Aanjager van populisme

De populist is volgens politicologen “een charismatische leider die een duidelijke afkeer toont voor het partijestablishment, de politieke elite; de wil van het volk prefereert boven het geïnstitutionaliseerde politiek correct (PC) denken ten faveure van minderheidsgroeperingen en voortdurend een beroep doet op eenheid en de liefde voor het vaderland”.

In die uitleg zitten een paar duidelijke aspecten verweven: tegen het politiek kartel, tegen Politieke Correctheid (PC), voor nationalisme en patriottisme. Wetenschappers die er voor gestudeerd hebben, stellen dat de hang van een samenleving naar populisme door sociale en culturele onzekerheid wordt veroorzaakt. Laten we die uitspraak eens toetsen aan de ontwikkelingen in Frankrijk en Nederland.

Globalisme verdeelt de Franse samenleving

Twee aspecten van het populisme kwamen afgelopen week door uitspraken van de Franse president uitgebreid in het nieuws. Volgens hem was nationalisme verraad van het patriottisme en nationalisme zou het tegenovergestelde van patriottisme[1]. Die twee onevenwichtige en afhankelijk van de invalshoek, onjuiste uitspraken, moeten onderstrepen dat globalisten als de Duitse Bondskanselier, onze Minister-president en de Franse president aan de goede kant en nationalisten[2] als Trump en de nieuw gekozen Braziliaanse president aan de verkeerde kant van het politieke gangpad staan. Opmerkelijk dat een globalist die een afkeer heeft van grenzen en begrenzingen, in dit geval een grens trekt. Maar wat voor goeds heeft deze aanhanger van het globalisme, zijn Frankrijk gebracht? Gemeten aan zijn desastreuze waarderingscijfer dat is gedaald naar een uitermate magere 30% (en nog steeds een dalende tendens vertoont) volgens zijn eigen doorsnee Franse burger niet veel goeds.

Volgens Guilluy[3] die de effecten van het globalisme in Frankrijk het laatste decennium intensief heeft gevolgd, werd tot halverwege de jaren zeventig iedereen opgenomen in het economische model dat het westen voerde. Omdat alle sociale categorieën economisch meededen, hoorde iedereen er ook politiek en cultureel bij. Toen de politieke elite globalisering als ideologie omarmde en de oren liet hangen naar de eisen van milieu activisten is het in Frankrijk de verkeerde kant opgegaan. De politieke elite ging zich concentreren op arbeidsspecialisatie met hoge toegevoegde waarde. En doekte de mijn- en staalindustrie in een hoog tempo op. Die sluiting van mijnen en staalfabrieken had echter een onvoorzien bijkomend effect: er verdween meer industrie en nijverheid dan de bedoeling was. Ook de landbouw en dienstensector kwamen onder druk, omdat de geglobaliseerde economie in Frankrijk zonder die periferie, bleek te floreren. De lage loon banen verdwenen rap uit het Franse straatbeeld en dat had niet alleen zijn weerslag op de arbeidskansen van de Fransen zelf maar ook op die van oude en nieuwe, vooral moslim, migranten.

Die achteruitgang raakte niet alleen traditionele industriegebieden zoals in Noord-Frankrijk, maar ook kleine en middelgrote steden[4]. Het gevolg is dat de breuklijn tussen stad en platteland en binnen de steden tussen voorsteden en kern steeds dieper ingeslepen werd. De marges voor het islamisme groeiden en in sommige steden is net als in Nederland al sprake van mini kalifaten met een eigen normen en waarde stelsel waar de sharia prioriteit heeft boven de nationale wetgeving[5]. Door het dreigende verlies van banen, de groeiende migratie uit onveilige en veilige hoofdzakelijk moslim landen en de sluipgang van het islamisme, zijn de Fransen gaan morren.

Terwijl de Franse samenleving alleen maar vaststelt dat zij door het wegvallen van grenzen en begrenzing er op achteruit is gegaan en geen minderheid wil worden in de eigen omgeving, beantwoordt de politieke elite die zorg met beschuldigingen van xenofobie, racisme en discriminatie. Die elite gaat er aan voorbij dat de Franse bevolking alleen vraagt om eenvoudige dingen als werk, een redelijk inkomen en bescherming van hun culturele kapitaal. Dingen die de Franse politieke elite als uitwassen van populisme en nationalisme beschouwen en daarom niet wil garanderen. Opmerkelijk, omdat die zelfde politici die wensen uitgesproken door vooral moslim migranten toejuichen en actief nastreven d.m.v. het diversiteitsinstrumentarium.

Christophe Guilluy, is van mening dat wegnemen van grenzen en begrenzingen de grootste vergissing van het laatste decennium is. Het op globalisme gebaseerde politieke beleid van Macron heeft geleid tot een Franse samenleving waarin de middenklasse dreigt te verdwijnen en de politieke elite een multiculturele samenleving nastreeft waarbij dat segment gevrijwaard blijft van de nadelige effecten van vooral het sluipende islamisme. Frankrijk dreigt te ontaarden in een samenleving waarbij de middenklasse onderdeel gaat worden van de onderklasse en de samenleving verdeeld dreigt te worden in een boven en een onderklasse. Het populisme is daarom geen koortsaanval, maar de politieke uiting van een grootse economische, sociale en culturele omwenteling.

Luctor et Emergo in Den Haag

Onze Minister-president heeft niet zolang geleden net als Macron een grens getrokken. Tijdens een interview voor BNR radio op 15 maart 2017 maakte hij een opmerkelijk onderscheid in een verkeerd en goed populisme. Uit de voorbeelden die hij van dat verkeerde populisme gaf, bleek dat iedereen die zich niet achter het PC wereldbeeld van een grenzeloze wereld schaart volgens hem moet worden geplaatst in het hokje verkeerd populisme. Hij adviseert de Nederlander die zich niet wenst te conformeren met zijn wereldbeeld, te emigreren. Onze Nederlandse verbinder is in feite en verdeler.

Als de Minister-president vindt dat hij de verpersoonlijking is van het goede populisme en hij in het voetspoor van Merkel zich ook als een globalist profileert, wat hebben het globalisme en goede populisme de gemiddelde Nederlander in de regeringsperioden van de kabinetten Rutte dan gebracht? Wanneer we op een rij zetten wat onze nationale goede populist annex globalist de Nederlandse samenleving allemaal heeft beloofd en gekeken wordt naar het inlossen van die beloftes, dan is het resultaat mager om niet te stellen ontmoedigend, De € 1000 belastingverlaging aan alle hardwerkende Nederlanders buiten beschouwing gelaten (op de VVD website stond dat door andere lastenverzwaringen aan het einde van de maand netto zelfs minder te besteden zou zijn!) is het aantal loze beloften opmerkelijk. Die strekken zich uit van meer straf en minder begrip voor criminelen (nee)[6]; meer blauw op straat (nee); beheersing van vluchtelingen en kansloze migratiestromen (nee); goede betaalbare medische zorg (nee); inkrimping van het ambtenarenapparaat (nee) via het onaangetast laten van de hypotheekrente (nee)[7]; (opnieuw) lastenverlichting (nee)[8]; vermindering afdrachten aan Brussel (nee); van der Graaf definitief achter de tralies (nee); tegenhouden steunpakket m.a.w. geen geld naar Griekenland (nee); onderste steen boven MH-17 onderzoek (nee); geen Brussel bemoeienissen Nederlandse pensioenpot (nee); respectering uitslag Oekraïne referendum (nee) tot alle werkende Nederlanders gaan er 1,5% op vooruit (nee). Tjonge, wat heeft onze goede populist de Nederlandse samenleving veel goeds gebracht.

Men kan en moet zich dan gaan afvragen wat voor goeds in het begrip goed populisme zit Nu moet de Nederlandse samenleving voortdurend worstelen met de effecten van die loze beloftes en wordt opgescheept met een Minister-president die ervan baalt dat hij zijn beloftes niet heeft kunnen waarmaken. Een uitspraak die eerder dient om het gemor onder het volk tot zwijgen te brengen, dan een schuldbekentenis. De man blijft immers volharden in het maken van loze beloftes. Is het dan een verrassing dat ook Nederlanders hun heil gaan zoeken bij politici en partijen die de wensen van het electoraat wel serieus nemen en het eigen volk eerst principe hoog in het vaandel hebben staan?

De versneller

Wanneer onze Minister-president de verbinding is van globalisme en goede populisme en Macron en Merkel de activiteiten van onze Minister-president in dat kader met applaus begroeten, dan kan globalisme worden beschouwd als de ultieme uiting van goed populisme. In het verlengde daarvan betekent het dat een goede populist pro-politieke kartel, pro-PC, antinationalisme en pro of antipatriottisme is. Zij hebben de ogen gesloten voor het feit dat een open samenleving, door het wegnemen van grenzen en begrenzingen, de snelheid en het draagvlak van de sociale en culturele onzekerheid vergroot, waardoor het populisme een opwaartse stimulans heeft gekregen.

Niet alleen in Frankrijk, maar ook in andere West-Europese staten leest de politieke elite de samenleving herhaaldelijk de les over openheid en diversiteit, Ze prijst globalisering en multiculturele samenleving aan, terwijl ze de nadelen ervan ontlopen. Scepsis over de EU wordt geduid als een gebrek aan beschaving en de roep om een immigratiestop wordt beschouwd als een aanwijzing dat de donkerste dagen uit de Europese geschiedenis herleven. Die donkere dagen zijn voor bepaalde segmenten van West-Europese samenlevingen die in sociaal en cultureel opzicht worden geconfronteerd met de effecten van de groeiende islamisering en migratie inderdaad aangebroken.

Verblind door het eigen gelijk hebben globalisten niet in de gaten dat hun beleid juist het populisme stimuleert. Globalisme als aanjager van populisme, wie had dat ooit kunnen denken.

—————————————–

[1] Zie artikel “De naakte Zonnekoning”.

[2] Nationalisme is een ideologie die in de rest van de wereld een vanzelfsprekende zaak blijkt te zijn.

[3] Christophe Guilluy is auteur van La France périphérique’ (2015) over de tweedeling in Frankrijk; No Society over het verdwijnen van de Middenklasse en Twilight of the Elites: Prosperity, Periphery and the Future of France over de toekomstige neergang van de politieke elite.

[4] Op het Franse platteland verdient de helft van de beroepsbevolking nu minder dan 1750 netto per maand. De helft van de pensioneerden ontvangt nog geen 1100 euro. Dat wordt door de globalisering alleen maar erger

[5] In Duitsland worden die stadsdelen door politici en politie tegenwoordig geïdentificeerd als Gevaarlijke Plaatsen en niet meer als no-go areas, waar de politie speciale rechten bezitten en bijvoorbeeld ook zonder concrete verdenking verdachte personen mogen controleren. Toeristen en Duitsers wordt geadviseerd om die plaatsen te mijden, waardoor de gevaarlijke plaatsen gewoon no-go areas zijn en blijven.

[6] Tien gevangenissen werden gesloten en het wetsvoorstel enkelband in plaats van gevang werd aangenomen door het parlement.

[7] Wordt stapsgewijs afgebouwd van 52 % naar 38%.

[8] In de huidige kabinetsperiode stijgen de lasten voor burgers en bedrijven. De berekening van het kabinet luidt als volgt € 3.1 miljard stijging tot 2021, stijging zorgpremies: € 5 miljard en ingebouwde lastenverlichting € 6,5 miljard.