De eis van Feras

Het kabinet komt vrijdag bijeen in de eerste ministerraad na de zomervakantie. Daarna volgt weer de wekelijkse persconferentie van minister-president Mark Rutte.  GroenLinks-leider Yasser Feras eist via Twitter onder de naam ‘Jesse Klaver’ een uitspraak van de premier over de affaire rondom Stef Blok. De minister van Buitenlandse Zaken kwam in opspraak na uitspraken over Suriname en de multiculturele samenleving. Wanneer de Tweede Kamer terug is van reces volgt een debat over de kwestie.

Yasser Feras. Afb: Merlijn Doomernik voor wikimedia-commons.

“Ik verwacht van onze premier, premier van álle Nederlanders, dat hij luid en duidelijk afstand neemt van de uitspraken van minister Stef Blok”, aldus Feras in een bericht op Twitter. Feras, die als kind van een Marokkaanse -moslim- vader en Indische moeder, gewoon Yasser Feras heet en door zijn ‘roots’ dus eigenlijk zowel moslim als allochtoon is, blijkt hevig in zijn wiek geschoten door de opmerkingen van Blok. Onze Minister van Buitenlandse Zaken heeft in gesprek met een aantal hevig gesubsidieerde voorlieden van globalistische kunne, laten weten ‘geen geslaagde voorbeelden te kennen van vreedzame multi-etnische of multiculturele samenlevingen’. Voorts meende hij dat Suriname een ‘failed state’ is, de Turkse bakker in het Haagse Benoordenhout prima brood verkoopt, maar dat je er niet fatsoenlijk kan wonen.

Met de woorden van onze Minister is niks mis. Onze grote steden zijn, onder andere door de nefaste invloed van halve gare GroenLinksers, een rampzalige bende waar een fatsoenlijk mens niet meer gezien wil worden. Ons land is hard op weg een ‘failed state’ te worden en kennelijk kan dat proces volgens GroenLinks niet snel genoeg gaan. Maar laten we eens even kijken wat er precies aan de hand was tijdens het vraaggesprek met Minister Blok bij het ‘Touch Dutch Base 2018’.

VRAAG:
“Ik ben [naam, red.], ook van de UNHCR. En ik heb een evaluatie gedaan van de Europacrisis voor UNHCR. En ik was toch wel heel erg, nou ja ontstemd over het gemis aan burden sharing dat we hadden in Europa. En natuurlijk toch, en daarom is natuurlijk de situatie die we in Italië hebben. En ik zie dat nog steeds niet helemaal opgelost, ten eerste. En ten tweede, wat, iedereen heeft het over xenofobie, u heeft er al, u heeft het er ook over gehad, de angst voor de vreemdeling. Wat kunnen we daar aan meer doen om dat tegen te gaan”?

BLOK:
“Nou, dit zijn wel heel existentiële vragen. Over xenofobie ben ik, vrees ik, zeer pragmatisch. Ik heb de vraag uitgezet op mijn ministerie maar die doe ik hier ook: noem mij een voorbeeld van een multi-etnische of multiculturele samenleving, waar de oorspronkelijke bevolking nog woont. Dus dan vallen Australië en de Verenigde Staten af want daar is de oorspronkelijke bevolking uitgeroeid. Multi-etnische, multiculturele samenleving, waar de oorspronkelijke bevolking nog loopt en waar een vreedzaam samenlevingsverband is. Ik ken hem niet, maar we hebben hier een hoop”.

UIT DE ZAAL
“Suriname”;
“Singapore”.

BLOK:
“Suriname als vreedzaam? Courageous, deze opmerking”.

UIT DE ZAAL:

“Singapore”.

BLOK:
“Dus de partijen in Suriname die zijn niet langs etnische lijnen opgedeeld? Het is een functionerende rechtstaat en democratie”?

UIT DE ZAAL:
[Onverstaanbaar, red.]

BLOK:
“Ja, nou, ik bewonder je optimisme. Suriname is een failed state, en dat heeft ernstig te maken met de etnische opdeling. Sorry. Singapore is inderdaad een klein mini-landje, extreem selectief in z’n migratie. Extreem selectief. Het is heel moeilijk om daar in te komen hè? Laat geen arme migranten toe. Ja even, voor de schoonmaak. Maar dan moet je eruit. Nou, maar dit, even deze vraag, naar aanleiding, ik, en dat is ook mijn insteek als bestuurder, je loopt vrij snel tegen de grenzen aan van wat een samenleving kan hebben. Vandaar dat ik ook zeg: ik begrijp de mensen in Amsterdam-West en de Schilderswijk, hè. Want als je in Benoordenhout woont is het hartstikke leuk om op zondag naar de Turkse bakker te gaan. Je hebt ook geen last van een aantal bijeffecten. Maar als je er middenin woont, heb je er enorm last van. En tegen die achtergrond dat historisch, ik kan het verschil tussen een Hutu en een Tutsi niet zien. Ook niet tussen een sjiiet en een soenniet. Ze kunnen het helaas zelf wel. Dat heeft niks te maken met blank of gekleurd. Waarschijnlijk zit ergens diep in onze genen dat we een overzichtelijke groep willen hebben die groot genoeg is om mee te jagen of een dorpje te onderhouden. En dat we niet goed in staat zijn om een binding aan te gaan met ons onbekende mensen. Tenzij we zo rijk zijn dat het ons allemaal niet zo veel meer kan schelen. Nou. Dat is mijn eigen pragmatische invulling, maar nogmaals, ik sta open voor mensen die dat op empirische basis kunnen weerleggen”.

“En je tweede vraag was hoe kunnen we zorgen voor een burden sharing. Ook daar ben ik pragmatisch in. De manier waarop Nederland omgaat met vluchtelingen is ook binnen West-Europa heel bijzonder. Want Italië krijgt nou op zijn donder omdat ze de havens gesloten houden. Bij Ventimiglia houden de Franse agenten gewoon de mensen met een kleurtje tegen in de trein. En Frankrijk heeft dan laatst Italië op z’n kop gegeven dat ze de havens dicht deden. Heel lang was het zo dat, bijvoorbeeld ook Frankrijk, ze gaven gewoon geen opvang aan vluchtelingen. Je kon wel een aanvraag indienen, en allemaal tentjes in de parken, omdat van die keurige Appingedam centra zoals we die hier hebben, die hadden ze niet. Ja, dan reis je wel door naar Nederland of Zweden. Denemarken doet helemaal niet mee aan het vrije verkeer. Dit zijn voor mij de illustraties waarom ik dat amendement maakte op niet blind gaan voor multilateralisme. Ook zeer vergelijkbare like-minded landen zijn in de praktijk vaak veel harder in het nastreven van hun eigenbelang dan wij”.

“Ik denk niet dat het gaat lukken om centraal op Europees niveau af te dwingen dat ieder land even veel vluchtelingen gaat accepteren. Oost-Europeanen gaan er nooit mee akkoord, zelfs als ze ermee, stel we zouden ze helemaal de armen op de rug draaien en ze zeggen ja. Dan nog lopen ze over straat in Warschau of in Praag, daar lopen helemaal geen gekleurde mensen. Die mensen zijn binnen een week weg. Ze worden letterlijk waarschijnlijk in elkaar geslagen, maar hebben daar geen leven. Dus nou, dat is weer het onderdeel, daar ben ik dan pragmatisch in. We moeten zo ver mogelijk gaan met die gelijke burden sharing, maar dit wordt niet perfect”.

Dus meneer Feras: als u voor Nederland opkomt dan geeft u onze Minister een groot applaus. Maar u mag ook in Suriname, Indonesië of Marokko gaan wonen. Daar doet u Nederland een groot plezier mee.