Naar pas onlangs bleek, is een 22-jarige Nederlandse in Qatar gevangengezet, nadat ze aangifte had gedaan van verkrachting. Volgens het slachtoffer is ze in een nachtclub gedrogeerd en vervolgens misbruikt. Toen ze aangifte deed, werden zij en de dader opgepakt wegens ’seks buiten het huwelijk’. Zo gaat men in islamitische landen dus om met vrouwen. Dat wordt nog wat als Qatar in 2022 door toeristen wordt overspoeld in het kader van het WK voetbal.
Doha, Qatar. Afb: wikimedia
Inmiddels beweert het Ministerie van Buitenlandse Zaken dat men op diplomatiek niveau druk in de weer is met de kwestie. Daar kunnen vraagtekens bij worden gezet, want de jongedame zit al sinds maart vast in het kennelijk door achterlijke wilden bewoonde land. Ons Koninklijk huis bezocht Qatar in maart 2011. Het toenmalige staatsbezoek aan Qatar volgde op een fel bekritiseerd privédiner dat Beatrix eerder had met de sultan van Oman. De Tweede Kamer vond het bezoek van de koningin ongepast, omdat bij antiregeringsbetogingen in het sultanaat juist daarvoor minstens één dode viel. Het bezoek aan de sultan zou echter ook bedoeld zijn geweest om te lobbyen voor de vrijlating van de in Libië vastgehouden Nederlandse militairen.
Qatar wordt kennelijk nogal belangrijk gevonden: Jaarlijks importeert Qatar voor ruim 300 miljoen euro uit Nederland. Daar staat een invoer uit het land tegenover van ongeveer 120 miljoen euro. Gelet op de achteloosheid waarmee Nederland op een vrijdagnamiddag, zonder met de ogen te knipperen, zonodig een miljard Euro over de balk kieperde in de bodemloze Europese put, valt het economische belang van dat soort landen dus nog wel mee. Bovendien presteert Qatar, evenals andere islamitische landen, compleet niets; dergelijke landen zijn zelf nog niet in staat een functionerend riool aan te leggen en doen daarvoor beroep op kennis uit Westerse landen. De uitvoering van de aldus voorgenomen werken wordt door slaven (!) uitgevoerd. Het enige wat dat soort landen doen is geld ontvangen voor toevallig aanwezige olie, die door Westerse bedrijven met Westers materieel op wordt gepompt en vervoerd. En daar doen wij dus nog zaken mee ook, terwijl wij in dit geval ook nog eens met de pet in de hand komen vragen of en wanneer een onderdaan van Nederland weer naar huis mag. Misschien moesten we daarmee maar eens stoppen om te beginnen.
Onze diplomaten hebben geen al te beste naam als het gaat om het verlenen van consulaire bijstand aan landgenoten die in het buitenland in de problemen zijn geraakt. Volgens de ambassade in Doha wilde de Nederlandse vrouw aanvankelijk helemaal geen hulp. Dat is echter onwaarschijnlijk en betekent natuurlijk ook niet onze diplomaten dan maar op hun luie krent moeten blijven zitten, al is een verblijf tussen de achterlijken in dat land geen pretje.
Ons Koninklijk Huis, onze bedrijven en onze burgers doen er goed aan landen als Qatar te mijden als de pest. Dat geldt overigens voor alle landen met dergelijke kenmerken.