Ondemocratisch energiebeleid

Voortdurend hameren klimaatkneuzen (experts die feitenloze klimaatverandering verkondigen) op de invloed van de mens en het gebruik van fossiele energie als hoofdschuldigen voor CO2 groei en temperatuur verhoging. Wetenschappers zoals de Lange, Udo en van Ulzen hebben met bewijsbare data allang die twee argumenten ondergraven.

Afb: Flickr.

Volgens die wetenschappers is de door Groen Links en D66 opgestelde klimaatwet uitermate controversieel, omdat de verwachte positieve effecten op het mondiale klimaat (wat is dat en hoe ziet dat er uit?) onmeetbaar klein is (in gewoon Nederlands verwaarloosbaar) en de investering, productie en exploitatie kosten gigantisch groot zijn. De Algemene Rekenkamer is door de vaagheid van doelen en het ontbreken van een adequaat tijdactiviteiten schema er niet in geslaagd om een kosten plaatje te berekenen voor die klimaatwet. Helaas blijven hun argumenten voor het grote publiek verborgen, omdat de media halsstarrig weigeren om die bewijsvoering op de voorpagina´s te zetten.

Criteria energiebeleid

De regering hanteert voor haar energiebeleid drie vertrekpunten: betaalbaarheid, betrouwbaarheid en duurzaamheid. De volgorde van die drie vertrekpunten is niet willekeurig gekozen en dientengevolge zal de voorgestelde klimaatwet in de omgekeerde volgorde getoetst moeten worden. Tegenwoordig concentreert de discussie zich hoofdzakelijk op energie die wordt toegeleverd door windturbines, zonnepanelen en aardwarmte.

De overheersende vraag “wie zal dat betalen” kunnen of willen klimaatkneuzen aangevoerd door de Nederlandse klimaat goeroe[1] niet beantwoorden. De hoogte van de kosten heeft een directe relatie met de omschrijving van duurzaamheid en de daaruit voortvloeiende mate van betrouwbaarheid. Wat duurzaamheid betreft; het ligt er maar aan hoe dat criterium wordt gedefinieerd. In de discussies van de laatste jaren is gebleken dat die uitleg afhankelijk van invalshoek, achtergrond ( veel A- en weinig of geen B- en Y – opgeleide klimaatkneuzen) en betrokkenheid (wel of niet verbonden met het groene verdienmodel) een andere omschrijving dan de originele uitleg heeft gekregen.

Duurzaam is een eigenschap van een systeem dat productief en divers blijft terwijl zijn hulpbronnen in stand blijven. Zon en wind beantwoorden niet aan die uitleg, omdat beide energiebronnen vooral in Nederland regelmatig onderbrekingen hebben. Daarom zal in Nederland altijd sprake moeten zijn van een (kostbaar) opvangnetwerk of back-up systeem[2] dat onderbrekingen in voorkomend geval onverwijld moet kunnen opvangen om de betalende consument en zeker de industrie niet de dupe te laten worden van die onderbrekingen. Die onderbrekingen en de noodzaak van een opvangsysteem verminderen het geloof in de betrouwbaarheid van windturbines en zonnepanelen voor het groot verbruik. Wetenschappers hebben de mythe ondergraven dat windclusters fossiele kolen- of gascentrales compleet kunnen vervangen[3].

Als er uitgebreide kanttekeningen geplaatst moeten worden bij de criteria duurzaamheid en betrouwbaarheid, is het vanzelfsprekend dat er enorme kosten gepaard gaan bij het realiseren van vastgelegde duurzaamheid en betrouwbaarheid eisen. Tot op heden zijn drie kostenplaatsen angstvallig buiten de discussie gehouden nl. de schade die vooral water – en land windturbine parken veroorzaken aan het ecosysteem (verandering van stromingpatronen, invloed van geluidgolven op het gedrag van oppervlakte – en onderwater samenleving; ronddraaiende turbine bladen op vliegende fauna), de kosten van landschapsvervuiling (geluidsoverlast) en het ongevallen risico (kans op elektrocutie, valgevaar, beknelling, brandgevaar, vallende rotorbladen, ijsafzetting en erosie).

Uit praktijkdata (Ierland, en Engeland) blijkt dat windenergie niet de prijs-kwaliteit verhouding weerspiegelt die de politiek de burger voorschotelt. Het is door de wind afhankelijkheid, transportproblematiek, het ruimte beslag, langdurige subsidiedruk een uiterst onbetrouwbare en voor de verbruiker zeer kostbare oplossing. Die discussie speelt ook bij zonne-energie. Omdat een enkelvoudige zonnecel relatief weinig elektriciteit produceert, is elektriciteit opgewekt door zonnepanelen op kosten per Watt basis veel duurder dan door water, kolen, kernsplitsing, en zelfs windopgewekte energie. Om de behoefte van een middelgrote stad te dekken, is een grote hoeveelheid zonnepanelen en ruimte noodzakelijk en dat kost geld. Het is inmiddels duidelijk geworden dat de ombouw van gas op aardwarmte een gemiddelde huiseigenaar tenminste € 20.000 tot 30.000 gaat kosten. Hoe dat gefinancierd moet worden? De oplossing van politici en klimaatkneuzen: neem maar een extra lening.

Door die onzekerheden in duurzaamheid en betrouwbaarheid blijkt de Algemene Rekenkamer niet in staat te zijn om te berekenen wat de beleidsrichtlijn 14% duurzame energie in 2020 kost. Desondanks blijkt Nederland (politieke kartel en niet de belastingbetaler) inmiddels €37,7 miljard aan subsidies toegezegd te hebben om het percentage duurzame energie met 1,43% te doen stijgen naar 6,15% in 2020. De Nederlandse belastingbetaler zal daarvoor €315 per huishouden per jaar gedurende 15 jaar voor 1,43% extra duurzame energie uit eigen beurs moeten betalen. Kortom het criterium betaalbaarheid is op zijn mildst uitgedrukt in limbo.

Het trieste voor de klimaatkneuzen is dat juist met fossiele brandstoffen en kernenergie opgewekte elektriciteit wel aan het criterium duurzaamheid en betrouwbaarheid voldoen. Juist daarom moet volgens professor de Lange kies en zorgvuldig omgegaan worden met die twee energie toeleverende systemen. Dat is blijkbaar ook de mening van het International Energy Agency (IEA), de organisatie wier conclusies en data gretig (m.a.w. als het hen uitkomt) door klimaatrakkers wordt gebruikt om hun boterzachte uitspraken van een beetje body te voorzien. Sterker nog, wetenschappers hebben berekend dat de investering en exploitatie kosten aanmerkelijk hoger zullen zijn dan de traditionele energie toeleveranciers.

Wanneer een weldenkende Nederlander de bovenstaande tekst projecteert op zijn eigen leeftoestand, die toetst aan de drie genoemde criteria dan beantwoordt het voorliggende klimaat wetsvoorstel niet aan de drie criteria voor een evenwichtig Nederlands klimaat beleid. Maar dat weet die weldenkende Nederlander wel.

Bijdragen van Dr. Udo en Professor de Lange aan het ronde tafel gesprek met de politiek

Op woensdag 30 oktober 2018 werd op het Binnenhof een ronde tafelgesprek georganiseerd waaraan de twee genoemde wetenschappers een bijdrage mochten leveren. De agenda kende vier blokken: algemene kosten en baten van het klimaat wetsvoorstel; kosten en baten voor Nederlandse Huishoudens; kosten en baten voor het Nederlandse bedrijfsleven en niet-economische kosten en baten verbonden aan het Klimaat wetsvoorstel (landschapsvervuiling, verlies van individuele keuzevrijheid, ondermijning van de democratie en van de soevereiniteit). Dr. Fred Udo droeg bij aan het eerste blok en professor Kees de Lange aan het vierde blok. Opmerkelijk is de terminologie. Het betreft nog steeds een wetsvoorstel en geen wet.

Dr. Fred Udo[4]
Dr Udo legde de nadruk op de positieve invloed van fossiele brandstoffen op de mondiale armoede en gebruikte daarvoor de ontwikkeling in de afgelopen 35 jaar van de volgende armoede indicatoren honger, analfabetisme, kindersterfte, vervuiling en honger. Dank zij de fossiele brandstoffen is de verbreding van de toegankelijkheid tot goedkope en betrouwbare energie in de onderontwikkelde en ontwikkelende landen gegroeid. Het resultaat is dat alle indicatoren zijn gehalveerd. De vraag is of die trend zich ook zal voortzetten met de door politici gekwalificeerde duurzame groene energie? Het antwoord van Dr. Udo luidde:

“Geen zinnig mens, die dat gelooft, gezien het feit dat met instemming geknikt wordt als India en China voorlopig geen CO2 uitstoot beperken. Hiermee wordt dus officieel toegegeven, dat de weg naar een menswaardig bestaan onmogelijk is zonder het gebruik van fossiele brandstoffen. Het feit, dat de Wereldbank geen kolencentrales in Afrika meer financiert, is gezien het bovenstaande een misdaad tegen de menselijkheid te noemen”.

Het tweede punt van Dr. Udo was “de hetze tegen CO2”. Volgens Dr. Udo “Er wordt betoogd dat met toenemende kooldioxide-concentratie in de atmosfeer de temperatuur van de aarde stijgt. De grootte van het aandeel CO2 in dit proces is niet bekend, maar de politiek neemt aan dat het veel is en die temperatuurverhoging tot rampen leidt”. Hier komt het ik voel het en dus is het zo motto van de PC klimaatkneus om de hoek kijken. Onweerlegbaar bewijs op basis van data ontbreekt, maar in Den Haag papegaaien alle parlementsleden elkaar na en proberen ze het electoraat klimaatangst in te boezemen met het doel zonder tegengeluiden meer geld uit de schatkist te kunnen halen. Maar goed, de politiek wil tegen 2030 de uitstoot halveren en dat is volgens het IPCC alleen mogelijk met een uitgebreide toepassing van kernenergie om de behoefte te dekken. Laat dat nu door klimaatkneuzen als vloeken in de kerk beschouwd worden. De consequentie is dat de voorgestelde doelen in het wetsvoorstel met de door de klimaatkneuzen voorgestelde groene oplossingen wind, zon en aardwarmte niet gehaald kunnen worden.

Dr. Udo wijst nog op het feit dat slechts twee critici van windturbines uitgenodigd zijn om hun mening te ventileren wat volgens hem wijst op het feit dat klimaatkneuzen “de gevolgen van het plaatsen van duizenden windturbines in ons dichtbevolkte land niet onder ogen zien” en die gevolgen zijn zoals reeds in dit artikel beschreven effecten voor het ecosysteem en landschapsvervuiling. Door het negeren van die twee effecten versterkt de politiek het verlies van individuele keuzevrijheid, ondermijning van de democratie en inbreuken op de soevereiniteit.

Udo´s derde punt was “het rendement van windenergie”. Uit de voorgaande teksten is duidelijk geworden hoe dat rendement moet worden geschat: “analyses hebben bevestigd dat door het inzetten van windstroom het brandstof verbruik van fossiele centrales (als vangnet door het gebrek aan duurzaamheid en dus de betrouwbaarheid) nauwelijks daalt…… Zelfs al zou windstroom gratis zijn, dan zijn de kosten voor de gemeenschap hoger dan de kosten voor fossiele stroom…. Wind gaat het niet worden, er dreigt een miljardenstrop”.

Het vierde punt betrof “extra banen en een krimpende economie”: “Elke baan in de groene energie vergt driemaal zo veel investering als een baan in de niet-gesubsidieerde industrie[5], maar het geld kan maar één keer worden besteed. Door de kosten van de energietransitie treedt een teruggang in onze welvaart op, dus verlies van banen elders in de industrie….de conclusie van de SER dat er 300.000 banen bijkomen, gaat voorbij aan het feit dat elders verlies ontstaat door buitensporig gebruik van het kapitaal en daardoor geen door de SER berekende 4700 maar 800.000 banen verloren gaan[6]

Tenslotte “politiek en de burger” en hij vatte dat samen in de volgende observaties: Burgers werden in 2010 niet serieus genomen. Ik zie aan de samenstelling en werking van klimaattafels geen teken, dat dit in 2018 anders is…. Windenergie op land is met medewerking van de centrale overheid in de handen van niets ontziende projectontwikkelaars gevallen… Daar waar de Crisis en Herstel Wet toegepast wordt, staat de democratie buiten spel…. Gemeentes Europese CO2 boetes te laten betalen is wanbestuur, omdat Democratische controle op deze nieuwe bestuurslaag niet is voorzien”.

Professor Kees de Lange
De inleiding van de professor is opgenomen in diverse op de website van stapal gepubliceerde artikelen. Een van die artikelen is: “Fossiel is Duurzaam”. Ik beperk me tot zijn slotopmerkingen. Aan het einde van zijn inleiding stelt hij vast dat “de publieke opinie in ons land gedomineerd wordt door klimaat- en energie-hedonisten. Lieden die kennelijk van mening zijn dat de met zeer veel zorg opgebouwde infrastructuur voor de levering van betrouwbare, veilige en betaalbare elektriciteit met de pennenstreek van wat groene – maar vooral onwetende – goeroes probleemloos en straffeloos vervangen kan worden door…. ja, door wat eigenlijk…. Er is geen natuurwetenschappelijke reden voor klimaatpaniek. Voor de vermeende desastreuze rol van CO2 zijn geen overtuigende aanwijzingen…..om de oorzaak van de altijd optredende klimaatverandering toe te schrijven aan de dominante invloed van CO2 wordt niet gesteund door beschikbare waarneming. Met name de discrepantie tussen de voorspellingen van klimaatmodellen en gegevens uit het geologische en recentere verleden (MWP, LIA) laten geen correlatie tussen CO2 en temperatuur zien, om van een causaal verband maar helemaal niet te spreken. Er zijn sterke aanwijzingen dat het toegenomen CO2 gehalte van de atmosfeer een positieve invloed op de vergroening van onze planeet heeft.

Ook op het terrein van energievoorziening is er geen reden tot paniek. Er is nog voor eeuwen voldoende fossiele brandstoffen zoals gas en kolen. Dat geeft ons aardbewoners alle tijd om de onontkoombare overstap naar grootschalige, veilige, betrouwbare en betaalbare kernenergie, bij voorkeur op basis van thorium, te maken. Deze stap op zijn beurt laat weer alle mogelijkheden open om in een later stadium in te spelen op de unieke mogelijkheden die kernfusie waarschijnlijk in een verdere toekomst te bieden heeft.

Vaststelling

Uit de observaties en uitleg van beide geleerde heren kan worden vastgesteld dat de democratie in het geval van klimaat en energiebeleid vervangen is door een autocratie van klimaatneuzen en project ontwikkelaars. Het voorliggende wetsvoorstel beantwoordt amper of sterker aangezet niet aan de door de politiek geformuleerde criteria voor een evenwichtig energie beleid. De voorgestelde overgang van fossiele op de z.g. groene of duurzame energie en het uitbannen van zowel fossiele als kernenergie zal niet resulteren in het halen van de voorgestelde doelen. Het zijn de doorsnee burger en in mindere mate de niet-gesubsidieerde industrie die zullen opdraaien voor de financiering en hun inkomen middels kostenverhogende energie aanpassingen en belastingen en geen enkele inspraak hebben.

Het is maar dat U het weet.

———————————————-

[1] De stamelende en argumenten ontberende Ed Nijpels.

[2] Die perioden van tijdelijke of gedeeltelijke energiestop zullen door andere opties zoals bestaande kern, kolen of gascentrales gecompenseerd moeten worden.

[3] Artikelen” Wind en Zon” en “Fossiel is Duurzaam”.

[4] Ik heb de volgorde ter wille van dit artikel veranderd.

[5] Zie artikel “Study of the effects on employment of public aid to renewable energy sources” van  Gabriel Calzada Alvarez.

[6] Zie artikel “The myth of green jobs” van Gordon Hughes.