, zelfs in het bedrijfsleven en de politiek. Dat vertaalde zich in onverwachte en onverdiend politieke macht: hun reddende engel van het Marxistisme kreeg tastbare gestalte.
Wie aan hun seculiere communistische religie komt, waaraan zij hun lucratieve bestaansrecht ontlenen, is daarom – héél begrijpelijk – “een Nazi”! Galbraith verwoordde dit: “It is a far, far better thing to have a firm anchor in nonsense than to put out on the troubled seas of thought.”
Vandaag de dag schrijft Alexander Markovsky, verbonden aan het “ London Center for Policy Research” (een conservatieve “ think tank” aan het King’s College, New York City), een rijk palet aan erudiete literatuur over het (Amerikaanse) communisme. Een interessant voorbeeld van zijn lijn van gedachten is deze: “It seems that socialism is like an infectious disease that everyone has to get ill of to develop immunity. As Alexander Solzhenitsyn pointed out, “For us in Russia, communism is a dead dog, while for many people in the West, it is still a living lion.”
Die dode hond is gereïncarneerd in de Democratische partij in de USA en heeft de vitaliteit van een pak jonge honden, zo niet een leeuw, herkregen. De Democratische winst in de “midterms” van afgelopen november leidde tot de komst van Marxistische millennials in het “House of Representatives” die enorme problemen voor de, door hen verscheurde, Democraten opleveren met hun onversneden socialistische ideeën, waarin een octogenaire Bernie Sanders deelt.
Zoals de – letterlijk en figuurlijk – overjarige Angela Merkel nu hondsbrutaal alle schone schijn overboord gooit en onverbloemd aankondigt hele Islamitische hordes te gaan importeren zonder dat er nog sprake zou zijn van hulp aan legitieme asielzoekers, zo mikken deze millennials erop om de USA een onversneden communistisch Utopia te maken, de “ United Socialist States of America.”
Door de, dankzij de linkse subversie, bedroevende kwaliteit van het Amerikaanse onderwijs weten deze nitwits niet eens wat de USSR was, laat staan dat dat hen aan het denken zou zetten over al het communistisch leed in de afgelopen eeuw. Zij zijn een militante groep – die zich onder meer manifesteert in hun fascistische Antifa-activiteiten – van slecht en vooral verkeerd geïnformeerde lieden die zichzelf zien als “slachtoffers van het kapitalisme, onderbetaalde pechvogels, niet gewaardeerd” en zijn overweldigd door jaloezie op mensen die alles zijn wat zij nu eenmaal niet (kunnen) zijn. Zij zijn het nieuwe, communistische gezicht van de Democratische partij: “wij komen van niets maar wij zullen alles worden”, als erfgenamen van Karl Marx.
Deze Democraten eisen het opdoeken van de Grondwet en traditionele waarden: alles moet kapot!
Belastingen tot 70% voor mensen die meer verdienen dan zij, ter herverdeling van de koek, open grenzen, verkiezingen waarbij slechts Democraten kunnen winnen, kiesrecht voor 22 miljoen illegalen zodat de Democraten blijven winnen, vrije gezondheidszorg die zelfs de USA zich niet kan permitteren, kortom alles wat hun afgunstig hartje begeert en betaald door “de blanke patriarch”.
“Leve de ongelijkheid” als drijvende kracht voor de Democraten, daar worden deze parasieten nooit moe van, dus vooral herverdeling van de koek ten koste van degenen die de koek bakken, net zo lang tot die helemaal op is en zij zelf ook verplicht worden om koeken te bakken.
Donald Trump is natuurlijk een Nazi, want toen zij na Obama’s ondermijning van de democratie met diens hulpje Clinton de buit dachten binnen te kunnen halen, zette hij een dikke streep door hun “gelegaliseerde diefstal.”
Dat was aanleiding om via de “deep state” de overheid te verlammen door elk initiatief van Trump te saboteren, onder leiding van de “speaker of the House”, de 78 jarige Nancy Pelosi die er niet vies van is om met Democratische collegae, op kosten van de Amerikaanse luchtmacht, een 5 daags snoepreisje te organiseren naar Milaan en Rome à raison van ruim $ 250.000 waarboven nog eens ruimschoots een bedrag van $ 100.000 aan drank en eten onderweg erdoor gejaagd werd. Amerikanen noemen dit wangedrag “a sense of entitlement”, iets waarvan de Democraten merkwaardig genoeg “de blanke man” betichten. De pot en de ketel…
Hun politieke agenda is puur destructief, er moet elke dag een nieuw onderzoek komen naar iedere ademteug van Trump, of naar iedere ongefundeerde aantijging waar zij zelf wel voor zorgen, en lieden die het woord “impeachment” nog niet eens kunnen spellen eisen toch schuimbekkend Trump’s “impeachment”, zonder te weten waarom. Lenin en Trotsky noemden dit de “permanente revolutie”, een constante staat van chaos. Veel ignorante Amerikanen zijn in politiek opzicht achterlijk, op het niveau van “de aarde is plat”. Ook de tegenstanders van Obama en Clinton begrijpen nauwelijks wat er in grote lijnen in hun politieke landschap gebeurt, maar realiseren zich langzamerhand hoe groot de socialistische bedreiging is. Het effectief door “links” verziekte onderwijs garandeert dat het Amerikaanse electoraat héél weinig maatschappelijk en historisch perspectief bezit.
Terwijl de Russische bevolking in de strijd van Bolsjewieken tegen Mensjewieken rond 15 miljoen doden telde en daardoor donders goed de gevaren van het socialisme onderkende, zijn deze linkse Amerikaanse leeghoofden zo verwend door hun democratische vrijheid dat zij juist op tirannieke gangsters blijven stemmen. In het hiernamaals – waarschijnlijk de hel – drinken Marx, Lenin, Trotsky, Chroetsjov, Brezjnev er een biertje op dat de kapitalistische stommelingen zichzelf de das omdoen, terwijl zij met al hun agressie daar niet toe in staat waren.
In 1964 gaf Ronald Reagan een speech tegen het communisme, getiteld “A Time for Choosing.”
Zijn vlammend betoog waarschuwde tegen de opkomst van het socialisme in de USA als volgt:
“You and I have a rendezvous with destiny. We will preserve for our children this, the last best hope of man on earth, or we will sentence them to take the first step into a thousand years of darkness. If we fail, at least let our children and our children’s children say of us we justified our brief moment here. We did all that could be done.”
Het lijkt of wij daar, ook in Nederland, nog wel een paar schepjes bovenop mogen gooien!
.