Rusland zet de NATO in de Zwarte Zee op de verkeerde voet door de geannexeerde Krim als hefboom te gebruiken in zijn pogingen om de Oekraïne te straffen voor hun draai naar het westen. Tien jaren geleden zei Poetin nog dat het wat hem betreft een goede zaak zou zijn als de Oekraïne welkom was in het westerse kamp en daarop zou ingaan.
Links op de foto Minister van Defensie Sergey Shoigu; rechts van hem Chef Staf Russische Krijgsmacht Valery Gerasimov. Afb: RT.com ©Sputnik.
Inmiddels heeft hij in de Krim bewezen wat een onbetrouwbaar sujet hij is, maar dat verbaast niemand meer. De NATO en in het bijzonder de USA hebben de Oekraïne militaire hulp gegeven, maar Rusland trekt voorlopig aan het langste eind, want de Russische provocaties in de zee van Azov van afgelopen week gaan er van uit dat de Oekraïne geen lid van de NATO is. De Straat van Kertsch is een ideale ‘bottleneck’ voor Poetin om zijn provocatie te continueren, in de wetenschap dat de NATO afstand houdt van dit wespennest, hoewel de relatie met het Westen gestaag wordt gecementeerd.
Hoewel Amerikaanse reconnaissance-vliegtuigen de Straat van Kertsch van nabij in het oog houden tot groot ongenoegen van de Russen, pretendeert Poetin nu, brutaal als altijd, dat 3 schepen van de Oekraïne een bevel tot stoppen hebben genegeerd (notabene in internationale wateren) ‘in strijd met het internationaal recht’ en derhalve in beslag genomen zijn; de Oekraïne staat de facto alleen als David tegenover Goliath. Voor de goede orde: In 2003 tekenden beide landen een verdrag dat vrije doorvaart garandeert naar de zee van Azov, maar het recht van de sterkste is het enige dat Poetin kent.
Bij de annexatie van de Krim heeft de Oekraïne 70% van zijn vloot verloren en de huidige versterking met twee kleine kanonneerboten werd door de Russen gesaboteerd, terwijl de Russen daar met 120 oorlogsbodems de commerciële scheepvaart naar de haven van Mariopol wurgen.
De volgende stap is de hegemonie in de Zwarte Zee, hoewel de drie NATO landen die daaraan grenzen een beduidend langere kustlijn hebben dan de Russen, maar Poetin streeft naar dominantie en is met de Krim al aardig gevorderd, temeer nu de Krim één groot fort wordt met die enorme vloot en recentelijk de komst van moderne S-400 luchtafweer systemen. Nu worden ook anti-schip raketten van het type ‘Bal’ door Goliath naar Kertsch gebracht ‘ter verdediging’ tegen de dreiging van David’s minieme marine.
De NATO heeft de laatste jaren meer aandacht gehad voor de noordoostelijke flank in de vorm van een symbolische troepenmacht waar Poetin zonder meer overheen walst, maar de zuidelijke flank ligt open terwijl Rusland juist het gebied rond de Zwarte Zee in zijn strijd tegen Georgië en de Oekraïne tot het centrum van zijn machtspolitiek gemaakt heeft.
In het Roemeense Craiova heeft de NATO weliswaar sinds 2017 een multinationale brigade gestationeerd, maar die bestaat in feite slechts uit Roemeense troepen met een klein aandeel buitenlandse troepen en omdat Trump tijdens de NATO top van juli het te druk had met de interne sabotage van de salonsocialisten Merkel en Macron, kreeg de zuidelijke flank nauwelijks of geen strategische aandacht.
Wèl heeft de NATO beduidend meer oefeningen in de Zwarte Zee gehouden, met 120 dagen in 2018 tegen 80 dagen in 2017, maar een permanente Amerikaanse vloot is juridisch onmogelijk door het verdrag van Montreux uit 1936 waarin vrije doorvaart in de Dardanellen wordt gegarandeerd op voorwaarde dat oorlogsvloten der niet aangrenzende landen maximaal 21 dagen in de Zwarte Zee mogen blijven. De Amerikanen roteren derhalve hun schepen en werken inmiddels aan een betere samenwerking met de Oekraïne. In juli voer de ‘Mount Whitney’, het vlaggenschip van de 6e vloot, met een smaldeel de Zwarte Zee in om deel te nemen aan de oefening ‘Sea Breeze’ en ook in de lucht vond ‘Clear Sky 2018’ plaats.
De Russen gaan uiteraard over tot beproefde, riskante pogingen tot intimidatie, o.a. door in begin november een Amerikaans reconnaissance vliegtuig tot op 1,5 meter te naderen, met alle risico’s op ongelukken en een groter conflict.
Treffend dat nieuwe sancties tegen Rusland op de agenda staan maar dat de Rusland- apologeten Merkel en Macron op voorhand iets moeten bewijzen door daarin niet solidair te zijn met de andere NATO landen.
.
@ Frans :
Heldere argumenten, wij zijn het niet oneens.
Maar inzake de ‘would-be’ tsaar Putin: u kent ongetwijfeld het fabeltje van de kikker en de schorpioen? De man is puur gif en hij kan niet meer terug. (zie het oude artikel : “Putin brengt eigenhandig Rusland op de knieën” – dd. 27.02 jl.)
Ik heb toch een beetje het idee dat u Poetin altijd zal blijven bazen, zoals de niet tegen hun verlies kunnende DEMOCRATEN in AMERIKA. Maar ik moet wel eerlijk zeggen, ik heb altijd moeite gehad met Obama en anders Hillary Clinton wel.
Maar Poetin krijgt op deze manier alleen maar meer goede verstandhouding, met de Chinese machthebbers, en dan zijn we gewoon heel fout bezig in mijn ogen.
Mooie analogie…
Maar zullen we het dan ook eens over die al op onze rug meeliftende schorpioenen hebben, zoals Erdogan en Salman bijvoorbeeld?
Of over de exemplaren uit eigen huis, zoals dat exemplaar dat “wir schaffen das” riep, terwijl ze haar gifangel in onze zij ramde…
Ik wil maar zeggen, een wereld zonder schorpioenen op onze rug is tevens een wereld zonder bondgenoten, maar wel nog altijd een wereld vol ooievaars, wezels, en vossen.
En wat Rusland betreft, ik denk dat Poetin er de spreekwoordelijke tijger bij de staart heeft, en enkel meer welvaart, en meer democratie, gaat het beest ooit kunnen temmen.
Maar dat zijn dus zaken die je niet kunt jagen, dat gaat zijn tijd nodig hebben, zeker in een voormalige communistische puinhoop als Rusland, en in de tussentijd zullen we het met Poetin moeten doen, like it or not.
En gezien de linkse media toch al vol op het anti Poetin/Rusland orgel gaat, omdat dit in hun linkse kraam past, denk ik dus dat het geen goede zaak is als de niet linkse media nog een stevig deuntje mee gaat blazen.
Ik denk dat het meer zin heeft om de linkse anti Rusland propaganda eens onder het vergrootglas te leggen, zoals de MH-17 affaire bijvoorbeeld, waar Poetin/Rusland duidelijk als zondebok fungeert om de aandacht af te leiden van verantwoordelijke politici in Nederland zelf.
Dat zet meer zoden aan de dijk.
Ik walg van de westerse druk die alsmaar opnieuw de Russen DEMONISEREN. Moord op spionnen, inmenging verkiezingen, inlijving Krim, (referendum) MH17, en nu een aanvaring met Oekraïense marine. Ik wil niet alles goed praten, maar De CIA, en andere geheime diensten, zijn allen niet eerlijk. Om nog even een stuntje te noemen. Irak massa vernietigingswapens, o ja,……. ja, ze waren er niet en ze hadden ze niet. Allemaal gingen ze er in mee. Generaal Patton heeft het vlak na WOII toegegeven, we hebben de verkeerde verslagen.
Kort daarna is hij verongelukt, bij Hockenheim, toeval??
Rusland is echt de enige niet die de geschiedenis herschrijft…
De geschiedenis wordt al herschreven sinds de mens het schrift uitgevonden heeft.
Een zekere Napoleon heeft ooit eens gezegd, “Geschiedenis is een stel leugens waar men het over eens geworden is”, en een zekere Churchill heeft daar later aan toegevoegd, “De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaar”.
Ik denk dat het geen kwaad kan beide in gedachten te houden als je de geschiedenis bestudeerd, en ook als je naar “nieuws” kijkt of luistert.
Zo is de Nederlandse staats tv, bijvoorbeeld, geen haar beter dan de Russische.
Het enige verschil is dat de ene het wat subtieler aanpakt dan de andere.
Maar ik neem dus alles wat de mainstream media verkondigen met een korreltje zout, zouden meer mensen moeten doen.
Meestal ben ik het overigens met U eens, het is eigenlijk enkel Rusland waar wij over van mening verschillen.
Nee, ook over Rusland zouden wij het best eens kunnen zijn, het is slechts het megalomane intrigantje Poetin die dwars in mijn keel zit…
Aah, Poetin…
Rusland heeft geen democratische geschiedenis, maar wel een flinke communistische erfenis.
Het Russische volk is dus een democratische kleuter, die nog flink moet groeien, en dat in een land dat nog altijd lijd onder de economische gevolgen van driekwart eeuw communisme, en waar de overlevenden van de oude communistische elite nog altijd met de nieuwe maffia om de knikkers vechten.
Poetin is vervolgens een oud militair, en een stevige nationalist, met de bedoeling, om het maar op zijn Trumps te zeggen, “to make Russia great again”.
Op zich niks mis mee, maar de door hem toegepaste “van dik hout zaagt men planken” methode valt niet lekker in de wat meer geciviliseerde westerse wereld.
Maar je moet dus wel in gedachten houden dat Poetin geboren en getogen is in een “van dik hout zaagt men planken” maatschappij, en dat die Russen die in het gareel gehouden moeten worden, de bovenvermelde knikker kemphanen, geen respect hebben voor alles wat geen “van dik hout zaagt men planken” aanpak is. Poetin moet dus wel de “sterke man” zijn, omdat hij anders zowel zijn geloofwaardigheid tegenover zijn binnenlandse vijanden als het respect van de Russische bevolking verliest. Hoe lang dacht je dat schoothondjes als Rutte en Macron het in de Moskouse berenkuil uit zouden houden?
Poetin moet dus binnen Rusland het imago van de sterke man overeind houden, maar moet tevens in zijn buitenland beleid de geciviliseerde staatsman spelen. En hij probeert het wel, maar hij mist in zijn buitenlandbeleid gewoon de (achterbakse) gehaaidheid waar, met name, de Fransen in uitblinken. En dan vervalt hij dus in de goeie ouwe “van dik hout zaagt men planken” methodiek, waar de policor media dan vervolgens weer gemakkelijk mee tegen Rusland kan scoren.
Poetin opereert dus vaak, voor westerse begrippen, weinig subtiel, maar doet dit voornamelijk als reactie op NAVO acties, waarbij de NAVO dan feitelijk enkel de slippendrager is van de EU.
En die laatste is de werkelijke veroorzaker, het is agressieve EU expansiedrift binnen de Russische invloedssfeer die de kloof tussen Rusland en de westerse wereld steeds groter maakt.
Dat is dus in de hedendaagse geopolitieke realiteit zowel dom als gevaarlijk, temeer omdat de democraten in de VS Trump in een positie gemanoeuvreerd hebben die hem dwingt afstand van Rusland te houden. En dat is natuurlijk geen toeval, de democraten staan achter de EU expansiedrift, en zoeken de confrontatie met Rusland. Als Clinton de verkiezingen gewonnen had dan was een nieuw Oostfront haast onvermijdelijk, en een derde wereldoorlog een beangstigende waarschijnlijkheid, geweest.
Ik denk dus dat we bij die verkiezingen door het spreekwoordelijke oog van de naald gekropen zijn, en ik denk tevens dat de tijd in Europa begint te dringen. Ook hier moet het roer om als we straks niet opnieuw in een oost versus west patstelling willen eindigen, en we weer in een “koude oorlog” situatie belanden waarin allerhande gevaarlijke ideologieën, en gevaarlijke gekken, zoals Kim bijvoorbeeld, kunnen floreren.
En in dat kader vind ik het dus ook minder interessant of Poetin nu wel of geen gezellige vent is, uiteindelijk dwingt de realiteit toch weer een keertje “realpolitik” af, en dat kan dan veel beter nu wezen met Poetin, wat dan een gouden gelegenheid zou bieden eens orde op zaken te stellen in de wereld, als dat we straks weer met god mag weten wat voor moordlustige regimes in zee moeten gaan om te voorkomen dat de derde wereld oorlog alsnog uitbreekt.
De Russen zijn helemaal niet aan het provoceren, Waar haalt de schrijver dat vandaan ?
Het zijn juist de Amerikanen, tezamen met een aantal westerse vazallen, die met hun ongebreidelde expansiedrift richting het oosten bezig zijn, de internationale verhoudingen te verstoren. Oekraïne is daar helaas het slachtoffer van. Waar dat in resulteert, hebben we kunnen zien in onder andere Afghanistan, Syrië, Irak en Libië. Eindeloze ellende met honderdduizenden doden en volkomen ontwrichte samenlevingen tot gevolg. En dat is alleen nog maar een verkort overzicht van de buitenlandse ´inspanningen´ van de VS in de afgelopen vijfentwintig jaar.
Overigens doet de Nato vlijtig mee aan dit gemarchandeer.
De Russen zijn argwanend, op het paranoïde af, en daar hebben ze redenen voor, in de vorige eeuw zijn ze namelijk tot tweemaal toe bijna van de kaart geveegd door uit het westen afkomstige strijdmachten.
Ze hadden dus na WW2 een bufferzone opgezet, het voormalige Oostblok/Warschau pact, die buffer is hen, terecht, ontnomen. Maar nu worden dus hun grenzen opnieuw gemilitariseerd, door de NAVO, de grootste westerse krijgsmacht die ooit bestaan heeft, en dat, gecombineerd met een hoop anti-Russische retoriek in politiek en media, bevestigd hun argwaan en maakt ze zenuwachtig.
En dan begint de NAVO, en de EU, nu dus, middels het beoogde inlijven van Oekraïne, het voormalige Russische rijk zelf binnen te dringen, wat de spanning nog hoger opvoert.
En dan is daar de Krim, die de afgelopen eeuwen Russisch is geweest, en enkel door Khrushchev, zelf een Oekraïner, aan Oekraïne is “geschonken” om zijn achterban te plezieren, en binnen de toenmalige USSR maakte het natuurlijk ook weinig uit waar het, op papier, toe behoorde.
Maar nu maakt dat dus wel uit, het maakt heel veel uit zelfs, of moet ik hier precies gaan uitleggen wat de waarde van de Krim is voor een militaire grootmacht met globale belangen die het aantal beschikbare ijsvrije havens zo’n beetje op de vingers van één hand kan tellen?
En zelfs als je dit soort consideraties achterwegen laat, van de vijf etnische groepen die de Krim tegenwoordig hun thuis noemen is verreweg het grootste deel Russisch (bijna twee derde).
Ik denk dus dat de NAVO, en vooral de EU, hier de provocateurs zijn. En dat is feitelijk heel erg dom, gezien Rusland als bondgenoot heel wat meer waard is dan in het kamp van de vijand. En dan heb ik het dus over de echte vijand van de hedendaagse vrije wereld; communistisch China. De Chinese draak opereert momenteel echter nog met een enorm blok aan het been; een haast totaal gebrek aan gemakkelijk toegankelijke grondstoffen. Grondstoffen die net over de grens, in Siberië, in overmaat aanwezig zijn. Laten we dus vooral Poetin naar Peking jagen, en kijken wat de kruising tussen een beer en een draak voor een nieuw militair monster op gaat leveren.
Er zijn machtige mensen in de westerse wereld die niet blij waren met de val van de muur en de ondergang van de Sovjet Unie, omdat dit hun verdienmodel om zeep hielp. En het zijn die mensen die nu proberen, middels de huidige anti-Rusland politiek, de goeie ouwe status quo, in licht gewijzigde vorm, te herstellen, daar moeten we dus niet intrappen met zijn allen.
De niet westerse wereld stikt van de foute dictators en foute ideologieën, allemaal groot gegroeid in de schaduw van de koude oorlog, onder de paraplu van NAVO of Warschau pact. Dat is waar de taak van de NAVO ligt, en met Rusland als bondgenoot, in plaats van als vijand, zouden die Augias stallen eindelijk eens effectief uitgemest kunnen worden.
Tijd voor “realpolitik”.
Rusland als bondgenoot…?
Ik verschil nogal met u van mening daarover en heb dat op 3 september jl. onder woorden gebracht in : ” Rusland herschrijft de geschiedenis, nog steeds…”