De afgelopen week speelde de voorzitter van de Europese Commissie, de Luxemburger Jean-Claude Juncker, de hoofdrol in het wereldnieuws. Volgens de Brusselse spindoctors was de voorzitter van de EC getroffen door een aanval van hevige rugpijn gedurende de NAVO-top in Brussel. Die versie kwam echter pas daags nadat op sociale media veel ophef ontstond over de pikante beelden.
Afb: Flickr
Het is een publiek geheim dat Juncker wel van een glaasje houdt en zelfs voor een paar flessen sterke drank op één dag niet aan de kant gaat. Enkele jaren geleden werd dit bevestigd door toenmalig minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem die hem op televisie „een verstokte roker, en drinker” noemde. Dat is diplomatieke taal, wat inhoudt dat de man doorgaans zuipt als een knol die net uit een bloedhete woestijn komt. De Duitse regering voelde zich vrijdag door de commotie eveneens gedwongen een “hoog niveau van vertrouwen” in de Commissievoorzitter uit te spreken. Juncker zal blijven werken volgens zijn woordvoerder “zoals hij heeft gedaan sinds het begin van zijn publieke carrière”. Dat klopt niet: een man die er zo aan toe is als Juncker tijdens de NAVO-top in Brussel, kan onmogelijk functioneren, waarbij nog in het midden kan blijven of dat vanwege ischias, hernia of een vracht alcohol is.
Bovendien liegen de beelden niet. Die maken duidelijk dat de als drankorgel bekend staande Juncker daar compleet niet in staat is ordentelijk te functioneren. Het valt daarnaast op dat de Brusselse voorlichters (of oplichters, zo u wilt) gewag maken van ‘pijn in de rug’, waar het voor de hand zou liggen in dit geval op ‘medicinale bijwerking’ te wijzen. Dat zou echter duidelijk hebben gemaakt dat de man gedrogeerd aan het overleg zou hebben bijgedragen, dus klaarblijkelijk durfde men dat niet aan.
Deze affaire maakt duidelijk dat de EU op deze wijze, met dergelijke mensen in de hoogste positie, geen toekomst heeft. De tweespalt in de Unie is enorm, zeker als we kijken naar de herhaaldelijk mislukte pogingen om een gezamenlijk migrantenbeleid te voeren. Wanneer het veiligheidsbeleid tot dezelfde, in zwakzinnigheid uitblinkende maatregelen leidt, dan is één van de oorzaken tenminste bekend: mensen die als lallende jeneverflessen rondbanjeren horen in die functie niet thuis als de EU zichzelf serieus neemt.
En dat laatste is kennelijk vooralsnog niet het geval.
Nauwkeurige studie van de beelden laat niet één grimas van pijn op het gezicht van Juncker zien, maar wel telkens een stupide dronkenman’s grijns bij zijn onzekere danspasjes…
Niets is erger dan dorst!